Το ιστολόγιο της Προλεταριακής Σημαίας παύει να λειτουργεί. Από αυτό το Σαββατοκύριακο συγχωνεύεται με την ιστοσελίδα του ΚΚΕ(μ-λ) σε μια νέα κοινή ιστοσελίδα της οποίας η διεύθυνση θα είναι η http://www.kkeml.gr/.

19 Ιαν 2014

Σε λειτουργία «Φυλακή Υψίστης Ασφαλείας»

Με αφορμή την μη παρουσίαση του Χριστόδουλου Ξηρού στο Αστυνομικό Τμήμα Νέας Καλλικράτειας Χαλκιδικής, μετά από άδειά που είχε πάρει απ’ τις φυλακές του Κορυδαλλού, κι ύστερα από σύσκεψη στο Μαξίμου, του Σαμαρά με τους Υπουργούς Δικαιοσύνης, Αθανασίου, και Δημόσιας Τάξης, Δένδια, στις 7/1, αποφασίστηκε η λειτουργία σε 100 ημέρες «Φυλακής Υψίστης Ασφαλείας» όπου θα μεταφερθούν όσοι έχουν καταδικαστεί για «σοβαρά εγκλήματα και για τρομοκρατία». Ταυτόχρονα, ο Αθανασίου πρόκειται να καταθέσει τροπολογία στη βουλή, σύμφωνα με την οποία όσοι έχουν καταδικαστεί για «συμμετοχή σε τρομοκρατικές οργανώσεις» δε θα μπορούν να παίρνουν άδειες εξόδου. Όλο το νομοθετικό πλαίσιο χορήγησης αδειών τίθεται σε επανεξέταση. Το σχέδιο βέβαια δημιουργίας τέτοιων φυλακών δεν είναι καινούριο. Ήδη απ’ το Μάρτη του 2013, μετά από σύσκεψη που είχαν τότε, ο Σαμαράς με τον τότε υπουργό δικαιοσύνης Ρουπακιώτη και το Δένδια είχαν συμφωνήσει να προχωρήσει η λειτουργία τέτοιων φυλακών, στις οποίες η εξωτερική φρουρά θα φέρει βαρύ οπλισμό, η παρουσία των αστυνομικών δυνάμεων με περιπολίες γύρω απ’ τις φυλακές θα είναι εντατική, όπως και οι έλεγχοι των κελιών των κρατουμένων απ’ τις μονάδες των ΕΚΑΜ, ενώ θα υπάρχουν μεταλλικά σχοινιά σε όλους τους εξωτερικούς χώρους των φυλακών. Θα ήταν αφέλεια να πιστέψει κανείς πως τα νέα… «Αλκατράζ» κι η ένταση της απομόνωσης, της «ιδρυματοποίησης» και της περιθωριοποίησης των κρατούμενων που επιφέρουν, δημιουργούνται για να εξαλειφθεί το έγκλημα. Απ’ τους διαχειριστές μάλιστα ενός συστήματος που το γεννά καθημερινά. Τόσο αυτό που τιμωρείται, όσο και το ατιμώρητο και κυρίαρχο. Ούτε βέβαια η στόχευσή τους είναι η «πάταξη της τρομοκρατίας», απ’ αυτούς μάλιστα που ασκούν την κρατική τρομοκρατία ενάντια στο λαό, απέναντι σ’ αυτούς που επιλέγουν δρόμους υποτιθέμενης «πάλης», έξω, πέρα -και πολλές φορές ενάντια – απ’ τον «καθισμένο», κατ’ αυτούς, λαό. ‘Η, ακόμα χειρότερα, που εμπλέκονται σε αντιθέσεις και κόντρες μεταξύ ντόπιων ή μεταξύ και ξένων κυρίαρχων παραγόντων. Η στόχευση πρέπει να αναζητηθεί στην παραβίαση στοιχειωδών δικαιωμάτων των κρατουμένων αλλά και στη χρήση τέτοιων δημιουργημάτων ως φόβητρων, για τους… μη έγκλειστους. Όπως και τα διάφορα «Γκουαντάναμο». Σε μια περίοδο μάλιστα όπου ως «τρομοκρατία», ως «έγκλημα», ως «άκρο» ορίζουν τους ίδιους τους αγώνες του λαού που συγκρούονται με την κυρίαρχη πολιτική. Τόσο στη χώρα μας, όσο και παγκόσμια…