Η σύνοδος του F.A.O. στη Ρώμη, οι G8 και ο δρόμος των λαών

Ούτε ο F.A.O. ούτε ο πάπας ούτε φυσικά οι G8 δεν μπορούν να ρυθμίσουν τις τιμές των δημητριακών που μαζί με το ακριβό πετρέλαιο κάνουν το σύνολο των τροφίμων είδος πολυτελείας για ολοένα και μεγαλύτερο κομμάτι της ανθρωπότητας. Και όσο η πείνα θερίζει μια σειρά λαούς και αγγίζει πλέον και τις μητροπόλεις, οι φτηνές αιτιάσεις καταρρέουν.
Παρά τις ομολογίες στο πλαίσιο της συνόδου του F.A.O. ότι η γη μπορεί άνετα να θρέψει τους λαούς, οι προβλέψεις για ακριβά τρόφιμα και τα επόμενα χρόνια αποκαλύπτουν απλές αλλά καλά κρυμμένες αλήθειες.
Βεβαίως αυξήθηκε η ζήτηση σιτηρών από κάποιες αναπτυσσόμενες χώρες, όμως αυξήθηκε και η παραγωγή σιτηρών - και γιατί να μην αυξηθεί και άλλο, αφού αυτό είναι εφικτό και όλοι το ομολογούν. Γιατί, αντί γι’ αυτό, προβλέπονται υψηλές τιμές και άπλωμα της πείνας την επόμενη δεκαετία;
Προφανώς πρόκειται για το κλασικό πρόβλημα που χαρακτηρίζει τον καπιταλισμό. Τα σιτηρά και τα τρόφιμα έχουν ζήτηση, όμως αυτοί που τα ζητούν δεν μπορούν να τα αγοράσουν. Βεβαίως στην ακρίβεια των τροφίμων έχουν βάλει (κυρίως) το χέρι τους οι ναοί του καπιταλισμού, τα χρηματιστήρια και οι πολυεθνικές των τροφίμων. Τα προθεσμιακά συμβόλαια που λέγαμε... Και αφού το χρηματιστηριακό κεφάλαιο, όπως και κάθε κεφάλαιο, θρέφεται και ζει μόνο με νέα κέρδη, εκεί που τα οσμίζεται δεν καταλαβαίνει από φιλευσπλαχνίες. Το αν γι’ αυτό χρειαστεί τα κανόνια για να μακελέψει τους λαούς ή απλά τους εξοντώνει από την πείνα δεν το λογαριάζει καν. Απ’ αυτή την άποψη, όπως είπαμε, τόσο ο F.A.O. όσο ο πάπας αλλά και οι G8, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι δεν υποκρίνονται, είναι σίγουρο πως δεν μπορούν να τιθασεύσουν το κτήνος.
Μόνο σαν αρχίσουν οι λαοί να συνιστούν πραγματική απειλή για το κτήνος, μόνο τότε υπάρχει περίπτωση να ληφθούν στα σοβαρά υπόψη... Ισως και χάριν αυτού του φόβου κάποιοι να μην υποκρίνονται και ν’ ανησυχούν. Σε κάθε περίπτωση, ο δρόμος για τους λαούς είναι ένας. Ο μόνος δρόμος για να ρυθμίσουν στ’ αλήθεια τη ζωή και το μέλλον τους, ο δρόμος της αγωνιστικής διεκδίκησης της ζωής, χωρίς αυταπάτες ότι υπάρχει δυνατότητα να ημερέψει το κτήνος. Γι’ αυτό, αυτοί που θέλουν να υπηρετήσουν την υπόθεση των λαών πρέπει να έχουν ξεκάθαρο πως ο δρόμος για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων των λαών ταυτίζεται με το δρόμο που οδηγεί στο θάνατο του κτήνους.