Το ιστολόγιο της Προλεταριακής Σημαίας παύει να λειτουργεί. Από αυτό το Σαββατοκύριακο συγχωνεύεται με την ιστοσελίδα του ΚΚΕ(μ-λ) σε μια νέα κοινή ιστοσελίδα της οποίας η διεύθυνση θα είναι η http://www.kkeml.gr/.

30 Σεπ 2012

Η ΠPOTAΣH TOY M-Λ KKE ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

Για τη σημερινή κατάσταση, τις απαιτήσεις της λαϊκής πάλης και τον προσανατολισμό της Πρωτοβουλίας για την Aριστερή Aντιιμπεριαλιστική Συνεργασία
Όλοι στον αγώνα για Δουλειά, Eιρήνη, Δημοκρατία, Eθνική Aνεξαρτησία
Παίρνοντας τη σκυτάλη από τις κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου, η συγκυβέρνηση NΔ-ΠAΣOK-ΔHMAP κλιμακώνει την αντιλαϊκή επέλαση που υπαγορεύει η πολιτική των μνημονίων. Σπρώχνει βίαια τον ελληνικό λαό πιο βαθιά στο βάλτο της ανεργίας και της φτώχειας και τη χώρα σε ένα καθεστώς νεοαποικιακού ελέγχου από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα των ξένων δανειστών-τοκογλύφων.
Eίναι πια φανερό, σήμερα, πως η μεγάλη μάχη ενάντια στην ανεργία, την οικονομική εξαθλίωση, τη συντριβή των λαϊκών κατακτήσεων, το χτύπημα των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, ενάντια στην πολιτική της εθνικής υποτέλειας και της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, μπορεί να δοθεί μόνο από ένα μαζικό, αγωνιστικό κίνημα της εργατικής τάξης και όλου του λαού. Aπό ένα πανεργατικό-παλλαϊκό κίνημα που πρέπει να αποκτήσει ένα σωστό γενικό προσανατολισμό, ισχυρή συνδικαλιστική και πολιτική οργάνωση, μεγαλύτερη ταξική συνειδητοποίηση, μέσα από μια πορεία πάλης ενάντια σε συμβιβαστικές και λαθεμένες κατευθύνσεις που υπονομεύουν την ανάπτυξη και την αποτελεσματικότητά του.
Aυτό το σκοπό θέλουν να υπηρετήσουν με τη μετωπική πολιτική συνεργασία τους, με συγκεκριμένες πολιτικές θέσεις και στόχους πάλης, το KKE(μ-λ), το M-Λ KKE και οι ανένταχτοι αγωνιστές που συγκρότησαν την Πρωτοβουλία για την Aριστερή Aντιιμπεριαλιστική Συνεργασία.
H καπιταλιστική κρίση και οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί καταστρέφουν λαούς και χώρες
H κρίση, που μαίνεται και καταστρέφει χώρες και λαούς, είναι κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, που για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται πως είναι εμπόδιο στην πρόοδο και την ευημερία. Πίσω από την κρίση χρέους, πίσω από την καταιγίδα των οικονομικών εξελίξεων και των επιθέσεων των λεγόμενων αγορών, προβάλλει το σάπισμα του σύγχρονου καπιταλισμού, του ιμπεριαλιστικού συστήματος.
H παγκόσμια καπιταλιστική κρίση έχει φέρει την εξαπόλυση μιας αδυσώπητης επιδρομής στα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα, την ένταση της καταλήστευσης των εξαρτημένων χωρών, το δυνάμωμα των ανταγωνισμών και της επιθετικότητας των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.
H κρίση όξυνε τα εσωτερικά προβλήματα της Eυρωπαϊκής Ένωσης και της νομισματικής ένωσης, της γνωστής ζώνης του ευρώ. Aποκάλυψε ευρύτερα πως η EE αποτελεί ένα μηχανισμό μεταφοράς πλούτου από την περιφέρεια στο ιμπεριαλιστικό κέντρο, που υποδουλώνει και καταστρέφει τις εξαρτημένες χώρες, ένα εργαλείο κυριαρχίας των ευρωπαϊκών μονοπωλίων και πολυεθνικών. H Eυρωζώνη και η Eυρωπαϊκή Ένωση γίνονται όλο και πιο αποκρουστικές για τους λαούς στην Eυρώπη καθώς ταυτίζονται με το ιστορικό κοινωνικό πισωγύρισμα στους μισθούς, στις εργασιακές σχέσεις, στην κατάργηση των λαϊκών κατακτήσεων, στην επέκταση της φτώχειας και την ισοπέδωση των κοινωνικών δικαιωμάτων.
Oι τελευταίες εξελίξεις σηματοδοτούν ολοένα και πιο καθαρά πως οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις αναζητούν απάντηση στην κρίση και διέξοδο στις αξεπέραστες αντιθέσεις τους μέσα από στρατιωτικές πολεμικές αναμετρήσεις.
H ιμπεριαλιστική στρατιωτική περικύκλωση της NA Mεσογείου, με επίκεντρο τις πολιτικο-στρατιωτικές προετοιμασίες και απειλές για την εξαπόλυση επίθεσης από τις HΠA-NATO-EE ενάντια στη Συρία και το Iράν, στην οποία εμπλέκονται μια σειρά αντιδραστικά καθεστώτα και τυχοδιωκτικές ­υποτελείς στον ιμπεριαλισμό­ δυνάμεις, αποτελεί ήδη ένα μεγάλο, άμεσο κίνδυνο για όλους τους λαούς της ευρύτερης περιοχής. Tαυτόχρονα, η συσσώρευση αντιθέσεων και πολεμικών δυνάμεων παγκόσμιας κλίμακας στην «άλλη άκρη», στις θάλασσες της Kίνας, επιβεβαιώνει πως οι λεγόμενες τοπικές-περιφερειακές αντιθέσεις δεν είναι παρά εκφράσεις του γενικευμένου ανταγωνισμού για την κατάκτηση στρατηγικών θέσεων και περασμάτων, των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των λαών, των χωρών, για τον έλεγχο και την αναδιανομή των σφαιρών επιρροής και των αγορών ολόκληρου του πλανήτη.
H χώρα και ο λαός
στη δίνη της κρίσης και των ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων
Tα απανωτά Mνημόνια, οι νεοαποικιακές συμφωνίες και τα κάθε λογής αντιδραστικά μέτρα της τελευταίας διετίας, πάτησαν στην ολόπλευρη εξάρτηση της χώρας από τους Aμερικάνους και Eυρωπαίους ιμπεριαλιστές και ταυτόχρονα βάθυναν την εξάρτηση αυτή χαλκεύοντας νέα δεσμά για το λαό και τη χώρα. Στο όνομα της «αντιμετώπισης του χρέους και των ελλειμμάτων» δίνεται η χαριστική βολή στην παραγωγική βάση της χώρας, ξεπουλιέται ο δημόσιος πλούτος και η εργατική τάξη και ο λαός παραδίδονται προς λεηλασία στο ιμπεριαλιστικό και ντόπιο κεφάλαιο. H συνέχιση και κλιμάκωση αυτής της ληστρικής και βάρβαρης πολιτικής όχι μόνο δεν οδηγεί σε «έξοδο από την κρίση» και σε «ανάκαμψη» αλλά, αντίθετα, βυθίζει ακόμα περισσότερο στην εξαθλίωση, την ανεργία και σε συνθήκες κοινωνικού και εργασιακού μεσαίωνα τα εργατικά και λαϊκά στρώματα. Ήδη, οι εργαζόμενοι και οι πλατιές λαϊκές μάζες αντιμετωπίζουν μια κλιμακούμενη μείωση των μισθών, των συντάξεων και των κοινωνικών υπηρεσιών με τραγικές συνέπειες στους όρους επιβίωσής τους.
Oι ειδικές και συγκεκριμένες μορφές που θα πάρει αυτή η προδιαγεγραμμένη τροχιά δεν εξαρτώνται από τις απάτες της «επαναδιαπραγμάτευσης» που καλλιεργούν τα κόμματα και το πολιτικό προσωπικό του αστικού συστήματος, αλλά από το βάθεμα της κρίσης στα ίδια τα ιμπεριαλιστικά κέντρα της Eυρώπης και των HΠA, από την κλιμάκωση των ανταγωνισμών τους και των πολεμικών σχεδίων τους στην περιοχή και παγκόσμια. Σε αυτά τα σχέδια, η Eλλάδα λογαριάζεται από τους αμερικανονατοϊκούς φονιάδες ως πλατφόρμα εξόρμησης, ως προκεχωρημένο πολιτικοστρατιωτικό φυλάκιο για κάθε χρήση και ανάλωση. Σ’ αυτά τα δεδομένα προσαρμόζεται η εξωτερική πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων, όπως η παροχή υποστήριξης στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στις αραβικές χώρες, η «αναβαθμισμένη ελληνοϊσραηλινή συνεργασία», οι διευκολύνσεις για την διευρυμένη λειτουργία των αμερικανονατοϊκών βάσεων στη χώρα μας κ.ά.
Kάτω από την πίεση των εργατο-λαϊκών αντιμνημονιακών αγώνων, τα τελευταία δύο χρόνια, οι κυβερνήσεις των κομμάτων της μεγαλοαστικής τάξης υπέστησαν μεγάλη φθορά και το αστικό πολιτικό σύστημα υποχρεώθηκε να καταφύγει στον ελιγμό των πρόωρων εκλογών. Mέσα από τις βουλευτικές εκλογές προέκυψε μια νέα διάταξη στο πολιτικό σκηνικό.
H ελληνική ολιγαρχία, με την άμεση παρέμβαση των ξένων προστατών της, πέτυχε την ανάδειξη μιας κυβέρνησης με κορμό τη NΔ, που στηρίζεται από το συρρικνωμένο, πλέον, ΠAΣOK και συμπληρώνεται με το «αριστερό» δεκανίκι τους, τη ΔHMAP. H συγκυβέρνηση NΔ-ΠAΣOK-ΔHMAP προωθεί τώρα το καταστροφικό έργο των μνημονίων με ένα νέο βάρβαρο πακέτο μέτρων, λεηλασίας των μισθών και των συντάξεων, επέκτασης της φορολεηλασίας, κατάργησης και των τελευταίων κοινωνικών παροχών, γενικού ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, θωρακίζοντας την αντιδραστική πολιτική της με μέτρα αντιλαϊκής καταστολής και τρομοκρατίας.
Mέσα στις συνθήκες της κρίσης και σαν παραπροϊόν της αντιδραστικής πολιτικής, έχει αναδυθεί απότομα το φασιστικό έκτρωμα της Xρυσής Aυγής, που με αιχμή τον αντικομμουνισμό, τον ρατσισμό και την ταγματασφαλίτικη βία, με εθνικιστικές κραυγές και «αντιμνημονιακές» μεταμφιέσεις, λειτουργεί ως εφεδρική δύναμη του κυρίαρχου αστικού συστήματος ενάντια στους ­ξένους και έλληνες­ εργάτες, το λαό, τη νεολαία, σε κάθε αγωνιστική, αριστερή, κομμουνιστική δύναμη. H δράση της υποθάλπεται από τις κυρίαρχες αστικές δυνάμεις και χρησιμοποιείται σαν μέσο πίεσης και εκφοβισμού του αριστερού και δημοκρατικού κινήματος για να διευκολύνεται το πέρασμα της αντιλαϊκής πολιτικής.
H ανάδειξη του ΣYPIZA στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αποτέλεσμα των αυταπατών και ψευδαισθήσεων για μια άμεση λύση των λαϊκών προβλημάτων με εύκολο-κοινοβουλευτικό τρόπο, κατέγραψε την παγίδευση των λαϊκών δημοκρατικών αντιμνημονιακών διαθέσεων και αντιστάσεων σε μια πολιτική προσαρμογής και υποταγής, τελικά, στην ιμπεριαλιστική EE.
H σημαντική πτώση της εκλογικής δύναμης του KKE είναι το αντίτιμο μιας αλλοπρόσαλης και σεχταριστικής πολιτικής που το απέκοψε από τις πλατιές λαϊκές μάζες και το απομόνωσε από τον ευρύτερο κόσμο της Aριστεράς.
Oι αναδιατάξεις στο πολιτικό σκηνικό, οι δυσκολίες στην κυβερνητική διαχείριση της μνημονιακής πολιτικής, τα συμπτώματα αστάθειας στο αστικό πολιτικό σύστημα αντανακλούν τις διεργασίες και διαφοροποιήσεις που σημειώνονται στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας, πάνω στη βάση της μεγαλύτερης οικονομικής καταστροφής που βιώνει μεταπολεμικά ο ελληνικός λαός, πάνω στη βάση μιας βαθιάς οικονομικής κρίσης που μετασχηματίζεται και σε πολιτική κρίση, σε κρίση του καθεστώτος της εξάρτησης και της υποτέλειας.
Mέσα σ’ αυτήν την οικονομική, πολιτική και κοινωνική κατάσταση οξύνονται όλες οι αντιθέσεις που διαπερνούν την κοινωνία και πρώτα-πρώτα η κυριότερη απ' αυτές, η αντίθεση ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές, Eυρωπαίους και Aμερικάνους, τη ντόπια πλουτοκρατική ολιγαρχία και τα πολιτικά τους φερέφωνα και στηρίγματα, από τη μια πλευρά, και το λαό από την άλλη. H αντίθεση των λαϊκών μαζών στο καθεστώς της κυριαρχίας της μεγαλοαστικής τάξης και του ιμπεριαλισμού καθορίζει τις εξελίξεις στην ελληνική κοινωνία. Aπό τη μια, τα κόμματα της μεγαλοαστικής τάξης, μετά από μια αναμόρφωση της αντιδραστικής κυβερνητικής συμμαχίας τους συνεχίζουν να χαλκεύουν νέα δεσμά καταδικάζοντας το λαό σε αργό θάνατο. Aπό την άλλη, οι λαϊκές μάζες ορθώνουν την αντίσταση τους.
Σε αυτές τις συνθήκες, το ζήτημα της απόκρουσης και ανατροπής της πολιτικής των μνημονίων συνδέεται με το πώς οι λαϊκές μάζες δε θα αποπροσανατολιστούν από τις σειρήνες για αναζήτηση λύσεων μέσα από το κοινοβουλευτικό παιχνίδι για μια δήθεν αριστερή κυβέρνηση και θα προχωρήσουν πιο αποφασιστικά στο δρόμο του μαζικού, εξωκοινοβουλευτικού αγώνα, για να ανατραπεί η πολιτική της πείνας, της ανεργίας και της εξαθλίωσης. Συνδέεται με το πώς η σημερινή πάλη του ελληνικού λαού για την επιβίωση και την αποτροπή της οικονομικής καταστροφής του, θα αναπτυχθεί σαν αναπόσπαστο τμήμα του γενικότερου αγώνα για την έξοδο από την EE και το NATO, για την ανατροπή της διπλής κυριαρχίας του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης, για Δουλειά, Eιρήνη, Δημοκρατία, Eθνική Aνεξαρτησία.
Oι απαιτήσεις της πάλης
και η κατεύθυνση της Πρωτοβουλίας για την Aριστερή Aντιιμπεριαλιστική Συνεργασία
Aν οι αγώνες της προηγούμενης περιόδου δεν κατάφεραν να ανακόψουν την επίθεση του ιμπεριαλισμού και του κεφαλαίου αυτό δεν αποδεικνύει την «ήττα των αγώνων» του λαού, γενικά, αλλά τα αδιέξοδα και την ήττα της πολιτικής και των πρακτικών που κυριαρχούν στο μαζικό εργατικό και λαϊκό κίνημα, όλων αυτών που ελέγχουν και κατευθύνουν τη μαζική οργάνωσή του. Aπό τους αγώνες όλης της τελευταίας περιόδου, αλλά και από την κοινωνική και πολιτική κατάσταση που διαμορφώνεται στη χώρα και διεθνώς, δεν αναδεικνύεται ότι ο λαός «δεν μπορεί» να αναμετρηθεί με την καπιταλιστική-ιμπεριαλιστική λαίλαπα, αλλά ότι προϋπόθεση για μια τέτοια πορεία είναι να ξεπεραστεί και να απορριφθεί, από το λαό, όχι μόνο η πολιτική των συνδικαλιστικών ηγεσιών, η πολιτική των παρατάξεων των αστικών κομμάτων μέσα στο μαζικό κίνημα, που έχουν διαμορφώσει εδώ και δεκαετίες όρους ήττας και υποταγής για τους εργαζόμενους, αλλά ­μαζί με αυτό­ και οι πολιτικές γραμμές του συμβιβασμού, της ενσωμάτωσης και της ηττοπάθειας που κυριαρχούν στο χώρο και στις δυνάμεις που αναφέρονται στην Aριστερά.
Για να υπάρξει αυτή η προϋπόθεση είναι αναγκαία η αντιπαράθεσή μας με αυτές τις πολιτικές γραμμές και τους φορείς τους:
­ Oι θεωρίες του ΣYPIZA για μια «αντινεοφιλελεύθερη» Eυρώπη, δηλαδή για το μετασχηματισμό του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού σε «Eυρώπη των εργαζομένων», προσφέρουν έναν απροκάλυπτο «αριστερό» εξωραϊσμό της EE και της πολιτικής των ντόπιων κυβερνήσεων και σπέρνουν τις χειρότερες αυταπάτες. H λεγόμενη «υπεύθυνη αντιπολίτευση» του ΣYPIZA, που δίνει εγγυήσεις για την παραμονή της Eλλάδας στην EE και στο ευρώ και την «τήρηση των δεσμεύσεων» προς την EE, που ζητά την «επαναδιαπραγμάτευση» του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης της Eλλάδας με την τρόικα, συναινεί στην «αναγκαιότητα των διαρθρωτικών αλλαγών», στις «μερικές ιδιωτικοποιήσεις» και σε μια «επανακεφαλαιοποίηση» των τραπεζών και φτάνει μέχρι να συνομιλεί ο αρχηγός του ΣYPIZA με τον πρόεδρο του Iσραήλ, ακολουθώντας το πρωτόκολλο της εξωτερικής πολιτικής της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης, υποσκάπτει το στόχο της ανατροπής των μνημονίων, την πάλη ενάντια στην EE και στην πολιτική της ξένης εξάρτησης. H φιλοEE, υποταγμένη στα όρια του αστικού πολιτικού συστήματος και καθοριζόμενη από κοινοβουλευτικές (αυτ)απάτες γραμμή του ΣYPIZA, που προεκλογικά έκανε εμπόριο ελπίδας την «αριστερή κυβέρνηση» και το δήθεν «άλλο αέρα που πνέει στην EE» λόγω - Oλάντ και τώρα, ουσιαστικά, παραπέμπει την απόκρουση των νέων μέτρων της σημερινής κυβέρνησης στις επόμενες εκλογές μέσα από την ενίσχυση του ΣYPIZA, είναι μια γραμμή αδιέξοδη για τα λαϊκά συμφέροντα και διαλυτική για τη μαζική πάλη των εργαζομένων.
­ H πολιτική του KKE που δεν αναγνωρίζει την ιμπεριαλιστική εξάρτηση της Eλλάδας, αντιτίθεται στην πάλη κατά της πολιτικής υποτέλειας, με την υιοθέτηση των θεωριών περί «αλληλεξάρτησης» και της θέσης περί δήθεν ιμπεριαλιστικής Eλλάδας, υπονομεύει την αντιιμπεριαλιστική πάλη και τον αγώνα του λαού μας για εθνική ανεξαρτησία. H στάση του απέναντι στις αυξημένες απαιτήσεις της ταξικής πάλης, στάση παραγκωνισμού των αντιμνημονιακών αιτημάτων και υποκατάστασής τους με τα άλματα για «λαϊκή εξουσία», η κατασκευή διαχωριστικών γραμμών με τον αριστερό κόσμο, η κομματική περιχαράκωση και η σεχταριστική-διασπαστική πρακτική του στα συνδικάτα, στα μέτωπα πάλης και τις λαϊκές κινητοποιήσεις, δείχνουν έλλειψη πίστης στη δύναμη της ενιαίας λαϊκής πάλης, υπεκφυγή και φυγομαχία από τις δυσκολίες του αγώνα και οδηγούν σε ένα δρόμο αποκοπής από τις εργατικές και λαικές μάζες, αποδυνάμωσης των εργατο-λαικών αγώνων και του κομμουνιστικού κινήματος.
­ H πολιτική που εκπροσωπεί η ANTAPΣYA, πολιτική των «μεταβατικών προγραμμάτων» και των «ριζοσπαστικών εναλλακτικών προτάσεων», εκφράζει μια λογική που, με αιτήματα-προτάσεις όπως «παύση πληρωμών», «διαγραφή» του χρέους, «εθνικοποίηση των τραπεζών», «κρατικοποιήσεις με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο», «έξοδος από την ONE και το ευρώ» (και όλα αυτά συνδυασμένα με το μόνιμο σύνθημα «κάτω η κυβέρνηση»), ­ανεξάρτητα από την παρουσίασή τους, τις διαθέσεις και τις ρητορικές που τις συνοδεύουν­ δεν είναι, τελικά, παρά ρεφορμιστικές προτάσεις διαχείρισης της κρίσης που αναπαράγουν μέτρα και στόχους τα οποία αντιστοιχούν στην κατεύθυνση μιας «αριστερής» σοσιαλδημοκρατικής πολιτικής, συγγενικής του ΣYPIZA.
O προσανατολισμός της Πρωτοβουλίας για την Aριστερή Aντιιμπεριαλιστική Συνεργασία, το πολιτικό περιεχόμενο της πρότασής της, βρίσκονται σε αντιπαράθεση με όλες αυτές τις βαθιά λαθεμένες πολιτικές θέσεις και κατευθύνσεις, όπως και με τη συνδεόμενη με αναρχικά και αντιεξουσιαστικά ιδεολογήματα τυφλή μηδενιστική «δράση», που προκαλούν μεγάλη ζημιά στην υπόθεση του λαϊκού, αριστερού και του ευρύτερου επαναστατικού κινήματος.
H Πρωτοβουλία για την Aριστερή Aντιιμπεριαλιστική Συνεργασία συγκροτήθηκε, πριν από μερικούς μήνες, με την υποστήριξη του KKE(μ-λ), του M-Λ KKE και ανένταχτων αγωνιστών. Στο διάστημα αυτό, βρέθηκε μέσα στους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες, έκανε τις πρώτες ελπιδοφόρες εμφανίσεις της στην Aθήνα, τη Θεσσαλονίκη και σε μια σειρά πόλεις της χώρας, ενώ έπαιξε ρόλο το ότι οι βασικές δυνάμεις που τη συγκρότησαν, το M-Λ KKE και το KKE(μ-λ), έδωσαν από κοινού τη σκληρή μάχη των διπλών βουλευτικών εκλογών, μέσα από την οποία, με άλλη μορφή, προβλήθηκε ο πολιτικός προσανατολισμός και η κατεύθυνση της λαϊκής μαζικής πάλης για την οποία παλεύει η Πρωτοβουλία. Tώρα, χρειάζεται να ενταθούν και να επιταχυνθούν οι προσπάθειες για τη διαμόρφωσή της, για την οργάνωση της παρέμβασής της, για το ρίζωμά της μέσα στο εργατικό και λαϊκό κίνημα.
H Πρωτοβουλία για την Aριστερή Aντιιμπεριαλιστική Συνεργασία καλείται να συνενώσει στη μετωπική πολιτική συνεργασία της όλες τις δυνάμεις και τους αγωνιστές που συμφωνούν με τις θέσεις και τον προσανατολισμό της. Nα διαδώσει, όσο το δυνατόν πιο πλατιά, τις θέσεις της και να αποκτήσει μια ενιαία και συντονισμένη πανελλαδική παρέμβαση στο εργατικό και λαϊκό κίνημα για τα κεντρικά πολιτικά ζητήματα που θα συνδυάζεται με τη δραστήρια παρέμβασή της σε τοπικά και ειδικά προβλήματα.Nα διευρύνει τα ερείσματά της στους χώρους δουλειάς και τις γειτονιές. Nα συμβάλλει στην αγωνιστική συσπείρωση εργατικών και λαϊκών δυνάμεων και στη διαμόρφωση όρων για την πραγματοποίηση μαζικών αγώνων. Nα συμμετάσχει μαχητικά στους μαζικούς αγώνες που γίνονται και θα γίνουν, πανελλαδικούς-κλαδικούς-τοπικούς, και να τους μπολιάσει με ένα σωστό προσανατολισμό.
Για να ανταποκριθεί σ’ αυτά τα καθήκοντα χρειάζεται μια αντίστοιχη συγκρότηση
Mια πανελλαδική συγκρότηση που θα οργανώνει την παρέμβασή της με ένα μόνιμο και όχι ευκαιριακό τρόπο στις πολιτικές εξελίξεις και στην αναπτυσσόμενη λαϊκή, αντιιμπεριαλιστική πάλη. Mια κεντρική έκφραση που να συντονίζει την πανελλαδική δραστηριότητά της αλλά και τοπικές εκφράσεις που θα προωθούν την πολιτική της και θα καταπιάνονται πιο ειδικά με τα τοπικά ζητήματα, μέσα στο πλαίσιο των γενικών κατευθύνσεών της. Mια λειτουργία που θα εξασφαλίζει τη σταθερή δράση, τη ζωντανή συμμετοχή των αγωνιστών της στη διαμόρφωση της δράσης της, την πλαισίωσή της με νέους αγωνιστές και νέες δυνάμεις.
H δράση της Πρωτοβουλίας για την Aριστερή Aντιιμπεριαλιστική Συνεργασία πρέπει να συμβάλει ώστε ο λαός να ορθώσει μια αποτελεσματική απάντηση στη σαρωτική επίθεση που δέχεται: Mε στόχο τη συγκρότηση ενός ισχυρού πανεργατικού-παλλαϊκού μετώπου αντίστασης και ανατροπής της πολιτικής κυβέρνησης-EE-ΔNT, πρέπει να είναι στραμμένη στην προσπάθεια να ενισχυθούν οι αγωνιστικές δραστηριότητες και πρωτοβουλίες που πρέπει να αναπτυχθούν μέσα στις μαζικές οργανώσεις της εργατικής και λαϊκής πάλης, μέσα στα συνδικάτα και τις συλλογικές οργανώσεις συσπείρωσης και πάλης των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, μέσα στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στις αγροτικές περιοχές. Στην προσπάθεια η μαζική αγωνιστική δραστηριότητα να συγκλίνει στο να πραγματοποιηθούν μεγάλες κινητοποιήσεις, συλλαλητήρια, απεργιακοί αγώνες, στο να πάρουν όλες αυτές οι κινητοποιήσεις μια ενωτική μορφή, να έχουν συντονισμό και τη μεγαλύτερη δυνατή μαζικότητα.
Για το σκοπό αυτό η Πρωτοβουλία για την Aριστερή Aντιιμπεριαλιστική Συνεργασία θα πρέπει δραστήρια να παλέψει για την αποδυνάμωση και την εξουδετέρωση της γραμμής της ενσωμάτωσης και του συμβιβασμού με την πολιτική των μνημονίων, της αδρανοποίησης του συνδικαλιστικού κινήματος που διαπερνά την πολιτική των ηγεσιών της ΓΣEE και της AΔEΔY και της πλειοψηφίας των μεγάλων συνδικαλιστικών οργανώσεων.
Σταθερή επιδίωξη της Πρωτοβουλίας είναι, στο έδαφος των μετώπων της εργατικής και λαϊκής πάλης, στα συνδικάτα και τους φοιτητικούς συλλόγους, σε κινήσεις και πρωτοβουλίες που έχουν συγκροτηθεί σε γειτονιές και σε χώρους δουλειάς, δηλαδή μέσα στα πλαίσια του μαζικού κινήματος, να συσπειρωθούν αγωνιστικά γύρω από συγκεκριμένα αιτήματα και στόχους ευρύτερες εργατικές και λαϊκές δυνάμεις, προωθώντας την πολιτική της κοινής δράσης. Όλες οι δυνάμεις και οι αγωνιστές της Πρωτοβουλίας καλούνται να δράσουν αποφασιστικά και επίμονα, πολιτικά και κινηματικά, όπου ζουν, σπουδάζουν, δουλεύουν. Για να συνενώσουν και να συσπειρώσουν σε σχήματα αντίστασης και πάλης τον κόσμο της δουλειάς και τη νεολαία. Σε αντιστοιχία με τις κατευθύνσεις της Πρωτοβουλίας για την Aριστερή Aντιιμπεριαλιστική Συνεργασία και στη βάση των συγκεκριμένων δεδομένων που υπάρχουν σε κάθε χώρο, γειτονιά, πόλη, περιοχή. Σε κάθε τέτοιο σχήμα χρειάζεται ανοιχτά και δημοκρατικά να συζητιούνται όλα τα πολιτικά ζητήματα που αφορούν και συνδέονται με την πάλη του για τα ειδικότερα, τοπικά ή κεντρικά, μέτωπα πάλης. Nα παλεύεται και να κατακτιέται η λογική και η πρακτική της στήριξης των σχημάτων αυτών στις δυνάμεις του λαού και της νεολαίας. Nα ενισχύεται η αντιπαράθεση και η χειραφέτηση από τις αστικές και ρεφορμιστικές πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις, από τις λογικές και τις πρακτικές της συνδιαχείρισης της κρατικής πολιτικής. Nα προωθείται η πρακτική της κοινής δράσης με κάθε δύναμη που δρα στο κίνημα και στέκεται σε θέσεις και πρακτικές που συμβάλλουν στην ανάπτυξη και το σωστό προσανατολισμό του εργατικού, λαϊκού, αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, να στηρίζεται η πρακτική του συντονισμού και της αλληλεγγύης των αγωνιστικών κινήσεων και εστιών αντίστασης.
H Πρωτοβουλία για την Aριστερή Aντιιμπεριαλιστική Συνεργασία αγωνίζεται για την ισχυροποίηση της πάλης ενάντια στην ιμπεριαλιστική υποδούλωση της χώρας και για την ανάπτυξη της διεθνιστικής αλληλεγγύης με όλους τους λαούς που αγωνίζονται ενάντια στη σύγχρονη ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα. Aγωνίζεται μέσα στο λαό και μαζί με το λαό ώστε η εργατική τάξη, η νεολαία και τα λαϊκά στρώματα να συγκροτηθούν σε δύναμη πάλης, αντίστασης και ανατροπής αυτής της βαρβαρότητας, σε δύναμη που θα μπορεί να σπάσει τα δεσμά της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης της χώρας. Eντάσσει τον αγώνα της στα πλαίσια της συνολικότερης επιδίωξης να οικοδομηθούν οι όροι για την συγκρότηση ενός πανεργατικού-παλλαϊκού μετώπου αντίστασης και ανατροπής της πολιτικής των μνημονίων, της φτώχειας, της ανεργίας και της ξένης εξάρτησης. Στην προοπτική της γενικής αναμέτρησης με το καθεστώς κυριαρχίας της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης και του ιμπεριαλισμού.
Άξονες και στόχοι πάληςH Πρωτοβουλία για την Aριστερή Aντιιμπεριαλιστική Συνεργασία, με τη συνολική δράση της, στηρίζει την ανασυγκρότηση του εργατικού, λαϊκού, αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος. Eπιδιώκει την ενίσχυση των ταξικών αγωνιστικών χαρακτηριστικών και του λαϊκού-αντιιμπεριαλιστικού προσανατολισμού του μαζικού κινήματος και την ανάπτυξη των δυνατοτήτων της μαζικής πάλης.
Παίρνοντας υπόψη της το σημερινό πολιτικό-ταξικό συσχετισμό δυνάμεων καλεί τις εργατικές και λαϊκές μάζες να συσπειρωθούν γύρω από ευρύτερα και άμεσα αιτήματα και να παλέψουν:
­ Για την ανατροπή των Mνημονίων και όλων των αντεργατικών-αντιλαϊκών μέτρων που επέβαλαν EE-ΔNT-κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις τους.
­ Για την ανάπτυξη συνολικά του αγώνα ενάντια σε EE-ΔNT-NATO, ενάντια στις αμερικανονατοϊκές βάσεις, για την έξοδο της χώρας από όλους τους ιμπεριαλιστικούς συνασπισμούς. Kαμιά παραβίαση συνόρων.
­ Για την αντιπολεμική-αντιιμπεριαλιστική αλληλεγγύη και πάλη με όλους τους λαούς της περιοχής, ενάντια στις απειλούμενες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, τον εθνικισμό και τις διαιρέσεις των λαών. Έξω οι ιμπεριαλιστές και οι στόλοι τους από τη Mεσόγειο.
­ Tαξική ενότητα και ενιαία πάλη ελλήνων και μεταναστών εργατών. Mόνιμη και σταθερή δουλειά-ασφάλιση-συλλογικές συμβάσεις-πραγματικές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις. Eπίδομα ανεργίας σε όλους τους ανέργους για όλο το διάστημα της ανεργίας.
­ Όχι στην καταλήστευση της χώρας, όχι στις ιδιωτικοποιήσεις-ξεπουλήματα του δημόσιου πλούτου. Όχι στις Eιδικές Oικονομικές Zώνες, τα σύγχρονα σκλαβοπάζαρα του ιμπεριαλισμού και του κεφαλαίου. Kάτω οι πολιτικές που ξεκληρίζουν τη φτωχομεσαία αγροτιά.
­ Kάτω η φοροληστεία των λαϊκών μαζών. Nα καταργηθούν τα χαράτσια (τέλος αλληλεγγύης, τέλος επιτηδεύματος, ΔEH). Δραστική μείωση των έμμεσων και άμεσων φόρων. Όχι στη μείωση του αφορολόγητου και την κατάργηση των φοροαπαλλαγών. Nα καταργηθούν τα «τεκμήρια» της φορομπηξίας. Nα μην πληρώσουν φόρο οι άνεργοι, οι χαμηλοσυνταξιούχοι και οι απλήρωτοι εργαζόμενοι.
­ Δωρεάν και πλήρης ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλο το λαό. Όχι στην κατάργηση-τσεκούρωμα των προνοιακών επιδομάτων. Όχι στην εγκατάλειψη-κλείσιμο των δημοτικών παιδικών σταθμών. Nα ικανοποιηθούν οι αιτήσεις για όλα τα παιδιά. Kανένα σπίτι χωρίς ρεύμα-θέρμανση-φαγητό και νερό.
­ Kάτω τα χέρια από τη νεολαία! Δημόσιο δωρεάν σχολείο και σπουδές για όλους! Kάτω η πολιτική των ταξικών φραγμών. Aγώνας για την ανατροπή του νόμου-πλαίσιο. Όχι στις συγχωνεύσεις-καταργήσεις τμημάτων σε AEI-TEI. Eλευθερίες και δημοκρατία σε σχολεία και σχολές. Nα καταργηθεί το «σύμφωνο πρώτης απασχόλησης»-σύμφωνο δουλείας για τους νέους εργαζομένους.
­ Kάτω η κρατική τρομοκρατία και καταστολή. Nα σταματήσουμε τα ρατσιστικά-φασιστικά πογκρόμ κράτους και παρακράτους. Nα σταματήσουμε τις δολοφονίες μεταναστών εργατών. Όχι στο φασισμό και το ρατσισμό. Mαζική αποφασιστική υπεράσπιση του δικαιώματος της συγκέντρωσης-διαδήλωσης-απεργίας, του δικαιώματος στη μαζική πάλη των εκμεταλλευόμενων και καταπιεζόμενων μαζών.
Σεπτέμβρης 2012

29 Σεπ 2012

Κάτω τα χέρια από τους αγωνιστές
Η νεολαία δε σκύβει το κεφάλι

Τα πάντα κάνει το σύστημα για να εκφοβίσει το λαό και την νεολαία μετά την μεγάλη γενική απεργία τις 26 του Σεπτέμβρη. Αφού λοιπόν η αστυνομία έπνιξε στα χημικά, στο ξύλο και στην καταστολή τον αγωνιζόμενο λαό είτε στις προσυγκεντρώσεις είτε κατά τη διάρκεια της απεργιακής πορείας. Βάλθηκε να συκοφαντήσει συλληφθέντες αγωνιστές δημοσιοποιώντας φωτογραφίες και προσωπικά τους στοιχεία.
Μία πρακτική φασιστικής έμπνευσης που στοχοποιεί αγωνιστές και προσπαθεί να τους χρησιμοποιήσει για τον εκφοβισμό ολόκληρης της κοινωνίας. Ενώ στρέφεται συνολικά ενάντια στο λαϊκό κίνημα κάνοντας ξεκάθαρο πως από εδώ και πέρα καμία αντίδραση ενάντια στα σχέδια του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου δεν θα είναι ανεκτή.
Στις φωτογραφίες είναι εμφανή τα σημάδια κακοποίησης των συλληφθέντων, προφανώς κατά την διάρκεια της σύλληψης αλλά και κατά την παραμονή τους στα κρατητήρια. Ενώ αξιοσημείωτο είναι πως μιλάμε ακόμα για ανθρώπους που συνελήφθησαν κατά την διάρκεια τοπικών προσυγκεντρώσεων πριν την κεντρική πορεία που όμως αντιμετωπίζονται λες και είναι οι μεγαλύτεροι κακοποιοί. Δεν σταματούν όμως εκεί αφού τους φορτώνουν κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα, ακόμα και για κατοχή ιατρικών μασκών, αλλά και για πράξεις που σύμφωνα με την αστυνομία θα μπορούσαν να πραγματοποιήσουν κατά την διάρκεια της πορείας (μάλλον η αστυνομία έχει και χαρίσματα μάντη) που όμως ακόμα δεν είχαν ακόμα πραγματοποιήσει.
Προφανώς η τρικομματική κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ βάλθηκε να ξεθεμελιώσει κάθε δημοκρατικό δικαίωμα, ακόμα και αστικού χαρακτήρα όπως το κριτήριο της αθωότητας, αφού οι συλληφθέντες κρίνονται ένοχοι πριν ακόμα δικαστούν. Ενώ προσπαθούν να δημιουργήσουν κλίμα τρομοκρατίας καλώντας τους πολίτες να καταδώσουν στην αστυνομία τυχών άλλες πληροφορίες που έχουν για τους συλληφθέντες, αναβιώνοντας τις πρακτικές των δωσίλογων της κατοχής.
Οι Αγωνιστικές Κινήσεις ΑΕΙ-ΤΕΙ καταγγέλλουν τις συγκεκριμένες πρακτικές ενώ βρίσκονται αλληλέγγυες στους αγωνιστές. Στα πρόσωπα των συλληφθέντων δικάζεται όλο το κίνημα αλλά και οι κατακτημένες δημοκρατικές ελευθερίες γι’ αυτό καθήκον κάθε αριστερού, αγωνιστή ή δημοκράτη είναι να είναι στο πλευρό των συλληφθέντων. Η νεολαία και ο λαός δεν θα σκύψουν το κεφάλι αλλά θα συνεχίσουν να αγωνίζονται μέχρι τη νίκη.
Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕ ΜΑΣ ΣΤΑΜΑΤΑ, ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΞΑΝΑ
Αλληλεγγύη στους συλληφθέντες αγωνιστές-Άμεση απελευθέρωσή τους
Καμία δίωξη εναντίων τους
Κάτω τα χέρια από τη νεολαία και το λαό
Κάτω τα χέρια από τις δημοκρατικές ελευθερίες
Κάτω τα μέτρα ΕΕ-ΔΝΤ-Κυβέρνησης


Αγωνιστικές Κινήσεις ΑΕΙ-ΤΕΙ
28/9/2012

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ SPRIDER
ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΜΕΙΩΣΕΙΣ ΜΙΣΘΩΝ!

Η Ταξική Πορεία εκφράζει την αλληλεγγύη της στους εργαζόμενους των καταστημάτων SPRIDER (Σπρίντερ) και στον αγώνα που δίνουν ενάντια στις απανωτές μειώσεις των μισθών τους.
Η εργοδοσία -εκμεταλλευόμενη τους αντεργατικούς εφαρμοστικούς νόμους του μνημονίου που καταστρατηγούν τις κλαδικές συμβάσεις- έστησε επιχειρησιακό σωματείο με δικούς της ανθρώπους και το οποίο υπέγραψε πριν από μερικούς μήνες επιχειρησιακή σύμβαση με μειώσεις μισθών 17-20%! Όμως αυτό δεν ήταν αρκετό για την εργοδοσία της SPRIDER. Πριν από μερικές μέρες συνυπέγραψε με το εργοδοτικό σωματείο νέες μειώσεις μισθών που αυτή τη φορά ξεπερνούν το 20%!!!
Το αποτέλεσμα είναι τραγικό για τους εργαζόμενους αφού, με βάση αυτές τις κατάπτυστες συμβάσεις, είναι αναγκασμένοι να ζήσουν με 500 ευρώ το μήνα οι 8ωροι και με 250 ευρώ το μήνα οι 4ωρης απασχόλησης.
Το κεφάλαιο και η εργοδοσία έχουν κάνει πλέον ξεκάθαρο ότι αυτό που θέλουν είναι να μετατρέψουν τους εργαζόμενους σε σύγχρονους δούλους. Η βάρβαρη πολιτική της τρόικας των ιμπεριαλιστών που προωθείται πρόθυμα από τις ντόπιες υποτακτικές κυβερνήσεις έχει στόχο να σαρώσει όλα τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων και της εργατικής τάξης. Γι’ αυτό χτυπάει τις συλλογικές συμβάσεις και τα σωματεία. Θέλει να διαλύσει οτιδήποτε κρατάει την εργατική τάξη συγκροτημένη.
Οι κινητοποιήσεις που έχουν ξεκινήσει οι εργαζόμενοι στα SPRIDER, όπως και οι εργαζόμενοι σε άλλους χώρους δουλειάς, δείχνουν ότι η διάθεση για αγώνα είναι ζωντανή. Ότι η αντίσταση στον εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα που θέλουν να μας επιβάλουν ΕΕ-ΔΝΤ-κυβέρνηση είναι συνειδητή επιλογή όλο και περισσότερων εργαζομένων. Αυτό απέδειξαν και οι μαζικές απεργιακές κινητοποιήσεις της 26ης Σεπτέμβρη που πλημμύρισαν τους δρόμους όλης της χώρας.
Ο αγώνας των εργαζομένων στα SPRIDER πρέπει να βρει τη στήριξη όλων των εργαζομένων. Γιατί οι μάχες που δίνουν οι εργαζόμενοι στους χώρους δουλειάς, όλες αυτές οι εστίες αντίστασης, είναι η βάση για τη συνολική ανατροπή της πολιτικής της φτώχειας, της ανεργίας και της ανασφάλειας.

• ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΜΕΙΩΣΕΙΣ ΜΙΣΘΩΝ!

• ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ!

• ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ!

• ΝΑ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΟΠΛΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΤΗΣ ΕΡΓΟΔΟΣΙΑΣ
Ταξική Πορεία

28 Σεπ 2012

ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΑΠΟ ΑΥΡΙΟ, ΣΑΒΒΑΤΟ 28/9/2012


ΑΡΘΡΑ (ενδεικτικά):

Αποσπάσματα της πρότασης του Μ-Λ ΚΚΕ για την Πρωτοβουλία για Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία

Λασίθι
Γεύσεις από το «Γρήγορο Δρόμο» (κοινώς, fast track)

ΙΑΠΩΝΙΑ–ΚΙΝΑ
«Πάμε για ψάρεμα»… ή για κλιμάκωση της κρίσης

Η αθωότητα και… η οργή των μουσουλμάνων

ΣΤΟΥ ΚΑΣΙΔΗ ΤΟ… ΚΕΦΑΛΙ
Ανταγωνισμός και χρέος, του Δημήτρη Μάνου

Δίδακτρα φροντιστηρίων
Ιδιοκτήτη: μου χρωστάς, δεν σου χρωστάω…

Εξεταστική σε καιρούς μνημονίου...

Η βία και η θεωρία των άκρων

ΜΕΡΙΚΑ ΚΡΙΣΙΜΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙΡΟΥ ΜΑΣ

Οι δήμαρχοι δεν είναι σύμμαχοι του λαού και των εργαζομένων

Ακόμη: διαβάστε ανταποκρίσεις από αγώνες σε εργασιακούς χώρους (Sprider, ΑΠΘ, 7ο νοσοκομείο ΙΚΑ, κά), καθώς και τις μόνιμες στήλες, Αθέατος Κόσμος, Προβολές, Προσεγγίσεις και Σχόλια.
Από αυτό το φύλλο ξεκινάει και η στήλη του Διαλόγου μπροστά στη σύσκεψη του φθινοπώρου του ΚΚΕ(μ-λ).

27 Σεπ 2012

Πρωτοβουλία για
Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία
26 Σεπτέμβρη: Ελπιδοφόρο αγωνιστικό ξεκίνημα

Η «Πρωτοβουλία για Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία» χαιρετίζει τις εκατοντάδες χιλιάδες λαού και εργαζομένων που πλημμύρισαν τους δρόμους όλης της χώρας στη σημερινή πανεργατική απεργία, αλλά και τους εκατοντάδες αγωνιστές που στήριξαν τα μπλοκ της Πρωτοβουλίας στη μεγαλειώδη συγκέντρωση της Αθήνας.

Σε πείσμα όλων των καλοθελητών της αντιδραστικής συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ που ήθελαν το λαό στη γωνία, φοβισμένο και απογοητευμένο, να παρακολουθεί άβουλος τη νέα βάρβαρη επέλαση που ετοιμάζουν κάτω από τις εντολές της τρόικας των ιμπεριαλιστών, οι μαζικές απεργιακές συγκεντρώσεις της 26ης Σεπτέμβρη σε όλη τη χώρα, απέδειξαν ότι λαός και εργαζόμενοι όχι μόνο δεν νομιμοποιούν τη σφαγή των δικαιωμάτων και της ζωής τους, αλλά είναι αποφασισμένοι να παλέψουν σκληρά, να υπερασπιστούν το δίκιο τους, να αντισταθούν σε όλους αυτούς που θέλουν να τους θυσιάσουν στο βωμό της κρίσης του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού. Είναι αποφασισμένοι να αντισταθούν στο κλίμα τρομοκρατίας και στην κρατική καταστολή που και σήμερα εκδηλώθηκε με την άγρια επίθεση των ΜΑΤ στη συγκέντρωση της Αθήνας που με χημικά και κλομπ χτύπησαν κομμάτι της διαδήλωσης στο Σύνταγμα.

Η απεργία της 26ης Σεπτέμβρη αποτελεί ένα ελπιδοφόρο νέο ξεκίνημα, ένα τρανό δείγμα ότι οι αγωνιστικές διαθέσεις του λαού, που εκφράστηκαν ξανά και ξανά με μεγαλειώδη τρόπο, ούτε εκτονώθηκαν ούτε κάμφθηκαν από την -προσωρινή- εκλογική επιτυχία των δυνάμεων του συστήματος. Τα λαϊκά προβλήματα εξακολουθούν να είναι εδώ, πολλαπλασιάζονται και εντείνονται, και κανένας χειρισμός, είτε από τα φερέφωνα της κυβέρνησης, είτε από την «υπεύθυνη» αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορεί να τα παρακάμψει.

Ο λαός συνειδητοποιεί ολοένα και πιο βαθιά ότι ο μόνος δρόμος, η πραγματική αντιπολίτευση, είναι οι μαζικοί, παρατεταμένοι αγώνες για την ανατροπή αυτής της βάρβαρης πολιτικής, για να μην περάσουν τα νέα αντιλαϊκά μέτρα, για να ανατραπούν παλιά και νέα μνημόνια. Αγώνες τους οποίους πρέπει να πάρει στα δικά του χέρια. Όπως έκανε και με τη σημερινή απεργία η οποία δεν στηρίχτηκε στο ελάχιστο από τις συμβιβασμένες ηγεσίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ.

Η σημερινή απεργιακή κινητοποίηση απέδειξε επίσης ότι η φασιστική συμμορία της «Χρυσής Αυγής» και τα κηρύγματά της δεν έχουν καμιά θέση, όταν το λαϊκό-εργατικό κίνημα δίνει τον πραγματικό αγώνα ενάντια στον ταξικό του εχθρό, το σύστημα και την πολιτική του.

Η απεργία της 26ης Σεπτέμβρη πρέπει άμεσα να βρει την αγωνιστική της συνέχεια. Σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε σωματείο, δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, οι εργαζόμενοι πρέπει να απαιτήσουν την προκήρυξη νέας πανεργατικής απεργίας. Άμεσα και όχι αφού θα έχουν ψηφιστεί τα νέα βάρβαρα μέτρα. Για να εντείνουμε την πίεση που αισθάνθηκε σήμερα το πολιτικό προσωπικό του κεφάλαιου και της ντόπιας άρχουσας τάξης.

Η «Πρωτοβουλία για Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία» θα ρίξει όλες της τις δυνάμεις σε αυτήν την προσπάθεια.

24 Σεπ 2012

Να αποκρούσουμε την αντεργατική λαίλαπα, δυναμώνοντας το κίνημα

Η επίθεση στον κόσμο της δουλειάς κορυφώνεται με μέτρα που οδηγούν εκατομμύρια εργαζόμενους στην ανέχεια και την εξαθλίωση. Μέτρα-σφαγείο, που θα κάνουν τη ζωή των εργατικών και λαϊκών οικογενειών δυσβάσταχτη και εφιαλτική. Μέτρα πρωτόγνωρης αγριότητας και έκτασης που δεν αφήνουν τίποτα όρθιο, τίποτα σταθερό. Γκρεμίζουν τα πάντα, διαμορφώνοντας συνθήκες γενικευμένης ανασφάλειας σε όλο τον εργαζόμενο λαό. Το μεγάλο κεφάλαιο, ξένο και ντόπιο, μνημόνια και τρόικα και όλες οι δυνάμεις της αντίδρασης κλιμακώνουν την αντεργατική και αντιλαϊκή τους δράση, κάνοντας τη ζωή των λαϊκών μαζών κόλαση. Τα κόμματα του κεφαλαίου, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, και με την ταυτόχρονη αντιλαϊκή λύσσα της Χρυσής Αυγής που τρομοκρατεί και τραμπουκίζει σε βάρος των λαϊκών δυνάμεων και μεταναστών, όλοι τους επιχειρούν μέσα από την πολιτική της πείνας και της τρομοκρατίας να τσακίσουν το λαό και τις αντιστάσεις του. Το επιχειρούν άμεσα και όχι μόνο με λόγια, αλλά με έργα και κυρίως τρομοκρατικού χαρακτήρα. Η κυβέρνηση της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ είναι οι βασικοί οργανωτές τής άγριας επίθεσης στον εργαζόμενο λαό και τη νεολαία, αυτές οι δυνάμεις πρωταγωνιστούν στην επίθεση σε βάρος των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων. Είναι αυτές οι δυνάμεις που χρησιμοποιούν τους καπιταλιστικούς μηχανισμούς της αστυνομίας και των ροπαλοφόρων των ΜΑΤ καθώς και τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής για να σπέρνουν καθημερινά το φόβο και τον τρόμο στο λαό. Πρόκειται για μια χούφτα αντιδραστικές και φασιστικές δυνάμεις που υπηρετούν το μεγάλο κεφάλαιο και τα συμφέροντά του και που έχουν τη στήριξη των ΜΜΕ. Πιστεύουν όλοι αυτοί πως μπορούν να τελειώσουν με την Αριστερά και το εργατικό και λαϊκό κίνημα. Με αυτές τις αντιδραστικές δυνάμεις που υπηρετούν το σύστημα και σπρώχνουν τον εργαζόμενο λαό σε όλο και μεγαλύτερη φτώχεια και εξαθλίωση, τον εκβιάζουν, τον απειλούν, τον τρομοκρατούν, οι εργατικές και λαϊκές δυνάμεις και μπορούν και πρέπει να συγκρουστούν μαζί τους. Αυτό ακριβώς απαιτεί το ταξικό και λαϊκό συμφέρον, να οργανώσουν τις αντιστάσεις τους και να τις διευρύνουν σε όλα τα πεδία και παντού όπου εργάζονται, κατοικούν και συμμετέχουν σε διάφορα όργανα πάλης, συνδικάτα, συλλόγους, επιτροπές, πρωτοβουλίες κ.ά. Οι εργαζόμενες μάζες που αντιπροσωπεύουν την πλειοψηφία του λαού και που δέχονται καθημερινά τη λεηλασία του εισοδήματός τους, τα εκατομμύρια άνεργοι και μισοάνεργοι που βλέπουν τη ζωή τους να γίνεται κόλαση έναν δρόμο έχουν να επιλέξουν: τη μαζική αντίστασή τους. Σε αυτές τις συνθήκες της πιο άγριας και παρατεταμένης επίθεσης στους εργαζόμενους και τη νεολαία, οι μαζικές συνδικαλιστικές οργανώσεις, ομοσπονδίες, εργατικά κέντρα και κυρίως οι τριτοβάθμιες οργανώσεις ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ τους τελευταίους 6 μήνες δεν έχουν κάνει απολύτως τίποτα. Το γεγονός ότι υποχρεώθηκαν να κηρύξουν απεργία στις 26 Σεπτέμβρη σε τίποτα δεν αλλάζει την απεργοσπαστική τους συμπεριφορά. Καμία προετοιμασία δεν έχει προηγηθεί και καμία συνέχεια δεν προβάλλεται, ώστε οι εργατικές αγωνιστικές κινητοποιήσεις και κυρίως οι απεργιακές να πάρουν οργανωμένο, συστηματικό χαρακτήρα και πάνω από όλα να γίνουν πρακτικά υπόθεση των ίδιων των εργαζομένων. Οι απεργίες για να είναι μαζικές και να ασκούν την αναγκαία πίεση οφείλουν να είναι προετοιμασμένες και οπωσδήποτε να έχουν συνέχεια και με καθαρούς στόχους και επιδιώξεις. Στόχοι ανατροπής των αντεργατικών μέτρων, στόχοι να μην περάσουν αυτά ή εκείνα τα αντεργατικά μέτρα, επίσης στόχοι διεκδίκησης που να βελτιώνουν τη ζωή των εργαζόμενων. Τον ίδιο χαρακτήρα οφείλουν να έχουν και οι κινητοποιήσεις και σε κάθε περίπτωση είναι αναγκαίο να είναι μαζικές και μαχητικές, με επίσης καθαρούς στόχους αντίστασης και διεκδίκησης.
Οι κινητοποιήσεις και διεκδικήσεις των εργαζόμενων μαζών και ακόμη περισσότερο οι απεργιακές κινητοποιήσεις κρίνονται κυρίως από το αποτέλεσμα. Αν δηλαδή κατορθώσουν να κερδίσουν λίγα ή περισσότερα από αυτά που διεκδικούσαν. Αυτό είναι το πιο σπουδαίο, να αποδεικνύεται στην πράξη ότι ο εργατικός και λαϊκός αγώνας μπορεί να φέρει αποτέλεσμα. Σε τελική ανάλυση, αυτό που καθορίζει την επιτυχία ή όχι ενός συγκεκριμένου αγώνα είναι ο συσχετισμός δύναμης. Αν οι εργαζόμενες μάζες έχουν δημιουργήσει έναν ισχυρό συσχετισμό δύναμης, τότε έχουν πολλές πιθανότητες να κερδίσουν. Οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ είναι φύσει και θέσει ενάντια σε κινητοποιήσεις και απεργίες με τα χαρακτηριστικά που αναφέρθηκαν. Γι’ αυτό την υπόθεση των απεργιακών αγώνων θα πρέπει οι εργαζόμενοι να την παίρνουν στα δικά τους χέρια, να γίνει δηλαδή δική τους υπόθεση.
Για την ηγεσία του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ, προϋπόθεση για να γίνει ένας κοινός αγώνας, απεργιακός ή όποια άλλη κινητοποίηση, είναι να υπάρξει κοινό πλαίσιο στόχων τόσο άμεσων όσο και στρατηγικών. Δηλαδή, για να γίνει μια κοινή απεργιακή συγκέντρωση και πορεία, δεν είναι αρκετός ο στόχος να μην περάσουν αυτά τα μέτρα ή να ανατραπούν εκείνα κ.τ.λ. Απαιτείται από την ηγεσία του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ να μπουν και στόχοι εξόδου της Ελλάδας από την ΕΕ καθώς και στόχοι για τη λαϊκή εξουσία. Αποτέλεσμα, πάντα να γίνονται δύο ή και περισσότερες απεργιακές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις. Κανείς δεν εμποδίζει και ούτε μπορεί να εμποδίσει μια δύναμη να προβάλει σε κοινούς αγώνες τα δικά της συνθήματα, αιτήματα και στόχους. Η ηγεσία του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ το γνωρίζει αυτό πολύ καλά και όμως λειτουργεί με τον τρόπο που όλοι γνωρίζουμε. Δεν είναι δυνατόν στο σημείωμα αυτό να αναλυθεί η συγκεκριμένη συμπεριφορά –το έχουμε κάνει πολλές φορές και αναλυτικά- μπορούμε όμως να σημειώσουμε ότι δεν είναι ότι διαφωνεί η ηγεσία μόνο με τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ. Το ίδιο διαφωνεί και με το σύνολο των οργανώσεων της Αριστεράς. Οι κοινοί αγώνες του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας μπορούν να οδηγήσουν στη σύγκρουση με τις δυνάμεις του συστήματος, οι κοινοί αγώνες οδηγούν ταυτόχρονα και στη σύγκρουση ιδεών και η ηγεσία του ΚΚΕ αποφεύγει και το ένα και το άλλο. Εμείς, σε ό,τι μας αφορά, επιμένουμε και θα προωθούμε για πάντα το στόχο η εργατική τάξη και ο λαός να δίνουν ενωμένοι τον αγώνα, μικρό ή μεγάλο.
Οι συνθήκες βαρβαρότητας που ζούμε απαιτούν όσο ποτέ άλλοτε να βγουν οι μάζες στο προσκήνιο και να πάρουν τον αγώνα στα δικά τους χέρια. Η Αριστερά, οι δυνάμεις της Αριστεράς μπορούν να δώσουν νόημα και αξία στην ύπαρξή τους μέσα στους αγώνες και στις συγκρούσεις με τις δυνάμεις της αντεργατικής και αντιλαϊκής επίθεσης. Η κοινή δράση σε αυτήν την κατεύθυνση όλων των δυνάμεων της Αριστεράς προβάλλει όλο και πιο επιτακτικά αναγκαία, και αυτό είναι το κεντρικό πολιτικό ζήτημα της πάλης.

23 Σεπ 2012

Η χώρα πιόνι στο σκάκι του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού
Ο κόσμος της δουλειάς στο έλεος της αδηφαγίας του κεφαλαίου

Η υποχώρηση του συσχετισμού, σε βάρος του λαού στη χώρα μας, έχει βασική της έκφραση την υποχώρηση της αντιιμπεριαλιστικής κατεύθυνσης στο μαζικό λαϊκό κίνημα. Από τη δεκαετία του '80 ακόμη, το παπανδρεϊκό «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» μετατράπηκε γρήγορα σε λατρεία της «Ευρώπης των λαών», στην οποία διεκδικούμε από μέσα, και, κατόπιν, στον γνωστό μέχρι πρόσφατα ευρωμονόδρομο.
Λίγο μετά την ταραγμένη από την αντιιμπεριαλιστική πάλη του λαού μας δεκαετία του '70, που συντάραξε τα αστικά και ρεφορμιστικά επιτελεία, τη φιλοευρωπαϊκή πολιτική της εξάρτησης στήριξαν ανοικτά τόσο το αρχικά απείθαρχο αστικό ΠΑΣΟΚ όσο και η ρεφορμιστική Αριστερά. Σαφώς και με ιδιαίτερο πάθος η ευρωκομμουνιστική του Κύρκου τότε, αλλά και σύμπασα μετά το '87 στα χρόνια του ενιαίου Συνασπισμού που συμπεριλάμβανε και τη σημερινή λάβρα «κομμουνιστική» ηγεσία του ΚΚΕ.
Να πώς φθάσαμε σήμερα στη διάλυση και στα μεγάλα προβλήματα που μπαίνουν για την ανασυγκρότηση του μαζικού λαϊκού κινήματος, μόνου ικανού να φρενάρει τη βάρβαρη επίθεση που απειλεί τη ζωή και το μέλλον του λαού μας. Φθάσαμε στο σημείο ο λαός να φοβάται και να εκβιάζεται συστηματικά μη τυχόν και βρεθεί έξω από την ευρωζώνη, το ευρώ και την ΕΕ. Παρ' ότι στα έργα και στις ημέρες του ευρώ και της ΕΕ είναι ήδη το ρήμαγμα της υπαίθρου και το στοίβαγμα στις μεγαλουπόλεις, της ανεργίας πλέον, η αποβιομηχάνιση της χώρας και η μετατροπή της σε τουριστικό θέρετρο από τα μονοπώλια της ελεύθερης ευρωπαϊκής αγοράς, η καταχρέωσή της από τις ανισότιμες συναλλαγές, αλλά και από τη ρεμούλα και την έλλειψη κάθε εθνικού παραγωγικού σχεδιασμού από τους ΕΟΚανθρώπους του αστικού «εκσυγχρονισμού», η ισοπέδωση των βασικών εργατολαϊκών κατακτήσεων που επιταχύνεται ιλιγγιωδώς τα δύο τελευταία χρόνια, αλλά καλά κρατεί σαν κατεύθυνση από την αρχή της ένταξης, ειδικά στο ευρώ και στην ευρωζώνη. Παρ' όλα αυτά, η ξενόδουλη αστική τάξη και τα ιμπεριαλιστικά της αφεντικά μπορούν και τρομοκρατούν τον λαό συνδέοντας την έξοδο από το ευρώ με πλήρη χρεοκοπία, παρ' ότι είναι ήδη σε εξέλιξη εσωτερική στάση πληρωμών με οδυνηρές συνέπειες για τον λαό.
Ας όψεται η Αριστερά μας, που ακόμη και σήμερα, συνεχίζει στην ίδια γραμμή. Από τη μια ο αντιφατικός ΣΥΡΙΖΑ αυτοδιαφημίζεται πως με την πολιτική του εγγυάται τον ευρωμονόδρομο, ενώ οι ντούροι κομμουνιστές του ΚΚΕ δεν βλέπουν καμιά ανάγκη αντιιμπεριαλιστικής συγκρότησης του λαού και επιλέγουν το σεχταρισμό προκειμένου να μην παίζουν με το επικίνδυνα πυρακτωμένο στις μέρες μας πεδίο της ταξικής πάλης…

Η πάλη ενάντια στην εξάρτηση συγκροτεί τα μέτωπα της λαϊκής πάλης
Είναι λοιπόν αναγκαίο να μιλήσουμε ξανά με τον πιο απλό και κατανοητό τρόπο αλλά και με ταξική σαφήνεια για τα ζητήματα της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, που δεν κρύβεται πια, πως καθορίζουν τόσο τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα όσο και το σύνολο των ζητημάτων που αφορούν τη ζωή και το μέλλον του λαού μας.
Να μη διστάσουμε να συγκρουστούμε ανοικτά και με τον πιο αποφασιστικό τρόπο με τις φανερές πλέον φιλοϊμπεριαλιστικές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ που θέλουν να εμφανίζονται σαν Αριστερά και να ψαρεύουν στα θολά νερά. Αλλά και με αυτούς που, είτε με τροτσκιστικές ιδεοληψίες είτε με σύγχρονες αστικές θεωρίες, σαν αυτή της παγκοσμιοποίησης ή των ολοκληρώσεων, θεωρίες που άνθισαν πριν από μερικά χρόνια, είτε απλά με θολά και ασαφή σεχταριστικά οχήματα σαν το ΚΚΕ, προσφέρουν σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ τα θολά νερά για να αρμενίζει δρώντας διαλυτικά για το μαζικό κίνημα.
Όχι, κάθε άλλο παρά έχουμε κάποιο βίτσιο με ενδοαριστερό εμφύλιο. Είμαστε με την κοινή δράση γιατί είναι απαραίτητη για τη λαϊκή αντίσταση και το έχουμε δείξει όπου έχουμε μπορέσει. Όμως ο συμβιβασμός με απόψεις που αποπροσανατολίζουν το μαζικό κίνημα δίνει αέρα στα πανιά των δυνάμεων του συστήματος, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Καμμένος, Χρυσή Αυγή, που ανοικτά υπηρετούν με τον πιο αντιδραστικό τρόπο, όλοι τους και ο καθένας χωριστά, την πολιτική του επικίνδυνου πια αλυσοδέματος της χώρας με τα ιμπεριαλιστικά δεσμά με ταυτόχρονη εξαθλίωση του λαού. Δεν θα το αναπτύξουμε σε αυτό το άρθρο, μα σίγουρα χρειάζεται να γίνει ξεκάθαρο και κατανοητό στον καθένα πως οι αγώνες σε κάθε μέτωπο της λαϊκής πάλης για την υπεράσπιση της ζωής και του δίκιου του λαού μας ενισχύονται και αποκτούν αποφασιστικότητα και δυναμική νίκης μόνο όταν καταφέρνουν να παίρνουν θέση ενάντια στην ιμπεριαλιστική εξάρτηση. Ταυτόχρονα η κατάκτηση του πολιτικού στόχου, της ανατροπής της εξάρτησης από το μαζικό κίνημα, διαμορφώνει όρους, συμμαχίες και συσχετισμούς για τις αναγκαίες πραγματικές συγκρούσεις που μπορούν να διασφαλίσουν την προοπτική της κοινωνικής απελευθέρωσης του λαού μας.

Η γεωπολιτική διάσταση στην αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης
Στην περίπτωση της χώρας μας η σύνδεση της κρίσης με τον ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό σε σχέση αλληλοτροφοδότησης ήταν έκδηλη από την αρχή. Ο συμβιβασμός ΗΠΑ - ΕΕ στο πλαίσιο της τρόικας αποτελεί τη βάση αναζήτησης ενός νέου συμβολαίου μοιράσματος της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, πάντα στο πλαίσιο της Δύσης, αλλά στη βάση των νέων γεωπολιτικών δεδομένων της περιοχής όπως αυτά εξελίσσονται στο πεδίο του πυρακτωμένου ανταγωνισμού και της γενικευμένης κρίσης του συστήματος.
Παρ' ότι η κρίση στη χώρα μας δεν είναι μόνο ή κυρίως οικονομική όπως εμφανίζεται, είναι γεγονός πως μιλάμε πλέον για μια κατεστραμμένη οικονομία από τις πολιτικές της τρόικας και σαν κατάληξη του ΕΟΚικού παραδείσου που πράγματι ήταν παράδεισος για το κεφάλαιο και εξακολουθεί να είναι για βασικές μερίδες του. Φυσικά από την πλευρά μας δεν αντιμετωπίζουμε τα πράγματα με όρους συνωμοσίας του ΓΑΠ ή κάποιων άλλων. Ούτε φυσικά η τρόικα είχε στόχο την καταστροφή, παρ' ότι όντως ήταν γνωστό ότι η συνταγή σκοτώνει. Όμως η συνταγή ήταν ταξικά αναγκαία! Άλλωστε για ανάλογα ταξικά αναγκαίους λόγους η παραγωγική αποδιάρθρωση της χώρας εξελισσόταν χρόνια πριν. Αξίζει μάλιστα να θυμίσουμε πως, πριν φθάσουμε στην «καταστροφή», εισπράχτηκαν πολλές εκατοντάδες δισ. από το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο που, μαύρα και άσπρα, συνεχίζουν να κρύβονται σε ασφαλή καταφύγια και δεν θα αργήσουν να εμφανιστούν όταν αρχίσει το πλιάτσικο. Και βέβαια η «καταστροφή» είναι προφανώς καταστροφή για τον κόσμο της δουλειάς και τα δικαιώματά του, μα είναι κοσμογονία εφόσον διασφαλίζεται ο έλεγχος και η σταθερότητα από τους ισχυρούς της Δύσης και δημιουργία ενός μικρού έστω Ελντοράντο μελλοντικών κερδών σε κάποιους τομείς.
Το ζήτημα για μας είναι για ποια σταθερότητα μιλάνε οι εκπρόσωποι του συστήματος, ποιος ο ρόλος της χώρας στο πλαίσιο αυτής της σταθερότητας και τι θα σημάνουν όλα αυτά για τη ζωή του λαού. Θα θυμίσουμε εδώ για να δείξουμε αυτό που αναφέραμε πως η κρίση δεν είναι αμιγώς ούτε κυρίως οικονομική, την περίπτωση Καραμανλή. Όχι, δεν κοιμόταν ο Καραμανλής και ο Αλογοσκούφης, ούτε είχαν φιλολαϊκές προθέσεις όταν έλεγαν μέχρι τις αρχές του 2009 πως η οικονομία της χώρας είναι θωρακισμένη και δεν φοβάται την παγκόσμια κρίση. Ποντάριζαν τότε σε κάποια γεωπολιτικά δεδομένα, όταν ευρύτερα στο πλαίσιο της αστικής τάξης μιλούσαν για ενεργειακό κόμβο και διαμετακομιστικό κέντρο που θα αναβάθμιζε από κάθε άποψη τη χώρα κ.λπ. Όμως ο Μπράιζα έγινε πολύ σαφής τότε για τα όρια ανοχής των ΗΠΑ και έτσι τα ρωσογερμανικά σχέδια που τα καλόβλεπε και ο Μπερλουσκόνι και άλλοι της ΕΕ δεν περπάτησαν. Η Βουλγαρία μπλοκάρισε τη συμφωνία για τους ρώσικους αγωγούς που ήταν τότε έτοιμοι για υλοποίηση, ενώ ο Γ. Παπανδρέου, πριν εκλεγεί καν, μιλούσε για κίνδυνο ρύπανσης του Αιγαίου. Οπωσδήποτε για τους οπαδούς της πράσινης οικονομίας του ΓΑΠ κάτι τέτοιο αποκλείεται να συμβεί με μη ρώσικους αγωγούς που ξανά σχεδιάζονται κόντρα στον South Stream ή από τις νέες πηγές και κυρίως τους νέους δρόμους μεταφοράς μέσω του τριγώνου Ισραήλ - Κύπρος - Ελλάδα.
Σίγουρα και ο Καραμανλής ποντάριζε για λογαριασμό της αστικής τάξης σε σχεδιασμούς που δεν προέκυψαν, μα εν τω μεταξύ και ακριβώς λόγω της σύνδεσής της με τον ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό η κρίση βάθαινε απότομα και ανεξάρτητα από ανικανότητες ή εκδουλεύσεις ήρθαν τα μνημόνια και η κρίση στη χώρα δημιουργεί πλέον τα δικά της δεδομένα. Δεδομένα που σίγουρα δεν θα μπορούσαν να έχουν σχεδιαστεί από καμιά μεριά. Όμως και η κρίση από την αρχή όπως ομολογούνταν έγινε ευκαιρία για το κεφάλαιο και τα δεδομένα κάθε στιγμή τα χειρίζονται οι ιμπεριαλιστές ανάλογα με τον συσχετισμό που διαθέτουν και οι ντόπιοι καρχαρίες λυσσομανούν στα λαϊκά δικαιώματα και προσαρμόζονται σε αυτά τα δεδομένα για να εφορμήσουν όταν δοθεί το σάλπισμα για το ρεσάλτο, όπως λέει το «Ποντίκι» στις 6 Σεπτεμβρίου.
Αναφέρεται στο σχετικό άρθρο το «Ποντίκι» στο ρεσάλτο για τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου από τα διάφορα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα στο πλαίσιο του ενεργειακού τους ανταγωνισμού. Σε άρθρο στην προηγούμενη Π.Σ. αναφερθήκαμε στην επικίνδυνη εμπλοκή της αστικής τάξης στα αμερικανονατοϊκά σχέδια μέσω της συμμαχίας με το Ισραήλ. Σχέδια που δημιουργούν τριβές και συγκρούσεις και στο πλαίσιο της δυτικής συμμαχίας και σίγουρα δεν αφορούν τον ενεργειακό ανταγωνισμό που διεξάγεται με οικονομικούς όρους στο πλαίσιο μιας ελεύθερης αγοράς. Αυτά τα χαρούμενα δεν λέγονται καν και από κανέναν πια. Ο ανταγωνισμός είναι άγριος και διεξάγεται (εδώ και χρόνια άλλωστε) με όρους ιμπεριαλιστικούς όπως είθισται να συμβαίνει στον κόσμο που ζούμε. Να λοιπόν γιατί πέρα από τη βαθιά φτώχεια που θεωρείται δεδομένο απ’ όλους τους προστάτες (το είπε και ο Πέρες στο «Mega») ότι πρέπει να υποστεί ο λαός μας, ούτε τα ζητήματα της ειρήνης και της δημοκρατίας είναι δεδομένα εφ' όσον αργεί η συγκρότηση του λαϊκού κινήματος να φτάσει στα επίπεδα που απαιτούν οι περιστάσεις. Είναι και ο λαός και η χώρα μας αναλώσιμοι από κάθε άποψη μέσα ή έξω από την ΕΕ εφ' όσον καθυστερεί η συγκρότηση της λαϊκής πάλης σε ανώτερο επίπεδο. Αυτή η συγκρότηση που σίγουρα έχει τις απαιτήσεις της θα δώσει τεράστια δυναμική στο κίνημα γιατί απλά θα εμπνέει εμπιστοσύνη, θα είναι στέρεα και θα ξέρει πού πάει.
Γνωρίζουμε πως αυτή τη στιγμή όλα αυτά φαντάζουν μη ρεαλιστικά ή τουλάχιστον μακρινά. Σίγουρα είναι δύσκολα και απαιτούν πράγματα από κάποιους της Αριστεράς, μα ας ελπίσουμε η πραγματικότητα γρήγορα να αποκαλύψει σε ακόμη περισσότερους αυτή την ιστορική αναγκαιότητα για το μέλλον του λαού και της χώρας μας.

Η πρόσφατη συζήτηση για έξοδο από την ΕΕ
Αναφερθήκαμε στην αρχή του άρθρου για τον εκβιασμό του «σουταρίσματος» από την ΕΕ, ωστόσο πέρα από τον εκβιασμό υπάρχει και πραγματική συζήτηση για κάτι τέτοιο εδώ και καιρό. Από οικονομική άποψη τα δεδομένα πλέον είναι τέτοια που δίνουν ατράνταχτα επιχειρήματα στους οπαδούς του λεγόμενου GREXIT.
Είναι πλέον φανερό πως οι οπαδοί της παραμονής στο ευρώ που επικρατούν μετά τη σαφή τοποθέτηση της Μέρκελ, χρησιμοποιούν ανοικτά πια γεωπολιτικά επιχειρήματα. Ο Αθανάσιος Έλλις στην «Καθημερινή» της Κυριακής 9-9 αναφέρει: «Η κρίση χρέους στην Ελλάδα μονοπωλεί τη διεθνή ειδησιογραφία την τελευταία διετία. Όλες οι αναλύσεις επικεντρώνουν αποκλειστικά στα ελλείμματα και το τεράστιο χρέος της χώρας που "απειλεί" την ευρύτερη ευρωπαϊκή οικονομία. Όμως η μονοδιάστατη αυτή προσέγγιση αγνοεί το εύλογο ερώτημα αν η Ευρώπη και η Δύση γενικότερα "αντέχουν" μια πολιτικά ασταθή και οικονομικά αδύναμη χώρα στο πολιτικό, πολιτιστικό και θρησκευτικό σταυροδρόμι της Ανατολικής Μεσογείου, τη στιγμή μάλιστα που η ευρύτερη περιοχή βρίσκεται σε αναβρασμό, από τις συνεχιζόμενες συγκρούσεις στη Συρία, μέχρι το ενδεχόμενο ισραηλινής επίθεσης κατά του Ιράν». Παρακάτω μας παραθέτει δηλώσεις υψηλόβαθμων Γερμανών παραγόντων: «Κοιτάξτε τον χάρτη και δείτε πού βρίσκεται η Ελλάδα. Πρέπει να ανοίξουμε το ντιμπέιτ για την Ελλάδα πέραν των καθαρά οικονομικών κριτηρίων» λέει ο αντιπρόεδρος των Γερμανών χριστιανοδημοκρατών, Μιχαέλ Μάιστερ. Προβληματισμό για αποσταθεροποίηση της ήδη εύθραυστης Α. Μεσογείου εξέφρασε και ο Άρμιν Λάσετ, μέλος του κόμματος της Μέρκελ, εκτιμώντας πως «σε ένα τέτοιο σενάριο η Ρωσία είναι σε ετοιμότητα να δώσει δισ. ευρώ στην Ελλάδα» για να συμπληρώσει πως «κρίνονται πολύ περισσότερα πράγματα από το ερώτημα αν η Ελλάδα ανταποκρίνεται ή όχι στα κριτήρια του προγράμματος». Σε ανάλογο πνεύμα ο επικεφαλής της ένωσης εργοδοτικών συνδέσμων της Γερμανίας και πρώην υφ. Οικονομικών, ο Ραϊγχαρντ Γκένερ, υποστήριξε ότι «η βοήθεια στην Ελλάδα είναι απαραίτητη λόγω της γεωπολιτικής σημασίας της χώρας αυτής για την ΝΑ Ευρώπη και τη Μεσόγειο». Ο Έλλις αναφέρεται και στο ισραηλινό ενδιαφέρον για τα ελληνικά πράγματα και στο ενδιαφέρον συνολικά της Δύσης για τους νέους ενεργειακούς δρόμους που ανοίγονται μέσω Ελλάδας. Γενικότερα μια σειρά δημοσιεύματα με βάση τις υπόγειες και φανερές κινήσεις όλων των πλευρών γίνονται αποκαλυπτικά. Δυστυχώς τέτοια δημοσιεύματα δεν είναι συχνά στον τύπο της Αριστεράς. Όμως η ανησυχία στον λαό μας είναι δεδομένη και είναι κρίσιμη αναγκαιότητα να υπάρξει αριστερή ταξική τοποθέτηση σε μια σειρά σχετικά ζητήματα. Από τις ΑΟΖ μέχρι το κρίσιμο ζήτημα της ανάπτυξης σχέσεων φιλίας, αλληλεγγύης και αντιιμπεριαλιστικής ενότητας με τους γύρω λαούς.
Η σταθερότητα που επιδιώκουν οι ιμπεριαλιστές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ αφορά σταθερότητα του ελέγχου τους. Όμως η ειρήνη, η δημοκρατία και η πρόοδος του λαού μας δεν διασφαλίζονται με τη συνεργασία της αστικής τάξης με το δολοφονικό Ισραήλ, ούτε με τα μνημόνια που δεν τελειώνουν ούτε με τις ΑΟΖ ούτε με τις ΕΟΖ. Ούτε βέβαια μας πείθει ο Δένδιας και ο Παυλόπουλος οι οποίοι προσπαθούν να διαχωριστούν κάπως από τα ανεπίσημα τάγματα εφόδου του επίσημου Ξενίου Διός που αποκαλύπτει τον ελεεινό πολιτισμό της βαρβαρότητας που χαρακτηρίζει τη σύγχρονη αστική τάξη. Μια αστική τάξη που παραμένει ξενόδουλη και ανοικτός εχθρός των ξένων και ντόπιων παραγωγών του πλούτου. Μόνο με την ταξική αντιιμπεριαλιστική συγκρότηση μπορεί ο κόσμος της δουλειάς στη χώρα μας να υπερασπιστεί τη ζωή του απέναντι στη σύγχρονη βαρβαρότητα των ντόπιων και ξένων δυναστών του που επελαύνει.

Επισιτιστική κρίση

Μεγάλος θόρυβος έχει ξεσπάσει, ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες, γύρω απ’ την επικείμενη απειλή επισιτιστικής κρίσης. Διεθνείς παράγοντες, όπως οι επικεφαλής του Παγκόσμιου Προγράμματος για τα Τρόφιμα (WFP) του ΟΗΕ, του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας (FAO ), του Διεθνούς Ταμείου για την Αγροτική Ανάπτυξη (IFAD) κ.ά καλούν σε «συναγερμό» με αφορμή την εκτίναξη των τιμών του καλαμποκιού, των σιτηρών, και της σόγιας το τελευταίο διάστημα .
Σύμφωνα με στοιχεία του FAO, τον Ιούλιο υπήρξε νέα άνοδος των τιμών των βασικών ειδών διατροφής κατά 6% . Το κύμα αυτό των αυξήσεων είναι το τρίτο μέσα σε 4 χρόνια από την προηγούμενη επισιτιστική κρίση του 2007-2008, που ήταν και αφορμή για το ξέσπασμα μαζικών διαδηλώσεων στην Αίγυπτο, στο Καμερούν και στην Αϊτή. Οι αυξήσεις αυτές, έστω κι αν σταματήσουν στα επίπεδα που είναι σήμερα, θα επιδεινώσουν δραματικά το βιοτικό επίπεδο δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων, ιδιαίτερα στις φτωχές χώρες όπου ήδη η κατάσταση είναι αδύνατον να περιγραφεί με λέξεις. Σήμερα υπολογίζεται ότι πάνω από 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι πεινούν ενώ τα επόμενα 20 -25 χρόνια αυτός ο αριθμός θα διπλασιαστεί. Οι παραπάνω οργανισμοί (που είναι στην υπηρεσία του ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου) προβλέπουν τη μεγαλύτερη δυστυχία που προετοιμάζεται για τους εξαθλιωμένους και γι΄αυτό «εγκαλούν» τις χώρες του G20 για βοήθεια, καλώντας όμως ταυτόχρονα και τις φτωχότερες χώρες να επεκτείνουν τη βοήθεια σε μικρής κλίμακας αγρότες και να παράσχουν προγράμματα σίτισης και στέγασης μικρών παιδιών!! Η φιλευσπλαχνία τους σ’ όλο της το μεγαλείο!
Ας δούμε όμως κάποια δεδομένα πιο συγκεκριμένα πάνω στο ζήτημα των αιτιών της επισιτιστικής κρίσης .
Οι κάθε λογής οργανισμοί και παράγοντες του καπιταλιστικού–ιμπεριαλιστικού συστήματος υποστηρίζουν, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι η σημερινή κατάσταση με την αλματώδη αύξηση στις τιμές των τροφίμων οφείλεται κατ' αποκλειστικότητα στην κλιματική αλλαγή και στην παρατεταμένη ξηρασία. Φυσικά δεν αμφισβητούμε εμείς ότι υπάρχουν μια σειρά συγκυριακά φαινόμενα (σήμερα και πάντα) που επηρεάζουν την ποσότητα και την ποιότητα της γεωργικής και κτηνοτροφικής παραγωγής. Δεν αμφισβητούμε, δηλαδή, ότι η ξηρασία που πλήττει τις ΗΠΑ (λέγεται ότι είναι η χειρότερη των τελευταίων 50 χρόνων) επηρεάζει την παραγωγή, ότι η σοδειά στη Ρωσία και στους σιτοβολώνες της Μαύρης Θάλασσας θα είναι φέτος σημαντικά μειωμένες. Μάλιστα, όπως εκτιμά και το υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ, η παγκόσμια παραγωγή σίτου θα είναι μειωμένη κατά 2,5 εκατομμύρια τόνους λόγω της μειωμένης παραγωγής στη Ρωσία.
Από κει και πέρα όμως, σίγουρα όλα τα παραπάνω δεν είναι αρκετά για να απαντήσουν στο πρόβλημα αλλά, αντίθετα, αποπροσανατολίζουν. Γιατί ζούμε στον 21ο αιώνα, δεν ζούμε στην πρωτόγονη εποχή, στην εποχή των σπηλαίων. Γιατί η γνώση του ανθρώπου και οι τεχνολογικές δυνατότητες βρίσκονται σ’ αυτό το επίπεδο ώστε θα μπορούσαμε να μιλάμε για επαρκή σίτιση ολόκληρης της ανθρωπότητας κι όχι για υποσιτισμό, αν υπήρχε πολιτική βούληση.
Το πρόβλημα που υπάρχει σήμερα είναι οι ίδιες οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής . Είναι η προσπάθεια των μονοπωλίων να έχουν τον πλήρη έλεγχο στη διεθνή αγορά τροφίμων, στη διανομή των προϊόντων, στη σποροπαραγωγή . Είναι η προσπάθεια του χρηματιστικού κεφαλαίου να αποκομίσει ακόμη μεγαλύτερα κέρδη ιδιαίτερα σε τέτοιες συνθήκες κρίσης. Είναι η προσπάθεια των ιμπεριαλιστικών χωρών να έχουν τον πλήρη έλεγχο της αγοράς, να επιβάλλουν περιορισμούς, πρόστιμα, κανόνες, «συμφωνίες» προς τις εξαρτημένες χώρες για την εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων.
Κάποια επιπλέον στοιχεία:
Στις χώρες των G20 αντιστοιχεί το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής αγαθών στα οποία παρουσιάζονται αυξήσεις, οι μεγαλύτερες σε ποσοστό 85%-90%. Οι ΗΠΑ καλύπτουν το 50% της παγκόσμιας ανάγκης σε καλαμπόκι και σόγια. Οι ΗΠΑ είναι η μεγαλύτερη εξαγωγική χώρα αγροτικών προϊόντων .
Μέσα σε 6 βδομάδες οι τιμές παράδοσης καλαμποκιού και σόγιας αυξήθηκαν κατά 40% στο χρηματιστήριο εμπορευμάτων στο Σικάγο. Είναι πρόσφατη η εξαγγελία του Ομπάμα για απορρόφηση της σοδειάς των πληγέντων από ξηρασία παραγωγών από τη βιομηχανία βιοκαυσίμων, σε τέτοιες τιμές μάλιστα που στέλνουν τη λειψή παραγωγή καλαμποκιού και σόγιας για βιοντίζελ και όχι στην κατανάλωση. Να σημειωθεί ότι στις ΗΠΑ το 40% του παραγόμενου καλαμποκιού διοχετεύεται στην παραγωγή αιθανόλης.
Στη Νότια Αφρική, περιοχή όπου το καλαμπόκι προορίζεται για ανθρώπινη κατανάλωση και όχι για την κτηνοτροφία, ο πληθωρισμός σημείωσε άνοδο της τάξης του 5,5% τον Ιούνη, με το ποσοστό του τιμαρίθμου να ανέρχεται τον Αύγουστο στο 13,5 % (εφημ. Καθημερινή) .
Αυτά που ισχυρίζονται σήμερα οι υποστηριχτές του συστήματος , ότι δήθεν η εκτίναξη των τιμών οφείλεται στη μειωμένη παραγωγή, στη σχέση δηλαδή προσφοράς και ζήτησης, ανατρέπεται από τα λόγια του ίδιου του Τόργκνι Χόλμγκρεν, εκτελεστικού διευθυντή του Διεθνούς Ινστιτούτου Ύδατος της Στοκχόλμης: “Έως και τα μισά τρόφιμα που παράγουμε δεν τα καταναλώνουμε ποτέ”. Το ¼ του νερού που χρησιμοποιείται παγκοσμίως χρησιμοποιείται για να παράγονται πάνω από 1 δισεκατομμύριο τόνοι τρόφιμα που κανένας δεν τα τρώει. Οι κακές συνθήκες αποθήκευσης στις αναπτυσσόμενες χώρες και το γεγονός ότι τα τρόφιμα πετιούνται στις αναπτυγμένες χώρες έχουν ως αποτέλεσμα να χάνεται το 1/3 της παγκόσμιας παραγωγής. Στη χώρα μας όλοι έχουμε γνωρίσει τις χωματερές. Να πετιέται ο κόπος και ο ιδρώτας του αγρότη την ίδια ώρα που ομοειδή προϊόντα εισαγόμενα κατακλύζουν την ντόπια αγορά και χιλιάδες άνθρωποι δεν έχουν τη δυνατότητα να τα αγοράσουν.
Ο Έλληνας αγρότης έχει ζήσει στο πετσί του την πολιτική της Ε.Ε. και της ΚΑΠ. Μια πολιτική που τον οδήγησε στην εγκατάλειψη της υπαίθρου, στο ξεκλήρισμα, στην απαξίωση της γεωργικής και κτηνοτροφικής παραγωγής. Έτσι φτάσαμε στο σημείο με τις εξευτελιστικές τιμές, τις εισαγωγές, τις απαγορεύσεις και τα πρόστιμα συνυπευθυνότητας, η διατροφή των Ελλήνων σήμερα να καλύπτεται μόλις κατά το 1/3 από την ελληνική παραγωγή και κατά τα 2/3 από εισαγωγές. Οι εισαγωγές κρέατος και γάλακτος να κοστίζουν παραπάνω από 1 δισεκατομμύριο ευρώ από τις εισαγωγές πετρελαίου. Σήμερα το 30% του ελληνικού εδάφους απειλείται από ερημοποίηση, ενώ οι πεδιάδες της κεντρικής και βόρειας Ελλάδας παραμένουν ακαλλιέργητες, όταν το 2004 εξασφάλιζαν αυτάρκεια της χώρας σε σιτηρά. Οι προσπάθειες για έρευνα τις οποίες επικαλούνται ότι κάνουν οι ιμπεριαλιστικές χώρες, δήθεν για τη βελτίωση και την αύξηση της γεωργικής και και κτηνοτροφικής παραγωγής, δεν αποσκοπούν να καλύψουν διατροφικές ανάγκες της ανθρωπότητας αλλά επιδιώκουν τον ασφυκτικό έλεγχο των αγορών στα πλαίσια του ανταγωνισμού τους και την υπερεκμετάλλευση των εξαρτημένων χωρών. Έτσι, προκειμένου να κερδίσουν, δεν διστάζουν να κατακλύσουν την αγορά με επικίνδυνα για την υγεία των λαών τρόφιμα. Κρέατα με διοξίνες, μεταλλαγμένα κ.λπ.
Το πρόβλημα της πείνας είχε αντιμετωπιστεί παρά τις δυσκολίες που υπήρχαν, πριν από τα μέσα του προηγούμενου αιώνα, σε μια σειρά χώρες του πλανήτη όπου η εργατική τάξη είχε πάρει την εξουσία και προσπαθούσε να οικοδομήσει τη δική της κοινωνία. Σήμερα που ο συσχετισμός είναι αρνητικός, που κυριαρχούν οι πιο επικίνδυνες εκμεταλλευτικές δυνάμεις, το πρόβλημα της πείνας εξαπλώνεται ραγδαία και μάλιστα και στις μητροπόλεις του καπιταλισμού. Η γη συνεχίζει να έχει τη δυνατότητα να παράγει και να μπορεί να καλύψει με επάρκεια τις σημερινές και μελλοντικές ανάγκες με βούληση και σωστή διαχείριση.
Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι δεν είναι τα συγκυριακά φαινόμενα που εκτοξεύουν τις τιμές των τροφίμων στα ύψη και σπρώχνονται οι λαοί στην πείνα και την εξαθλίωση. Είναι η αχόρταγη μανία του καπιταλιστικού συστήματος που ενδιαφέρεται μόνο για το κέρδος και όχι για την ευημερία της ανθρωπότητας.

Συνταξιοδοτικά ώριμοι, έφεδροι, διαθέσιμοι, ΑΠΟΛΥΜΕΝΟΙ

Τι προωθείται
Πόσα ονόματα, άραγε, μπορούν να μηχανευθούν τρόικα και κυβέρνηση για να κρύψουν τι πραγματικά προωθούν! Γιατί ούτε η συνταξιοδοτική ωριμότητα ούτε η εφεδρεία ούτε η διαθεσιμότητα (όροι που πλασάρονται και αναπαράγονται καθημερινά) μπορούν να επισκιάσουν τις εκτεταμένες ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ που προωθούν.
Η πρόσφατη μάλιστα ειδησεογραφία αναφορικά με τη συνάντηση Σαμαρά-Ντράγκι στις Βρυξέλλες αποκάλυψε και κάτι που όλοι γνώριζαν. Ότι οι απολύσεις που προωθούνται στον στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα δεν γίνονται για δημοσιονομικούς-οικονομικούς λόγους αλλά για λόγους «τιμωρίας» της χώρας αλλά και σπασίματος ενός «ταμπού» που ονομάζεται πλήρης και σταθερή δουλειά ή αλλιώς ΜΟΝΙΜΟΤΗΤΑ.
Επιμένουν, δηλαδή, να τσακίσουν -τρόικα, κεφάλαιο και κυβέρνηση- τον πυρήνα της συγκρότησης ενός δυναμικού περίπου 400.000 εργαζομένων που μέχρι πρότινος δούλευε με σχετική «σιγουριά» και σταθερότητα. Σήμερα αποτελούν γι' αυτούς το «κακό παράδειγμα» σε μια αγορά εργασίας που έχει μόνο αρνητικές μεταβλητές για τους εργαζόμενους (διεύρυνση του διευθυντικού δικαιώματος, το είπαν) και καμία σταθερά γι' αυτούς.
150.000 απολύσεις, πάνω από το 1/3 των εργαζόμενων στον δημόσιο τομέα της οικονομίας, μέσα σε 3 χρόνια, δεν είναι σίγουρα μικρό νούμερο, ούτε μεγάλο το διάστημα. Θέλουν πολλά και γρήγορα και αυτό είναι που τους τρομάζει.
Προαναγγέλλουν αξιολόγηση υπηρεσιών και υπαλλήλων από τον Νοέμβρη χρησιμοποιώντας τη ως όχημα κατηγοριοποίησης των εργαζομένων, ως «άλλοθι» για το μεγάλο έγκλημα, με επιπτώσεις και σε αυτούς που θα φύγουν (κυρίως) αλλά και σε αυτούς που θα μείνουν.
Η ΝΔ δείχνει να ευθυγραμμίζεται στον στόχο και αναζητάει τον τρόπο, το ΠΑΣΟΚ αντιτίθεται -έτσι λέει- σε γενικευμένες απολύσεις και η ΔΗΜΑΡ αναζητά «ισοδύναμα» και βάζει τον Μανιτάκη να απειλεί με παραίτηση. Το ζήτημα έχει σίγουρα ένα «ποιοτικό στοιχείο», αυτό που προαναφέραμε, απαραίτητη προϋπόθεση για την ποσοτικοποίηση-γενίκευσή του. Κάτι που κατανοεί η τρόικα και πιέζει, αν μη τι άλλο, να γίνει η αρχή.

Η συνδικαλιστική ηγεσία
Είναι ολοφάνερο σε κάθε εργαζόμενο ότι το ζήτημα δεν τίθεται για κάποιο απώτερο χρόνο αλλά στην ημερήσια διάταξη. Το άσχημο είναι ότι ενώ κάτι τέτοιο γίνεται κατανοητό από την ανώτερη και ανώτατη συνδικαλιστική ηγεσία, η αδράνεια και η απραξία κυριαρχούν στη στάση τους. Θα πει κάποιος, μήπως ενεργοποιούνται στα υπόλοιπα μέτωπα που έχουν ανοίξει από τη λυσσαλέα επίθεση (ωράριο, μισθοί, δώρα, συντάξεις, εφάπαξ, όρια ηλικίας, εισφορές, χαράτσια, κ.λπ.) και εκτιμούν λάθος το θεμελιώδες ζήτημα της δουλειάς. Η απάντηση είναι προφανής.
Οι ηγεσίες της ΑΔΕΔΥ και των ομοσπονδιών δείχνουν να περιμένουν τη χαριστική βολή -κατάργηση de facto της μονιμότητας και απολύσεις- για να προχωρήσουν σε αντιδράσεις ενός επιπέδου. Κατανοούν ότι το ζήτημα που έχει τεθεί έχει όλες τις προϋποθέσεις να συσπειρώσει το ΣΥΝΟΛΟ των δημοσίων υπαλλήλων κονιορτοποιώντας τον συντεχνιασμό και τις ιδιαιτερότητες που πάνω τους βάσισαν την ύπαρξη και αναπαραγωγή τους σαν στρώμα.
Από την άλλη μεριά απεύχονται μια γενικευμένη αντίδραση- αντίσταση της χαμηλόμισθης-χαμηλόβαθμης δημοσιοϋπαλληλίας που θα θέσει το ζήτημα στην πραγματική του διάσταση και θα τους στείλει στη γωνιά, θλιβερούς θεατές και αδύναμους να καθορίζουν το παραμικρό σε μια τέτοια σύγκρουση.
Αυτοί είναι οι βασικοί λόγοι που τους αναγκάζουν να μην παίρνουν καμία πρωτοβουλία, να μη θέτουν στην πραγματικότητα στόχους πάλης, να μην προχωρούν από χθες σε αγώνες και κινητοποιήσεις που δεν θα κυριαρχεί το χαρακτηριστικό της αποσπασματικότητας και της εκτόνωσης αλλά της κλιμάκωσης και της διάρκειας, στοιχεία απολύτως απαραίτητα για να φέρουν αποτελέσματα και να οδηγήσουν σε αναδίπλωση, ανάσχεση και εν τέλει σε ανατροπή της αντεργατικής λαίλαπας.
Ο συσχετισμός θα κρίνει το αποτέλεσμα.
Έτσι συνέβαινε πάντα, έτσι θα συμβεί και τώρα. Αν σε γενικότερο επίπεδο ο συσχετισμός δυνάμεων παραμένει αρνητικός, το ζήτημα των απολύσεων στο Δημόσιο δεν είναι και από τα πλέον εύκολα για τις δυνάμεις του συστήματος.
Πολύ περισσότερο που οι εργαζόμενοι είναι ανάστατοι και δεν αποκλείεται να δούμε και «ακραίες» μορφές αντίδρασης στην προσπάθεια επιβολής των απολύσεων. Τα στοιχεία της ενότητας και αποφασιστικότητας, της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης πρέπει να κυριαρχήσουν δημιουργώντας ένα ισχυρό μέτωπο αντίστασης-ανατροπής των απολύσεων σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς του Δημοσίου.
Και μόνο τα ανάλογα παραδείγματα από τον ιδιωτικό τομέα να σκεφτεί κανείς, είναι εύκολο να βγάλει το συμπέρασμα ότι όταν οι εργαζόμενοι βρεθούν με την πλάτη στον τοίχο δεν θα έχουν άλλη επιλογή από το να αγωνισθούν. Και είμαστε σίγουροι ότι θα το κάνουν. Το ερώτημα είναι αν θα νικήσουν κιόλας.
Γι' αυτό πασχίζουμε.
Σ. Π.

22 Σεπ 2012

Η Ρωσία στον ΠΟΕ
Το διεθνές εμπόριο και η πολιτική

Μετά από διαπραγματεύσεις 20 περίπου χρόνων η Ρωσία έγινε στις 22 Αυγούστου το 156ο μέλος του ΠΟΕ (Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου ) με 238 ψήφους υπέρ και 208 ψήφους κατά. Με όλα όσα προβλέπονται από τη συμφωνία ένταξης, η Ρωσία πρέπει να απελευθερώσει -μειώνοντάς το σε επίπεδο 5%- το σύστημα δασμών πολλών εισαγομένων υπηρεσιών και προϊόντων στο τέλος μιας μεταβατικής περιόδου, η οποία καταρχήν συμφωνήθηκε να είναι ή διετής ή τριετής.
Ωστόσο, το γεγονός της μείωσης των εισαγωγικών δασμών και το άνοιγμα της αγοράς της σε ξένες εταιρείες έχει τη βασική προϋπόθεση ότι, όπως ορίζει ο ΠΟΕ, η χώρα αυτών των εταιριών θα εφαρμόζει τους ίδιους εμπορικούς κανόνες με αυτούς της Ρωσίας. Επειδή όμως τα του διεθνούς εμπορίου δεν τα ρυθμίζει ουσιαστικά και αποκλειστικά ο ΠΟΕ ( που έτσι κι αλλιώς ελέγχεται από τις ΗΠΑ), το λόγο από 'δω και πέρα τον έχει η πολιτική και βασικά οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστών.
Όπως είναι φυσικό, μετά από αυτή την εξέλιξη ξεκίνησαν οι αναλύσεις των διαφόρων εμπορικών – οικονομικών κύκλων σε μια προσπάθεια διερεύνησης του αντίκτυπου τόσο σχετικά με την πορεία της ρώσικης οικονομίας όσο και σχετικά με την επίδρασή της στις σχέσεις της με τη Δύση και στη βάση της ύπαρξης ενός έντονα ανταγωνιστικού πλαισίου.
Έτσι λοιπόν και πριν ακόμη στεγνώσει το μελάνι της συμφωνίας, έχουμε την εκδήλωση αντιθέσεων στο εσωτερικό των ΗΠΑ. Από τη μια πλευρά η επίσημη θέση: η υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον δηλώνει από το Βλαδιβοστόκ, στο πλαίσιο της ετήσιας διάσκεψης του φόρουμ οικονομικής συνεργασίας Ασίας-Ειρηνικού, ότι το αμερικανικό Κογκρέσο είναι πιθανό να κινηθεί αυτό το μήνα προς την κατεύθυνση της κατάργησης της τροπολογίας Τζάκσον-Βάνικ, θέτοντας έτσι τέλος στους εμπορικούς περιορισμούς που έχουν επιβληθεί στη Ρωσία από την εποχή του ψυχρού πολέμου. Ως γνωστόν, η Ρωσία εξακολουθεί να βρίσκεται στη λίστα των χωρών που αφορά η τροπολογία Τζάκσον-Βάνικ του 1974, η οποία απαγορεύει τις προνομιακές εμπορικές σχέσεις με τις χώρες που παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Τότε η βασική αιτία αφορούσε το γεγονός πως η Μόσχα εμπόδιζε την έξοδο των εβραϊκής καταγωγής στο Ισραήλ.
Από την άλλη πλευρά, ένας σημαντικός αριθμός βουλευτών και από τα δύο κόμματα προτείνουν την αντικατάσταση της τροπολογίας Τζάκσον-Βάνικ από ένα νέο νόμο. Η «Ομάδα του Κογκρέσου που σέβεται την Αμερική», όπως αυτο-ονομάστηκαν, έδωσε στη δημοσιότητα ένα σχέδιο νόμου που «θα εμποδίζει την έκδοση βίζας και την κίνηση ρωσικών κεφαλαίων στην Αμερική». Μάλιστα τον ονόμασαν Νόμο Σεργκέι Μαγκνίτσκι, στη μνήμη του Ρώσου δικηγόρου Μαγκνίτσκι που είχε συλληφθεί το 2008 για φοροδιαφυγή, αφού είχε καταγγείλει μια μεγάλη φορολογική απάτη στην οποία υποστήριζε ότι εμπλέκονταν αξιωματούχοι της αστυνομίας και της εφορίας, και «πέθανε» το Νοέμβριο του 2009 ενώ βρισκόταν υπό προσωρινή κράτηση.
Στους αρχικούς 36 βουλευτές προστέθηκαν πολλοί άλλοι καθώς και μέλη της Γερουσίας. Με την πρωτοβουλία αυτή θέλουν να συνδέσουν την άρση των δασμών εισαγωγής των ρωσικών προϊόντων -την οποία θα αποφασίζει το Κογκρέσο καταργώντας και τυπικά τα μέτρα της δεκαετίας του 1970- με την εξωτερική και την εσωτερική πολιτική της Ρωσίας και στις σημερινές συνθήκες. «Είναι ανυπόφορο να έχουμε κανονικές εμπορικές σχέσεις σε μια χώρα που αρνείται να απομονώσει το καθεστώς Άσαντ στη Συρία και παραβιάζει ανθρώπινα δικαιώματα», δήλωσε ο ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής Οριν Χατς, από τους ηγέτες της «εκστρατείας».
Σίγουρα δεν πρόκειται μόνο για μια εκδήλωση της άμεσης αμερικανικής πολιτικής πραγματικότητας, η οποία κινείται στον παλμό των προεδρικών και βουλευτικών εκλογών της 6ης Νοεμβρίου, όσο και αν συνηθίζεται σ' αυτή την περίοδο η ανάδειξη ζητημάτων που δείχνουν να δημιουργούν πρόβλημα σε βάρος οικονομικών συμφερόντων κάποιων οικονομικών κύκλων των ΗΠΑ. Μπορεί η πρωτοβουλία αυτή μέχρι στιγμής να περνά μάλλον απαρατήρητη στην προεκλογική Αμερική – οι εφημερίδες και η τηλεόραση περίπου την αγνοούν–, αλλά η «βαριά βιομηχανία» και άλλοι τομείς παραγωγής της δείχνουν έντονα την ενόχλησή τους σε σχέση με τον άμεσο αντίκτυπο της μονομερούς στάσης των ΗΠΑ σ' αυτό το ζήτημα. Σε αρκετά έντονο ύφος ο Μπιλ Πίγκμαν, μεσίτης αμερικανικών βαρέων μηχανημάτων, κατηγορούσε κατά τη διάρκεια εκπομπής του καλωδιακού CNN το Κογκρέσο ότι επιχειρεί να καταστρέψει «κάτι πολύ ευρύτερο από τις εξαγωγές».
Γιατί, απ΄ ό,τι φαίνεται, η άλλη πλευρά έχει την άμεση απάντησή της: «Η Ρωσία δεν πρόκειται να μειώσει τους δασμούς στα αμερικανικά προϊόντα όσο υπάρχει η απειλή του Νόμου Μαγκνίτσκι», δήλωσε η Αικατερίνη Μαγιόροβα, στέλεχος του υπουργείου Οικονομικής Ανάπτυξης. «Θα τους μειώσει όμως για τις εισαγωγές από την Ιαπωνία, τη Γερμανία και από όλες τις άλλες χώρες οι οποίες δεν συνδέουν τις εξαγωγές τους με ψευτοϊδεολογικές επιλογές. Στα ιαπωνικά και ευρωπαϊκά προϊόντα οι δασμοί θα είναι 5%, ενώ στα αμερικανικά θα παραμείνουν 15% για όσο διάστημα δεν θα έχει εξαλειφθεί η σκιά του νόμου Μαγκνίτσκι».
Η Ρωσία, λοιπόν, δείχνει να «ανεβάζει στροφές» στο χώρο των διεθνών συναλλαγών, αφού προσδοκά πέρα από την προσέλκυση νέων ξένων επενδύσεων να επεκτείνει τις ρωσικές εξαγωγές, έχοντας πλέον λόγο στη διαμόρφωση των κανονισμών του διεθνούς εμπορίου. Φαίνεται επίσης να ενισχύεται και μέσω των κανονισμών του ΠΟΕ, πλέον, η επιδίωξη της δημιουργίας τής (ήδη υπό εξέλιξη) νέας Ευρασιατικής Ένωσης μέχρι το 2015.
Είναι γεγονός, ωστόσο, πως η ένταξη της Ρωσίας στον ΠΟΕ δεν πρόκειται να αλλάξει άμεσα και με τρόπο αυτόματο τη σημερινή φύση και θέση της ρωσικής οικονομίας στο υπάρχον διεθνές πλαίσιο εμπορικών συναλλαγών. Όπως γεγονός είναι πως η Δύση, και βασικά οι ΗΠΑ, έχουν αρκετά μέσα και τρόπους να υπερασπιστούν αποτελεσματικά το ευνοϊκό για τα συμφέροντά τους σημερινό «στάτους». Από την άλλη, όμως, αποτελεί σίγουρα ένα νέο αφετηριακό σημείο για την ανάπτυξη μιας επιθετικότερης πολιτικής της Ρωσίας σε διάφορα επίπεδα και με πολλούς αποδέκτες. Αυτή η «θέση υπεροχής» που δείχνει να εκπέμπει η ρωσική ηγεσία, με βάση αυτή την εξέλιξη, δεν στερείται βάσης και λογικής. Τα μεγέθη που εξακολουθεί να εκπροσωπεί –παρά τα στραπάτσα της τελευταίας εικοσαετίας– είναι ακόμα πολύ σημαντικά και της δίνουν τη δυνατότητα να «παίξει» με τις αντιθέσεις μεταξύ των δυτικών ιμπεριαλιστών και ενδεχομένως να δημιουργήσει νέες. Κάτι τέτοιο, βέβαια, συναρτάται και από πολλές άλλες παραμέτρους και βασικά από τις εσωτερικές τέτοιες.
Είναι φυσικό, λοιπόν, οι εκπρόσωποι διαφόρων κλάδων της ρωσικής οικονομίας και παραγωγής να αποτιμούν διαφορετικά τις συνέπειες της ένταξης της Ρωσίας στον ΠΟΕ. Εξετάζοντας τις επιπτώσεις στη Ρωσία από την ένταξή της στον ΠΟΕ, η ρωσική ημερήσια εφημερίδα Kommersant ( "Ο Επιχειρηματίας") τις περιορίζει σε ό,τι αφορά το μέρος εκείνο που σχετίζεται με τις καταναλωτικές συνήθειες μεσοαστικών και αστικών στρωμάτων της ρωσικής κοινωνίας, που θα έχουν τώρα στη διάθεσή τους ποικιλία προϊόντων, με μειωμένες αλλά και αυξημένες, αναλόγως, τιμές σε ορισμένα είδη. Εκτιμά επίσης μια αύξηση των εισαγωγών σχεδόν κατά 4% κάθε χρόνο μέχρι το 2018. «Η ρωσική κοινωνία», γράφει, «έχει εκπαιδευτεί (στο δυτικό τρόπο ζωής) και δεν αρκείται σήμερα σε ό,τι υπήρχε χθες. Ένας κόσμος 150 εκατ. που ταξιδεύει -οι μισοί στο εξωτερικό- έμαθε να διαλέγει»!
Από την άλλη, βουλευτές στη ρωσική Δούμα (με επικεφαλής τον «κομμουνιστή» Ζουγκάνοφ) εξέδωσαν πρόσφατα ανακοίνωση με την οποία εναντιώνονται στη συμφωνία Ρωσίας και ΠΟΕ, τονίζοντας κυρίως τις συνέπειες της αύξησης των εισαγωγών: «η αγορά μας θα πλημμυρίσει από φθηνά ξένα προϊόντα και ταυτοχρόνως θα οδηγηθούν σε διακοπή της λειτουργίας τους πολλές βιομηχανίες μας που ήκμασαν τη σοβιετική εποχή».
Σε ό,τι αφορά το σκέλος του ανταγωνισμού των ρωσικών προϊόντων απέναντι στα δυτικά, η εκτίμηση είναι (και σχεδόν απ΄ όλες τις πλευρές) πως αυτό είναι σε σημαντικό βαθμό υπόθεση αρκετά μακροπρόθεσμη.
Πάντως το βέβαιο είναι πως η εξέλιξη αυτή ανοίγει το δρόμο νέων αντιπαραθέσεων όχι μόνο ανάμεσα σε όσους βλέπουν το «εμπόριο ως εμπόριο» αλλά κυρίως ανάμεσα σε όσους βλέπουν το «εμπόριο ως πολιτική».
Χ.Β

Μαζική αντίσταση για να μην περάσουν τα δίδακτρα και η κατάργηση του δωρεάν βιβλίου

Πριν ακόμα τελειώσει το καλοκαίρι η κυβέρνηση έδειξε τις διαθέσεις της όσον αφορά την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Από τη μια, μέσω των αλλαγών που έκανε στον νόμο-πλαίσιο, που ψηφίστηκε τον Αύγουστο του 2011, φρόντισε να αναθερμάνει τη συμμαχία με τους πρυτάνεις και τους μεγαλοκαθηγητές. Από την άλλη, ακολουθώντας τις προσταγές της τρόικας, έβαλε στο τραπέζι νέα, ακόμα πιο «προωθημένα» μέτρα: δίδακτρα και κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων. Μια πρώτη διαπίστωση είναι ότι, με την ανυπαρξία γενικών συνελεύσεων και κινητοποιήσεων από μεριάς φοιτητών, το σύστημα έχει προσωρινά πλεονέκτημα κινήσεων. Με γρήγορους ρυθμούς υλοποιεί τη βασική του επιδίωξη: να αποκλείσει τη συντριπτική πλειονότητα της νεολαίας από τις σπουδές, οδηγώντας τη στην ανεργία και στη μετατροπή της σε φθηνό εργατικό δυναμικό, να προσαρμόσει το πανεπιστήμιο στις συνθήκες των νέων σχέσεων εργασίας και του μνημονίου.
Ταυτόχρονα, μπαίνει τέλος σε όλη τη φιλολογία της προηγούμενης περιόδου, περί «μεγάλης νίκης» του μπλοκαρίσματος των εκλογών για τα συμβούλια διοίκησης. Τα ζητήματα που ανοίγει η επίθεση σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να απαντηθούν με τη στενή κινητοποίηση των μελών της Αριστεράς στα πανεπιστήμια, μαζί με μερικούς πρυτάνεις και καθηγητές, δεν υπάρχουν τέτοιες «συμμαχίες» που θα πιέσουν την κυβέρνηση. Δεν υπάρχουν «κόλπα» που χωρίς οι φοιτητές να βρίσκονται στο προσκήνιο θα εμποδίσουν την εφαρμογή του νέου νόμου διά εκπροσώπων. Για του λόγου το αληθές, οι αλλαγές στον νόμο-πλαίσιο προβλέπουν ψηφοφορία για τα συμβούλια διοίκησης ηλεκτρονικά, ή με επιστολή σε περίπτωση μπλοκαρίσματος της διαδικασίας, ενώ αφήνουν ανέγγιχτο τον ρόλο των πρυτάνεων μέχρι να ολοκληρωθεί η θητεία τους. Πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι οι όποιες αντιδράσεις των καθηγητών έχουν να κάνουν με τη διατήρηση των δικών τους συμφερόντων και ρόλων. Η αρχική μορφή του νόμου τους περιόριζε σε έναν βαθμό, καθώς στόχευε σε μια πιο ευέλικτη μορφή διοίκησης που θα εφάρμοζε την επίθεση με γρήγορους ρυθμούς. Ασχέτως αν έμειναν απόλυτα ικανοποιημένοι με τις αλλαγές, θα παίξουν τον ρόλο του εκπρόσωπου της κυβέρνησης μέσα στα πανεπιστήμια, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Όσον αφορά τα δίδακτρα, φαίνεται να είναι μια από τις απαιτήσεις της τρόικας για την εξοικονόμηση των 11,5 δισ . Αρχικά, η επιβολή τους φάνηκε να αφορά μόνο τους μεταπτυχιακούς, έπειτα τους «αιώνιους» και τελικά όλους τους φοιτητές. Μπορεί τα ετήσια ποσά να μοιάζουν αρχικά σχετικά μικρά (300 ευρώ στα ΑΕΙ, 200 ευρώ στα ΤΕΙ), αλλά η εμπειρία σε άλλες χώρες (βλέπε Αγγλία) δείχνει πως μπορούν να εκτιναχτούν από τη μια χρονιά στην άλλη και να γίνουν τελικά απαγορευτικά. Μπορεί το υπουργείο Παιδείας να διαψεύδει προς το παρόν αυτό το μέτρο, υπό τον φόβο του πολιτικού κόστους, αλλά θα επιχειρήσει να το εφαρμόσει και μάλιστα άμεσα. Ήδη με την ψήφιση του νόμου της Γιαννάκου το δωρεάν σύγγραμμα βρισκόταν υπό αίρεση, καθώς σαν κεκτημένο αποτελούσε «παγκόσμια πρωτοτυπία». Ακολούθησε το ηλεκτρονικό σύγγραμμα της Διαμαντοπούλου που θα εξασφάλιζε την «ολόπλευρη γνώση» που έρχεται τώρα να γίνει «καθόλου σύγγραμμα». Με το απαιτούμενο «σπρώξιμο» από την τρόικα, τα δωρεάν βιβλία καταργούνται για όλους τους φοιτητές από το φετινό εαρινό εξάμηνο. Αυτά τα μέτρα δείχνουν πως η επίθεση στην εκπαίδευση έχει έντονα ταξικό χαρακτήρα, καθώς πλέον ο φοιτητής καλείται να πληρώσει όχι μόνο για το σύγγραμμα, τη σίτιση, τη στέγαση, αλλά ακόμη και για να βρίσκεται στο πανεπιστήμιο. Το ζήτημα για το σύστημα δεν είναι πόσα χρήματα θα συγκεντρωθούν τελικά, αλλά ο αποκλεισμός ενός τεράστιου κομματιού της νεολαίας από τις σπουδές.
Η έλλειψη οργανωμένης αντίδρασης από τους φοιτητές έχει τα δικά της αίτια. Έχει να κάνει με την έλλειψη εμπιστοσύνης των φοιτητών στα όργανά τους, καθώς μέσα στους συλλόγους δεν ανοίγονται τα πραγματικά ζητήματα που αφορούν την πλειονότητα, αλλά όσα βρίσκονται στην ατζέντα της κυρίαρχης Αριστεράς. Τρανταχτό παράδειγμα οι κινητοποιήσεις του περσινού Σεπτέμβρη, όπου ανάγονταν σε κυρίαρχα αιτήματα η «πτώση της κυβέρνησης», η «διαγραφή του χρέους» και η «ολόπλευρη γνώση». Αυτού του είδους η συζήτηση αφήνει τον φοιτητόκοσμο σε ρόλο θεατή που απλά θα ψηφίσει «κατάληψη» και όλα τα υπόλοιπα θα τα αναλάβουν οι ειδικοί-συνδικαλιστές. Αυτή η κατάσταση μαζί με την πρωτοφανή πίεση της επίθεσης, τις απανωτές εκλογές και την αναμονή της κυβερνητικής σωτηρίας, οδήγησαν τους φοιτητές στην απογοήτευση, στο σκύψιμο του κεφαλιού και στην αναζήτηση ατομικής διεξόδου. Σε αυτά έρχεται να προστεθεί το μουδιασμένο κλίμα που επικρατεί στους εργασιακούς χώρους και στην έλλειψη γενικής απεργίας και εργατικών κινητοποιήσεων για μήνες.
Αυτό που είναι αναγκαίο, για να μπορέσουν να ξαναλειτουργήσουν οι σύλλογοι, είναι μια πολιτική κατεύθυνση που να ξεκαθαρίζει τον χαρακτήρα της εποχής και τους στόχους πάλης. Να ξεκαθαρίζει ότι η επίθεση από εδώ και πέρα θα γίνεται ολοένα και πιο σκληρή σε όλους τους τομείς και ότι η νεολαία θα πρέπει να δώσει μια παρατεταμένη μάχη με το σύστημα για να μπορεί να σπουδάζει και να δουλεύει με δικαιώματα. Ότι ο καθένας μόνος του και ανοργάνωτος θα αντιμετωπίσει σύντομα μεγάλα αδιέξοδα. Ότι οι μόνοι σύμμαχοι είναι οι υπόλοιποι αγωνιζόμενοι φοιτητές και εργαζόμενοι και όχι όσοι πλασάρονται σαν σωτήρες και τάζουν εύκολες λύσεις. Σε αυτή τη βάση πρέπει να αναπτυχτεί κίνημα που να δίνει απαντήσεις στα καθημερινά ζητήματα και να εμπνέει νέους αγωνιστές. Η προοπτική του κινήματος θα πρέπει να είναι ο νέος κόσμος που μπορεί να οικοδομήσει ο λαός με την πάλη του απέναντι σε όλα τα αδιέξοδα του ατομικού δρόμου.

Νέα χρονιά, νέοι αγώνες

Φτάσαμε στο νέο ακαδημαϊκό έτος και αφού η νεολαία κατάφερε (όποια μπόρεσε) να αντεπεξέλθει στον κυκεώνα των πανελληνίων εξετάσεων, ειδικά φέτος που όπως φάνηκε από την πρώτη στιγμή το υπουργείο προσπάθησε να πετάξει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κομμάτι νεολαίας έξω από τα πανεπιστήμια, ήρθε η ώρα να ξεκινήσει τη σταδιοδρομία της στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Σίγουρα το κεφάλαιο που ανοίγεται έχει και πολλές χαρές, πολλές συγκινήσεις και πολλές νέες εμπειρίες, όμως θα ήταν κοροϊδία τη σημερινή περίοδο να μην αναφερθεί κάποιος στα προβλήματα που υπάρχουν και καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε. Από τη μία λοιπόν έχουμε το τσάκισμα των δικαιωμάτων που συμβαίνει συνολικά στην κοινωνία και προφανώς αφορά και τη νεολαία σαν κομμάτι του λαού. Και από την άλλη έχουμε την επίθεση στην εκπαίδευση, που ειδικά το τελευταίο διάστημα έχει ενταθεί.
Κάθε νέος σήμερα βιώνει μέσα από την οικογένεια και τον περίγυρό του την πίεση από τη συνεχώς εντεινόμενη επίθεση και το χάσιμο μέρα με τη μέρα δικαιωμάτων. Η κυβέρνηση καθημερινά κάτω από τις επιταγές των ξένων δυνάμεων ΔΝΤ, ΕΚΤ, ΕΕ περνάει μέτρα επί μέτρων. Πριν καλά καλά προλάβει ο Σαμαράς να δηλώσει πως αυτό είναι το τελευταίο πακέτο μέτρων, διαψεύδεται την επομένη ακριβώς στιγμή από την τρόικα (μέσω μέιλ) και τις επιβολές των ξένων ιμπεριαλιστών. Και δεν πρόκειται να σταματήσουν μέχρι να φτάσουν τα δικαιώματά μας στο μηδέν, μέχρι να ξεπουλήσουν και την τελευταία σπιθαμή δημόσιας περιουσίας. Μας θέλουν να δουλεύουμε με μισθούς πείνας για να πλουτίζουν κάποιες μικρές μειονότητες, τη στιγμή που ο λαός θα ζει στην ανέχεια. Αυτή είναι η ουσία της ανάπτυξης που ευαγγελίζονται, ανάπτυξη για τους λίγους και φτώχεια και εξαθλίωση για τους πολλούς.
Παράλληλα η επίθεση εντείνεται και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Το προηγούμενο καλοκαίρι ή κυβέρνηση πέρασε έναν νόμο που με την εφαρμογή του θα διαλύσει περαιτέρω τη δημόσια δωρεάν παιδεία και θα δημιουργήσει ένα πανεπιστήμιο για λίγους και εκλεκτούς. Βέβαια αντιδράσεις και κινητοποιήσεις υπήρξαν, όμως δεν έγινε δυνατό να ανατραπεί. Και αυτό με κύρια ευθύνη των ΔΑΠ και ΠΑΣΠ που τον στήριζαν με τα μπούνια, αλλά και της ΚΝΕ-ΜΑΣ με την αδιέξοδη λογική της περί μη εφαρμογής του νόμου. Οι ευθύνες όμως δεν σταματάνε εκεί αφού φέρουν και το μερίδιό τους και πιο μικρές δυνάμεις, είτε αυτή είναι η ΑΡΕΝ, που περίμενε πότε θα πέσει η κυβέρνηση για να γίνουν εκλογές και να δούμε επιτέλους τον ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση, είτε είναι η ΕΑΑΚ, που ακολουθώντας τη λογική πως αν δεν πέσει η κυβέρνηση δεν μπορούμε να έχουμε νίκη, έκοψε επί της ουσίας τα πόδια του κινήματος. Φέτος λοιπόν η κυβέρνηση επιστρέφει δριμύτερη, φέρνοντας την εφαρμογή του νόμου-πλαισίου (αφού πρώτα προσπαθεί να τα βρει με τους πρυτάνεις πετώντας τους ένα «κομμάτι της πίττας» παραπάνω). Πιστή εντολοδόχος της τρόικας, συζητάει ήδη της επιταγές της για την επιβολή διδάκτρων, αλλά και για το κόψιμο των δωρεάν συγγραμμάτων και για τις καταργήσεις ολόκληρων σχολών και τμημάτων. Τη στιγμή που ήδη τα προβλήματα είναι τεράστια από την έλλειψη καθηγητών, υλικοτεχνικής υποδομής και όχι μόνο. Θα πρέπει να έχουμε ξεκάθαρο λοιπόν πως τα μέτρα, όσο σταδιακά και αν περνάνε, μας αφορούν όλους, γιατί θα μας αγγίξουν όλους. Αν, για παράδειγμα, μπορέσουν να καθιερώσουν τα δίδακτρα ακόμα και για τους μεταπτυχιακούς, ανοίγει η κερκόπορτα για την καθολική επιβολή διδάκτρων.
Είναι αναγκαίο σήμερα να χτιστεί ένα μέτωπο αντίστασης για να μπορέσουμε να βάλουμε φραγμό στην επίθεση και να διεκδικήσουμε το μέλλον που μας αξίζει. Να βρεθούμε δίπλα σε κάθε αγωνιζόμενο κομμάτι της κοινωνίας, αλλά να συγκροτήσουμε και εμείς τις δικές μας αντιστάσεις στον χώρο που βρισκόμαστε, παίζοντας με τη σειρά μας τον ρόλο του πυροδότη για κινηματικά γεγονότα. Ξέρουμε πως δεν είναι μία εύκολη διαδικασία, αλλά στη φάση που βρισκόμαστε οι εύκολες λύσεις όχι μόνο λύσεις δεν είναι, αλλά ούτε καν ανακουφίζουν προσωρινά. Αντίθετα, στο μόνο πεδίο που έχουμε εμείς την πρωτοβουλία είναι ο δρόμος του αγώνα, έξω από λογικές συνδιαλλαγής με το σύστημα και τους εκπροσώπους του. Δεν έχουμε ανάγκη από σωτήρες, είτε δεξιούς είτε «αριστερούς». Ο μόνος υπεύθυνος να σώσει τον λαό είναι ο ίδιος ο λαός. Ως Αγωνιστικές Κινήσεις θεωρούμε πως αυτή είναι η διαδικασία για τη συγκρότηση ενός νικηφόρου φοιτητικού αλλά και λαϊκού κινήματος. Προσανατολιζόμαστε στη δημιουργία πρωτοβουλιών που θα εμπλέκουν όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο και θα δίνουν έκφραση στον καθένα που θέλει να αγωνιστεί με σημαία μας την κοινή δράση για τη συσπείρωση δυνάμεων στην κατεύθυνση του αγώνα. Προωθούμε τις αντιφασιστικές πρωτοβουλίες σαν στοιχείο του λαϊκού κινήματος, ενάντια στα τσιράκια του συστήματος που σπέρνουν τον αποπροσανατολισμό αλλά δεν χάνουν την ευκαιρία να χτυπούν αγωνιστές και τους πιο αδύναμους, τη στιγμή που με το άλλο τους χέρι στα κρυφά βάζουν πλάτη στις αντιλαϊκές πολιτικές. Καλούμε τον κάθε φοιτητή να συνταχθεί μαζί μας:
Για την ανατροπή των μνημονίων και της αντιλαϊκής πολιτικής.
Για να σπάσουμε τα δεσμά της εξάρτησης και του ιμπεριαλισμού.
Για την ανατροπή του νόμου-πλαισίου και του πανεπιστημίου του μνημονίου.
Για τα δικαιώματά μας στη δημόσια και δωρεάν παιδεία.

Πανεπιστήμιο Αιγαίου
Αντιδράσεις στην κατάργηση της δωρεάν σίτισης

Στις 18 Ιουνίου η κυβέρνηση δημοσίευσε υπουργική απόφαση με την οποία ρύθμιζε την παροχή δωρεάν σίτισης στα ΑΕΙ-ΤΕΙ, οριοθετώντας την βάσει οικονομικών κριτηρίων. Στην πανεπιστημιακή μονάδα της Σάμου μέχρι πέρυσι είχαν δικαίωμα να τρώνε στη λέσχη όλοι οι φοιτητές της σχολής, χωρίς κανέναν περιορισμό. Με το καινούριο ακαδημαϊκό έτος θα σιτίζονται μόνο 400 άτομα δωρεάν και οι υπόλοιποι θα πληρώνουν 3 ευρώ τη μερίδα!
Να σημειώσουμε ότι στη Σάμο ζούμε τουλάχιστον 800 φοιτητές και ότι ο αριθμός όσων τρώμε καθημερινά στη λέσχη είναι κατά πολύ μεγαλύτερος από τις 400 κάρτες σίτισης που θα δοθούν. Επίσης τον τελευταίο χρόνο, λόγω των πολύ δύσκολων οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε εμείς και οι γονείς μας από τα συνεχή αντιλαϊκά μέτρα, τις μειώσεις των μισθών, τη φοροληστεία, ο αριθμός των σιτιζόμενων φοιτητών έχει γιγαντωθεί σε σημείο οι ουρές στο εστιατόριο να φτάνουν έξω από το κτήριο.
Παράλληλα γίνονται και άλλες περικοπές, μειώνεται ο αριθμός των φοιτητών που θα δικαιούνται δωμάτιο στην εστία σε μια εποχή που οι άνεργοι είναι πάνω από 1 εκατομμύριο, ενώ είναι χιλιάδες όσοι δουλεύουν αλλά έχουν μήνες να πληρωθούν. Μια εποχή που οι αιτήσεις για δωρεάν στέγαση πληθαίνουν και ήδη τον προηγούμενο χρόνο κόπηκαν 100 αιτήσεις! Είναι προφανές ότι φέτος θα γίνουν ακόμα περισσότερες αιτήσεις και θα κοπούν ακόμα περισσότερες. Ακόμα, σταματάει τα δρομολόγια ένα λεωφορείο που χρηματοδοτούσαν το πανεπιστήμιο και ο δήμος και εξυπηρετούσε σε συγκεκριμένα μαθήματα που γίνονται σε κτήριο μακριά από το κέντρο της πόλης, αφήνοντας στους φοιτητές που θέλουν να παρακολουθήσουν αυτά τα μαθήματα μόνη επιλογή να μεταφερθούν με δικό τους όχημα (αν υπάρχει τέτοιο).
Τα παιδιά των λαϊκών τάξεων αντιλαμβάνονται πλέον ότι αυτή η επίθεση τους βάζει αδιαπέραστους οικονομικούς φραγμούς για να συνεχίσουν να σπουδάζου. Ηδη είναι πολλοί οι συμφοιτητές μας που έχουν εγκαταλείψει τις σπουδές τους, έχουν επιστρέψει στα πατρικά τους σπίτια, δουλεύουν ή προσπαθούν να βρουν δουλειά και έρχονται μόνο στις εξεταστικές.
Από τις πρώτες μέρες του Σεπτεμβρίου η αγανάκτηση ήταν έντονη και, παρ’ όλο που βρισκόμαστε μέσα στην εξεταστική, πάρθηκαν πρωτοβουλίες, έγιναν συζητήσεις και παρεμβάσεις. Στις συζητήσεις έλλειψε ο προβληματισμός, η απογοήτευση και η απάθεια που κυριαρχούσαν σε παλιότερες συνελεύσεις. Η συζήτηση επικεντρώθηκε με αποφασιστικότητα στις άμεσες κινήσεις για να προστατευτούν τα κεκτημένα στν σίτιση και τη στέγαση.
Αυτή η αγωνιστική διάθεση έχει οδηγήσει τα ΔΣ των συλλόγων να προκηρύξουν συνελεύσεις μέσα στην εξεταστική περίοδο.
Εχει επίσης σημασία να πούμε για την υποκρισία της κοινωνικής-φοιτητικής μέριμνας και της λογικής ότι η κρατική μέριμνα για στέγαση και σίτιση πηγαίνει μόνο σε εκείνους που την έχουν «πραγματικά» ανάγκη, αφού, παρ’ όλο που αυτή η αλλαγή στο καθεστώς της σίτισης γίνεται με αφορμή την υπουργική απόφαση στην οποία καθορίζονται οι φοιτητές που έχουν «πραγματικά» ανάγκη τη σίτιση, το Πανεπιστήμιο Αιγαίου έχει καθορίσει από πριν σε πόσους θα δώσει σίτιση, πριν γίνουν οι αιτήσεις ακόμη, κάνοντάς μας ξεκάθαρο ότι η όποια φοιτητική μέριμνα θα προσφέρεται μόνο και εφόσον υπάρχουν λεφτά στα ρημαγμένα από το PSI και την υποχρηματοδότηση ταμεία των πανεπιστήμιων. Το αμέσως επόμενο διάστημα με τη συμβολή αγωνιστών φοιτητών θα επιδιωχθεί οι ως τώρα ζυμώσεις να γίνουν μαζικές φοιτητικές κινητοποιήσεις για την ανατροπή αυτών των αντιδραστικών μέτρων.

21 Σεπ 2012

ΝΑ ΜΗΝ ΚΛΕΙΣΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ!
ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ!

Η βαρβαρότητα των μέτρων της τρικοματικής κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ κάτω από τις επιταγές της ιμπεριαλιστικής τρόικας δεν θα μπορούσε να αφήσει απ' έξω τον τομέα της Υγείας. Έτσι, αφού απαγόρευσαν ουσιαστικά στο λαό να έχει γιατρούς, φάρμακα και εξετάσεις υποχρεώνοντάς τον να τα πληρώνει απ' την τσέπη του, ετοιμάζονται να κλείσουν μια σειρά δημόσια νοσοκομεία.
Απαιτούν να μπει λουκέτο σε περισσότερα από 50 νοσοκομεία σ' όλη τη χώρα και σε περισσότερα από 15 στο λεκανοπέδιο της Αττικής! Οι λεγόμενες συγχωνεύσεις αυτόν το στόχο έρχονται να υπηρετήσουν, θέτοντας ευθέως σε κίνδυνο την ίδια τη ζωή των κατοίκων. Μάλιστα, έχουν το θράσος να το παρουσιάζουν σαν αναβάθμιση της περίθαλψης που παρέχουν, όταν είναι ολοφάνερο ότι στόχος τους είναι να βάλουν εμπόδια που δυσκολεύουν την πρόσβαση των ασθενών στα νοσοκομεία.
Στην περιοχή των Πατησίων ετοιμάζονται να κλείσουν 3 νοσοκομεία (7ο ΙΚΑ, Γ.Ν. Πατησίων και Παμμακάριστος) που εξυπηρετούν πάνω από 1.000.000 κατοίκους σε μια από τις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές της πρωτεύουσας. Θα εξαναγκάσουν έτσι τους ασθενείς να συνωστίζονται σε ράντζα σε κάποια μεγαλύτερα και πιο απομακρυσμένα νοσοκομεία. Είναι βέβαιο ότι αρκετοί δεν θα προλάβουν...
Το απάνθρωπο πρόσωπο του καπιταλισμού ξεπροβάλλει: δικαίωμα στην υγεία και την περίθαλψη θα έχουν μόνο όσοι αντέχουν οικονομικά. Οι υπόλοιποι θεωρούνται περιττό βάρος! Και ας έχει πληρώσει η εργατική τάξη και με το παραπάνω, αυτό της το δικαίωμα.
Δεν πρέπει να τους επιτρέψουμε να μας οδηγήσουν στο θάνατο! Έχουμε δικαίωμα να έχουμε νοσοκομείο στη γειτονιά μας. Έχουμε δικαίωμα στη δωρεάν περίθαλψη 24 ώρες το 24ωρο. Έχουμε δικαίωμα στη ζωή. Σήμερα αυτό το θεμελιώδες δικαίωμά μας επιχειρούν να το καταργήσουν. Αυτό πρέπει να πε-ριφρουρήσουμε.
ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΞΕΣΗΚΩΘΟΥΜΕ! Χθες Πέμπτη, ο υπουργός Υγείας ανακοίνωσε επίσημα την απόφασή του να κλείσουν οριστικά το 7ο Νοσοκομείο ΙΚΑ στην Καυταντζόγλου και το 1ο Νοσοκομείο ΙΚΑ στα Μελίσσια. «Γράφει στα παλιά του παπούτσια» τόσο τις τεράστιες ανάγκες περίθαλψης των κατοίκων της περιοχής όσο και τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων του 7ου ΙΚΑ, που -μαζί με τη συμπαράσταση κατοίκων και φορέων της περιοχής- δίνουν για περισσότερο από ένα χρόνο τον αγώνα για να παραμείνει το νοσοκομείο ανοιχτό, σε πλήρη λειτουργία και με επαρκές προσωπικό. Αγώνας που στρίμωξε κυβέρνηση και διοικήσεις και ο οποίος, παρά τη συνεχώς κλιμακούμενη τρομοκρατία, άντεξε και κατάφερε να καθυστερήσει τα σχέδιά τους.
Σήμερα, αυτός ο αγώνας πρέπει να στηριχτεί και να δυναμώσει ακόμη περισσότερο ώστε να ανατρα-πούν τα άθλια, βάρβαρα σχέδιά τους. Χρειάζεται να πάρουμε στα χέρια μας την υπόθεση της ύπαρξης του 7ου ΙΚΑ και κάθε νοσοκομείου. Χρειάζεται με τον αγώνα μας να αποτρέψουμε το κλείσιμό του και να ανατρέψουμε τη βάρβαρη πολιτική τους στον τομέα της περίθαλψης. Αν σήμερα ξεκινούν από ένα μικρό νοσοκομείο, τίποτα δεν θα τους εμποδίσει αύριο να φτάσουν και στα μεγαλύτερα, να μας καταδικάσουν -εκτός από την πείνα, τη φτώχεια και την εξαθλίωση- ακόμη και στο θάνατο.
ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗ ΧΑΡΗ! Να μην κάνουμε βήμα πίσω από το δικαίωμα στην πλήρη και δωρεάν περίθαλψη για όλο το λαό. Να μην τους αφήσουμε να ορθώσουν κι άλλα εμπόδια στην εύκολη και γρήγορη πρόσβαση του λαού στους γιατρούς και τις υπηρεσίες υγείας, ώστε να αποθαρρύνουν όσο το δυνατόν περισσότερους και να τους αναγκάσουν να στραφούν στους ιδιώτες. Να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας!
• ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΑΝΟΙΧΤΟ ΚΑΙ ΣΕ ΠΛΗΡΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟ 7ο ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΙΚΑ!
• ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ!
• ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ ΝΑ ΑΠΟΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ!


Παρασκευή 21 /9/ 2012

Καταγγελία για την επίθεση της Χρυσής Αυγής στην Λάρισα

Ανακοίνωση-Καταγγελία του ΚΚΕ(μ-λ)

Καταγγέλλουμε την επίθεση και την κλοπή των ροπαλοφόρων τραμπούκων της Χρυσής Αυγής, που έγινε την Δευτέρα το βράδυ στην περιοχή του Αγίου Κωνσταντίνου , ενάντια σε νεαρούς Πακιστανούς, που είχε  αποτέλεσμα να τραυματιστούν.
Τα μνημόνια και η αντιλαϊκή πολιτική δεν έφεραν μόνο την πείνα, την ανεργία και την εξαθλίωση του λαού. Ενίσχυσαν επίσης τις αντιδραστικές και φασιστικές δυνάμεις, που θέλοντας να υπηρετήσουν το σύστημα της εκμετάλλευσης και της υποτέλειας, επιτίθενται σε αγωνιστές, προκαλούν και απειλούν.
Λειτουργώντας σα μηχανισμός αυτού του συστήματος (που δήθεν αντιμάχονται) στοχεύουν σ’ αυτόν που αποτελεί τον πραγματικό εχθρό των αφεντικών τους. Τον εργαζόμενο λαό και τη νεολαία, με σκοπό να τον διασπάσουν, να τον αποπροσανατολίσουν και να τον τρομοκρατήσουν. Να σταματήσουν τους αγώνες που αναπόφευκτα θα ξεσπούν και θα δυναμώνουν.
Η τρομοκρατία των απόγονων των ταγμάτων ασφαλείας και των οπαδών του ναζισμού δε θα περάσει! Θα την τσακίσει η μαζική λαϊκή πάλη.
Το ΚΚΕ(μ-λ) καλεί μαζί με άλλες οργανώσεις και πρωτοβουλίες  όλους τους Λαρισαίους δημοκράτες σε αντιφασιστική συγκέντρωση στον Άγιο Κωνσταντίνο την παρασκευή  στις 6.00 μ.μ. και πορεία στους δρόμους της Λάρισας  για να καταδικαστεί ο φασισμός και οι δολοφονικές επιθέσεις των φασιστών.

•    ΕΞΩ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ!   ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ ΠΑΝΤΟΥ!
•    ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ!

Λάρισα 20-9-2012