Το ιστολόγιο της Προλεταριακής Σημαίας παύει να λειτουργεί. Από αυτό το Σαββατοκύριακο συγχωνεύεται με την ιστοσελίδα του ΚΚΕ(μ-λ) σε μια νέα κοινή ιστοσελίδα της οποίας η διεύθυνση θα είναι η http://www.kkeml.gr/.

22 Μαρ 2010

Με πρωτοβουλίες κοινής δράσης στο εργατικό κίνημα για την ανατροπή των αντεργατικών μέτρων

Με πρωτοβουλίες κοινής δράσης στο εργατικό κίνημα

για την ανατροπή των αντεργατικών μέτρων

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες

Ο λαός, η εργατική τάξη και οι εργαζόμενοι στη χώρα μας βρίσκονται αντιμέτωποι με μια σαρωτική, ολομέτωπη επίθεση. Με αφορμή την καπιταλιστική κρίση, οι δυνάμεις του κεφάλαιου –αποθρασυμένες, γεμάτες κυνισμό και σε μια προκλητική επίδειξη δύναμης– επιχειρούν την ισοπέδωση δικαιωμάτων και κατακτήσεων δεκαετιών.

Κάτω από τη «σημαία» του Προγράμματος Σταθερότητας (το νέο συμβόλαιο υποταγής στις εντολές των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ και της ΕΕ και των μηχανισμών τους, ΔΝΤ, ΕΚΤ κ.λπ.) και με την τρομοκρατία των ελλειμμάτων και της χρεοκοπίας, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ –με την πλήρη στήριξη της ΝΔ, του ΛΑΟΣ και των αστικών ΜΜΕ– έχει ξεκινήσει έναν αγώνα δρόμου προκειμένου να καταφέρει ένα αποφασιστικό πλήγμα όχι μόνο στα δικαιώματα αλλά και στις συνειδήσεις του λαού και των εργαζομένων. Η καταιγιστική επίθεση έχει στόχο να τσακίσει κάθε αντίσταση, να υποτάξει το λαό και τους εργαζόμενους, να τους κάνει να αποδεχτούν μοιρολατρικά και με σκυμμένο το κεφάλι τα μέτρα που επιβάλλουν τα συμφέροντα του κεφάλαιου.

Τα πακέτα των αντιλαϊκών-αντεργατικών μέτρων διαδέχονται το ένα το άλλο, διαμορφώνοντας ένα εφιαλτικό τοπίο για τα πλατιά λαϊκά-εργατικά στρώματα. Και αυτά που έχουμε δει μέχρι σήμερα είναι μόνο η αρχή! Γιατί ακολουθούν κι άλλα, ακόμη σκληρότερα μέτρα. Ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη η προώθηση του αντιασφαλιστικού τερατουργήματος, ενώ συλλογικές συμβάσεις και όρια απολύσεων βρίσκονται στο δρόμο για το εκτελεστικό απόσπασμα.

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες

Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι το πρόσχημα της μείωσης των ελλειμμάτων δεν μπορεί να κρύψει αυτό που πραγματικά συντελείται: την πλήρη ανατροπή των λαϊκών και εργατικών κατακτήσεων, την προσπάθεια εξανδραποδισμού της εργατικής τάξης, την επιβολή γενικευμένης αβεβαιότητας και ανασφάλειας που θα επιτρέπει στο κεφάλαιο την απρόσκοπτη ληστρική του επέλαση σε βάρος του κόσμου της δουλειάς και του μόχθου. Μία επίθεση με βαθιά πολιτικά χαρακτηριστικά, η πολιτική «ρεβάνς» του κεφάλαιου σε βάρος της εργατικής τάξης, τώρα που ο συσχετισμός δύναμης τού το επιτρέπει. Τα μέτρα που σήμερα παίρνει η κυβέρνηση, και όσα ακόμη δρομολογεί, όχι μόνο δεν είναι προσωρινά αλλά έχουν στόχο να παγιώσουν καταστάσεις, να διαμορφώσουν ένα νέο βάρβαρο, αντιδραστικό τοπίο. Το αν και πόσο θα προχωρήσουν, το μέχρι πού θα φτάσουν, δεν θα εξαρτηθεί παρά μόνο από τη δυνατότητα του λαού και των εργαζομένων να αντισταθούν, να βάλουν φραγμό στα σχέδια αυτά. Και από τίποτε άλλο!

Απέναντι σε αυτήν την επίθεση, αυτού του μεγέθους και με αυτά τα χαρακτηριστικά, απαιτείται η μέγιστη δυνατή αγωνιστική συσπείρωση. Ένα πλατύ, μαζικό μέτωπο αγώνα που θα μπορέσει να αντιπαρατεθεί πολιτικά και ιδεολογικά στην επέλαση του κεφάλαιου με ένα και μόνο στόχο: ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΉ ΑΥΤΏΝ ΤΩΝ ΜΈΤΡΩΝ! Αυτός είναι σήμερα ο κύριος στόχος, το άμεσο καθήκον. Και από αυτό θα κριθούν συνολικά οι δυνατότητες του λαού και των εργαζομένων στην αντιπαράθεσή τους με τις δυνάμεις του κεφάλαιου και την άρχουσα τάξη το επόμενο διάστημα.

Η μαζική συμμετοχή των εργαζομένων στις απεργιακές κινητοποιήσεις αλλά και οι συνεχιζόμενες αγωνιστικές κινητοποιήσεις με μαζικές διαδηλώσεις και συλλαλητήρια σε όλη την Ελλάδα αποδεικνύουν τις αγωνιστικές διαθέσεις του λαού και των εργαζομένων, τη θέλησή τους να δώσουν με αποφασιστικότητα αυτή τη μάχη. Και αυτή η μάχη πρέπει να συνεχιστεί! Πιο μαζικά, πιο αποφασιστικά, μέχρι τη νίκη!

Σημαντικό στοιχείο σε αυτήν την κατεύθυνση αποτελούν και οι πρωτοβουλίες κοινής δράσης που έχουν παρθεί και πληθαίνουν καθημερινά σε όλη την Ελλάδα, και οι οποίες συσπειρώνουν όλο και περισσότερους εργαζόμενους. Ανάμεσα σε αυτές και οι πρωτοβουλίες πρωτοβάθμιων σωματείων, οι οποίες –ιδιαίτερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη– έχουν δώσει σοβαρά δείγματα των δυνατοτήτων της κοινής δράσης σε αυτό το επίπεδο. Γέννημα της ανάγκης που δημιουργεί η ξεπουληματική στάση της υποταγμένης συνδικαλιστικής ηγεσίας σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ και στη σημερινή, κρίσιμη συγκυρία, οι πρωτοβουλίες αυτές όχι μόνο πρέπει να στηριχτούν αλλά και να διευρυνθούν στην κατεύθυνση της κλιμάκωσης του αγώνα για την ανατροπή των μέτρων.

Σε ευθεία αντιπαράθεση με τις υποταγμένες ηγεσίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ και την αστική γραμμή στο εργατικό κίνημα που επιχειρούν να αποπροσανατολίσουν τους εργαζομένους, να απενοχοποιήσουν την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και να εξουδετερώσουν τις εργατικές αντιστάσεις. Ηγεσίες που κηρύσσουν απεργίες μόνο και μόνο για να βγουν από την υποχρέωση, κάτω από το βάρος της οργής των εργαζομένων, και την ίδια ώρα που αναζητούν τους όρους της αποκλιμάκωσης των αγώνων.

Ενάντια στην επικίνδυνη, διασπαστική γραμμή του ΠΑΜΕ το οποίο -προκειμένου να μην διασαλευτεί η μικροκομματική διαχείριση των σωματείων που ελέγχει- παραβλέπει την κρισιμότητα της κατάστασης, υποβαθμίζει τη σημασία των αντεργατικών μέτρων και της επίθεσης, και παραπέμπει τα ζητήματα σε μια γενική και αόριστη αλλαγή των συσχετισμών, καλλιεργώντας με τη σειρά του τη μοιρολατρία και τη λογική των αγώνων «για την τιμή των όπλων».

Μέσα από την ενίσχυση των διαδικασιών συμμετοχής και συσπείρωσης των εργαζομένων, τόσο ως σωματεία όσο και ως πρωτοβουλίες συντονισμού, και όχι μέσα από συνεννοήσεις «κορυφής» που αναπαράγουν αδυναμίες και υποκειμενισμούς.

Μέσα από την ενίσχυση των επιμέρους αγώνων και αντιστάσεων που είναι βέβαιο ότι θα ξεσπάσουν σε εργασιακούς χώρους με αφορμή την εφαρμογή των μέτρων.

Συμβάλλοντας στην ενίσχυση μιας ευρύτερης δραστηριότητας στο εργατικό κίνημα, με επιτροπές αγώνα σε χώρους δουλειάς και κλάδους, αλλά και στην ενίσχυση του ευρύτερου μετώπου για την ανατροπή των μέτρων, σε συνεργασία με τις δεκάδες τοπικές επιτροπές που στήνονται ενάντια στα μέτρα και το Πρόγραμμα Σταθερότητας.

Μόνο έτσι θα απομονωθεί ακόμη περισσότερο η υποταγμένη συνδικαλιστική ηγεσία. Μόνο έτσι θα κατοχυρωθεί η γραμμή του ανυποχώρητου ταξικού αγώνα στο εργατικό κίνημα. Μόνο έτσι θα ξαναποκτήσουν οι εργαζόμενοι εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους. Μόνο έτσι θα ενισχυθούν οι αγώνες και θα μπορέσουν να ξεπεράσουν το σημερινό τους επίπεδο, ώστε να ανατρέψουν τα μέτρα που ψηφίστηκαν και αυτά που ακολουθούν.



Γκενίδου Τασούλα, μέλος ΔΣ Συλλ. Εργαζομένων ΟΤΑ Ν. Θεσ/νίκης

Γκέρτσος Ζήσης, ΕΛΜΕ Πειραιά

Γκουντούρα Λίτσα, ΕΛΜΕ Τρικάλων

Δεληγιώργης Αντρέας, Συνδικάτο Οικοδόμων Χανίων

Δερμιτζάκη Βαγγελιώ, Διδ. Σύλλογος "Α. Δελμούζος"

Θάνου Γεωργία, ΕΛΜΕ Χανίων

Καταλαγαριανάκης Γιάννης, ΕΛΜΕ Ηρακλείου

Κατραλής Βασίλης, Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων Αθήνας

Κελεσίδης Γιάννης, πρόεδρος ΕΛΜΕ Σάμου

Κιζιρίδης Κώστας, Σωματείο Εργαζομένων ΕΘΕΛ

Κοτούλας Κώστας, Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων Αθήνας

Κούτουλας Γιώργος, Σύλλογος Εργαζομένων Θριάσιου Νοσοκομείου

Λίτσικα Άννα, Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Αθήνας

Λύτης Σπύρος, μέλος ΔΣ Συλλ. Εργαζομένων Νοσοκομείου Χατζηκώστα Ιωαννίνων

Μάνος Δημήτρης, μέλος ΔΣ Συλλ. Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης «Αριστοτέλης»

Ματσούκα Μαρία, Πρόεδρος ΔΣ ΣΕΦΙΕ Θεσ/νίκης

Μίζα Ρολάντο, αντιπρόσωπο ΓΣ Συνδικάτου Οικοδόμων Λάρισας

Μιχαλάκης Κώστας, ΕΛΜΕ Μαγνησίας

Μπαμπαλετάκη Λία, Α' ΕΛΜΕ Δωδεκανήσου

Μπαμπίλης Δημήτρης, μέλος ΔΣ ΣΕΦΚ

Μπεκιάρης Κώστας, Πανελλήνια Ένωση Λιθογράφων

Μπιτοπούλου Ντίνα, Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Αθήνας

Νταμαδάκης Χρήστος, μέλος ΔΣ Συνδικάτου Οικοδόμων Χανίων

Οικονομίδης Βασίλης, εργαζόμενος στη βιομηχανία εμφιαλώσεως «Βίκος», Ιωάννινα

Παπαβασιλείου Νίκος, μέλος ΔΣ ΕΛΜΕ Σάμου

Παπαδοπούλου Μαρία, Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Αθήνας

Παπακωνσταντίνου Σπύρος, μέλος ΔΣ Συλλ. Εργαζομένων Νοσοκομείου «Αμαλία Φλέμιγκ»

Παπανδρέου Πέτρος, μέλος ΔΣ Συνδικάτου Οικοδόμων Ιωαννίνων

Περπερίδου Χρυσή, μέλος ΔΣ Συλλ. Εργαζομένων στις Ιδιωτ. Κλινικές Ν. Θεσ/νίκης και Β. Ελλάδας

Πετρά Μαρία, Μαχόμενη Αρχαιολογία Λέσβου

Πετρούλια Όλγα, μέλος ΔΣ Συλλ. Εργαζομένων στο Εθνικό Τυπογραφείο

Σακελλάρη Μαρία, Διδ. Σύλλογος "Α. Δελμούζος"

Σακκά Ρούλα, μέλος ΔΣ Συλλ. Εργαζομένων 7ου Νοσοκομείου ΙΚΑ

Σαλαώρα Γιώτα, πρόεδρος ΔΣ Συλλ. Εργαζομένων Νοσοκομείου Άρτας

Σουλάι Ουράν, μέλος ΔΣ Συνδικάτου Οικοδόμων Λάρισας

Σπυρόπουλος Γιώργος, πρόεδρος ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων «Κεραφίνα»

Τατσάκης Δημήτρης, μέλος ΔΣ Συνδικάτου Οικοδόμων Ιωαννίνων

Τσιλικάτης Χρήστος, μέλος ΔΣ Συλλ. Εργαζομένων Νοσοκομείου «Χατζηκώστα» Ιωαννίνων

Φιλίππου Νίκος, Διδ. Σύλλογος Καρδίτσας

Φυτσιλής Αλέξης, ΕΛΜΕ Καρδίτσας

Χασσούν Ιμπραήμ, οικοδόμος, αντιπρόσωπος στο Εργατικό Κέντρο Λάρισας

Χατζηνικολάου Νίκος, μέλος ΔΣ ΣΕΦΙΕ Θεσ/νίκης

Χουντής Παναγιώτης, μέλος ΔΣ ΕΛΜΕ Πειραιά

Χρόνη Μαρία, μέλος ΔΣ Συλλ. Εργαζομένων Νοσοκομείου «Α. Συγγρός


17 Μαρ 2010

7η Συνδιάσκεψη ΚΚΕ(μ-λ)

Όλοι στο δρόμο του αγώνα!

Για την ανατροπή των βάναυσων μέτρων

Όλοι στο δρόμο του αγώνα!


Εργαζόμενοι, εργαζόμενες, νέοι και νέες

Η επίθεση στον κόσμο της δουλειάς βρίσκεται σε εξέλιξη και μέρα με τη μέρα γίνεται όλο και πιο άγρια και βάναυση. Το πρώτο πακέτο αντεργατικών μέτρων, που λεηλατεί δύο μισθούς των εργαζομένων, ψηφίστηκε στη Βουλή και ταυτόχρονα οι δυνάμεις της άρχουσας τάξης και της ΕΕ κάνοντας επίδειξη δύναμης, αποθρασυμένες και γεμάτες κυνισμό ετοιμάζουν και νέα πακέτα μέτρων, ακόμα πιο σκληρών. Παράλληλα, για να καλύψουν τα κενά της επίθεσης ανάμεσα στο ένα πακέτο και στο επόμενο που έρχεται, μας ετοιμάζουν την αντιασφαλιστική επιδρομή που έχει στόχο να βάλει ταφόπλακα στην κοινωνική ασφάλιση. Την ίδια στιγμή ετοιμάζουν την επιβολή εβδομάδας 4 ημερών εργασίας με αντίστοιχη μείωση μισθού (20% !!!), την απελευθέρωση των απολύσεων και την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων.

Όλες οι δυνάμεις του συστήματος είναι και το δείχνουν καθημερινά αποφασισμένες να καταργήσουν κάθε κατάχτηση και κάθε δικαίωμα των εργαζόμενων και, ταυτόχρονα, να τσακίσουν κάθε αντίστασή τους. Γι’ αυτό έχουν δώσει στην επίθεση καταιγιστικό χαρακτήρα.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχοντας την πλήρη στήριξη της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, και με τα ΜΜΕ σε πλήρη δράση ιδεολογικής τρομοκράτησης του εργαζόμενου λαού έχει εξαπολύσει για λογαριασμό του μεγάλου κεφαλαίου, ξένου και ντόπιου, την πιο σκληρή και βάρβαρη επίθεση στον κόσμο της δουλειάς και του μόχθου.

ΜΕ ΤΟΝ ΛΑΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΛΗ ΤΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΜΠΕΡΔΕΨΟΥΝ!

Οι συνεχιζόμενες συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις των εργαζομένων, καθώς και η μεγάλη συμμετοχή τους στην απεργία στις 11 Μάρτη και τις μαζικές συγκεντρώσεις που πραγματοποιήθηκαν σε όλη τη χώρα, φανερώνουν τη θέληση των εργατικών και λαϊκών μαζών να δώσουν αποφασιστικά τη δική τους μάχη. Αυτή η μάχη πρέπει να συνεχιστεί, να μαζικοποιηθεί και να φτάσει μέχρι τη νίκη! Που δεν είναι άλλη από την ανατροπή των μέτρων για το τσάκισμα της επίθεσης και των δυνάμεων που πρωταγωνιστούν στη βάναυση επιδρομή σε βάρος του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας!

Εργάτες, εργαζόμενοι,

Η περίοδος που διανύουμε είναι κρίσιμη για όλο τον κόσμο της δουλειάς. Απειλείται η ζωή και το μέλλον αυτού και των παιδιών του. Δεν πρόκειται για κάποια προσωρινά μέτρα που σε σύντομο διάστημα θα διορθώσουν τα πράγματα. Το αντίθετο θα γίνει! Και αυτό δεν το κρύβουν ούτε οι πρωταγωνιστές της επίθεσης. Μας ετοιμάζουν μεσαιωνικές συνθήκες δουλειάς και διαβίωσης, μας σπρώχνουν όλο και πιο βαθιά στο βάλτο της φτώχειας και της εξαθλίωσης. Αυτό ακριβώς μαρτυρούν τα γεγονότα.

Είναι αλήθεια και αυτό φάνηκε αρκετά καθαρά ότι το σημερινό επίπεδο των αγώνων δεν είναι ικανό να ανατρέψει τα μέτρα που ψηφίστηκαν, όσο και αυτά που έρχονται. Κανείς πλέον δεν μπορεί και δεν πρέπει να αμφιβάλλει ότι αυτό που απαιτείται είναι να δυναμώσουν οι αγώνες και να αγκαλιάσουν τη μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων και της νεολαίας.

Σίγουρα υπάρχουν δυσκολίες στον αγώνα που δεν επιτρέπουν να μπουν στη μάχη ευρύτερα εργατικά στρώματα και της νεολαίας. Δυσκολίες που προέρχονται και από τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, οι οποίοι δεν θέλουν απεργίες και πολύ περισσότερο την κλιμάκωσή τους. Ακόμα και όταν αναγκάζονται κάτω από το βάρος της επίθεσης και της οργής του κόσμου να αναγγέλλουν απεργίες, το κάνουν για την τιμή των όπλων.

Και η Αριστερά τι κάνει; Τόσο η κοινοβουλευτική όσο και μεγάλο κομμάτι της εξωκοινοβουλευτικής βρίσκεται το λιγότερο σε σύγχυση. Μπερδεύει το κύριο με το δευτερεύον και το άμεσο με το μακροπρόθεσμο, με αποτέλεσμα να υποβαθμίζει το κύριο στοιχείο της πάλης που μπαίνει στην ημερήσια διάταξη και είναι ένα και μοναδικό: ΌΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΌΜΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΉ ΤΩΝ ΒΆΝΑΥΣΩΝ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΏΝ ΚΑΙ ΑΝΤΙΛΑΪΚΏΝ ΜΈΤΡΩΝ! Μόνον πάνω σε αυτόν τον στόχο μπορεί να οικοδομηθεί ένας ισχυρός συσχετισμός δύναμης, ικανός να ανατρέψει την επίθεση. Που σημαίνει σμπαράλιασμα των φορέων της επίθεσης και, ταυτόχρονα, παραπέρα ισχυροποίηση της πάλης των μαζών. Και ο νέος συσχετισμός δύναμης θα είναι εκείνος που θα αποδείξει στην πράξη πλέον και όχι στα λόγια τι και πόσα μπορούμε να κερδίσουμε!!!

ΚΚΕ(μ-λ)

Τηλ.210-3303639

www.kkeml.gr

cpgml@otenet.gr

14 Μαρ 2010

Οταν οι εργαζόμενοι αντιστέκονται, οι δήμαρχοι αρχίζουν τις διώξεις Οι αγώνες των εργαζομένων, ο μόνος τρόμος των εργοδοτών!


Στο δήμο Συκεών, ο δήμαρχος Σίμος Δανιηλίδης, στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, που πρωτοστατεί στις πειθαρχικές διώξεις, στις ιδιωτικοποιήσεις υπηρεσιών του δήμου, στην εφαρμογή ελαστικών σχέσεων εργασίας, στην καταστρατήγηση των δικαιωμάτων των εργαζόμενων, έφτασε στη δικαστική δίωξη των 17 μελών του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου Εργαζομένων ΟΤΑ και Δημοτικών Επιχειρήσεων νομού Θεσσαλονίκης για μια προκήρυξη!

Ο Δανιηλίδης είναι ο δήμαρχος που στο δήμο του στους παιδικούς σταθμούς δουλεύουν χωρίς σύμβαση, χωρίς μισθό, χωρίς ασφάλιση, και όταν πήγε το ΙΚΑ για έλεγχο τους έβγαλε από το παράθυρο! Είναι αυτός που απειλεί με πειθαρχικό τους υπαλλήλους που θέλουν να δουλέψουν σύμφωνα με το ωράριό τους! Είναι αυτός που παρακολουθεί τους υπολογιστές όλου του προσωπικού! Είναι αυτός που όποτε γίνει παρέμβαση εργαζομένων με το σύλλογο στο Δημοτικό Συμβούλιο βρίζει τους συνδικαλιστές «απατεώνες, αλήτες του πεζοδρομίου του βαρδάρη, χυδαιολόγους, συκοφάντες και τεμπέληδες» κ.λπ. και απειλεί τους εργαζόμενους που συμμετέχουν! Εξάλλου, πολλές φορές τοποθετήθηκε και δημόσια για τα κακά της μονιμότητας.

Στις 26 Μάρτη δικάζεται όλο το ΔΣ του συλλόγου ύστερα από μήνυσή του «για συκοφαντική δυσφήμιση διά του Τύπου», για μια προκήρυξη! Γιατί κατά τη γνώμη του η ενημέρωση των εργαζομένων από το σωματείο, όταν αποκαλύπτει τη δράση του, είναι συκοφαντία. Η αλήθεια και το δίκιο δεν είναι συκοφαντία, είναι καθήκον των σωματείων για να στηρίζουν τα μέλη τους!

Στο ίδιο πνεύμα και για την ίδια προκήρυξη, εφαρμόζοντας την ίδια πολιτική, ο δήμαρχος Ασσήρου Ράβναλης, στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, για την ίδια ανακοίνωση μηνύει τον πρόεδρο και το γραμματέα του συλλόγου, η δίκη γίνεται στις 24 Απρίλη. Κινητοποιείται γρήγορα ο μηχανισμός του ΠΑΣΟΚ στις διώξεις!

Μια προκήρυξη του συλλόγου που κατήγγειλε την καταστρατήγηση ωραρίου εργαζομένων στο Δήμο Συκεών και την παράνομη μεταφορά σκουπιδιών σε άλλες χωματερές άλλων νομών, Σαββατοκύριακο, κατά την οποία δεν τηρήθηκε κανένα μέτρο ασφάλειας για τους εργαζόμενους, όταν η χωματερή του νομού ήταν κλειστή από τον συνάδελφό του Δήμαρχο Ασσήρου Ράβναλη!

Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρουμε το δήμαρχο Θέρμης, Παπαδόπουλο, ΠΑΣΟΚ και αυτός, που πραγματικά πρωτοστατεί στις διώξεις εργαζομένων, ο οποίος έφερε μέλος του ΔΣ στο δευτεροβάθμιο πειθαρχικό! Και το τελευταίο διάστημα με συνοπτικότατες διαδικασίες επέβαλε πειθαρχική ποινή σε τρεις καθαρίστριες κράτησης μισθού 20 ημερών! Αυτή είναι η πολιτική τους.

Οποτε οι δήμαρχοι ενοχλούνται από τη δράση των εργαζόμενων και διαπιστώνουν ότι η άσκηση τρομοκρατίας από τη μεριά τους δεν αποφέρει τη χειραγώγηση και οι εργαζόμενοι αντιδρούν συσπειρωμένοι στο σωματείο τους, απαντούν με πειθαρχικές διώξεις και μηνύσεις.

Γιατί αυτοί είναι μέρος του προσωπικού που θα εφαρμόσει τις πολιτικές που αποφασίζει η κυβέρνηση με τις υποδείξεις της ΕΕ και του ΔΝΤ. Αυτοί είναι που εφάρμοσαν όλες τις ελαστικές σχέσεις πριν νομοθετηθούν, οι δήμοι είναι ο παράδεισος της ελαστικής και της μαύρης εργασίας.

Αυτό που τους τρομάζει στο πέρασμα των αντεργατικών μέτρων είναι οι αντιδράσεις των εργαζομένων. Γι' αυτό και η εργοδοτική τρομοκρατία γίνεται καθεστώς. Η ημερήσια διάταξη του πειθαρχικού συμβουλίου είναι γεμάτη από διώξεις εργαζομένων γιατί δεν συμμορφώθηκαν προς τις υποδείξεις.

Θέλουν να μας έχουν τρομαγμένους και υποταγμένους, γιατί μας ετοιμάζουν κι άλλα μέτρα, για να μας βυθίσουν στη φτώχεια και την εξαθλίωση.


Γιατί αυτοί θέλουν σωματεία συνομιλητές.

Οι εργαζόμενοι θέλουν το σωματείο όργανο στα χέρια τους για να οργανώνει τους αγώνες τους.

Αυτοί θέλουν το σωματείο να συνδιαμορφώνει αιτήματα μαζί τους.

Οι εργαζόμενοι θέλουν το σωματείο να διεκδικεί!

Αυτοί θέλουν να τσακίσουν τη θέληση για αγώνες και αντιστάσεις.

Οι εργαζόμενοι μπορούν μέσα από συλλογικές διαδικασίες να συγκροτήσουν την πάλη τους απέναντι στις προσπάθειες χειραγώγησης και τρομοκράτησης και οι διώξεις να γίνονται υπόθεση όλων των εργαζόμενων. Να έχουν νίκες και να είναι κινητήρια δύναμη για άλλους αγώνες.

Με συνελεύσεις, συσκέψεις να κάνουμε το συνδικαλισμό υπόθεση όλων των εργαζόμενων, να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας, να δυναμώσουμε τη φωνή μας με την αλληλεγγύη, να κάνουμε το συνδικαλισμό ενοχλητικό για την κυβέρνηση και τους υποτελείς της.


ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ!

ΟΛΟΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 26 ΜΑΡΤΗ στις 9 ΤΟ ΠΡΩΙ.


Ψηφίσματα αλληλεγγύης σωματείων και συλλογικοτήτων να στέλνονται στα:

Mail σωματείου: HYPERLINK "mailto:syll-ota@otenet.gr" syll-ota@otenet.gr

Fax: 2310242478


Βασιλιάδες για μια στιγμή

Κάνουν ό,τι περνάει από τo χέρι τους για να ευνουχήσουν και να αποσυγκροτήσουν το εργατικό κίνημα. Είναι από τα σίγουρα και πλήρως ελεγχόμενα δομικά στοιχεία του συστήματος, ώστε δύσκολα να ξεφύγουν οι εργαζόμενοι από τα πλαίσια που θέτουν τα βασικά αστικά κόμματα ως αντιπολίτευση στην αντιλαϊκή τους πολιτική. Με μαεστρία ή συνήθως χοντροκομμένα αλλά και με τραμπουκισμούς επιτελούν το ρόλο που τους έχει ανατεθεί: αυτό του αναχώματος, της εκτόνωσης και της εμπέδωσης της απογοήτευσης μέσα στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα.

Θέλουν να λέγονται συνδικαλιστές και μάλιστα της ΓΣΣΕ και της ΑΔΕΔΥ. Ομως από χρόνια η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων τους θεωρεί αργυρώνητους εργατοπατέρες και κυβερνητικά όργανα.

Οταν σε κάθε σπάνια συγκέντρωση και ακόμη σπανιότερη απεργία που εξαγγέλλουν -κάτω από την πίεση των εργαζόμενων- ανεβαίνουν στα μπαλκόνια να μιλήσουν, δεν τους ακούει κανείς εκτός από μερικές δεκάδες ανάλογους... συνδικαλιστές δευτεροβάθμιων οργάνων που ευελπιστούν να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη ή βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία να μπουγιάρουν τον κενό χώρο μπροστά τις εξέδρες ώστε να παίρνουν τα πλάνα τους οι κάμερες όταν περιδιαβαίνουν βουλευτές και αρχηγοί κομμάτων.

Η κρίση ήταν φυσικό να οξύνει αυτή την αντίθεση μιας και ανέλαβαν εργολαβικά να περάσουν τα μέτρα με όσο το δυνατόν λιγότερες διαμαρτυρίες ή, κι αν υπάρξουν τέτοιες, να καταγραφούν ως εναντίωση στους... κερδοσκόπους και ως στήριξη της κυβέρνησης -ανεξαρτήτως χρώματος- που πιέζεται από αυτούς και αναγκάζεται να κόψει τον 14ο, 13ο και ό,τι ακόμη λογίζεται ως μισθός, από τον εργατόκοσμο. Αλλωστε δεν μπορούν να ξεχάσουν ότι ένα ατόπημα για απεργία παλιότερα είχε ως αποτέλεσμα να κατακλειστεί η Αθήνα από απεργούς που έστειλαν στο διάολο το νομοσχέδιο Γιαννίτση. Πώς λοιπόν να ξανατολμήσουν;

Το γιουχάισμα λοιπόν δεν ήταν παρά αναμενόμενο από καιρό και μάλιστα όταν την προηγούμενη μέρα ο Παναγιωτόπουλος έκανε ό,τι μπορούσε για να μη γίνει η απεργία της Πέμπτης. Ηταν παραπάνω από πρόκληση. Ηταν πλήρης αποθράσυνση αυτής της εργατικής αριστοκρατίας να θέλει να "εξαγγείλει" ως επιτυχία της την μετά βίας ανακήρυξη πανεργατικής απεργίας στους συγκεντρωμένους στο Σύνταγμα την Παρασκευή.

Οταν όμως σ' αυτή τη μαζική αγανάκτηση κάποιοι αναλαμβάνουν να κάνουν και πιο φαντεζί διαμαρτυρία με γιαουρτώματα και ξυλοδαρμό του Παναγόπουλου, τότε υπάρχει ο κίνδυνος -πέρα από τον τυχοδιωκτισμό που εκδηλώνεται με στόχο την αυτοπροβολή σε κανάλια- να αποδοθούν στην Αριστερά και στο εργατικό κίνημα λογικές υιοθέτησης του νόμου του Λιντς.

Είναι άλλο πράγμα όταν οι εργατικές μάζες πετάνε στην άκρη τέτοιους εργατοπατέρες και διεκδικούν να μιλήσουν στην απεργία γιατί έχουν τη δύναμη και άλλο οι αυτόκλητοι "τιμωροί" που έχουν πληθύνει τελευταία με τους μιντιακούς ακτιβισμούς και τους τραμπουκισμούς τους. Μπορεί κάποιοι να θέλουν να γίνουν βασιλιάδες για μια στιγμή, όπως γράφαμε σε σχόλιό μας και πριν από χρόνια για άλλους ανάλογους αγανακτισμένους που πέταγαν κουλούρια (γι' αυτό και διατηρήσαμε τον τίτλο του τότε σχολίου), όμως αυτό σε καμία περίπτωση δεν ωφελεί το κίνημα, όπως έχει φανεί από πάμπολλους τέτοιου είδους ακτιβισμούς (από κρέμασμα πανό στην Ακρόπολη έως ολιγόωρες καταλήψεις) που συνήθως προϊδεάζουν για απόσυρση μετά και εκλογική εκμετάλλευση.

Ανταποκρίσεις από τις απεργιακές κινητοποιήσεις και παρεμβάσεις

Θεσσαλονίκη 11 Μάρτη: Εργαζόμενοι και νεολαία στους δρόμους του αγώνα

Μαζικές, μαχητικές και ελπιδοφόρες υπήρξαν οι απεργιακές συγκεντρώσεις της 11 Μάρτη στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Με ολοφάνερα αυξημένη τη συμμετοχή σε σχέση με την αντίστοιχη πανεργατική της 24ης Φλεβάρη, η Θεσσαλονίκη βροντοφώναξε ένα πρώτο συνολικό «όχι στα νέα μέτρα», θέτοντας παρακαταθήκες για παραπέρα δυνάμωμα και μαζικοποίηση του αγώνα στο αμέσως επόμενο διάστημα.Στην Καμάρα συγκεντρώθηκαν σε προσυγκέντρωση η Πρωτοβουλία συντονισμού των πρωτοβάθμιων σωματείων, εργαζόμενοι του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, διδασκαλικοί σύλλογοι και εκπαιδευτικοί, σύλλογος και εργαζόμενοι στους ΟΤΑ, φοιτητικοί σύλλογοι και φοιτητές καθώς και οργανώσεις –συνδικαλιστικές κινήσεις της αριστεράς. Μια συγκέντρωση που ξεπερνούσε τα 800 άτομα και η οποία πορεύτηκε στην Εγνατία, πέρασε από τη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στο άγαλμα Βενιζέλου και έφτασε στην κυρίως συγκέντρωση του ΕΚΘ. Εκεί, κάτω από την πίεση των εργαζομένων, η ηγεσία του ΕΚΘ και της ΕΔΟΘ αναγκάστηκαν να οδηγηθούν σε πραγματική πορεία στους δρόμους της πόλης για να καταλήξει τελικά στην Αγ,. Δημητρίου λίγο μετά το Υπουργείο. Η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ μπορεί να κριθεί ικανοποιητική, ωστόσο κατώτερη των προσδοκιών με βάση το μέγεθος της αντιλαϊκής επίθεσης και των βάρβαρων μέτρων. Η αστυνομία για άλλη μια φορά προσπάθησε να εμποδίσει το δικαίωμα των εργαζομένων να διαδηλώνουν και να διεκδικούν τα δίκια τους. Ήταν προκλητική σε πολλές περιπτώσεις η παρουσία των ΜΑΤ στις παρυφές της πορείας, προκαλώντας την αγανάκτηση των διαδηλωτών. Οι απεργιακές συγκεντρώσεις αποτέλεσαν την κορύφωση πολυποίκιλων δράσεων και κινητοποιήσεων του τελευταίου δεκαήμερου. Την Τετάρτη 3 του Μάρτη, λίγες μόνο ώρες μετά την ανακοίνωση των βάρβαρων μέτρων της κυβέρνησης, οργανώθηκε, με πρωτοβουλία του ΚΚΕ (μ- λ) και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μια πρώτη συγκέντρωση στην Καμάρα και σύντομη πορεία στο άγ. Βενιζέλου. Η επιτυχία της κίνησης αυτής φαίνεται από την πίεση που δέχτηκαν άλλες πολιτικές δυνάμεις. Λίγες ώρες αργότερα σε αντίστοιχη κίνηση προχώρησε και η ΚΝΕ.Το απόγευμα της Πέμπτης 4/3, παρά την συνεχή βροχή, μαζική συγκέντρωση και διαδήλωση έγινε από το Άγαλμα του Βενιζέλου, με την συμμετοχή πρωτοβάθμιων σωματείων και οργανώσεων της αριστεράς. Την ίδια ώρα το ΠΑΜΕ είχε συγκεντρωθεί μπροστά στο Διοικητήριο. Τέλος, την Παρασκευή 5 Μάρτη, στην 24ωρη απεργία που ΔΟΕ και ΟΛΜΕ προκήρυξαν μόλις μια μέρα πριν και ουσιαστικά μετά τη λήξη των μαθημάτων και στην 4ωρη στάση ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ οι εργαζόμενοι έδωσαν ξανά το παρόν. Αν και ειδοποιήθηκαν την τελευταία στιγμή, δεκάδες εκπαιδευτικοί και εργαζόμενοι του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, η Πρωτοβουλία συντονισμού των πρωτοβάθμιων σωματείων και οργανώσεις –συνδικαλιστικές κινήσεις της αριστεράς συγκεντρώθηκαν στην Καμάρα, ενώ το ΠΑΜΕ, νωρίτερα, μπροστά στο Άγαλμα του Βενιζέλου. Οι διαδηλωτές δέχθηκαν επίθεση με χημικά από τα ΜΑΤ.Από τη Δευτέρα έως την Τετάρτη έγιναν διάφορες εξορμήσεις και στο κέντρο και τις συνοικίες της πόλης από οργανώσεις και συνδικαλιστές της Αριστεράς, ανάμεσά τους και το ΚΚΕ(μ-λ). Η Πρωτοβουλία συντονισμού των πρωτοβάθμιων σωματείων με απεύθυνσή της και σε άλλα σωματεία καλεί σε συνάντηση την Παρασκευή 12 Μάρτη στην ΕΔΟΘ σε μια προσπάθεια συντονισμού και οργάνωση της δράσης τους από εδώ και μπρος.

ΑΡΤΑ: Συγκροτήθηκε Πρωτοβουλία Αντίστασης στα μέρα της Κυβέρνησης

Οι επισκέψεις των χωροφυλάκων της Ε.Ε. και του ΔΝΤ στη χώρα μας και η πρόθεση της κυβέρνησης να αναγγείλει τα νέα βάρβαρα μέτρα που σπέρνουν τον εφιάλτη της φτώχειας, της ανεργίας και της ανασφάλειας στην πλειοψηφία του εργαζόμενου λαού, δεν μπορούσε να μείνει αναπάντητη. Με πρωτοβουλία της Ταξικής Πορείας, σε σύσκεψη που διοργανώθηκε στην πόλη μας την Δευτέρα 1 Μάρτη και συμμετείχαν οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και ανένταχτοι αγωνιστές, αποφασίστηκε και διοργανώθηκε συλλαλητήριο την Πέμπτη 4 Μάρτη, στην κεντρική αγορά της πόλης. Η πρώτη αυτή απάντηση συσπείρωσε 200 περίπου εργαζόμενους και σε πάρα πολλούς περισσότερους έδωσε ελπίδα, μέσα σε ένα καταθλιπτικό τοπίο που έχουν δημιουργήσει τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ για την αναγκαιότητα των μέτρων, κλπ. Το ΠΑΜΕ, για άλλη μια φορά, προχώρησε μοναχικά, σε δικό του συλλαλητήριο, με μισή ώρα καθυστέρηση! Την Παρασκευή 5 Μάρτη, το ΕΚΑ προχώρησε σε απεργία και οι δυνάμεις της Ταξικής Πορείας συμμετείχαν με δικό τους πάνω στη συγκέντρωση και πορεία που συσπείρωσε γύρω στους 200 εργαζόμενους.Τα πολιτικά παιχνίδια των υποτακτικών εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ όσον αφορά την αναγγελία πανεργατικής απεργίας, η διασπαστική τακτική του ΠΑΜΕ και προπάντων η αναγκαιότητα μαχητικής απάντησης στην ολομέτωπη επίθεση ΕΕ, κυβέρνησης, κεφαλαίου που να είναι καθημερινή και να έχει διάρκεια, συνέχεια και να μην περιχαρακώνεται στις διαθέσεις των επίσημων συνδικαλιστικών ηγεσιών, ήταν οι λόγοι που έκαναν πολλούς αγωνιστές και οργανώσεις (ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΚΚΕ(μ-λ), ΣΥΝ, ΚΟΕ, ΑΚΟΑ, συντρόφους του α/α χώρου) μετά από σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στο Εργατικό Κέντρο, να συγκροτήσουν την ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ στα μέτρα της Κυβέρνησης. Πρώτη παρέμβαση της ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ, μαζί με το Σύλλογο Εργαζομένων στο Νοσοκομείο, η διοργάνωση απεργιακής συγκέντρωσης και πορείας στις 11 Μάρτη, μέρα που στην πόλη μας είναι τοπική γιορτή και κόντρα σε όλες τις συνδικαλιστικές ηγεσίες μας – ταξικές και κυβερνητικές – που προτίμησαν να μην πάνε κόντρα στο παπαδαριό που θα λιτανεύσει τα λείψανα της πολιούχου της πόλης και τα χρηστά ήθη των ευσεβών κατοίκων της και ανέβαλαν την απεργιακή συγκέντρωση για άλλη μέρα!!. Όπως έκαναν όλοι αυτοί με την Εργατική Πρωτομαγιά, που γινόταν λάστιχο, κάθε φορά, που συνέπιπτε με την μεγάλη βδομάδα. Η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ, έχει πολλή δουλειά μπροστά της. Θα πρέπει να κρατήσει άσβεστη την οργή και την αγανάκτηση του κόσμου της δουλειάς απέναντι σ΄ όλους αυτούς που έχουν κηρύξει τον πόλεμο απέναντί του. Και να την μετατρέψει σε συμμετοχή στους καθημερινούς ακηδεμόνευτους αγώνες από τα κάτω, μέσα από ποικίλες δράσεις σε εργασιακούς χώρους, σε γειτονιές. Κι εκεί θα κριθεί.

ΓΙΑΝΝΕΝΑ-ΑΠΕΡΓΙΑ 11ης Μάρτη

Μαζικά και αγωνιστικά συμμετείχαν εργαζόμενοι και νεολαίοι στην απεργία και τις απεργιακές συγκεντρώσεις και πορείες στην πόλη μας. Η συγκρότηση της «Επιτροπής Αντίστασης και Αγώνα», που έγινε πριν λίγες μέρες από το σύνολο των δυνάμεων της εκτός των τειχών Αριστεράς και από τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, έχει πολύ δρόμο να κάνει και σε πολλά επίπεδα. Η Ταξική Πορεία με τις παρεμβάσεις της το προηγούμενο διάστημα και με τη συμμετοχή της στη συγκέντρωση και πορεία της Πέμπτης αυτό το στόχο θέλει να υπηρετήσει. Αξιόλογη υπήρξε και η δράση-εμφάνιση των «ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΩΝ ΚΙΝΗΣΕΩΝ ΑΕΙ-ΤΕΙ» στο πανεπιστήμιο, στην πόλη και στην απεργιακή συγκέντρωση και πορεία προς την ίδια πάντα κατεύθυνση.

Χανιά

Με μαζική συμμετοχή στην απεργία και στην συγκέντρωση ανταποκρίθηκαν οι εργαζόμενοι-ες στην πόλη μας στην πανελλαδική κινητοποίηση στις 11 Μάρτη.Πάνω από 1.000 άτομα διαδήλωσαν την αντίθεσή τους στην αντιλαϊκή καταιγίδα που φέρνουν τα μέτρα της κυβέρνησης.Το ΠΑΜΕ για άλλη μια φορά φρόντισε να απομονωθεί στη δικιά του πλατεία μακριά από τον κύριο όγκο των απεργών.Η Ταξική Πορεία δεν κατάφερε, από ό,τι φάνηκε, να πείσει τους συναγωνιστές του ΝΑΡ, ότι υπάρχει ανάγκη για κοινή δράση και όχι φυσικά μόνο τη μέρα της απεργίας .Έτσι παρ’ ότι έγινε μια κοινή παρέμβαση την Πέμπτη 4 Μάρτη στην πλατεία της Δημοτικής Αγοράς, στην προσυγκέντρωση που έγινε στο Δημαρχείο την ημέρα της απεργίας η Ταξική Πορεία ήταν μόνη της. Στην κεντρική συγκέντρωση μίλησε και συν. από την Ταξική Πορεία. Σημαντική ήταν και η συμμετοχή του κόσμου και ιδιαίτερα νεολαίων στη συγκέντρωση την Παρασκευή 5 Μάρτη που είχε προκηρυχθεί στάση εργασίας.

Ξάνθη

Τα ποσοστά συμμετοχής στην απεργία στις 11 Μάρτη κυμάνθηκαν από χώρο σε χώρο, συνολικά όμως ήταν μεγαλύτερα από την προηγούμενη απεργία. Τόσο στους εκπαιδευτικούς όσο και στους νομαρχιακούς υπάλληλους (όπου με την συνέλευση, την προπαγάνδιση και την περιφρούρηση της απεργίας τα ποσοστά υπερδιπλασιάστηκαν) αλλά και στις τράπεζες, ενώ σε χαμηλά επίπεδα έμεινε η συμμετοχή στον ιδιωτικό τομέα. Χαρακτηριστικό της κατάστασης που επικρατεί εκεί είναι ότι σε σύσκεψη διοικήσεων που κάλεσε το Εργατικό Κέντρο δυο μέρες πριν την απεργία, παραβρέθηκαν 25 εκπρόσωποι από τα 40 σωματεία της δύναμής του. Την ίδια μέρα αρκετά περισσότεροι ήταν οι αγωνιστές που πήραν μέρος στη συνέλευση της Πρωτοβουλίας Αντίστασης, για την οργάνωση της απεργιακής συγκέντρωσης. Και στην Ξάνθη έγιναν δύο απεργιακές συγκεντρώσεις (ΕΚ και ΠΑΜΕ), αλλά στην ουσία τρεις πορείες. Η Πρωτοβουλία Αντίστασης συμμετείχε στη συγκέντρωση του Εργατικού Κέντρου, με αγωνιστικό και διακριτό τρόπο, η οποία ήταν λίγο μεγαλύτερη από τη συγκέντρωση στις 10 Φλεβάρη (περίπου 400 απεργοί). Στη συνέχεια συγκρότησε μαζικό μαχητικό μπλοκ όπου συγκεντρώθηκαν εργαζόμενοι και νεολαίοι με διάθεση για αντίσταση και αγώνα, που αντιπροσώπευαν τα 2/3 της συγκέντρωσης. Ακολούθησε σε κάποια απόσταση το Εργατικό Κέντρο, στη συνέχεια όμως η πορεία χωρίστηκε στα δύο, κυρίως λόγο της βιασύνης των εργατοπατέρων να τελειώνουν μια ώρα αρχύτερα. Στα επίπεδα της προηγούμενης απεργίας κινήθηκε και η μαζικότητα της συγκέντρωσης του ΠΑΜΕ, σαφώς μικρότερη από το μπλοκ της Πρωτοβουλίας Αντίστασης, παρά την σημαντική προπαγανδιστική του δράση. Οι εργαζόμενοι είναι απηυδισμένοι από την συμβιβασμένη συνδικαλιστική ηγεσία, αλλά αναζητούν ενωτική και όχι κομματική δράση.Η Ταξική Πορεία, που πήρε την πρωτοβουλία για την επαναδραστηριοποίηση της Πρωτοβουλίας Αντίστασης, διακίνησε στη συγκέντρωση το υλικό της και υποστήριξε τις προηγούμενες μέρες την απεργία με προκηρύξεις, συζητήσεις και παρεμβάσεις σε συνελεύσεις εργαζομένων.Η Πρωτοβουλία Αντίστασης έχει προγραμματίσει νέα συνέλευση τη Τετάρτη 17/3, 8:00 μ.μ. στο Εργατικό Κέντρο, την οποία προπαγάνδισε στη συγκέντρωση με καλέσματα και ανακοινώσεις, για συζήτηση και προγραμματισμό της επόμενης δράσης της.

ΣΑΜΟΣ

Μετά από σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 9/11 στο Καρλόβασι ύστερα από πρόταση της οργάνωσής μας, συγκροτήθηκε Πρωτοβουλία Εργαζομένων και Νεολαίας για την Ανατροπή των Μέτρων. Υπήρξε κοινή συνισταμένη όλων όσων συμμετείχαν πως η επίθεση από την πλευρά του συστήματος έχει βάθος και είναι σαρωτική και πως προβάλλει σαν επιτακτική ανάγκη η ανάληψη πρωτοβουλιών με στόχο την πολύμορφη δραστηριοποίηση του λαού ενάντια σε αυτή την επίθεση. Αποφασίστηκε και πραγματοποιήθηκε μια πρώτη παρέμβαση με ανακοίνωση και πανό στην απεργιακή συγκέντρωση στις 11/3, ενώ η Πρωτοβουλία καλεί σε νέα συγκέντρωση-συζήτηση στις 17/3 στο Καρλόβασι (αίθουσα Ιριδα) προκείμενου να διευρυνθεί η προσπάθεια από περισσότερους αγωνιστές. Η παρουσία της Πρωτοβουλίας στην απεργιακή συγκέντρωση έκανε αίσθηση και το μπλοκ της πλαισιώθηκε από αρκετούς εργαζόμενους και νεολαίους, σπάζοντας στην πράξη το μονοπώλιο που προσπαθεί κάθε φορά να επιβάλει το ΠΑΜΕ. Πορεύτηκε με διακριτό μπλοκ και συνθήματα, μαζί με την ΕΛΜΕ και την Κίνηση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα – Αλληλεγγύη στου Πρόσφυγες, και κατέφερε να εκφράσει εκείνον τον κόσμο που δυσανασχετεί από το πολιτικό καπέλωμα των δυνάμεων του ΚΚΕ σε κάθε απεργιακή συγκέντρωση. Παρά τη βροχή, η συγκέντρωση κυμάνθηκε σε μαζικότητα ανάλογη των προηγούμενων απεργιακών κινητοποιήσεων.

­ Καρδίτσα: Πρωτοβουλία Εργαζομένων Ενάντια στο Πρόγραμμα Σταθερότητας

Συνέχισε τη δράση της και μετά την πετυχημένη παρέμβασή της στην απεργία της 24/2 η Πρωτοβουλία Εργαζομένων Ενάντια στο Πρόγραμμα Σταθερότητας. Παρέμβαση ενάντια στα νέα αντεργατικά μέτρα έγινε το απόγευμα της Τετάρτης 3/3, η οποία αντιμετωπίστηκε από τους Καρδιτσιώτες με πολύ θετικά σχόλια. Αντιδρώντας άμεσα στις ανακοινώσεις της κυβέρνησης, χωρίς να ’χει προγραμματιστεί από τα πριν και χωρίς καθόλου προπαγάνδιση, από στόμα σε στόμα, πάνω από 40 εργαζόμενοι ανταποκρίθηκαν σε κάλεσμα της Πρωτοβουλίας και συγκεντρώθηκαν στην κεντρική πλατεία της πόλης. Με πανό, πικέτες, συνθήματα από ντουντούκα και μοιράζοντας εκατοντάδες προκηρύξεις τα μέλη της «Πρωτοβουλίας» κατήγγειλαν την αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ και κάλεσαν τους εργαζόμενους σε μαζικούς αγώνες, σε απεργίες και διαδηλώσεις για να μην περάσουν τα νέα μέτρα, για να ανατραπεί το Πρόγραμμα Σταθερότητας. Για την προπαγάνδιση της απεργίας της 11/3 κυκλοφόρησε προκήρυξη της Πρωτοβουλίας και έγιναν εξορμήσεις στην πόλη, σε εργασιακούς χώρους και σε στέκια εργαζόμενων. Στην απεργία της Πέμπτης 11/3 είχαμε ποσοστά συμμετοχής μεγαλύτερα από τις προηγούμενες φορές. Οι απεργιακές συγκεντρώσεις όμως κυμάνθηκαν στα γνωστά επίπεδα. Ελάχιστοι, σχεδόν καθόλου εργαζόμενοι στη συγκέντρωση της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Για άλλη μια φορά αυτοί που κυρίως συμμετείχαν ήταν διάφοροι «αυτοδιοικητικοί παράγοντες» (δήμαρχοι, δημοτικοί και νομαρχιακοί σύμβουλοι κ.λπ.) και κάποιες «κεφαλές» (ασώματες) τοπικών συνδικαλιστικών φορέων (διοικητικά συμβούλια από Εργατικό Κέντρο, ΑΔΕΔΥ, ΕΛΜΕ, Σύλλογος δασκάλων κ.λπ.).Μεγαλύτερη από τη συγκέντρωση των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ ήταν η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ. Και αυτή όμως ήταν «μια από τα ίδια», μικρότερη από αντίστοιχες παλιότερες απεργιακές συγκεντρώσεις και χωρίς να συσπειρώνει πλατιά εργαζόμενους πέρα από τον στενό κομματικό περίγυρο του ΚΚΕ. Μαζική και με παλμό ήταν η ξεχωριστή συγκέντρωση και πορεία που κάλεσε η Πρωτοβουλία Εργαζομένων Ενάντια στο Πρόγραμμα Σταθερότητας. Καταδείχτηκε ότι είναι δεκάδες οι εργαζόμενοι που ασφυκτιούν στο δίλημμα «ΓΣΕΕ ή ΠΑΜΕ» και αναζητούν μιαν άλλη διέξοδο. Καταδείχτηκε όμως ότι το ίδιο ψευτοδίλημμα έχουν και δυνάμεις που συμμετέχουν στην Πρωτοβουλία και για άλλη μια φορά αντί να ευνοήσουν και να υπηρετήσουν την κοινή δράση επιχείρησαν να την εντάξουν στους κομματικούς τους σχεδιασμούς και προτεραιότητες.

ΒΟΛΟΣ

Τις ημέρες που ακολούθησαν την απεργία της 24ης Φεβρουαρίου, κεντρικό ζήτημα για την κοινωνία του Βόλου εξακολουθούσε να είναι το ζήτημα των απολύσεων στη ΜΕΤΚΑ. Οχι πως δεν έγιναν και άλλες απολύσεις, ή δεν απειλούνται ακόμα περισσότερες, όμως οι συγκεκριμένες απολύσεις των 3 συναδέλφων, δείχνουν σε όλο της το μέγεθος την εργοδοτική αυθαιρεσία και αλαζονεία, όταν νιώθει πως είναι ισχυρή. Η Πρωτοβουλία αλληλεγγύης εργαζομένων και ανέργων διατήρησε με όλες της τις δυνάμεις το θέμα στην επικαιρότητα, με αφισοκολλήσεις, μοίρασμα προκηρύξεων, αλλά και κάλεσμα σε πορεία στους δρόμους της Νέας Ιωνίας στις 4/3. Η πορεία ήταν αρκετά μαζική και κινήθηκε στις λαϊκές γειτονιές της περιοχής, αναδεικνύοντας το ζήτημα, αλλά και συνδέοντάς το με το Πρόγραμμα Σταθερότητας και τα νέα ληστρικά μέτρα της κυβέρνησης. Στο τέλος της πορείας, ακολούθησε συναυλία έξω από την πύλη της ΜΕΤΚΑ, όπου και οι 3 απολυμένοι είχαν στήσει σκηνές προς ένδειξη διαμαρτυρίας. Η επόμενη μέρα ήταν ημέρα απεργίας, αν και ξαφνικής για ορισμένους κλάδους, όπως για την ΟΛΜΕ. Είναι χαρακτηριστικό πως πολλοί συνάδελφοι ενημερώθηκαν μέσω μηνυμάτων από άλλους συναδέλφους που είδαν την ανακοίνωση! Παρόλα αυτά, αρκετοί εργαζόμενοι συγκεντρώθηκαν στο Εργατικό Κέντρο Βόλου, από το οποίο ξεκίνησε πορεία στους δρόμους της πόλης, μετά φυσικά από το γιουχάισμα των εκπροσώπων των κυβερνητικών παρατάξεων. Αυτή η πορεία έδωσε τη δυνατότητα σε συνδικαλιστικές παρατάξεις, όπως η Αγωνιστική Κίνηση Εκπαιδευτικών, αλλά και στην Πρωτοβουλία, να προπαγανδίσουν με αφίσα και προκήρυξη στους δρόμους της πόλεις και σε εργασιακούς χώρους την απεργία της 11ης Μαρτίου. Η συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε αυτή τη φορά στην πλατεία Ελευθερίας και ακολούθησε πορεία στους κεντρικούς δρόμους της πόλης. Η ηγεσία του ΕΚΒ προσπάθησε να σαμποτάρει την πορεία και να κάνει βόλτα μερικών τετραγώνων ως τη Νομαρχία, αλλά η πίεση του κόσμου τους ανάγκασε να ακολουθήσουν τα σωματεία, τα μπλοκ των φοιτητών και πλήθος κόσμου στην πορεία. Αν και οι δυο απεργίες κρίνονται ικανοποιητικές, είναι έκδηλος ο προβληματισμός μεγάλης μερίδας του κόσμου για τα επόμενα βήματα, για το πόσο συγκροτημένα, μαζικά και αποτελεσματικά θα είναι αυτά, και σίγουρα δεν υπάρχει καμιά εμπιστοσύνη στις ηγεσίες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Σ’ αυτή την κατεύθυνση της συγκρότησης θα κινηθούν οι ταξικές δυνάμεις και πρωτοβουλίες το επόμενο διάστημα. Υ.Γ. Για μια ακόμα φορά το ΠΑΜΕ επέλεξε τον μοναχικό δρόμο των ξεχωριστών συγκεντρώσεων, τονίζοντας την καθαρότητα, όχι μόνο από τις ηγεσίες των Συνδικαλιστικών Οργανώσεων, αλλά και από τους άλλους εργαζόμενους. Αραγε, συναγωνιστές του ΠΑΜΕ, μια ενιαία συγκέντρωση δε θα έδινε τη δυνατότητα σε ακόμα περισσότερο κόσμο να εκφράσει την αντίθεση του όχι μόνο στην κυβερνητική πολιτική, αλλά και σε αυτές τις ηγεσίες;

Η επίθεση στον εργαζόμενο λαό εξελίσσεται ταχύτατα

Καθημερινά ανακοινώνονται νέα και σκληρότερα μέτρα που κάνουν τις εργασιακές, οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες για τον κόσμο της δουλειάς και του μόχθου εφιαλτικές.

Τα μέτρα που έχουν εξαγγελθεί και αυτά που ακολουθούν δεν είναι αποσπασματικά αλλά αφορούν στον πυρήνα της σχέσης κεφαλαίου και εργασίας και όχι σε ορισμένες πλευρές της. Δίνουν τη δυνατότητα στο κεφάλαιο, ξένο και ντόπιο, να χρησιμοποιεί την εργατική δύναμη και τη ζωή του εργαζόμενου όπως απαιτούν τα συμφέροντα της αστικής τάξης.

Αυτό ακριβώς έχουν αποφασίσει και προωθούν οι ιμπεριαλιστές της Ευρώπης και των ΗΠΑ μέσω των οργανισμών και μηχανισμών που ελέγχουν και χρησιμοποιούν, την ΕΕ και το ΔΝΤ.

Σε αυτές τις εφιαλτικές ανατροπές σε βάρος των εργαζόμενων, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και ο αρχηγός του ευθυγραμμίζονται ολοκληρωτικά και με τον πιο ξεδιάντροπο και δουλικό τρόπο. Αυτόν τον εφιάλτη υποστηρίζουν με ιδιαίτερη θέρμη τόσο η ΝΔ όσο και το ΛΑΟΣ καθώς και όλος ο αστικός πολιτικός κόσμος.

Το αστικό πολιτικό προσωπικό σκύβει όλο και περισσότερο το κεφάλι και εκλιπαρεί καθημερινά και σε όλους τους τόνους τα μεγάλα του αφεντικά. Και αυτά, με τη σειρά τους, αποθρασύνονται όλο και περισσότερο, απαιτώντας νέα πιο σκληρά μέτρα.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο και σε αυτές τις συνθήκες κλιμακώνεται η πιο άγρια και βάναυση επίθεση ενάντια στην εργατική τάξη και σε όλους τους εργαζόμενους.
Η
κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ανακοίνωσε και ψήφισε βάρβαρα αντεργατικά μέτρα που θα επιφέρουν δυσβάσταχτο πλήγμα στο εργατικό και λαϊκό εισόδημα.

Μειώνει τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα, το επίδομα αδείας και τα επιδόματα σε Δημόσιο, ΔΕΚΟ και ΝΠΙΔ. Και παράλληλα, στρώνει το δρόμο για αντίστοιχες απαιτήσεις του κεφαλαίου στον ιδιωτικό τομέα. Παγώνει μισθούς και συντάξεις. Αυξάνει το ΦΠΑ και τους φόρους σε καύσιμα, ποτά και τσιγάρα.

Ακολουθείνέοπακέτο μέτρων με αιχμή τις εργασιακές σχέσεις και το Ασφαλιστικό. Επί τάπητος έχουν τεθεί η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, η απελευθέρωση των απολύσεων, η γενίκευση των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων, η ανασφάλιστη εργασία, το ξεθεμελίωμα της Κοινωνικής Ασφάλισης, η μεγαλύτερη όξυνση των ταξικών φραγμών σε Παιδεία και Υγεία.

Είμαστε μπροστά σε βαθιές ανατροπές, που θα σαρώσουν τα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα και τις εναπομείνασες κατακτήσεις της εργατικής τάξης και του λαού.

Στην πρωτόγνωρη επίθεση απαιτείται πρωτόγνωρη αντίσταση!

Οι εργαζόμενοι, οι λαϊκές μάζες θα αντιδράσουν, ήδη αντιδρούν. Το γενικό κλίμα και η ραγδαία επιδείνωση της οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης αφήνουν ελάχιστα περιθώρια για εφησυχασμούς και αυταπάτες.

Τα μέτρα που παίρνονται είναι πολύ σκληρά για να περάσουν χωρίς αντιδράσεις και αντιστάσεις.

Αυτό όμως, από μόνο του δεν φτάνει. Υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να περάσει η γενική αίσθηση της αναποτελεσματικότητας, του ανίκητου της κυβέρνησης και να οδηγηθούμε σε διάφορα ξεφουσκώματα. Φροντίζουν ήδη γιαυτό αρκετοί από την κοινοβουλευτική αντιπολίτευση και τις ηγεσίες του επίσημου συνδικαλιστικού κινήματος.

Μια γενική ανατροπή μπορεί να φαίνεται και να είναι, πράγματι δύσκολη, αλλά ορισμένες νίκες, καθυστερήσεις, μπλοκαρίσματα, και ορισμένα πιο ενεργητικά βήματα στο πεδίο των μαζικών λαϊκών και εργατικών αγώνων είναι αναγκαία για το επόμενο διάστημα, αν συνυπολογίσουμε ότι η επίθεση του συστήματος θα είναι διαρκής και επίμονη.

Μπαίνουμε σε μια φάση δύσκολη, περίπλοκη αλλά και συνάμα ελπιδοφόρα, με την προϋπόθεση φυσικά ότι θα γίνουν ορισμένα στέρεα και αποφασιστικά βήματα στο μέτωπο της πάλης, της αντίστασης και της συγκέντρωσης νέων δυνάμεων.

Η πολιτική στόχευση του κινήματος.

Η ολομέτωπη επίθεση στο λαό δείχνει πεντακάθαρα ότι δεν υπάρχει μέλλον για την εργατική τάξη, τους εργαζόμενους, τη νεολαία στα πλαίσια της ΟΝΕ, της ΕΕ. Το όνειρο της ευρωπαϊκής ιδέας γίνεται ο εφιάλτης των μέτρων του προγράμματος σταθερότητας.

Γίνεται σαφές ότι η κινηματική στόχευση δεν μπορεί σε αυτή τη φάση να είναι άλλη από τη λαϊκή εργατική αντίσταση για την ΑΝΑΤΡΟΠΗ των μέτρωνπαλιών και νέωντου λεγόμενου προγράμματος σταθερότητας που είναι η πολιτική της κυβέρνησης, της αστικής τάξης και της ΕΕ.

Σε όλη τη χώρα σήμερα ένα σύνθημα πρέπει να κυριαρχήσει:

ΠΑΡΤΕ ΠΙΣΩ ΤΑ ΜΕΤΡΑ

Η ανατροπή του προγράμματος Σταθερότητας είναι προϋπόθεση για την επιβίωση του εργαζόμενου λαού. Θα ΄ναι εξαιρετικά σπουδαία και ελπιδοφόρα για το μέλλον της ταξικής αντιπαράθεσης η επιτυχία αυτής της πάλης, δηλαδή, η αποτυχία των σκοπών και των μέτρων της επίθεσης του συστήματος. Μόνο έτσι θα φτάσει πιο γρήγορα και πιο πραγματικά η εργατική τάξη και οι εργαζόμενοι σε ένα επίπεδο να διατυπώνουν πιο τολμηρά ζητήματα στις διεκδικήσεις.

Κάθε άλλη προσέγγιση σε αυτήν την φάση στην καλύτερη περίπτωση υπονομεύει τον αγώνα.

Η παραπάνω πολιτική στόχευση οφείλει να γίνει η κεντρική πολιτική κατεύθυνση κάθε αριστερής οργάνωσης και αγωνιστή που θέλουν να συνδέσουν τη μοίρα τους με αυτή του λαού μας.

Αυτόν το στόχο μπορεί και πρέπει να υπηρετήσει η κοινή δράση των αριστερών οργανώσεων.

Αυτό είναι το απόλυτο προαπαιτούμενο της πολιτικής συνεννόησης και της κοινής μας δράσης.

Να λάβουμε σοβαρά υπόψιν ότι τα νέα πακέτα μέτρων που θα αφορούν και στον ιδιωτικό τομέα θα διευρύνει το μέτωπο αντιπαράθεσης του λαού με την πολιτική της κυβέρνησης, της αστικής τάξης και της ΕΕ. Αποτελεί καθήκον των δυνάμεων της Αριστεράς να οργανώσουν την απαραίτητη συνέχεια και κλιμάκωσή της.

Είναι καθήκον μας να σπάσουμε την ιδιότυπη απομόνωση, την περιχαράκωση με προώθηση λχπροωθημένωνπλαισίων, την αυταρέσκεια και τις κάθε τύπου αγκυλώσεις και να κάνουμε ότι περνά από το χέρι μας ώστε να ενταχθούν στον αγώνα περισσότεροι εργαζόμενοι.

Η κατάσταση είναι κρίσιμη και απαιτεί τολμηρές αποφάσεις.

Α. Να δώσουμε τη μάχη στα σωματεία.

Στα σωματεία όπου υπάρχει η δυνατότητα, να στηρίξουμε κοινά πλαίσια αγώνα και να παλέψουμε να παρθούν αποφάσεις κλιμάκωσης του αγώνα με απεργιακές κινητοποιήσεις.

Πρέπει η κοινή μας δράση να μετρηθεί με την περίοδο που χαρακτηρίζεται από την αδυναμία του συνδικαλιστικού κινήματος να οργανώσει τις μάζες και την πάλη τους. Με την παράλυση και αποστράτευση που έχουν επιβάλλει οι αστικοποιημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες.

Πρέπει η κοινή μας δράση να επιδιώκει να προκαλεί διαδικασίες γενικών συνελεύσεων. Να διοργανώνει μαζώξεις και συζητήσεις εργαζομένων. Να στήνει επιτροπές αγώνα σε όποια σωματεία δεν υπάρχει ο απαραίτητος συσχετισμός. Να επιδιωχθεί ευρύτερος συντονισμός και πρωτοβουλίες συνδικαλιστών και εργαζομένων μεταξύ διάφορων κλάδων.

Πρέπει να στηριχθεί, να διευρυνθεί και να ενισχυθεί κάθε υπαρκτή πρωτοβουλία με αυτό το χαρακτήρα. Στόχος μας πρέπει να΄ναι να εμπλέκονται όσο το δυνατόν περισσότεροι εργαζόμενοι στην υπόθεση.

Να οργανωθούν και να αξιοποιηθούν όλες οι μορφές προπαγάνδας και δράσης: εκδηλώσεις, μαζικές παρεμβάσεις, συλλαλητήρια, παραστάσεις διαμαρτυρίας, στάσεις εργασίας, απεργίες. Σε αυτήν την κατεύθυνση οφείλουν να κινηθούν όλοι.

Β. Στις γειτονιές ζουν οι εργαζόμενοι, αυτοί που στενάζουν από το βάρος της αντεργατικής επίθεσης του συστήματος. Σε κάθε περιοχή υπάρχει κόσμος που με κάθε ευκαιρία κινητοποιείται για διάφορα ζητήματα αναζητώντας δρόμους να εκφράσει την αγανάκτησή του από τη συσσωρευμένη πίεση των προβλημάτων που δεν τον αφήνουν να ησυχάσει, είτε στη δουλειά, είτε στο σπίτι του.

Σε πολλές περιοχές δραστηριοποιείται ένα αριστερό και ριζοσπαστικό δυναμικό. Είναι ώριμο σε αυτή τη φάση να επανεξεταστεί η δράση αυτού του δυναμικού. Να συνεργαστεί και να ενισχύσει, χωρίς εκλογικές περιχαρακώσεις, τον αγώνα για την ανατροπή του προγράμματος σταθερότητας. Να δημιουργηθούν τώρα Επιτροπές Αγώνα για να διευρυνθούν οι αντιστάσεις. Ανοιχτά, δημοκρατικά, χωρίς εκ των προτέρων αποκλεισμούς, με πρωτοβουλία του ίδιου του κόσμου, με συσπείρωση και ενότητα όσων θέλουν να κινηθούν στην κατεύθυνση της πάλης. Να οργανώνονται κινηματικές τοπικές δράσεις, που να θέτουν το ζήτημα της ανατροπής του προγράμματος, με εκδηλώσεις, παρεμβάσεις, τοπικά συλλαλητήρια, και με λογική συσπείρωσης ευρύτερου κόσμου στον αγώνα.

Γ. Το φοιτητικό κίνημα πρέπει να ενταχθεί οργανικά στο κίνημα για την ανατροπή του προγράμματος σταθερότητας. Η πραγματικότητα που επιφυλάσσει το σύστημα για τη νεολαία είναι εφιάλτης και η νεολαία έχει ανάγκη, καθήκον και υποχρέωση να μπει μπροστά στον αγώνα.

Είναι άμεσης προτεραιότητας να παρθούν πρωτοβουλίες πολιτικής συνεννόησης και να διαμορφωθούν κοινά πλαίσια αγώνα. Να επιδιωχθεί με κάθε πρόσφορο τρόπο η διενέργεια Γενικών Συνελεύσεων για να παρθούν αποφάσεις αγώνα. Να επιδιώκονται συντονισμένες δράσεις για κοινές πορείες, συμμετοχή στα απεργιακά συλλαλητήρια, καταλήψεις, κλπ. Οι σχολές πρέπει να γίνουν κέντρα αγώνα που θα συνδέουν το φοιτητικό με το εργατικό λαϊκό κίνημα.

Δ. Σε μια πορεία να εξετάσουμε τον ευρύτερο συντονισμό των πρωτοβουλιών. Να εξετάσουμε τη δυνατότητα να προχωρήσουμε σε μια πλατιά, ανοικτή, δημοκρατική συνέλευση οργανώσεων, σωματείων, συνδικαλιστικών σχημάτων, κινήσεων γειτονιάς, αγωνιστών για να συζητηθεί και εκτιμηθεί η κατάσταση στα μέτωπα πάλης. Οσο ενισχύεται ο συντονισμός στους χώρους εργασίας, στις σχολές, στις γειτονιές θα μπαίνουν οι βάσεις για την δημιουργία ενός πολιτικού συντονιστικού κέντρου αγώνα που με τόλμη θα ενισχύει πολιτικά και θα στηρίζει με κάθε τρόπο και μέσο κοινές, ενωτικές, ανοικτές πρωτοβουλίες, κινήσεις και μέτωπα δράσης στα κινήματα των εργαζόμενων, των ανέργων, της γειτονιάς, της νεολαίας.