Στο στόχαστρο το δικαίωμα της νεολαίας για σπουδές και δουλειά

«Εθνικό Πλαίσιο Επαγγελματικών Προσόντων»

Την ώρα που εξελίσσεται η πιο βάρβαρη επίθεση των δυνάμεων του συστήματος πάνω στον εργαζόμενο λαό και τη νεολαία, το υπουργείο Παιδείας φαίνεται πως σχεδιάζει νέα μέτρα και ρυθμίσεις ώστε να εναρμονιστεί πλήρως η εκπαίδευση στις απαιτήσεις του κεφαλαίου για παραγωγή φθηνού και ευέλικτου εργατικού δυναμικού. Διαδικασία η οποία προωθείται από τη Διαμαντοπούλου ώστε να καλυφθούν και τα τελευταία κενά στην ελληνική νομοθεσία όσον αφορά την εφαρμογή της Συνθήκης της Μπολόνια, αλλά και τη δημιουργία του ΚΕΧΑΕ (Κοινού Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης). Σκοπός της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ είναι να παρουσιάσει «έργο» στην επερχόμενη επετειακή σύνοδο των υπουργών Παιδείας των κρατών-μελών της ΕΕ (11-12/3 σε Βουδαπέστη-Βιέννη), να δείξει δηλαδή έμπρακτα ότι προχωρά την εκπαιδευτική αντιμεταρρύθμιση ακριβώς από κει που την άφησε η ΝΔ.
Γι’ αυτό το λόγο οι εξαγγελίες για τη δημιουργία του Εθνικού Πλαισίου Επαγγελματικών Προσόντων (ΕΠΕΠ) κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση. Ακόμα και η αντικατάσταση της λέξης δικαίωμα από τη λέξη προσόν δείχνει τις προθέσεις τους. Το ΕΠΕΠ θα χωρίζεται σε 8 επίπεδα και σε αυτά θα γίνεται η «ταξινόμηση» της νεολαίας. Κριτήριο για την κατανομή σε κάποιο από τα 8 επίπεδα δεν θα αποτελούν μόνο οι τίτλοι σπουδών, αλλά και μια σειρά από άλλα πιστοποιητικά δεξιοτήτων-τεχνικών καταρτίσεων κ.λπ., αυτά που ονομάζουν «μαθησιακά αποτελέσματα». Οδηγό σε αυτή την προσπάθεια αποτελεί το Ευρωπαϊκό Πλαίσιο Προσόντων με το οποίο θα πρέπει να προσαρμοστεί (το αντίστοιχο ελληνικό) μέχρι το 2012. Το σχέδιο νόμου, όπως λένε μετά και τις απανωτές συναντήσεις με αξιωματούχους της ΕΕ, θα είναι έτοιμο κοντά στο Πάσχα, ώστε να φανεί η «πρόοδος» που γίνεται από την ελληνική κυβέρνηση.
Η θέσπιση του ΕΠΕΠ θα σημάνει την επί της ουσίας κατεδάφιση των όποιων επαγγελματικών δικαιωμάτων εξασφαλίζουν μέχρι σήμερα τα ενιαία πτυχία στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, δηλαδή τη δυνατότητα εύρεσης εργασίας με βάση αυτά. Πλέον καταργείται η ενιαιότητα του πτυχίου, αφού αυτό αντικαθίσταται από έναν ατομικό Φάκελο Σπουδών στον οποίο θα αναγράφονται οι πιστωτικές μονάδες (credits) που έχει συλλέξει κάποιος κατά τη διάρκεια των σπουδών του, αλλά και μετά από αυτές, με βάση την παρακολούθηση διαλέξεων-σεμιναρίων-επιστημονικών ημερίδων και όποιας άλλης διαδικασίας μπορεί να προσφέρει «πακέτα γνώσεων και δεξιοτήτων». Η συσσώρευση πιστωτικών μονάδων προωθεί την εξατομίκευση και τον περαιτέρω ανταγωνισμό μεταξύ των αποφοίτων, αφού το σύνολο των πιστωτικών μονάδων που έχουν συσσωρευτεί είναι αυτό που παίζει ρόλο στη διαπραγμάτευση των όρων εργασίας. Η διά βίου μάθηση (ενδεικτικός ο συμπληρωματικός τίτλος στο υπ. Παιδείας) θα καθιερωθεί σαν λογική, αφού διά βίου θα εφαρμόζεται η επανακατάρτιση–απασχολησιμότητα για τον μελλοντικό εργαζόμενο. Ενας φαύλος κύκλος δηλαδή όπου θα κυριαρχεί το αίσθημα «ανικανότητας» και «ανεπάρκειας» όσον αφορά τη δυνατότητα εργασίας σε ένα συγκεκριμένο αντικείμενο, με την εμπέδωση του κανόνα της ανασφάλιστης, ελαστικής και κακοπληρωμένης εργασίας, ο οποίος δεν θα επιδέχεται, πλην ελαχίστων, εξαιρέσεις.
Το σπάσιμο των σπουδών σε 2 ή 3 κύκλους (bachelor, master και διδακτορικό) είναι το απαραίτητο βήμα το οποίο θα γίνει μαζί με την καθιέρωση του ΕΠΕΠ, ώστε να παγιωθεί η λογική των αποφοίτων πολλών ταχυτήτων, οι οποίοι θα έχουν και διαφορετικά «προσόντα». Το πέρασμα από τον έναν κύκλο στον επόμενο θα προϋποθέτει την επιτυχή εξέταση σε κάποια προαπαιτούμενα μαθήματα (οι γνωστές αλυσίδες μαθημάτων). Υπάρχουν ήδη οι κατευθύνσεις για την καθιέρωση ενός ανώτατου ποσοστού που θα έχει δυνατότητα πρόσβασης στον επόμενο κύκλο, κλείνοντας κατά αυτόν τον τρόπο τη «στρόφιγγα» ροής της σπουδάζουσας νεολαίας προς τα τριτοβάθμια ιδρύματα.
Ο μονόδρομος για τη σπουδάζουσα νεολαία είναι η μαζική πάλη μέσα από τα συλλογικά της όργανα, ενάντια σε οποιαδήποτε διαδικασία οδηγεί στην αντικατάσταση των πτυχίων με πιστωτικές μονάδες. Να υπερασπιστεί τα ενιαία πτυχία και τα επαγγελματικά δικαιώματα που παρέχουν, να αντισταθεί στον μέλλον της εργασιακής ανασφάλειας που της ετοιμάζουν, ανατρέποντας τα σχέδια για διά βίου κυνήγι καταρτίσεων και πιστοποιήσεων. Να διεκδικήσει το δικαίωμά της στη μόνιμη και σταθερή δουλειά. Να αντιπαρατεθεί αποφασιστικά με την πολιτική των ταξικών φραγμών, αγωνιζόμενη ενάντια στα ιμπεριαλιστικά κελεύσματα της ΕΕ για εναρμόνιση με τον ΚΕΧΑΕ και τη Συνθήκη της Μπολόνια.