Το ιστολόγιο της Προλεταριακής Σημαίας παύει να λειτουργεί. Από αυτό το Σαββατοκύριακο συγχωνεύεται με την ιστοσελίδα του ΚΚΕ(μ-λ) σε μια νέα κοινή ιστοσελίδα της οποίας η διεύθυνση θα είναι η http://www.kkeml.gr/.

25 Μαΐ 2008

Διοργάνωση ξενάγησης από τις εκδόσεις Εκτός των Τειχών

Σοβιετική Πρωτοπορία στο Κυκλαδικής

Από τις 14 Μαΐου μέχρι και τις 20 Οκτωβρίου, φιλοξενείται στο μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης μέρος της συλλογής Κωστάκη με έργα κυρίως της Σοβιετικής (και όχι απλά της Ρωσικής) Πρωτοπορίας. Η έκθεση περιλαμβάνει 90 έργα, από το 1900 μέχρι το 1930, με πίνακες, σχέδια και τρισδιάστατες κατασκευές από καλλιτέχνες όπως ο Μάλεβιτς, ο Τατλίν, ο Ροτσένκο, ο Λιτσίνσκι, η Πόποβα κ.α., προσφέροντας μια έστω και περιορισμένη εικόνα για το κίνημα, τις ιδέες και το κλίμα της εποχής που επηρέασε ολόκληρη τη μοντέρνα τέχνη.
Η έκθεση οργανώνεται σε πέντε ενότητες: Στην ενότητα «Τα χρόνια πριν», παρουσιάζονται έργα προπομποί αυτών που ακολούθησαν την επανάσταση, έργα στα οποία όπως είπε ο Λιτσίνσκι «ενυπήρχε ο Οκτώβρης. Η νέα γενιά έργων δε γεννήθηκε το ’17 αλλά ενυπήρχε πολύ νωρίτερα στην τέχνη».
Η ενότητα «Τα ταξιδιωτικά χρόνια» παρουσιάζει έργα που προέκυψαν από τη ζύμωση που υπήρξε μέσω της επαφής με άλλα κινήματα και καλλιτέχνες της Ευρώπης. Στην ενότητα «Τα μυστικιστικά χρόνια» παρουσιάζονται κάποιες φιλοσοφικές απόψεις περί τέχνης με έμφαση τον σουπρεματισμό και στα «Ιδεολογικά χρόνια» περιλαμβάνονται τα έργα που αποτέλεσαν άμεση αντανάκλαση της Οκτωβριανής επανάστασης αλλά και υπηρέτησαν την υπόθεση της επανάστασης. Τέλος, παρουσιάζονται κάποια έργα από τα χρόνια που ακολούθησαν στην ενότητα «Τα χρόνια μετά».
Με αφορμή λοιπόν την παρουσία 90 έργων από τη συλλογή Κωστάκη στην Αθήνα -τελευταία φορά που παρουσιάστηκαν κάποια έργα από τη συγκεκριμένη συλλογή στην Αθήνα ήταν το 1995- οι εκδόσεις Εκτός των Τειχών διοργανώνει ομαδική επίσκεψη-ξενάγηση στο χώρο της έκθεσης το Σάββατο 31 Μάη. Άλλωστε, ήταν κάτι που χρωστάγαμε από τη διοργάνωση της Θεσσαλονίκη-Αντίσταση 2003, όταν η αστυνομία απαγόρευσε την επίσκεψη στην έκθεση.

ΩΡΑ-ΡΑΝΤΕΒΟΥ
Σάββατο 31 Μαΐου, 11:00π.μ.
Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης
Βασιλίσσης Σοφίας και Ηροδότου 1
Στάση μετρό Ευαγγελισμός ή Σύνταγμα
www.cycladic.gr

ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ(μ-λ) για τις πολιτικές εξελίξεις

ΚΑΡΔΙΤΣΑ

Κυριακή 1 Ιούνη, ώρα 11.30 το πρωί,
Ξενοδοχείο «ΚΙΕΡΙΟΝ» (ημιόροφος)

Ψήφισμα συμπαράστασης

Οχι στη δίωξη των κατοίκων των Αγίων Αναργύρων για τη συμμετοχή τους στον αγώνα για την Υπογειοποίηση του Προαστιακού

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΔΙΚΑΖΟΝΤΑΙ!

Στις 27 του Μάη 2008, παραπέμπονται σε δίκη με την κατηγορία περί «παρακώλυσης συγκοινωνιών» 8 κάτοικοι των Α. Αναργύρων και του Μενιδίου για τη συμμετοχή τους στον αγώνα για την υπογειοποίηση του προαστιακού.
Η δίωξη ασκήθηκε με εισαγγελική εντολή που επιδόθηκε στα μέλη της Επιτροπής Αγώνα, που κατηγορούνταν για συμμετοχή στη μαζική συγκέντρωση της Κυριακής 27 Φλεβάρη 2005 που πραγματοποιήθηκε από τους κατοίκους των Αγίων Αναργύρων και των Αχαρνών, στο πλαίσιο ενός μεγάλου αγώνα που αναπτύχθηκε ενάντια στο στήσιμο του τείχους του αίσχους γύρω από τις γραμμές του ΟΣΕ και με αίτημα την υπογειοποίηση του προαστιακού. Χαρακτηριστική ήταν η παρουσία της αστυνομίας στην κινητοποίηση αυτή και οι απειλές της να πάρει τα ονόματα των συμμετεχόντων.

Σήμερα, τριάμισι χρόνια μετά, η δίωξη αυτή χαρακτηρίζεται από μεθόδευση, «μαγείρεμα» αστήρικτων κατηγοριών, καθώς και ψέματα υποτιθέμενων «αυτοπτών μαρτύρων». Με τη δίκη αυτή, η κεντρική εξουσία επιδιώκει αφενός να εκδικηθεί όλους όσους «τόλμησαν» να υψώσουν τη φωνή τους ενάντια στα σχέδια ΟΣΕ, μεγαλοεργολάβων και κυβέρνησης, που υποβάθμιζαν ακόμα παραπέρα την καθημερινή ζωή των κατοίκων των Δυτικών Συνοικιών, αφετέρου να στείλει ένα σαφές μήνυμα τρομοκράτησης ενάντια σε όποιον επιλέξει το δρόμο του αγώνα και της αντίστασης, και να διαμορφώσει κλίμα ηττοπάθειας και ματαιότητας των αγώνων.

Οι αγώνες των κατοίκων του λεκανοπεδίου ενάντια στην υποβάθμιση της καθημερινής τους ζωής, αποτέλεσμα των επιλογών κυβέρνησης, ΔΕΝ ΔΙΚΑΖΟΝΤΑΙ!

Ζητάμε την αθώωση όλων των «κατηγορούμενων», χωρίς όρους και προϋποθέσεις!

Οι δίκες και οι καταδίκες δε νομιμοποιούν το τείχος του αίσχους!

Το Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Πειραιά

Προς: Επιτροπή Αγώνα Αγ. Αναργύρων

Διεθνής συγκίνηση για το θάνατο του Κρισπίν Μπελτράν

Στις 20 Μαΐου πέθανε ο Κρισπίν Μπελτράν, γνωστός στους Φιλιππινέζους ως Κα Μπελ, σε ηλικία 75 ετών, ιστορικό στέλεχος του εργατικού και λαϊκού κινήματος των Φιλιππίνων και μέλος του Κογκρέσου της χώρας, μετά από ατύχημα στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Κεζόν.
Ο Μπελτράν κατά τη γιαπωνέζικη κατοχή των Φιλιππίνων και παρά το νεαρό της ηλικίας του πήγε εθελοντής στο αντάρτικο ως αγγελιαφόρος.
Από νωρίς μπήκε στον κόσμο της δουλειάς και δεν άργησε να στρατευτεί στην υπόθεση της εργατικής τάξης. Συγκεκριμένα ως οδηγός ταξί σε ηλικία 20 ετών συμμετείχε σε απεργία του κλάδου του η οποία χτυπήθηκε απ’ την αστυνομία, που δολοφόνησε και συνέλαβε αρκετούς απεργούς. Αυτό το γεγονός στάθηκε καταλυτικό για τον Κα Μπελ.
Οργανώθηκε στο Συγχωνευμένη Ομοσπονδία Οδηγών Ταξί, της οποίας διετέλεσε πρόεδρος την περίοδο 1955-1963. Με άλλους αγωνιστές συνδικαλιστές δημιούργησε τη Συνομοσπονδία Εργατών Φιλιππίνων, της οποίας διατέλεσε αντιπρόεδρος από το 1963 έως το 1972. Επίσης συνεισέφερε στην ίδρυση του Κογκρέσου Φιλιππινέζων Εργατών και άλλων εργατικών οργανώσεων.
Παρά την καταπίεση του στρατιωτικού νόμου, κατάφερε να συνεχίσει τη συνδικαλιστική του δράση και το 1980 βοήθησε στην ίδρυση της συνδικαλιστικής οργάνωσης Κίνημα Πρώτης Μάη (KMU), που έφτασε το μισό εκατομμύριο μέλη, παρά την καταστολή. Η KMU συνέβαλε καταλυτικά στην ενοποίηση και το δυνάμωμα της λαϊκής πάλης ενάντια στη φασιστική δικτατορία του Μάρκος. Ο Κα Μπελ συνελήφθη το 1982 για τη δράση του και απέδρασε το 1984, συνεχίζοντας τον αγώνα στην επαρχία. Μετά τη δολοφονία του προέδρου της KMU το 1987 ανέλαβε την προεδρία της οργάνωσης στην οποία και παρέμεινε μέχρι το 2003.
Διατέλεσε μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του αριστερού μετώπου Νέα Πατριωτική Συμμαχία (BAYAN) που ιδρύθηκε το 1985 και του οποίου διετέλεσε πρόεδρος την περίοδο 1993-1999. Ο Κα Μπελ, πιστός και στα διεθνιστικά και αντιιμπεριαλιστικά του καθήκοντα, πάλεψε για τη δημιουργία της Διεθνούς Λίγκας Λαϊκής Πάλης (ILPS) της οποίας και έγινε πρόεδρος το 2002. Επίσης είναι γνωστός για τη δράση του ενάντια στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, τον πόλεμο στον Ιράκ και τον υποτιθέμενο πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία.
Απ’ το 2001 έως το 2003 υπήρξε αντιπρόεδρος του αριστερού εκλογικού μετωπικού σχήματος BAYAN MUNA (Πρώτα ο Λαός) και ένας εκ των τριών εκλεγμένων αντιπροσώπων του στο Κογκρέσο των Φιλιππίνων. Το 2004 εκλέχτηκε αντιπρόσωπος του αριστερού εκλογικού μετωπικού σχήματος Εργαζόμενες Μάζες (Anakpawis).
Μετά την κήρυξη καθεστώτος έκτακτης ανάγκης απ’ την πρόεδρο της χώρας Γκλόρια Αρόγιο, το Φεβρουάριο του 2006, ο Μπελτράν συνελήφθη. Αφέθηκε ελεύθερος ενάμιση χρόνο μετά, τον Ιούνιο του 2007, και αφού είχε οργανωθεί ένα διεθνές κίνημα αλληλεγγύης για την απελευθέρωσή του. Ο εκπρόσωπος της προέδρου Αρόγιο, με μια υποκριτική ανακοίνωση για το θάνατό του, μίλησε για την απώλεια ενός σεβαστού ηγέτη του εργατικού κινήματος! Ο θάνατος του Μπελτράν προκάλεσε ισχυρή συγκίνηση στη χώρα αλλά και στο εξωτερικό, ειδικά στις κοινότητες των φιλιππινέζων μεταναστών. Η σορός του Μπελτράν εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα στη Μανίλα, στην καθεδρική ανεξάρτητη εκκλησία στη λεωφόρο Ταφτ. Συλλυπητήρια επιστολή προς τους συντρόφους του απέστειλε το ΚΚΕ(μ-λ).

Μονοήμερο πολιτικών -πολιτιστικών εκδηλώσεων των Αγωνιστικών Κινήσεων ΑΕΙ-ΤΕΙ για τα 40 Χρόνια από την εξέγερση του Μάη του '68

30 Μάη στο Φυσικό ΑΠΘ

Πρόγραμμα Εκδηλώσεων

·17:00 προβολή Ντοκιμαντέρ για το Μάη του ’68
·19:00 Εκδήλωση-Συζήτηση με ομιλητές
-Κοσταντζο Πρέβε για την περίοδο του Μάη στην Ιταλία
-Ειρήνη Βλαχοπούλου για τις Ζώνες των Θυελλών, την Πολιτιστική Επανάσταση, το Βιετνάμ-Αντιπολεμικό κίνημα
-Δημήτρης Μάνος για τις πολιτικές εξελίξεις στη Γαλλία και στην υπόλοιπη Ευρώπη το Μάη του ’68.

στις 10:30 ακολουθεί ρεμπέτικη λαϊκή βραδιά με την "Αργείτικη Κομπανία"

στο χώρο των εκδηλώσεων θα υπάρχει βιβλιοπωλείο και εκθέσεις φωτογραφιών

Κοινή δράση για διαδήλωση ενάντια στην Ευρωσυνθήκη και την Ε.Ε.

Εν όψει της επικύρωσης της Ευρωσυνθήκης στη Βουλή τις αμέσως επόμενες εβδομάδες, κρίναμε αναγκαία μια πλατιά πολιτική καμπάνια αποκάλυψης του αντιδραστικού περιεχομένου της και ενίσχυσης της αντι-Ε.Ε. κατεύθυνσης στο κίνημα από αντιιμπεριαλιστική-αντικαπιταλιστική σκοπιά και στη βάση της πάλης για την έξοδο της χώρας από την Ε.Ε..
Σε αυτή τη βάση και με στόχο μια μαζική διαδήλωση τις μέρες που η συνθήκη θα συζητείται στη Βουλή απευθυνόμαστε σε δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς ( ΜΕΡΑ, ΜΛ-ΚΚΕ, ΕΝΑΝΤΙΑ, ΟΚΔΕ, Κομ. Ανανέωση) επιδιώκοντας να κινηθούμε από κοινού στη βάση αυτού του στόχου. Ταυτόχρονα, εκδηλώνονται προσπάθειες ευρύτερου συντονισμού για την πραγματοποίηση της διαδήλωσης.
Παρακάτω δημοσιεύουμε το κείμενο που το ΚΚΕ(μ-λ) έχει προτείνει για την κοινή ανακοίνωση των οργανώσεων σχετικά με το ζήτημα.

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΣΥΝΘΗΚΗ-ΟΧΙ ΣΤΗΝ Ε.Ε.! ΜΑΖΙΚΗ ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ, ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ-Ε.Ε.

Η κυβέρνηση της Ν.Δ. σπεύδει να επικυρώσει και να κάνει νόμο την αντιδραστική Ευρωσυνθήκη που αποφάσισαν οι ηγέτες της Ε.Ε. τον Οκτώβρη του 2007 στη Λισαβόνα. Πρόκειται για τη νέα έκδοση του λεγόμενου «Ευρωσυντάγματος» που κατέρρευσε το 2005, καθώς εκτός από τις αντιθέσεις των κυρίαρχων δυνάμεων στο εσωτερικό της Ε.Ε., συνάντησε και την εκτεταμένη λαϊκή οργή και δυσφορία. Η «επανέκδοσή» του με τη μορφή της Ευρωσυνθήκης είναι εξίσου αντιδραστική για τις εργαζόμενες μάζες και τη νεολαία των χωρών της Ε.Ε. και όχι μόνο! Είναι μια απόφαση-διακήρυξη που αναδεικνύει την άγρια καπιταλιστική-φιλοπόλεμη-ιμπεριαλιστική κατεύθυνση των κυρίαρχων δυνάμεων της Ε.Ε.. Στις σημερινές συνθήκες έντασης της κρίσης και των ανταγωνισμών, αποθεώνει το κέρδος, την εκμετάλλευση, την κατάργηση κάθε εργατικής–λαϊκής κατάχτησης και ισχυροποιεί την κατεύθυνση ευθυγράμμισης των πιο αδύναμων χωρών στις στοχεύσεις και τα συμφέροντα των μεγάλων ευρωπαϊκών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.
Σε αυτή τη βάση η Ευρωσυνθήκη προμηνύει ακόμα πιο μαύρες μέρες για το λαό μας και όλους τους λαούς καθώς: ♦Ισχυροποιεί ακόμα περισσότερο και «θεσμικά» τα πραγματικά κέντρα εξουσίας στην ιμπεριαλιστική Ε.Ε., δηλαδή τις βασικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που τη συναποτελούν. ♦Διακηρύττει ανοιχτά το στόχο και τις φιλοδοξίες αυτού του ιμπεριαλιστικού συνασπισμού για πολιτικές–στρατιωτικές επεμβάσεις στο εσωτερικό των κρατών-μελών και ταυτόχρονα αναγορεύει το ΝΑΤΟ σε «θεμέλιο της συλλογικής άμυνας». Δηλαδή «ανανεώνει» την εντολή υπαγωγής των λαών στα Ευρωατλαντικά πολεμικά σχέδια. ♦Ανοίγει ένα νέο εφιαλτικό κύκλο στην επίθεση του κεφαλαίου ενάντια στους εργαζόμενους με την κατεύθυνση της μερικής απασχόλησης, στη βάση της λεγόμενης «ευελασφάλειας-ελαστασφάλειας», της κατάργησης των ασφαλιστικών δικαιωμάτων και συνολικά των κοινωνικών καταχτήσεων των μαζών. ♦Κλιμακώνει την πολιτική των τρομονόμων προβλέποντας το χαφιεδισμό, το ηλεκτρονικό φακέλωμα και τις πανευρωπαϊκές διώξεις. Επιδιώκει δηλαδή όχι μόνο να βγάλει «παράνομους» τους αγωνιστές και τα κινήματα, αλλά και να καταργήσει στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα και ατομικές ελευθερίες, επιτρέποντας τις απελάσεις σε όποιο ευρωπαϊκό καθεστώς κρίνει ότι απειλείται από τη λαϊκή αγωνιστικότητα. Αυτή λοιπόν την πολιτική σπεύδει να επικυρώσει στη Βουλή η κυβέρνηση της Ν.Δ. με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ. Γιατί ακριβώς τα κόμματα αυτά μαζί με το ΛΑΟΣ, υπηρετούν και εκφράζουν τα συμφέροντα και τις επιλογές της μεγαλοαστικής τάξης της χώρας, που με τη σειρά της έχει συνδέσει την πορεία της με τα Ευρωπαϊκά μονοπώλια και τον ιμπεριαλιστικό συνασπισμό της ΕΕ. Γι’ αυτό τα δικά της ταξικά συμφέροντα για την ένταξη-συμμετοχή της χώρας στην Ε.Ε. τα εμφανίζει ως «εθνική ιδέα» που εκφράζει όλο το λαό. Γι’ αυτό τις πολιτικές του ξεκληρίσματος των φτωχομεσαίων αγροτών, της συντριβής των εργατικών-λαϊκών δικαιωμάτων, της εκτεταμένης ανεργίας-φτώχειας-ακρίβειας, της κατάργησης των δικαιωμάτων στις σπουδές και στις ελευθερίες της νεολαίας, που αποτελούν δεκαετίες τώρα τις συνέπειες της ένταξης της χώρας στην Ε.Ε., επιχειρεί να τις εμφανίσει ως «εκσυγχρονισμό» και ως το «αναγκαίο τίμημα» για να «είμαστε στο κλάμπ των ισχυρών». Πολύ περισσότερο η μεγαλοαστική τάξη και τα κόμματά της αναγορεύουν σε πολιτικά «εξωφρενική» έως «παράνομη» την κατεύθυνση της πάλης για να την έξοδο της χώρας από την Ε.Ε.. Η ψήφιση της Ευρωσυνθήκης σηματοδοτεί νέα μεγάλα βάρη για το λαό, όξυνση όλων των μεγάλων εργατικών-λαϊκών προβλημάτων. Απέναντί της απαιτείται να υψωθεί ένα μεγάλο κύμα αντίστασης- καταγγελίας και ανατροπής των κατευθύνσεων που θέτει. Η πάλη αυτή δεν μπορεί να έχει χρονικό όριο την επικύρωση της Ευρωσυνθήκης ,αλλά να γίνει καθημερινή υπόθεση της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας που το επόμενο διάστημα θα βρεθούν αντιμέτωποι με τη βαρβαρότητα αυτών των πολιτικών. Αλλά επίσης η πάλη αυτή δεν μπορεί να έχει πολιτικό όριο τις (αυτ)απάτες για μια «άλλη Ευρωσυνθήκη», για μια «άλλη Ε.Ε.» που τάχα θα είναι «δημοκρατική» και «κοινωνική». Χρειάζεται να διακηρύξουμε πλατιά πως οι ιμπεριαλιστικοί συνασπισμοί δεν «μεταρρυθμίζονται»! Δεν μπορεί να υπάρξει μαζικό και νικηφόρο κίνημα ενάντια στην καπιταλιστική-ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα που θα αναζητά την προοπτική του στη στήριξήη του από τις «ριγμένες» δυνάμεις του ευρωπαϊκού κεφαλαίου και στη σύμπλευσή του με τη σοσιαλδημοκρατία. Ο λαός μας –όλοι οι λαοί- πρέπει και μπορούν να προσανατολίσουν την πάλη τους στην κατεύθυνση της συνολικής ρήξης με την Ε.Ε., στην κατεύθυνση της εξόδου από τον ιμπεριαλιστικό αυτό συνασπισμό.

♦ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΣΥΝΘΗΚΗ- ΟΧΙ ΣΤΗΝ Ε.Ε. ♦ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΕΥΡΩΑΤΛΑΝΤΙΚΟΥΣ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥΣ ♦ΜΑΖΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ-ΑΝΕΡΓΙΑΣ-ΦΤΩΧΕΙΑΣ-ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ♦ΜΑΖΙΚΗ ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ

12 Μαΐ 2008

Το κουλούρι έκατσε βαρύ...

Με άρθρο στελέχους της (του Χ. Κατσουλα) η ΚΟΕ ανέλαβε να διαιολογηθεί μέσω των επίσημων αστικών εφημερίδων για τη συμβολική διαμαρτυρία "λίγων μελών" της, όπως αναφέρει, που "πέταξαν" ένα κουλούρι στην αποτυχημένη πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση της ΓΣΣΕ. Δεν ξέρουμε σε ποιες πιέσεις απαντά αυτό το απελπιστικά απολογιστικό κείμενο που φτάνει να διαχωρίσει τη στάση μελών της από τη συλλογική ευθύνη της οργάνωσης και πόσο εύκολα νομίζει ότι καθαρίζει με αυτούς στους οποίους απευθύνεται με το διαχωρισμό του "ενός και μοναδικού κουλουριού" από τις στρακαστρούκες και τα αβγά που άλλοι διαδηλωτές πέταξαν, κρίνοντάς τα προφανώς πιο... συμβολικά και αποτελεσματικά ώστε να διαμαρτυρηθούν για "μια αντιπολίτευση που συμπολιτεύεται".
Σίγουρα οι χρεώσεις τους ως ... κοινοβουλευτική οργάνωση δεν περιορίζονται μόνο στον ΣΥΝ, αλλά επεκτείνονται και στις άλλες "δημοκρατικές δυνάμεις" που δεν ανέχονται... αριστερισμούς και... σταλινισμούς, και ο φόβος να μην τους χρεωθεί "θερμό επεισόδιο ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ" είναι εμφανής.
Ο αρθρογράφος φροντίζει ως αντιστάθμισμα της απολογίας του να θυμίσει ότι όλοι αυτοί οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ ξεπερνούν το ξεπούλημα του ασφαλιστικού και την επαίσχυντη υπογραφή της συλλογικής σύμβασης, μεγιστοποιώντας τη ζημιά ενός κουλουριού. Ο ίδιος όμως ξεχνάει και ξεπερνάει εύκολα την ευθύνη του φορέα που συμετέχει στο ξεπούλημα του απεργιακού αγώνα για το ασφαλιστικό αλλά και τον περσινό αγώνα των φοιτητών με τρίπλες τύπου δημοψηφίσμα και "μη εφαρμογή τους στην πράξη" παράλληλα με μια ακατάσχετη προτασεολογία. Ξεπερνάει, τέλος, ότι ενώ "οι νέοι κυρίως εργαζόμενοι αποστρέφονται τον γραφειοκρατικό (αυτό πάει να πει μη ξύλινος λόγος;) συνδικαλισμό" οι ίδιοι παρέα με άλλους ομοτράπεζους τροσκιστές ή επίδοξους πελάτες του ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβαν να στηρίξουν τον αντεργατικό συνδικαλισμό των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ που οι εργαζόμενοι καταδίκασαν, βάζοντας πλάτη σε μια αποτυχημένη συγκέντρωση και μάλιστα πορευόμενοι στη συνέχεια διεκδίκησαν ότι η πορεία της ΓΣΕΕ δεν ματαιώθηκε αλλά την πραγματοποίησε ο ΣΥΝ, το ΕΝΑΝΤΙΑ (συνιστώσα, μέρος ή το όλον, άγνωστο!) και η ΚΟΕ.
Είναι φανερό ότι όταν κάποιοι μικρομεγαλίζουν και επιλέγουν να γίνονται δεκανίκι του πολιτικού συστήματος κι ίσως του νέου (διευρυμένου) δικομματισμού (;), νομίζουν ότι κάνοντας σκόντο στις απόψεις τους γίνονται αρεστοί και αποκτούν ακροατήριο. Ομως η ιστορία του κινήματος δείχνει ότι οι... μεγάλοι σού δίνουν κουβαδάκι, εν προκειμένω κουλουράκι, για να παίζεις, αλλά δεν ανέχονται να το πετάς.
Και κάτι τελευταίο. Οσο μιλάς τη γλώσσα τους, όπου λες για όλα χωρίς να λες τίποτε, σε θεωρούν ανοιχτόμυαλη, νέα, διορατική Αριστερά! Μόλις ξεφύγεις από "τα όρια αντίστασης της συνήθους πολιτικής νωχελικότητας" που σου επιτρέπουν να συνυπάρχεις μαζί τους -έστω με τις εξάρσεις σου- γίνεσαι γκρουπούσκουλο, σταλινικός, αρτηριοσκληρωτικός, δογματικός. Κι αυτό δεν είναι ένδειξη "ξύλινου λόγου", όπως διερωτάται το στέλεχος της ΚΟΕ. Είναι προυπόθεση για την "ενότητα" που προβάλλουν και εσύ έχεις αποδεχθεί. Οποιος την παραβιάζει, ή διαχωρίζει τη θέση του ή απολογείται για τις πράξεις των λίγων μελών του!!!

ΨΗΦΙΣΜΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Οχι στη δίωξη των κατοίκων των Αγίων Αναργύρων για τη συμμετοχή τους στον αγώνα για την Υπογειοποίηση του Προαστιακού.

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΔΙΚΑΖΟΝΤΑΙ!

Στις 27 του Μάη 2008, παραπέμπονται σε δίκη με την κατηγορία περί «παρακώλυσης συγκοινωνιών» 8 κάτοικοι των Α. Αναργύρων και του Μενιδίου για τη συμμετοχή τους στον αγώνα για την υπογειοποίηση του προαστιακού.
Η δίωξη ασκήθηκε με εισαγγελική εντολή που επιδόθηκε στα μέλη της Επιτροπής Αγώνα, που κατηγορούνταν για συμμετοχή στη μαζική συγκέντρωση της Κυριακής 27 Φλεβάρη 2005 που πραγματοποιήθηκε από τους κατοίκους των Αγίων Αναργύρων και των Αχαρνών, στο πλαίσιο ενός μεγάλου αγώνα που αναπτύχθηκε ενάντια στο στήσιμο του τείχους του αίσχους γύρω από τις γραμμές του ΟΣΕ και με αίτημα την υπογειοποίηση του προαστιακού. Χαρακτηριστική ήταν η παρουσία της αστυνομίας στην κινητοποίηση αυτή και οι απειλές της να πάρει τα ονόματα των συμμετεχόντων.

Σήμερα, τριάμισι χρόνια μετά, η δίωξη αυτή χαρακτηρίζεται από μεθόδευση, «μαγείρεμα» αστήρικτων κατηγοριών, καθώς και ψέματα υποτιθέμενων «αυτοπτών μαρτύρων». Με τη δίκη αυτή, η κεντρική εξουσία επιδιώκει αφενός να εκδικηθεί όλους όσους «τόλμησαν» να υψώσουν τη φωνή τους ενάντια στα σχέδια ΟΣΕ, μεγαλοεργολάβων και κυβέρνησης, που υποβάθμιζαν ακόμα παραπέρα την καθημερινή ζωή των κατοίκων των Δυτικών Συνοικιών, αφετέρου να στείλει ένα σαφές μήνυμα τρομοκράτησης ενάντια σε όποιον επιλέξει το δρόμο του αγώνα και της αντίστασης, και να διαμορφώσει κλίμα ηττοπάθειας και ματαιότητας των αγώνων.

Οι αγώνες των κατοίκων του λεκανοπεδίου ενάντια στην υποβάθμιση της καθημερινής τους ζωής, αποτέλεσμα των επιλογών κυβέρνησης, ΔΕΝ ΔΙΚΑΖΟΝΤΑΙ!

Ζητάμε την αθώωση όλων των «κατηγορούμενων», χωρίς όρους και προϋποθέσεις!

Οι δίκες και οι καταδίκες δε νομιμοποιούν το τείχος του αίσχους!

1η Μάη

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Λιγότεροι ήταν φέτος οι εργαζόμενοι που συμμετείχαν στις πρωτομαγιάτικες εκδηλώσεις στη Θεσσαλονίκη, γεγονός που αποτελεί ισχυρή ένδειξη της απογοήτευσής τους από την εξέλιξη και την κατάληξη της μάχης για το ασφαλιστικό νόμο της κυβέρνησης, η οποία …δεν έγινε και υπονομεύτηκε συστηματικά από τις επίσημες ηγεσίες των συνδικάτων, το Εργατικό Κέντρο αλλά και το ΠΑΜΕ, που παρά τις αγωνιστικές κορώνες, συνέπραξε στον κατακερματισμό και την ήττα. Στη συγκέντρωση του Εργατικού Κέντρου στην πλατεία Αριστοτέλους η κατάσταση ήταν τραγικά μοναχική. Εκεί σε αντίθεση με την Αθήνα, ούτε καν κουλουροπόλεμος δεν έγινε από αυτούς που μαζικοποιούν συνήθως τις πρωτομαγιάτικες φιέστες της ηγεσίας του ΕΚΘ, ίσως γιατί ο Γιαννόπουλος θεωρείται πιο αγωνιστής από τον Παναγόπουλο. Λιγοστό, αλλά σαφώς πολύ περισσότερο κόσμο είχε η συγκέντρωση και η διαδήλωση του ΠΑΜΕ που ξεκίνησε από το Αγαλμα του Βενιζέλου. Η Πρωτοβουλία για μια Ταξική Πρωτομαγιά, με αρκετά μαζική συμμετοχή νέων και εργαζόμενων συγκεντρώθηκε στην Καμάρα και οργάνωσε διαδήλωση που κατέληξε στο Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης.


ΓΙΑΝΝΕΝΑ


Αμαζη και υποτονική ήταν η πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση και πορεία στην πόλη μας. Και βέβαια δεν ευθύνονται γι’ αυτό τα πασχαλινά μεθεόρτια, αλλά η απογοήτευση των εργαζόμενων για το ξεπούλημα των αγώνων τους από τη συνδικαλιστική ηγεσία. Σε τοπικό επίπεδο είναι προκλητική η παντελής απουσία του εργατικού κέντρου από την προετοιμασία της εκδήλωσης. Αν συνυπολογίσουμε τη μίζερη ταχτική του ΠΑΜΕ να ξανακαταμετρήσει τις κομματικές δυνάμεις της ξεχωριστής του συγκέντρωσης, αλλά και την αδυναμία(!) της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς να αναλάβει της ευθύνες που τις αναλογούν, ερμηνεύεται η εικόνα της πρωτομαγιάτικης συγκέντρωσης και πορείας.
Η Ταξική πορεία και το ΚΚΕ(μ-λ) παρέμβηκαν με τα υλικά τους στην πόλη και στην πορεία συγκροτώντας ξεχωριστό μπλοκ.

ΗΡΑΚΛΕΙΟ

Με δυο ξεχωριστές συγκεντρώσεις (εργατικό κέντρο – ΠΑΜΕ) τιμήθηκε η εργατική πρωτομαγιά στην πόλη μας. Βασικό χαρακτηριστικό και των δυο η μικρή συμμετοχή κόσμου (150-200 άτομα η κάθε μια). Στη συγκέντρωση του Εργατικού Κέντρου αποφάσισαν να μην κάνουν ούτε πορεία με το πρόσχημα της μικρής συμμετοχής. Με γιορτούλες και κατάθεση στεφάνων σε διάφορα σημεία πεσόντων της πόλης από αντιπροσωπεία της διοίκησης του ΕΚΗ, ήθελαν να κλείσουν μια χρονιά γεμάτη από συλλαλητήρια και πορείες, στα οποία ο κόσμος έδειξε τις διαθέσεις και τις προθέσεις του. Γέμισε τους κεντρικούς δρόμους της πόλης στις απεργιακές κινητοποιήσεις με πάνω από 3.500-4.000 κόσμο την κάθε φορά, δείχνοντας το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν τα συνδικάτα. Τι διαφορετικό όμως μπορείς να περιμένεις από τις ξεπουλημένες ηγεσίες, όταν αυτές πριν από λίγο καιρό υπέγραψαν την κατάπτυστη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, δείχνοντας και αυτές με τη σειρά τους το δρόμο που θα κινηθούν το επόμενο διάστημα.
Μετά την αποχώρηση της διοίκησης για κατάθεση στεφάνων, ο κόσμος που είχε απομείνει στη συγκέντρωση ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα οργανώσεων για πορεία στους κεντρικούς δρόμους, η οποία και τελικά έγινε έστω και με μικρή συμμετοχή.
Η οργάνωσή μας παρέμβηκε μοιράζοντας έντυπο υλικό και στηρίζοντας το μπλοκ και το πανό της Ταξικής Πορείας. Επίσης συμμετείχε με πανό και «η πρωτοβουλία για τη μάχη του ασφαλιστικού στο Ηράκλειο».

ΒΟΛΟΣ

Ο γιορτασμός της Πρωτομαγιάς στο Βόλο σημαδεύτηκε από τη μεγάλη αποχή των εργαζόμενων από την εκδήλωση του Εργατικού Κέντρου σε σχέση με τη μαζική συμμετοχή τους στις απεργιακές κινητοποιήσεις στη μάχη του ασφαλιστικού. Η ξεχωριστή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ με κάπως περισσότερο κόσμο και καλύτερη συγκρότηση δεν αλλάζει αυτό που η πλειοψηφία των εργαζόμενων εκδήλωσε γυρίζοντας την πλάτη και στους μεν και στους δε, τόσο για τη στάση τους στη μάχη του ασφαλιστικού και της υπογραφής της εξευτελιστικής σύμβασης εργασίας, όσο και για τη διασπαστική πολιτική στη διάρκεια αυτού του αγώνα.
Η Πρωτοβουλία Αγώνα ενάντια στην αντιασφαλιστική επιδρομή συμμετείχε στη συγκέντρωση του Εργατικού Κέντρου με δικό της μπλοκ, προκήρυξη και πανό και στη διάρκεια της πορείας με συνθήματα ενάντια στην επίθεση κεφάλαιου-κυβέρνησης αλλά και ενάντια στους γραφειοκράτες εργατοπατέρες. Στη συγκέντρωση μοιράστηκε προκήρυξη του ΚΚΕ(μ-λ) το οποίο στήριξε και το μπλοκ της Πρωτοβουλίας.

ΛΑΡΙΣΑ

Στην κεντρική πλατεία της Λάρισας πραγματοποιήθηκε η Πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση του Εργατικού Κέντρου με μικρότερη συμμετοχή εργαζόμενων από την προηγούμενη περίοδο των απεργιακών κινητοποιήσεων.
Η Ταξική Πορεία μετά από κοινή προσυγκέντρωση με εργαζόμενους των Παρεμβάσεων-Κινήσεων συμμετείχε με πανό και οργανωμένο μπλοκ στη συγκέντρωση και την πορεία με συνθήματα ενάντια στην κυβερνητική πολιτική της επίθεσης, ενάντια στους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ για την συνέχιση του αγώνα ενάντια στην επίθεση του κεφάλαιου.

ΑΡΤΑ

Ξεχωριστή συγκέντρωση της Πρωτομαγιάς για την Πρωτοβουλία Αντίστασης
Με δυο χωριστές εκδηλώσεις γιορτάστηκε η φετινή εργατική Πρωτομαγιά στην πόλη μας. Οι συνδικαλιστές–αντιπρόσωποι του ΕΚΑ, της Ταξικής Πορείας και της Αυτόνομης Παρέμβασης, όπως και εκπρόσωποι της Πρωτοβουλίας Αντίστασης πρότειναν στη συνέλευση των αντιπροσώπων του Εργατικού Κέντρου Αρτας τη διοργάνωση κοινής συγκέντρωσης–πορείας με κοινό πολιτικό πλαίσιο καταγγελίας της αντιασφαλιστικής επίθεσης και της εισοδηματικής πολιτικής πείνας της κυβέρνησης και ταυτόχρονα καταδίκης της προδοτικής συμφωνίας ΓΣΕΕ–ΣΕΒ για την ΕΓΣΣΕ.
Για άλλη μια φορά, η ηγεσία του ΠΑΜΕ –ελέγχει την πλειοψηφία της διοίκησης του ΕΚΑ- έδειξε στους εργαζόμενους της πόλης μας, την ιδιοκτησιακή αντίληψη που έχει για τα συνδικάτα και την αντιδημοκρατική της πραχτική μέσα σ’ αυτά. Η συνέλευση θα επικύρωνε τις ήδη ειλημμένες αποφάσεις του ΠΑΜΕ (πλαίσιο, προκήρυξη, παρεμβάσεις) και... «σε όποιον αρέσει».
Μετά από αυτές τις εξελίξεις η Πρωτοβουλία Αντίστασης, το Νομαρχιακό Τμήμα της ΑΔΕΔΥ και πρωτοβάθμια σωματεία του δημόσιου–ιδιωτικού τομέα της πόλης μας προχώρησαν στη διοργάνωση ξεχωριστής από το ΕΚΑ πρωτομαγιάτικης συγκέντρωσης και πορείας αρκετά μαζικής. Στο πλαίσιο της προπαγάνδισης δόθηκε συνέντευξη Τύπου και μοιράστηκε πλατιά στο κέντρο της πόλης και σε εργασιακούς χώρους προκήρυξη της Πρωτοβουλίας. Προκήρυξη που καλούσε τους εργαζόμενους σε μαζική αντίσταση στην αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης και στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες του σ.κ.
Στη συγκέντρωση μίλησαν εκπρόσωποι συνδικαλιστικών φορέων (ΑΔΕΔΥ, νοσοκομείο, σωματείο οδηγών), εκφράζοντας όλες τις πολιτικές τάσεις της Πρωτοβουλίας. Αίσθηση προκάλεσε και η τοποθέτηση μετανάστη οικοδόμου–συνδικαλιστή, μέλους της Ταξικής Πορείας, που κατέδειξε τις άθλιες συνθήκες ζωής και δουλειάς για τους μετανάστες, κάτι που το ζήσαμε στην περιοχή μας τον περασμένο Δεκέμβρη και το ζούμε και σήμερα στην Πάτρα, στη Μανωλάδα Ηλείας, παντού.
Η Ταξική Πορεία συνέβαλε με όλες της τις δυνάμεις στην πολιτική και οργανωτική συγκρότηση αυτής της συγκέντρωσης, προβάλλοντας τις απόψεις της και με την ομιλία της και με το μαζικό και ζωντανό μπλοκ που συγκρότησε στην πορεία.

ΧΑΝΙΑ

Στη φετινή Πρωτομαγιά, η διοίκηση του Εργατικού Κέντρου στην πόλη μας αποφάσισε να πρωτοτυπήσει. Χωρίς καμιά αφορμή ή δικαιολογία ανακοίνωσε ότι καλεί σε «συγκέντρωση» για την εργατική Πρωτομαγιά έξω απ’ την πόλη (στο Πασακάκι), εκεί όπου κάθε χρόνο οι διάφοροι παράγοντες κάνουν το καθιερωμένο μνημόσυνο και καταθέτουν στεφάνια. Ηταν πραγματικά μια προκλητική απόφαση απέναντι στην εργατική τάξη που με αίμα έχει κατοχυρώσει αυτή η μέρα κάθε χρόνο να τιμάται με διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις.
Ηταν μια πρόκληση επίσης και για τους εργαζόμενους της πόλης μας που 1,5 μόλις μήνα πριν κατέβηκαν κατά χιλιάδες στους δρόμους, αγωνιζόμενοι για να αποσυρθεί το αντιασφαλιστικό τερατούργημα. Η διοίκηση του Εργατικού Κέντρου με την απόφασή της αυτή απέδειξε για άλλη μια φορά ότι βρίσκεται μακριά από τα προβλήματα και τις αγωνίες των εργαζομένων. Οτι συντάσσεται απόλυτα με την ξεπουλημένη συνδικαλιστική ηγεσία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Οτι δεν την ενδιαφέρει ουδόλως η οργάνωση αγώνων, το δυνάμωμα των αντιστάσεων απέναντι στην αντεργατική επίθεση, που βρίσκεται σε εξέλιξη. Γι’ αυτό δεν έκανε απολύτως τίποτα το τρίμηνο από Δεκέμβρη έως Μάρτη. Γι’ αυτό και δεν αντέδρασε καθόλου ούτε για το «κλείσιμο» των κινητοποιήσεων από τους εργατοπατέρες, ούτε για την υπογραφή της κατάπτυστης συλλογικής σύμβασης από τη ΓΣΕΕ. Είναι αλήθεια ότι η στάση του ΠΑΜΕ το οποίο, όχι μόνο ενόψει της Πρωτομαγιάς, είχε πάρει τις αποφάσεις του πανελλαδικά ένα μήνα πριν, αλλά και όλο το προηγούμενο διάστημα φρόντισε να απομονωθεί από τους χιλιάδες που διαδήλωναν στο δρόμο, διευκόλυνε την πλειοψηφία της διοίκησης του Εργατικού κέντρου να κάνει ό,τι θέλει.
Μπροστά σ’ αυτήν την κατάσταση, η Ταξική Πορεία πήρε την πρωτοβουλία και κάλεσε σε συγκέντρωση στην πλατεία της Δημοτικής Αγοράς. Μοίρασε εκατοντάδες προκηρύξεις στο κέντρο της πόλης και σε χώρους δουλειάς, κολλήθηκαν δεκάδες καλέσματα και δόθηκε συνέντευξη τύπου.
Η συγκέντρωση είχε σημαντική επιτυχία. Ξεπέρασε τα 180 άτομα και η πορεία που ακολούθησε προσπάθησε να δώσει το πραγματικό νόημα της 1ης Μάη. Την ίδια ώρα που έγινε η συγκέντρωση στην πλατεία της αγοράς, ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου στο Πασακάκι με καμιά δεκαριά (!!) άτομα έδινε συνέντευξη τύπου στα κανάλια, ενώ το ΠΑΜΕ που θέλει να αυτοαποκαλείται ότι είναι το ταξικό εργατικό κίνημα έκανε τη δική του συγκέντρωση με λιγότερο κόσμο από αυτόν που μαζεύτηκε στην πλατεία της αγοράς.
Στη συγκέντρωση στην αγορά και στην πορεία συμμετείχε και το ΜΕΡΑ και το ΣΕΚ. Οσο για το ΣΥΡΙΖΑ, εμφανίστηκε διά αντιπροσωπείας στην αγορά και ενώ είχε αναγγείλει προσυγκέντρωση και πορεία μέχρι το Πασακάκι, τελικά αναγκάστηκε να ακολουθήσει την πορεία μέσα στην πόλη .
Η πρωτοβουλία αυτή της Ταξικής Πορείας κρίνεται ιδιαίτερα θετική και η ανταπόκριση του κόσμου δείχνει ότι υπάρχουν ακόμη μεγαλύτερες δυνατότητες. Οι καιροί που έρχονται είναι δύσκολοι και πρέπει να τολμήσουμε.

Η τελευταία έκθεση του Γκαργκάνα αντιλαϊκή όσο και οι προηγούμενες

Μεγαλοβδομαδιάτικα δόθηκε στη δημοσιότητα η ετήσια έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος για την οικονομία, η τελευταία επί διοίκησης Γκαργκάνα, ο οποίος σκοπεύει να αποχωρήσει μετά τη λήξη της 6ετούς θητείας του τον Ιούνιο.
Αυτή η τελευταία έκθεση δε διαφέρει από τις προηγούμενες, από αυτά που μας έχει συνηθίσει τόσα χρόνια ο Γκαργκάνας, ο οποίος, ομολογουμένως, έπαιξε πολύ καλά το ρόλο του ως γνήσιος –και συχνά ακραίος- εκφραστής των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου.
Για άλλη μια φορά, λοιπόν, η έκθεση επισημαίνει τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας και κινδυνολογεί για το μέλλον της αν δε ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα.
Συγκεκριμένα, τονίζεται η αύξηση του πληθωρισμού, που αναμένεται να πιάσει το 4% το 2008, η επιβράδυνση του ρυθμού ανάπτυξης στο 3,7%, από 4% πέρσι, η διατήρηση της ανεργίας και της φτώχειας σε ποσοστά υψηλότερα από το μέσο όρο της ΕΕ των 15 (8,3% και 21% αντίστοιχα) και η διατήρηση του ελλείμματος στο 2,4% και του χρέους στο 94,5% του ΑΕΠ.
Τα προβλήματα αυτά αποδίδονται τόσο στις δυσμενείς διεθνείς οικονομικές εξελίξεις, όσο και στην έλλειψη πιο αποφασιστικών μέτρων από την κυβέρνηση. Τέλος, αναφέρεται ότι η διεθνής χρηματοπιστωτική αναταραχή, καθώς και η διείσδυση στις νέες αγορές της νοτιοανατολικής Ευρώπης δημιουργεί κινδύνους για τις ελληνικές τράπεζες.
Και οι προτάσεις; Οι γνωστές. Συγκράτηση στις μισθολογικές αυξήσεις (μέχρι και η τελευταία Εθνική Συλλογική Σύμβαση του φαίνεται περισσότερο ευνοϊκή για τους εργαζόμενους απ’ ό,τι θα έπρεπε!), αύξηση της παραγωγικότητας, ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας (το «λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους» που έλεγαν κάποιοι κάποτε…), περικοπές στις δημόσιες δαπάνες.
Για τελευταία φορά ως Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, ο Γκαργκάνας ζητά, εκ μέρους του κεφαλαίου, θυσίες από το λαό και προστασία του …ιερού κέρδους των επιχειρήσεων από το κράτος. Επαναλαμβάνοντας τη γνωστή καραμέλα ότι μεγαλύτερες αυξήσεις θα αυξήσουν τον πληθωρισμό, κάτι που, περιέργως, ισχύει μόνο για τους μισθούς και όχι για τις τιμές, πόσο μάλλον για τα υπερκέρδη του μεγάλου κεφαλαίου!
Κι όλα αυτά τα υπογράφει ένας άνθρωπος που παίρνει πάνω από 20.000 ευρώ το μήνα! Αυτός, άραγε, δεν επιβαρύνει τον πληθωρισμό;

Πρωτομαγιάτικος μποναμάς από το ΔΝΤ

Την Πρωτομαγιά επέλεξε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για να παρουσιάσει την έκθεσή του για την ελληνική οικονομία. Σαν να βγάζει τη γλώσσα στους εργαζόμενους επιλέγοντας τη μέρα της τάξης τους για να προτείνει ακόμα πιο αντιλαϊκά μέτρα, ακόμα μεγαλύτερο ξεζούμισμα και ακόμα λιγότερα δικαιώματα.
Συγκεκριμένα η έκθεση εστιάζει σε τέσσερα βασικά σημεία: Πρώτον στα εργασιακά, προτείνοντας μεγαλύτερη ελαστικότητα σε προσλήψεις και απολύσεις και κατάργηση της συλλογικής διαπραγμάτευσης των μισθών. Δεύτερον, στο ασφαλιστικό, για το οποίο θεωρεί λίγες τις αλλαγές που προωθήθηκαν ως τώρα και προτείνει πιο τολμηρά μέτρα, παρά τις μεγάλες αντιδράσεις.
Τρίτον, επισημαίνει ότι η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας είναι ακόμα χαμηλή και γι αυτό προτείνει ιδιωτικοποιήσεις στις υποδομές και απλοποίηση των γραφειοκρατικών διαδικασιών για την αδειοδότηση επιχειρήσεων. Και τέταρτον, θεωρώντας αισιόδοξο το στόχο για ισοσκελισμένο προϋπολογισμό το 2010, προτείνει αλλαγές στο φορολογικό σύστημα με κατάργηση κάποιων απαλλαγών και πιο σφιχτό έλεγχο των δαπανών.
Με δυο λόγια, το ΔΝΤ σκιαγραφεί μια Ελλάδα στην οποία δε θα υπάρχουν εργαζόμενοι, αλλά απασχολήσιμοι που θα περιδιαβαίνουν «ευέλικτα» από τη μια δουλειά στην άλλη και από εκεί στην ανεργία, δε θα έχουν στοιχειώδη δικαιώματα, όπως βασικό μισθό και ελάχιστες αυξήσεις, θα πληρώνουν υπέρογκα ποσά στα ασφαλιστικά τους ταμεία για πολύ περισσότερα χρόνια, τη στιγμή που οι παροχές (περίθαλψη-σύνταξη) θα μειώνονται και επιπλέον θα έχουν και το τσεκούρι της εφορίας που θα τους παίρνει και ό,τι μείνει μετά απ’ όλα αυτά!
Κι όλα αυτά σε μια χώρα που θα έχει ξεπουλήσει τα πάντα στο ιδιωτικό κεφάλαιο, ντόπιο και ξένο, με συνέπεια την επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων συνολικά, αλλά και την αδυναμία του λαού συνολικά να διεκδικεί τα στοιχειώδη σε επίπεδο παροχών και υποδομών, μια και απέναντί του δε θα έχει μια δημόσια επιχείρηση κοινής ωφέλειας –δηλαδή το κράτος- αλλά ντόπια ή ξένα μονοπώλια που μόνο στόχο θα έχουν το κέρδος και δε θα δίνουν λογαριασμό σε κανέναν για τα πεπραγμένα τους.
Το ΔΝΤ ουσιαστικά τραβάει το αυτί της ελληνικής άρχουσας τάξης και της κυβέρνησής της για να προχωρήσει με ακόμα μεγαλύτερη ένταση την επίθεσή της στα λαϊκά και εργατικά δικαιώματα. Η κυβέρνηση της ΝΔ έτσι θέλει να προχωρήσει, έχοντας και το ΠΑΣΟΚ ουσιαστικό σύμμαχο.
Ο λαός και η εργατική τάξη θέλουν να προχωρήσουν αλλιώς. Και γι’ αυτό θα πρέπει, πρώτα και κύρια, να αντισταθούν.

ΓΣΕΕ: Με σωσίβιο ένα… βαρελότο

Με την πιο άμαζη πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση των τελευταίων χρόνων «επιβραβεύθηκε» το κάλεσμα των εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ στο Πεδίο του Άρεως. Με το πρόσφατο παρελθόν τους επαρκώς βεβαρημένο από το ξεδιάντροπο ξεπούλημα του αγώνα για το ασφαλιστικό και την προδοτική συλλογική σύμβαση με τον ΣΕΒ, οι ξεπουλημένες ηγεσίες είδαν την εργατική τάξη να τους γυρνάει την πλάτη την ημέρα που συμβολίζει την ανειρήνευτη πάλη της εργατικής τάξης ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση.
Ήταν τέτοια η αμηχανία των εργατοπατέρων της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ μπροστά στο άθλιο (αλλά αντάξιό τους) θέαμα του άδειου Πεδίου του Άρεως που πιάστηκαν από ένα… βαρελότο προκειμένου να αποφύγουν τη διαδήλωση. Ήταν ένα από τα πολλά αντικείμενα που εκτοξεύτηκαν προς την εξέδρα των ομιλητών κατά τη διάρκεια της ομιλίας του Παναγόπουλου, ο οποίος αισθάνθηκε «κίνδυνο» της σωματικής του ακεραιότητας και αποχώρησε από τη συγκέντρωση.
Φυσικά και δεν ήταν οι παρατεταμένες πασχαλινές διακοπές η αιτία για την άμαζη αυτή συγκέντρωση. Ούτε βέβαια η ιδεολογική υποχώρηση της εργατικής τάξης και του κινήματός της. Αιτία της περιφρόνησης προς το πρωτομαγιάτικο κάλεσμα των εργατοπατέρων ήταν η προδοτική τους στάση όταν ο αγώνας για την ασφάλιση έφτανε στο κρισιμότερο σημείο του, όταν το νομοσχέδιο ήταν ήδη στη Βουλή και οι απεργοί της ΔΕΗ, των ΟΤΑ και των τραπεζών αντιμετώπιζαν το φάσμα των δικαστικών διώξεων. Ήταν η ελεεινή δίχρονη συλλογική σύμβαση που υπέγραψε με τους βιομήχανους (πριν καν ψηφιστεί το ασφαλιστικό τερατούργημα στη Βουλή) με στόχο να μπει τέρμα στις εργατικές διεκδικήσεις.
Αυτό το «τέρμα» ήταν που αντίκρισε ο Παναγόπουλος από την εξέδρα την Πρωτομαγιά, αυτό ήταν που καθόρισε τη μαζικότητα και των υπόλοιπων συγκεντρώσεων στην Αθήνα, του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα και -λιγότερο- της Πρωτοβουλίας για τον Ταξικό Γιορτασμό της Πρωτομαγιάς στην Ομόνοια.
Η εργατική τάξη στη συντριπτική της πλειοψηφία δεν ήταν εκεί. Δεν γιόρτασε την εργατική Πρωτομαγιά γιατί δεν της άφηναν κανένα περιθώριο να γιορτάσει.
Χρειάζεται πολλή δουλειά για να μεταφραστεί η αγανάκτηση προς τους εργατοπατέρες σε συνειδητή, οργανωμένη πάλη που θα τους προσπερνά, που θα τους βάζει στην άκρη. Κανένα «κουλούρι» (απ’ αυτά που πετάχτηκαν με περισσή θεατρική αγανάκτηση από τους συνοδοιπόρους του Συνασπισμού) και κανένα «βαρελότο» δεν πρόκειται να το υποκαταστήσει αυτό. Γιατί αυτό που προέχει στην προσπάθεια για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος είναι οι ξεκάθαρες ταξικές θέσεις, η σύγκρουση με τις αστικές δυνάμεις, τα αστικά ιδεολογήματα και τις παγίδες στις οποίες οδηγούν την εργατική τάξη. Είναι η ξεκάθαρη πολιτική και ιδεολογική αντιπαράθεση με το ρεφορμισμό.
Και όσοι δεν το κατανοούν, αριστεροί ή «αριστεροί», μόνο ζημιά μπορούν να κάνουν στην υπόθεση που συμβολίζει η Πρωτομαγιά.

Πρωτομαγιά 2008-Αθήνα

Θετική η ανταπόκριση στο κάλεσμα της Πρωτοβουλίας

Με μια αξιόλογη σε όγκο και παλμό συγκέντρωση στην Ομόνοια και διαδήλωση προς τα γραφεία του ΣΕΒ και τη Βουλή τίμησε φέτος την Κόκκινη Πρωτομαγιά η «Πρωτοβουλία για τον Ταξικό Γιορτασμό της Πρωτομαγιάς» που συγκροτήθηκε στην Αθήνα από ταξικά εργατικά σχήματα, συλλογικότητες και ταξικούς συνδικαλιστές.
Στόχος της Πρωτοβουλίας ήταν η καταγγελία του υποταγμένου συνδικαλισμού των εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ και του τρόπου με τον οποίο ξεπούλησαν τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις για το ασφαλιστικό, αλλά και της στάσης του ΠΑΜΕ το οποίο στη μάχη για το ασφαλιστικό απέδειξε για πολλοστή φορά (αλλά περίτρανα αυτή τη φορά) ότι όχι μόνο δεν έχει διάθεση να προωθήσει τους εργατικούς αγώνες και να συγκρουστεί με την αντεργατική πολιτική, αλλά ότι, όταν οι αγώνες αυτοί εκδηλώνονται πέρα από τη βούληση και τον έλεγχό του, δεν διστάζει να τους υπονομεύσει και να τους προβοκάρει όπως έκανε πρόσφατα με τον απεργιακό αγώνα της ΔΕΗ.
Η μαζικότητα της συγκέντρωσης εξέπληξε ευχάριστα πολλούς από τους συγκεντρωμένους, αλλά και από τους διοργανωτές, καθώς τόσο η «επέκταση» των πασχαλινών διακοπών για πολλούς εργαζόμενους όσο –κυρίως- η αγανάκτηση των εργαζομένων από τη στάση της συνδικαλιστικής ηγεσίας στο ασφαλιστικό και την υπογραφή της ξεδιάντροπης συλλογικής σύμβασης από ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ, προμήνυαν άμαζες συγκεντρώσεις. Μάλιστα, όλοι παραδέχονταν ότι η συγκέντρωση θα μπορούσε να μαζικοποιηθεί ακόμη περισσότερο, εάν η Πρωτοβουλία είχε συγκροτηθεί λίγο νωρίτερα ώστε να υπήρχαν περισσότερες ημέρες για την προπαγάνδισή της
Στη συγκέντρωση της Ομόνοιας μίλησαν ο Σπύρος Παπακωνσταντίνου από την Ταξική Πορεία και το χώρο των νοσοκομείων, ο Άκης Αδαμόπουλος από την ΕΡΓΑΣ και το χώρο του ΕΟΜΜΕΧ, ο Αντώνης Δραγανίγος από το χώρο των μηχανικών και ο Τάκης Αλεξόπουλος, εργαζόμενος στο μετρό.
Τη συγκέντρωση στήριξαν το ΚΚΕ(μ-λ), το Μ-Λ ΚΚΕ, το ΜΕΡΑ, η ΑΡΑΝ, η Εργατική Εξουσία και η ΕΣΕ, ενώ έντονη ήταν η παρουσία της νεολαίας, εργαζόμενης και φοιτητικής, τόσο στο κεντρικό πανώ της Πρωτοβουλίας όσο και στα πανώ των Αγωνιστικών Κινήσεων ΑΕΙ-ΤΕΙ και της Νέας Βάρδιας.
Εντυπωσιακός ήταν και ο παλμός της διαδήλωσης που ακολούθησε, στην οποία μάλιστα φάνηκε ξεκάθαρα η μαζικότητα της κοινής αυτής προσπάθειας, η οποία μάλιστα ήταν ελάχιστα μικρότερη από αυτή της ΓΣΕΕ.
Εντυπωσιακή ήταν και η κάλυψη της συγκέντρωσης από τα ΜΜΕ της επόμενης ημέρας. Κυριολεκτικά… άφαντη, (με εξαίρεση μια προβοκατόρικη αναφορά της Ελευθεροτυπίας) καθώς όλοι ήταν απασχολημένοι αναζητώντας εξηγήσεις για το φιάσκο της ΓΣΕΕ στο Πεδίο του Άρεως!!!