Το κουλούρι έκατσε βαρύ...

Με άρθρο στελέχους της (του Χ. Κατσουλα) η ΚΟΕ ανέλαβε να διαιολογηθεί μέσω των επίσημων αστικών εφημερίδων για τη συμβολική διαμαρτυρία "λίγων μελών" της, όπως αναφέρει, που "πέταξαν" ένα κουλούρι στην αποτυχημένη πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση της ΓΣΣΕ. Δεν ξέρουμε σε ποιες πιέσεις απαντά αυτό το απελπιστικά απολογιστικό κείμενο που φτάνει να διαχωρίσει τη στάση μελών της από τη συλλογική ευθύνη της οργάνωσης και πόσο εύκολα νομίζει ότι καθαρίζει με αυτούς στους οποίους απευθύνεται με το διαχωρισμό του "ενός και μοναδικού κουλουριού" από τις στρακαστρούκες και τα αβγά που άλλοι διαδηλωτές πέταξαν, κρίνοντάς τα προφανώς πιο... συμβολικά και αποτελεσματικά ώστε να διαμαρτυρηθούν για "μια αντιπολίτευση που συμπολιτεύεται".
Σίγουρα οι χρεώσεις τους ως ... κοινοβουλευτική οργάνωση δεν περιορίζονται μόνο στον ΣΥΝ, αλλά επεκτείνονται και στις άλλες "δημοκρατικές δυνάμεις" που δεν ανέχονται... αριστερισμούς και... σταλινισμούς, και ο φόβος να μην τους χρεωθεί "θερμό επεισόδιο ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ" είναι εμφανής.
Ο αρθρογράφος φροντίζει ως αντιστάθμισμα της απολογίας του να θυμίσει ότι όλοι αυτοί οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ ξεπερνούν το ξεπούλημα του ασφαλιστικού και την επαίσχυντη υπογραφή της συλλογικής σύμβασης, μεγιστοποιώντας τη ζημιά ενός κουλουριού. Ο ίδιος όμως ξεχνάει και ξεπερνάει εύκολα την ευθύνη του φορέα που συμετέχει στο ξεπούλημα του απεργιακού αγώνα για το ασφαλιστικό αλλά και τον περσινό αγώνα των φοιτητών με τρίπλες τύπου δημοψηφίσμα και "μη εφαρμογή τους στην πράξη" παράλληλα με μια ακατάσχετη προτασεολογία. Ξεπερνάει, τέλος, ότι ενώ "οι νέοι κυρίως εργαζόμενοι αποστρέφονται τον γραφειοκρατικό (αυτό πάει να πει μη ξύλινος λόγος;) συνδικαλισμό" οι ίδιοι παρέα με άλλους ομοτράπεζους τροσκιστές ή επίδοξους πελάτες του ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβαν να στηρίξουν τον αντεργατικό συνδικαλισμό των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ που οι εργαζόμενοι καταδίκασαν, βάζοντας πλάτη σε μια αποτυχημένη συγκέντρωση και μάλιστα πορευόμενοι στη συνέχεια διεκδίκησαν ότι η πορεία της ΓΣΕΕ δεν ματαιώθηκε αλλά την πραγματοποίησε ο ΣΥΝ, το ΕΝΑΝΤΙΑ (συνιστώσα, μέρος ή το όλον, άγνωστο!) και η ΚΟΕ.
Είναι φανερό ότι όταν κάποιοι μικρομεγαλίζουν και επιλέγουν να γίνονται δεκανίκι του πολιτικού συστήματος κι ίσως του νέου (διευρυμένου) δικομματισμού (;), νομίζουν ότι κάνοντας σκόντο στις απόψεις τους γίνονται αρεστοί και αποκτούν ακροατήριο. Ομως η ιστορία του κινήματος δείχνει ότι οι... μεγάλοι σού δίνουν κουβαδάκι, εν προκειμένω κουλουράκι, για να παίζεις, αλλά δεν ανέχονται να το πετάς.
Και κάτι τελευταίο. Οσο μιλάς τη γλώσσα τους, όπου λες για όλα χωρίς να λες τίποτε, σε θεωρούν ανοιχτόμυαλη, νέα, διορατική Αριστερά! Μόλις ξεφύγεις από "τα όρια αντίστασης της συνήθους πολιτικής νωχελικότητας" που σου επιτρέπουν να συνυπάρχεις μαζί τους -έστω με τις εξάρσεις σου- γίνεσαι γκρουπούσκουλο, σταλινικός, αρτηριοσκληρωτικός, δογματικός. Κι αυτό δεν είναι ένδειξη "ξύλινου λόγου", όπως διερωτάται το στέλεχος της ΚΟΕ. Είναι προυπόθεση για την "ενότητα" που προβάλλουν και εσύ έχεις αποδεχθεί. Οποιος την παραβιάζει, ή διαχωρίζει τη θέση του ή απολογείται για τις πράξεις των λίγων μελών του!!!