ΓΣΕΕ: Με σωσίβιο ένα… βαρελότο

Με την πιο άμαζη πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση των τελευταίων χρόνων «επιβραβεύθηκε» το κάλεσμα των εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ στο Πεδίο του Άρεως. Με το πρόσφατο παρελθόν τους επαρκώς βεβαρημένο από το ξεδιάντροπο ξεπούλημα του αγώνα για το ασφαλιστικό και την προδοτική συλλογική σύμβαση με τον ΣΕΒ, οι ξεπουλημένες ηγεσίες είδαν την εργατική τάξη να τους γυρνάει την πλάτη την ημέρα που συμβολίζει την ανειρήνευτη πάλη της εργατικής τάξης ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση.
Ήταν τέτοια η αμηχανία των εργατοπατέρων της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ μπροστά στο άθλιο (αλλά αντάξιό τους) θέαμα του άδειου Πεδίου του Άρεως που πιάστηκαν από ένα… βαρελότο προκειμένου να αποφύγουν τη διαδήλωση. Ήταν ένα από τα πολλά αντικείμενα που εκτοξεύτηκαν προς την εξέδρα των ομιλητών κατά τη διάρκεια της ομιλίας του Παναγόπουλου, ο οποίος αισθάνθηκε «κίνδυνο» της σωματικής του ακεραιότητας και αποχώρησε από τη συγκέντρωση.
Φυσικά και δεν ήταν οι παρατεταμένες πασχαλινές διακοπές η αιτία για την άμαζη αυτή συγκέντρωση. Ούτε βέβαια η ιδεολογική υποχώρηση της εργατικής τάξης και του κινήματός της. Αιτία της περιφρόνησης προς το πρωτομαγιάτικο κάλεσμα των εργατοπατέρων ήταν η προδοτική τους στάση όταν ο αγώνας για την ασφάλιση έφτανε στο κρισιμότερο σημείο του, όταν το νομοσχέδιο ήταν ήδη στη Βουλή και οι απεργοί της ΔΕΗ, των ΟΤΑ και των τραπεζών αντιμετώπιζαν το φάσμα των δικαστικών διώξεων. Ήταν η ελεεινή δίχρονη συλλογική σύμβαση που υπέγραψε με τους βιομήχανους (πριν καν ψηφιστεί το ασφαλιστικό τερατούργημα στη Βουλή) με στόχο να μπει τέρμα στις εργατικές διεκδικήσεις.
Αυτό το «τέρμα» ήταν που αντίκρισε ο Παναγόπουλος από την εξέδρα την Πρωτομαγιά, αυτό ήταν που καθόρισε τη μαζικότητα και των υπόλοιπων συγκεντρώσεων στην Αθήνα, του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα και -λιγότερο- της Πρωτοβουλίας για τον Ταξικό Γιορτασμό της Πρωτομαγιάς στην Ομόνοια.
Η εργατική τάξη στη συντριπτική της πλειοψηφία δεν ήταν εκεί. Δεν γιόρτασε την εργατική Πρωτομαγιά γιατί δεν της άφηναν κανένα περιθώριο να γιορτάσει.
Χρειάζεται πολλή δουλειά για να μεταφραστεί η αγανάκτηση προς τους εργατοπατέρες σε συνειδητή, οργανωμένη πάλη που θα τους προσπερνά, που θα τους βάζει στην άκρη. Κανένα «κουλούρι» (απ’ αυτά που πετάχτηκαν με περισσή θεατρική αγανάκτηση από τους συνοδοιπόρους του Συνασπισμού) και κανένα «βαρελότο» δεν πρόκειται να το υποκαταστήσει αυτό. Γιατί αυτό που προέχει στην προσπάθεια για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος είναι οι ξεκάθαρες ταξικές θέσεις, η σύγκρουση με τις αστικές δυνάμεις, τα αστικά ιδεολογήματα και τις παγίδες στις οποίες οδηγούν την εργατική τάξη. Είναι η ξεκάθαρη πολιτική και ιδεολογική αντιπαράθεση με το ρεφορμισμό.
Και όσοι δεν το κατανοούν, αριστεροί ή «αριστεροί», μόνο ζημιά μπορούν να κάνουν στην υπόθεση που συμβολίζει η Πρωτομαγιά.