Η επίθεση στην Βεγγάζη και η μάχη στην Ουάσιγκτον

προδημοσίευση από την Προλεταριακή Σημαία που θα κυκλοφορήσει το Σάββατο

Δεν είναι πρώτη φορά που αναζωπυρώνεται το αντί-αμερικάνικο και εν γένει αντί-δυτικό μένος στους δρόμους των αραβικών πόλεων με αφορμή προσβολές και προκλήσεις θρησκευτικού χαρακτήρα. Τα κάθε λογής ιερατεία, προτεσταντικά, ευαγγελικά, καθολικά, ορθόδοξα ή ισλαμικά, σε Δύση και Ανατολή, έχουν πολύ συγκεκριμένους λόγους και συμφέροντα έτσι ώστε να κατασκευάζουν εχθρούς τους αλλόθρησκους και να υποκινούν τους οπαδούς σε οργισμένες δράσεις και αντιδράσεις. Αν τα πράγματα έφταναν μέχρι εκεί θα ήταν πάλι πρόβλημα αλλά μιας ορισμένης τάξης. Αν και τα γεγονότα τρέχουν (ήδη τα διεθνή ΜΜΕ δείχνουν εικόνες από την περικυκλωμένη αμερικάνικη πρεσβεία στην Υεμένη) και μπορούν από μόνα τους πλέον να γεννήσουν και καινούρια ή σε αυτά να παρεμβληθούν και άλλοι αστάθμητοι και ανεξάρτητοι παράγοντες, τα ερωτήματα για την συγκυρία που ξέσπασε η τελευταία κρίση με επίκεντρο ένα φιλμ-φάντασμα για τον προφήτη Μωάμεθ είναι πολύ περισσότερα από τις απαντήσεις.

Για όποιον δεν βλέπει τους αραβικούς λαούς μέσα από την προπαγάνδα των δυτικών κυρίαρχων ΜΜΕ τέτοιου και ανάλογου τύπου αντιδράσεις έχουν τις ρίζες τους στην πολιτική των ιμπεριαλιστών, στην ανελέητη καταπίεση και λεηλασία που υπέστησαν και συνεχίζουν να δέχονται, στην πολιτική υποστήριξης των σιωνιστών για την γενοκτονία που διαπράττουν δεκαετίες ενάντια στους Παλαιστίνιους, στις αιματηρές επεμβάσεις και στην υποστήριξη των αντιδραστικών καθεστώτων που παρείχε για πολλά χρόνια η Δύση. Αυτά, το καθένα ξεχωριστά και όλα μαζί, αποτελούν την βάση του σύγχρονου αντί-αμερικανισμού, και αντί-δυτικισμού και φυσικά στην βάση αυτή επενδύουν και οι θρησκευτικοί ηγέτες, αστικές μερίδες και φεουδαρχικές φατρίες που διεκδικούν μια καλύτερη συμφωνία με τους ιμπεριαλιστές. Ειδικά τώρα που οι αραβικές εξεγέρσεις και ανατροπές κυοφορούν νέες ισορροπίες και συμφωνίες. Ακόμα και αν δεχθούμε πως η επίθεση στο αμερικανικό προξενείο στην Βεγγάζη ήταν προσχεδιασμένη, όπως αφήνουν να εννοηθεί παράγοντες της αμερικανικής πλευράς, αυτό δεν αλλάζει την κύρια πλευρά των γεγονότων. Από την Καζαμπλάνκα ως την Σαναά, και από εκεί ως την Ντάκα του Μπαγκλαντές και πιο μακριά η αντίδραση των μουσουλμάνων και μαζική είναι και οργισμένη και φυσικά δεν εξηγείται με τα δυτικά στερεότυπα περί Αλ Κάιντα και αλλά ευφάνταστα.

Άλλωστε οι δυτικοί ιμπεριαλιστές είναι οι τελευταίοι που δικαιούνται να μιλάνε για τους εξτρεμιστικούς ισλαμικούς πυρήνες, την Αλ Κάιντα, τους Σαλαφιστές και άλλες σέχτες, ή ακόμα και για την ενδυνάμωση των Αδελφών Μουσουλμάνων. Και παλιότερα και τώρα συνεχίζουν να τους χρησιμοποιούν κατά πως τους συμφέρει όπως ξανά-αποδείχτηκε πρόσφατα στην Λιβύη και τώρα στην Συρία, όταν θέλουν να κάνουν –δια αντιπροσώπων-επεμβάσεις και πολέμους. Ή όταν θέλουν, όπως παλιά να υπονομεύσουν τα ριζοσπαστικά κοινωνικά κινήματα και τις αριστερές δυνάμεις. Με αυτήν την έννοια η επίθεση στο αμερικάνικο προξενείο στην Βεγγάζη και ο θάνατος του αμερικάνου πρέσβη ή οι μαζικές διαδηλώσεις έξω από την αμερικάνικη πρεσβεία στο Κάιρο αλλά και σε δεκάδες πόλεις στην Αίγυπτο, στην Γάζα, στον Λίβανο, στην Τυνησία, στην Τεχεράνη και αλλού υπογραμμίζουν παρά αποκαλύπτουν ορισμένα γνωστά δεδομένα. Δείχνουν επίσης πως ο αραβικός κόσμος συνεχίζει να βρίσκεται σε μεγάλη αναταραχή, οι παλιές ισορροπίες έχουν καταρρεύσει και νέες κυοφορούνται με πολλά ενδεχόμενα ανοικτά. Οι δυτικοί ιμπεριαλιστές και οι Αμερικάνοι εν προκειμένω αντιμετωπίζουν σύνθετα προβλήματα και αδιέξοδα, ο παλιός έλεγχος έχει χαθεί και οι καινούριες σταθερές θα πάρει καιρό να διαμορφωθούν.

Τα δύσκολα ερωτήματα βρίσκονται, σχετικά με τα τελευταία γεγονότα, στην άλλη όχθη του Ατλαντικού. Δηλαδή στο αν η επίμονη προσπάθεια πρόκλησης διαμέσου της περιβόητης ταινίας, που ξεκίνησε από τον Ιούνιο και κορυφώθηκε με αβανταρίσματα και δημοσιεύσεις στις αρχές του Σεπτέμβρη αποτελεί ιδιωτική πρωτοβουλία ορισμένων θερμοκέφαλων ευαγγελιστών και κοπτών χριστιανών ή μέρος μιας προπαρασκευής ή και ενός σχεδίου για να υποκινηθεί η κρίση. Σε μια περίοδο που κορυφώνεται η προεκλογική περίοδος στις ΗΠΑ και πλησιάζουν οι εκλογές το αποτέλεσμα των οποίων είναι ακόμη σχετικά αμφίρροπο παρά το προβάδισμα Ομπάμα. Οι επόμενες ημέρες και η ακολουθία των γεγονότων θα μας δώσουν ορισμένες απαντήσεις. Αυτήν τη στιγμή μόνο εικασίες και μια ορισμένη αποτύπωση των τακτικών επιλογών και αντιπαραθέσεων μπορεί να γίνει.

Η κυβέρνηση Ομπάμα, μπροστά στην συριακή κρίση και στο ιρανικό ζήτημα, φαίνεται πως προτίμησε να μεταθέσει αποφάσεις και κινήσεις για μετά τις προεδρικές εκλογές. Η πίεση προς το Ισραήλ για αυτοσυγκράτηση, η άρνηση συνάντησης με τον Νετανιάχου, οι δηλώσεις της ΥΠΕΞ Κλίντον για την Συρία και η αποκλιμάκωση των πιέσεων και απειλών για στρατιωτική δράση, έδειξαν πως αυτή η επιλογή θα τηρηθεί, παρά τις πιέσεις από τις ακραίες μερίδες των Ρεμπουπλικανών και των λεγόμενων νέο-συντηρητικών αλλά και της κυβέρνησης Νετανιάχου και του εβραϊκού λόμπι. Αυτή η τακτική επιλογή σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει πως μια νέα προεδρία Ομπάμα θα έχει τα ίδια χαρακτηριστικά και πολιτική σχετικά με την Συρία και το Ιράν. Το πιο πιθανό είναι να ακολουθηθεί μια σκληρότερη πολιτική με προσφυγή και σε στρατιωτική δράση, έμμεση ή και άμεση.

Σαν απάντηση στην επίθεση στην Βεγγάζη, η αμερικάνικη κυβέρνηση διέταξε να προσεγγίσουν τα λιβυκά παράλια, εν είδη απειλής δύο καταδρομικά που έπλεαν στην Μεσόγειο. Ένα μάλιστα κοντά στην Κρήτη, έτσι ώστε να μην ξεχνάμε τον βαθμό εμπλοκής της χώρας στην αμερικάνικη ναυτική (και όχι μόνο) παρουσία στην περιοχή. Προς το παρόν αυτή η κίνηση φαίνεται να σχετίζεται με εντυπώσεις παρά με ουσία, αν και οι γραμμές σε αυτές τις περιπτώσεις μπορεί εύκολα να ξεπεραστούν ειδικά αν η αλληλουχία των γεγονότων το επιβάλλει. Και γι αυτό δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να υπάρχει εφησυχασμός, πολύ περισσότερο μάλιστα που στην ευρύτερη περιοχή έχουν ανοίξει πολλά και μεγάλα μέτωπα αντιπαράθεσης.

Μέρος ενός άμεσου σχεδίου, τμήμα μιας γενικότερης προπαρασκευής ή απλά μια προσπάθεια για μια τρικλοποδιά της τελευταίας στιγμής, είναι σίγουρο πως είναι αρκετοί αυτοί, στο αμερικάνικο κατεστημένο αλλά και στο Ισραήλ, που θέλουν να επιταχύνουν εξελίξεις και πολεμικές αποφάσεις. Οι Αμερικανοί γενικά αποφεύγουν με επιμέλεια να τους ξεφεύγουν φωτογραφίες νεκρών στρατιωτών τους στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν η όπου αλλού για ευνόητους λόγους. Το γεγονός πως η φωτογραφία με τον νεκρό πρέσβη ξέφυγε και βγήκε φαρδιά-πλατιά στα αμερικάνικα ΜΜΕ, αποτελεί ένα επιπλέον ανησυχητικό σημάδι. Κάποιοι θέλουν να φτιάξουν κλίμα και οι επόμενες ημέρες θα είναι κρίσιμες.
Δ.Π.