Φτάσαμε στο νέο ακαδημαϊκό έτος και αφού η νεολαία κατάφερε (όποια μπόρεσε) να αντεπεξέλθει στον κυκεώνα των πανελληνίων εξετάσεων, ειδικά φέτος που όπως φάνηκε από την πρώτη στιγμή το υπουργείο προσπάθησε να πετάξει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κομμάτι νεολαίας έξω από τα πανεπιστήμια, ήρθε η ώρα να ξεκινήσει τη σταδιοδρομία της στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Σίγουρα το κεφάλαιο που ανοίγεται έχει και πολλές χαρές, πολλές συγκινήσεις και πολλές νέες εμπειρίες, όμως θα ήταν κοροϊδία τη σημερινή περίοδο να μην αναφερθεί κάποιος στα προβλήματα που υπάρχουν και καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε. Από τη μία λοιπόν έχουμε το τσάκισμα των δικαιωμάτων που συμβαίνει συνολικά στην κοινωνία και προφανώς αφορά και τη νεολαία σαν κομμάτι του λαού. Και από την άλλη έχουμε την επίθεση στην εκπαίδευση, που ειδικά το τελευταίο διάστημα έχει ενταθεί.
Κάθε νέος σήμερα βιώνει μέσα από την οικογένεια και τον περίγυρό του την πίεση από τη συνεχώς εντεινόμενη επίθεση και το χάσιμο μέρα με τη μέρα δικαιωμάτων. Η κυβέρνηση καθημερινά κάτω από τις επιταγές των ξένων δυνάμεων ΔΝΤ, ΕΚΤ, ΕΕ περνάει μέτρα επί μέτρων. Πριν καλά καλά προλάβει ο Σαμαράς να δηλώσει πως αυτό είναι το τελευταίο πακέτο μέτρων, διαψεύδεται την επομένη ακριβώς στιγμή από την τρόικα (μέσω μέιλ) και τις επιβολές των ξένων ιμπεριαλιστών. Και δεν πρόκειται να σταματήσουν μέχρι να φτάσουν τα δικαιώματά μας στο μηδέν, μέχρι να ξεπουλήσουν και την τελευταία σπιθαμή δημόσιας περιουσίας. Μας θέλουν να δουλεύουμε με μισθούς πείνας για να πλουτίζουν κάποιες μικρές μειονότητες, τη στιγμή που ο λαός θα ζει στην ανέχεια. Αυτή είναι η ουσία της ανάπτυξης που ευαγγελίζονται, ανάπτυξη για τους λίγους και φτώχεια και εξαθλίωση για τους πολλούς.
Παράλληλα η επίθεση εντείνεται και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Το προηγούμενο καλοκαίρι ή κυβέρνηση πέρασε έναν νόμο που με την εφαρμογή του θα διαλύσει περαιτέρω τη δημόσια δωρεάν παιδεία και θα δημιουργήσει ένα πανεπιστήμιο για λίγους και εκλεκτούς. Βέβαια αντιδράσεις και κινητοποιήσεις υπήρξαν, όμως δεν έγινε δυνατό να ανατραπεί. Και αυτό με κύρια ευθύνη των ΔΑΠ και ΠΑΣΠ που τον στήριζαν με τα μπούνια, αλλά και της ΚΝΕ-ΜΑΣ με την αδιέξοδη λογική της περί μη εφαρμογής του νόμου. Οι ευθύνες όμως δεν σταματάνε εκεί αφού φέρουν και το μερίδιό τους και πιο μικρές δυνάμεις, είτε αυτή είναι η ΑΡΕΝ, που περίμενε πότε θα πέσει η κυβέρνηση για να γίνουν εκλογές και να δούμε επιτέλους τον ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση, είτε είναι η ΕΑΑΚ, που ακολουθώντας τη λογική πως αν δεν πέσει η κυβέρνηση δεν μπορούμε να έχουμε νίκη, έκοψε επί της ουσίας τα πόδια του κινήματος. Φέτος λοιπόν η κυβέρνηση επιστρέφει δριμύτερη, φέρνοντας την εφαρμογή του νόμου-πλαισίου (αφού πρώτα προσπαθεί να τα βρει με τους πρυτάνεις πετώντας τους ένα «κομμάτι της πίττας» παραπάνω). Πιστή εντολοδόχος της τρόικας, συζητάει ήδη της επιταγές της για την επιβολή διδάκτρων, αλλά και για το κόψιμο των δωρεάν συγγραμμάτων και για τις καταργήσεις ολόκληρων σχολών και τμημάτων. Τη στιγμή που ήδη τα προβλήματα είναι τεράστια από την έλλειψη καθηγητών, υλικοτεχνικής υποδομής και όχι μόνο. Θα πρέπει να έχουμε ξεκάθαρο λοιπόν πως τα μέτρα, όσο σταδιακά και αν περνάνε, μας αφορούν όλους, γιατί θα μας αγγίξουν όλους. Αν, για παράδειγμα, μπορέσουν να καθιερώσουν τα δίδακτρα ακόμα και για τους μεταπτυχιακούς, ανοίγει η κερκόπορτα για την καθολική επιβολή διδάκτρων.
Είναι αναγκαίο σήμερα να χτιστεί ένα μέτωπο αντίστασης για να μπορέσουμε να βάλουμε φραγμό στην επίθεση και να διεκδικήσουμε το μέλλον που μας αξίζει. Να βρεθούμε δίπλα σε κάθε αγωνιζόμενο κομμάτι της κοινωνίας, αλλά να συγκροτήσουμε και εμείς τις δικές μας αντιστάσεις στον χώρο που βρισκόμαστε, παίζοντας με τη σειρά μας τον ρόλο του πυροδότη για κινηματικά γεγονότα. Ξέρουμε πως δεν είναι μία εύκολη διαδικασία, αλλά στη φάση που βρισκόμαστε οι εύκολες λύσεις όχι μόνο λύσεις δεν είναι, αλλά ούτε καν ανακουφίζουν προσωρινά. Αντίθετα, στο μόνο πεδίο που έχουμε εμείς την πρωτοβουλία είναι ο δρόμος του αγώνα, έξω από λογικές συνδιαλλαγής με το σύστημα και τους εκπροσώπους του. Δεν έχουμε ανάγκη από σωτήρες, είτε δεξιούς είτε «αριστερούς». Ο μόνος υπεύθυνος να σώσει τον λαό είναι ο ίδιος ο λαός. Ως Αγωνιστικές Κινήσεις θεωρούμε πως αυτή είναι η διαδικασία για τη συγκρότηση ενός νικηφόρου φοιτητικού αλλά και λαϊκού κινήματος. Προσανατολιζόμαστε στη δημιουργία πρωτοβουλιών που θα εμπλέκουν όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο και θα δίνουν έκφραση στον καθένα που θέλει να αγωνιστεί με σημαία μας την κοινή δράση για τη συσπείρωση δυνάμεων στην κατεύθυνση του αγώνα. Προωθούμε τις αντιφασιστικές πρωτοβουλίες σαν στοιχείο του λαϊκού κινήματος, ενάντια στα τσιράκια του συστήματος που σπέρνουν τον αποπροσανατολισμό αλλά δεν χάνουν την ευκαιρία να χτυπούν αγωνιστές και τους πιο αδύναμους, τη στιγμή που με το άλλο τους χέρι στα κρυφά βάζουν πλάτη στις αντιλαϊκές πολιτικές. Καλούμε τον κάθε φοιτητή να συνταχθεί μαζί μας:
Για την ανατροπή των μνημονίων και της αντιλαϊκής πολιτικής.
Για να σπάσουμε τα δεσμά της εξάρτησης και του ιμπεριαλισμού.
Για την ανατροπή του νόμου-πλαισίου και του πανεπιστημίου του μνημονίου.
Για τα δικαιώματά μας στη δημόσια και δωρεάν παιδεία.
