Όχι στο ξεπούλημα της «Δωδώνης»

Τον τελευταίο καιρό είναι στην επικαιρότητα το ξεπούλημα της γαλακτοβιομηχανίας «Δωδώνη». Η εξέλιξη αυτή «προέκυψε» μετά την ιδιωτικοποίηση της ΑΤΕ, που κατέχει το 67% των μετοχών της, και στο έδαφος των γενικότερων εξελίξεων.
Στην περιοχή μας οι συζητήσεις, οι προβληματισμοί, οι προτάσεις διαρκούν αρκετά από τα τελευταία χρόνια και αφορούν κυρίως παρεμβάσεις πολιτικών και οικονομικών παραγόντων, τοπικά και γενικότερα, με περιεχόμενο την προοπτική της επιχείρησης, και πάντα σαν απάντηση στα προβλήματα και στις διεκδικήσεις των κτηνοτρόφων όπως αυτές εκφράζονταν κατά περιόδους.
Να αναφερθεί ότι το 33% των μετοχών της επιχείρησης το έχουν οι ΕΑΣ Ηπείρου και με αυτή την έννοια οι κτηνοτρόφοι θεωρούνται «συνιδιοκτήτες» της.

Για χρόνια ολόκληρα αυτό το ιδιοκτησιακό καθεστώς και η λειτουργία της επιχείρησης είχε «ενσωματώσει» κατακτήσεις και δικαιώματα των κτηνοτρόφων της περιοχής, αλλά και των εργαζόμενων σε αυτή, και πάντα σαν αποτέλεσμα της πάλης, τοπικά και γενικότερα, του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Για παράδειγμα, ήταν κατάκτηση να παραδίνει ο απομακρυσμένος μικροκτηνοτρόφος τα 5 κιλά γάλα έξω από τον στάβλο του. Η ύπαρξη και λειτουργία της «Δωδώνης» βοηθούσε την αποτελεσματικότητα της πάλης των κτηνοτρόφων όταν κινούνταν να διεκδικήσουν τιμές για το γάλα.
Και παραπέρα, με τη διάλυση των όποιων αγροτικών συλλόγων στα χωριά και του κινήματος γενικότερα, αποτελούσε αναφορά στις προσπάθειες πρωτοπόρων κτηνοτρόφων να οργανώσουν τις διεκδικήσεις τους (π.χ. «Όσοι κτηνοτρόφοι δίνουν γάλα στη Δωδώνη, να μαζευτούν απόψε στην πλατεία...»).

Έτσι για δεκαετίες πάνω από 20.000 κτηνοτρόφοι, οι περισσότεροι μικροπαραγωγοί-εργατοαγρότες, παρέδιναν το γάλα στη «Δωδώνη» και συμπλήρωναν έτσι το εισόδημά τους.
Όπως ειπώθηκε, αυτή η «ισορροπία» ήταν αποτέλεσμα της ύπαρξης και δράσης του όποιου εργατικού και λαϊκού κινήματος υπήρχε όλα αυτά τα χρόνια. Η υποχώρησή του λοιπόν, η διάλυση των αγροτικών συλλόγων και των κινηματικών διαδικασιών οδήγησε στην αντίστροφη πορεία.
Με τη βοήθεια του Καποδίστρια και του Καλλικράτη, με τις ντιρεκτίβες της κοινής αγροτικής πολιτικής και κυρίως με το ξεδίπλωμα της αντιλαϊκής πολιτικής που εξελίσσεται, η ύπαιθρος ερημώνει, οι κτηνοτρόφοι ξεκληρίζονται από τον τόπο τους.
Πριν αποφασίσουν λοιπόν να πουλήσουν τη «Δωδώνη», σε αυτήν παραδίνουν γάλα μόνο 6.000 παραγωγοί, η «Δωδώνη» σταματάει να παίρνει γάλα από απομακρυσμένες περιοχές, ανεβάζει το κατώτερο όριο παραλαβής στα 20 κιλά, οι τιμές που δίνει στο γάλα φέρνουν σε απόγνωση τους κτηνοτρόφους.

Απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις, όλο το προηγούμενο διάστημα, οι κτηνοτρόφοι κάνουν προσπάθειες να βγουν στο προσκήνιο, να διεκδικήσουν, να κατακτήσουν. Μόνο που οι κινήσεις τους είναι συνήθως άμαζες, αποσπασματικές και ανολοκλήρωτες. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να είναι και πολύ διαφορετικά.

Από την άλλη και με βάση το προηγούμενο όλοι οι απέναντι αλλά και οι... ενδιάμεσοι βγαίνουν στο προσκήνιο με κάθε είδους πρόταση για τη... σωτηρία της επιχείρησης, για να μείνει η επιχείρηση σε... χέρια Ηπειρωτών, για να περάσει η επιχείρηση στα χέρια των συνεταιρισμών, στα χέρια των παραγωγών και πάει λέγοντας. Και κάνουν τις προτάσεις τους σε αυτούς που μπορούν να πάρουν αποφάσεις. Έτσι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είναι αντίστοιχα με την «ΤΥΡΑΣ» και τον «ΒΙΚΟ», ο ΣΥΡΙΖΑ με τους κτηνοτρόφους, με τους κτηνοτρόφους είναι και ο διορισμένος περιφερειάρχης, αλλά... δεν τους κόβει να έχουν δυνατότητες(!), ο αιρετός είναι με την παραμονή της επιχείρησης σε χέρια Ηπειρωτών.

Απάντηση σε όλα αυτά είναι να βγουν οι κτηνοτρόφοι στο προσκήνιο. Δύσκολη απάντηση, αλλά όλες οι άλλες απλά δεν είναι απαντήσεις για τους κτηνοτρόφους. Να οργανώσουν την πάλη τους ενάντια στο ξεπούλημα της «Δωδώνης», της δουλειάς τους, της ζωής τους. Μέσα από τους συλλόγους τους για τιμές στο γάλα που να μπορούν να ζήσουν, στο πλάι του λαού για αντίσταση στην αντιλαϊκή επίθεση.