Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το 7ο είναι ένα από τα τέσσερα νοσοκομεία της δύναμης του ΙΚΑ στην Αττική. Αν και μικρό, είναι καλά εξοπλισμένο και γνωστό κυρίως για τη μονάδα αιμοκάθαρσης που διαθέτει. Οι εργαζόμενοι συνδικαλιστικά καλύπτονταν από πολλά κλαδικά σωματεία υπερτοπικής εμβέλειας με τη γνωστή σε όλους μας λειτουργία. Πριν από δυόμισι χρόνια, κόντρα σε ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ που το πολέμησαν, ίδρυσαν νοσοκομειακό σωματείο όπου συμμετέχουν οι πάντες χωρίς διακρίσεις. Συνέβαλε σε αυτό και το ότι ήδη οι πρώτες επιπτώσεις της παράδοσης της χώρας και των εργαζομένων στο ΔΝΤ, την Ε.Ε. και την Ε.Κ.Τ. γίνονταν αισθητές.
Στις πρώτες εκλογές, με μαζική συμμετοχή, αναδείχθηκε στην πλειοψηφία του Δ.Σ. ένα ψηφοδέλτιο από εργαζόμενους από τους οποίους οι περισσότεροι ασχολούνταν πρώτη φορά με το συνδικαλισμό και με πολλές και διάφορες πολιτικές απόψεις. Το βασικό που τους ένωνε ήταν η διάθεσή τους να αγωνιστούν για τα δίκια τους κόντρα στις λογικές ανάθεσης που επικρατούν στο συνδικαλιστικό κίνημα. Ο κύριος τρόπος λειτουργίας του σωματείου είναι οι συνελεύσεις όπου παίρνονται οι κυριότερες αποφάσεις.
Οι εργαζόμενοι του νοσοκομείου συμμετέχουν σε όλες τις απεργιακές κινητοποιήσεις, άλλοτε μαζικά άλλοτε λιγότερο, στις συγκεντρώσεις και πορείες, είτε με δικό τους μπλοκ είτε εντασσόμενοι σε άλλα. Συμμετείχαν στην κατάληψη του υπουργείου Υγείας, κινητοποιήθηκαν για δικά τους ζητήματα, όπου είχαν και επιτυχίες, βρίσκονται σε διαρκή κίνηση.
Το νοσοκομείο μετά την κατάργηση των υγειονομικών υπηρεσιών του ΙΚΑ συγχωνεύθηκε διοικητικά με το Κωνσταντοπούλειο της Ν. Ιωνίας, γνωστό ως «Αγία Ολγα». Τότε αρκετοί εργαζόμενοι «επέλεξαν» να πάνε στον ΕΟΠΥΥ, πιστεύοντας ότι εκεί θα ήταν καλύτερα σε σχέση με τη δουλειά τους και τους μισθούς τους. Αυτή ήταν και η πρώτη μεγάλη μείωση προσωπικού. Η άλλη πηγή μείωσης του προσωπικού ήταν η συνταξιοδότηση αλλά και η φυγή κυρίως ειδικευόμενων γιατρών που είτε τέλειωναν την ειδίκευσή τους είτε τη συνέχιζαν αλλού.
Υπήρξαν βέβαια αντιδράσεις στο θέμα της συγχώνευσης, αλλά μέσα στο κλίμα που δημιουργούσε η κυβερνητική προπαγάνδα και στις αυταπάτες που ενίσχυε κυρίως η «υπεύθυνη Αριστερά» (ο ΣΥΡΙΖΑ, π.χ., ήταν υπέρ των συγχωνεύσεων αλλά με… άλλο τρόπο) δύσκολα περνούσε από το μυαλό των εργαζόμενων (αλλά και των κατοίκων) ότι μπορεί να κλείσει το νοσοκομείο.
Το σωματείο κινήθηκε στην κατεύθυνση της δημιουργίας επιτροπής κατά του κλεισίματος όχι μόνο του 7ου νοσοκομείου αλλά και των γειτονικών, όπως η «Παμμακάριστος» που επίσης συγχωνεύθηκε με το «Αγία Ολγα», και το Γ.Ν. Πατησίων που συγχωνεύθηκε με το ογκολογικό «Αγιοι Ανάργυροι» στην Κηφισιά. Στην επιτροπή συμμετείχαν τοπικά σχήματα και συνελεύσεις των γύρω περιοχών αλλά και εργαζόμενοι από άλλους χώρους. Πραγματοποιήθηκαν συγκεντρώσεις, πορείες και συνελεύσεις που ανέδειξαν το ζήτημα στους κατοίκους, καλώντας τους να αντιδράσουν από κοινού με τους εργαζόμενους για να μην κλείσει το νοσοκομείο. Οι περισσότερες ήταν πετυχημένες και μαζικές, κυρίως όμως έδειξαν τη δυνατότητα να αναδειχθεί ένα κίνημα υπεράσπισης όχι μόνο του νοσοκομείου αλλά της δωρεάν υγείας συνολικά από τον εργαζόμενο λαό. Δυνατότητα η οποία όμως είχε να αντιμετωπίσει αρνητικές καταστάσεις, δυσπιστίες, αντιλήψεις και προβλήματα που αντιμετωπίζει συνολικά το λαϊκό κίνημα και από τις οποίες δεν είναι εύκολο να ξεφύγει κανείς! Οσο και να το θέλει και να το παλεύει.
Οι διοικήσεις του «Αγία Ολγα» και της Α’ ΥΠΕ, εφαρμόζοντας φυσικά πιστά τις κυβερνητικές πολιτικές διάλυσης σε ό,τι αφορά τους εργαζόμενους και τις ανάγκες του λαού, δεν αντικατέστησαν το προσωπικό που έλειψε, με αποτέλεσμα το νοσοκομείο εδώ και μήνες να λειτουργεί ουσιαστικά χωρίς παθολογική κλινική αφού απέμεινε ένας γιατρός και καθόλου ειδικευόμενοι. Οι τελευταίοι «επέλεξαν», μετά από… προτροπές της διοίκησης, να μεταφερθούν στο κεντρικό νοσοκομείο μιας και παραμένοντας στο παράρτημα «υπήρχε φόβος» να χάσουν την ειδίκευσή τους! Η μετακίνηση ειδικευόμενων κάτω από τον ίδιο φόβο-απειλή επεκτάθηκε και στις άλλες κλινικές του νοσοκομείου με αποτέλεσμα να έχουν απομείνει ελάχιστοι.
Καθ’ όλη τη διάρκεια του 2012, με «φιλικές» παραινέσεις η διοίκηση στο όνομα της συνεργασίας των δύο νοσοκομείων, του ενδιαφέροντος για τους ασθενείς και της καλής λειτουργίας του «Αγία Ολγα»(;), μετακινεί προσωπικό αποδυναμώνοντας κι άλλο το 7ο. Παράλληλα, στο όνομα των προβλημάτων λειτουργίας που δημιουργήθηκαν λόγω αυτής της κατάστασης, δεν συμμετέχει πια στις τακτικές εφημερίες, το ΕΚΑΒ εδώ και μήνες δεν μεταφέρει περιστατικά σε αυτό και ό,τι λειτουργεί λειτουργεί χάρη στα εξωτερικά ιατρεία και τη μονάδα αιμοκάθαρσης. Να σημειώσουμε εδώ ότι οι μετακινήσεις προσωπικού από το ένα νοσοκομείο στο άλλο τυπικά θεωρούνται παράνομες μιας και δεν υπάρχει ενιαίος οργανισμός. Κάτι που το επισήμαναν οι εργαζόμενοι και μπόρεσαν, με μαζικές αντιδράσεις, όπου συμμετείχαν επίσης κάτοικοι, να πετύχουν ανάκληση των σχετικών εντολών.
Η δηλωμένη απόφαση που αναφέραμε στην αρχή συμπληρώνεται με τη φράση «εσείς τη δουλειά σας κι εμείς τη δικιά μας» μαζί με απειλές που υπενθυμίζουν την ιεραρχία στους εργαζόμενους, κυρίως στα μέλη του Δ.Σ. που αντιδρούν. Οι εντολές μετακίνησης του προσωπικού πλέον είναι προσωπικές, σε αντίθεση με τις προηγούμενες που ήταν αριθμητικές, οπότε και με βάση τον δημοσιοϋπαλληλικό κώδικα να μην είναι δυνατή η άρνηση εκτέλεσης, ακόμη και αν είναι παράτυπες.
Το σωματείο, πέρα από νομικές ενέργειες, επικέντρωσε για άλλη μια φορά στην αντίδραση των εργαζομένων σε συνεργασία με τους κατοίκους. Κάλεσε σύσκεψη την Τετάρτη 5/9 στο χώρο του, όπου συμμετείχαν λαϊκές συνελεύσεις, τοπικά σχήματα και επιτροπές (Πατησίων, 5ου-6ου Διαμερίσματος, ΑΝΑΣΑ, Ακ. Πλάτωνα-Κολωνού-Σεπολίων κ.ά.), συνδικαλιστές από το χώρο της υγείας και της εκπαίδευσης, συλλογικότητες ανέργων αλλά και αρκετοί μεμονωμένοι κάτοικοι. Συμμετείχαν και εργαζόμενοι από το Γ.Ν. Πατησίων, από την Επιτροπή Αγώνα.
Ειπώθηκαν πολλά. Για τις επιδιώξεις των κυβερνήσεων και των υπαλλήλων τους αλλά και για την ανάγκη να αντισταθούν οι εργαζόμενοι σε όλους τους χώρους. Ιδιαίτερες ήταν οι παρεμβάσεις των ίδιων των εργαζόμενων στο 7ο που αυτές τις μέρες ζουν ακόμη πιο έντονα την κατάσταση διάλυσης ενός χώρου ο οποίος πρόσφερε σημαντικές υπηρεσίες υγείας στους κατοίκους όχι μόνο των γύρω περιοχών αλλά όλης της Αθήνας. Εκδηλη η αγωνία τους και για τη δουλειά τους μιας και αν κλείσει παύουν να υπάρχουν οι οργανικές θέσεις και τίποτα δεν τους εξασφαλίζει ότι δεν θα βρεθούν στην ανεργία. Αυτό γιατί η μετακίνηση από το ένα νοσοκομείο στο άλλο δεν σημαίνει και μεταφορά της οργανικής θέσης.
Η σύσκεψη ανέδειξε τη διάθεση όλων να στηρίξουν τον αγώνα των εργαζομένων να μην κλείσει το νοσοκομείο και πρότεινε την πραγματοποίηση, σε πρώτη φάση, συγκέντρωσης έξω από το «Αγία Ολγα».
Οι εργαζόμενοι στη συνέλευσή τους δύο μέρες μετά αποφάσισαν να γίνει η συγκέντρωση την Παρασκευή 14/9 στις 12 το μεσημέρι με κύριο αίτημα να ανακληθούν οι μετακινήσεις εργαζόμενων προς αυτό.
Οι εργαζόμενοι λοιπόν του 7ου Νοσοκομείου συνεχίζουν, μαζί με τους κατοίκους θα αγωνιστούν να σώσουν το νοσοκομείο και τη δουλειά τους. Ενας αγώνας που κρατάει πάνω από ενάμιση χρόνο, με μπρος και πίσω, με αδυναμίες και επιτυχίες. Αρκετοί έχουν αρχίσει να αλλάζουν άποψη για την οργανωμένη πάλη και αρκετοί ήδη δηλώνουν ότι ,ανεξάρτητα από την έκβαση της μάχης που δίνουν, θα συνεχίσουν να αγωνίζονται απ’ όπου κι αν βρίσκονται.
Είναι ένας αγώνας που έχει μείνει στην αφάνεια και η συζήτηση γύρω από αυτόν θα μας ωφελούσε ιδιαίτερα όλους. Το νοσοκομείο, αν δεν ήταν οι αντιδράσεις των εργαζομένων αλλά και των κατοίκων, θα είχε κλείσει προ πολλού.
