Το ιστολόγιο της Προλεταριακής Σημαίας παύει να λειτουργεί. Από αυτό το Σαββατοκύριακο συγχωνεύεται με την ιστοσελίδα του ΚΚΕ(μ-λ) σε μια νέα κοινή ιστοσελίδα της οποίας η διεύθυνση θα είναι η http://www.kkeml.gr/.

5 Σεπ 2012

Το μεγάλο ζήτημα

 Από τη μια ο επίμονος ανελέητος βομβαρδισμός για το «αναγκαίο» ή «αναπόφευκτο» νέο πακέτο μέτρων και την πληθώρα των εκδοχών με τις οποίες μπορεί αυτό να σφαγιάσει ό,τι απέμεινε στους εργαζόμενους, στους απλήρωτους, στους ανέργους, στους συνταξιούχους, στη νεολαία,  στη χώρα. Δίπλα σ' αυτόν το βομβαρδισμό, σαν σκηνές από ταινία τρόμου, παντού τα ΜΑΤ, τα κρατικά και παρακρατικά πογκρόμ, οι πλαστικές σφαίρες, τα μαζικά φονικά απεργών, ακόμα και αεροπλανοφόρα που ζώνουν θάλασσες και περιοχές. Από την άλλη, αναλύσεις και εκτιμήσεις δεξιών και αριστερών προελεύσεων για μια σειρά ζητήματα. «Δεν θα αντέξει η κυβέρνηση», «θα μας διώξουν από το ευρώ», «θα διασπαστεί η ευρωζώνη» και άλλα ανάλογα.
«Κάτι λείπει» από αυτό το σκηνικό που μοιάζει να θέλει να δώσει διέξοδο στα μεγάλα δεινά που ζει και την τρομακτική πίεση που ασκείται στο λαό μας –και στους λαούς του κόσμου- με  όσα  «θα συμβούν» από πάνω, με όσα θα επιλέξουν ή θα προκύψουν στους από πάνω. Ασφαλώς και έχουν αξία και σημασία και είναι αναγκαίες οι εκτιμήσεις για τα επόμενα βήματα των δυνάμεων του ιμπεριαλισμού και του ντόπιου συστήματος, η προσπάθεια ανίχνευσης των επιλογών τους και των ορίων που αυτές κάθε φορά έχουν. Αλλά ακόμα και παραβλέποντας το αν και πόσο σοβαρές ή πρόχειρες είναι εκτιμήσεις σαν αυτές που αναφέραμε παραπάνω, το αν και πόσο είναι αφορισμοί, επιθυμίες ή απλώς ευχές αυτών που τις διατυπώνουν, το βασικό ερώτημα που πρέπει να τεθεί δεν αλλάζει: Για ποιον και για ποιο σκοπό-στόχο είναι αναγκαίες και χρήσιμες οι εκτιμήσεις αυτές;
Ας πάμε, λοιπόν, λίγο παρακάτω προσπαθώντας να δούμε πιο συνολικά το ζήτημα. Δεν είναι αιώνιες οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και οι συνασπισμοί και σίγουρα δεν είναι αιώνια -ούτε και ιδιαίτερα μακρόχρονη- η Ευρωζώνη και η ΕΕ που εμπεριέχει τη γενετική ανωμαλία του ευρώ και τραντάζεται από την κρίση με τους ιμπεριαλιστικούς πυλώνες της μέσα στη δίνη των παγκόσμιων ανταγωνισμών. Είναι, λοιπόν, μέσα στην ιμπεριαλιστική φύση και λογική το ενδεχόμενο να μην αρκέσουν οι πυροσβέσεις και οι μανούβρες στις οποίες επιδίδονται για να διασώσουν την τωρινή συγκρότηση και συνοχή της. Και να προκύψουν τεμαχισμοί, άλλες ιμπεριαλιστικές διατάξεις στην Ευρώπη και διεθνώς και νέες υποτέλειες για το λαό μας και τους λαούς των εξαρτημένων-περιφερειακών χωρών. Ανάλογα μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι δεν είναι ισχυρή και με ορίζοντα 4ετίας η σημερινή κυβέρνηση, που από τη μια καλείται να προωθήσει παραπέρα την ιμπεριαλιστική επέλαση στο λαό και τη χώρα χωρίς να γνωρίζει τι της επιφυλάσσουν τα σχέδια και οι ανταγωνισμοί των απέξω και από την άλλη να διαχειριστεί ένα ήδη κατεστραμμένο κοινωνικό ιστό και πεδίο. Στη βάση αυτών των όρων -που δεν είναι καθόλου ορατή η αναίρεσή τους- έχει παγιωθεί η κατάσταση της… πολιτικής αστάθειας-κρίσης στη χώρα. Μήπως δεν το ζήσαμε ήδη από το περσινό καλοκαίρι; Μήπως δεν απέσυραν οι ιμπεριαλιστές την κυβέρνηση του ΓΑΠ τον περασμένο Νοέμβρη διορίζοντας ταυτόχρονα την κυβέρνηση Παπαδήμου για να συνεχίσει την επίθεση και να ψηφίσει το δεύτερο μνημόνιο;
Το προφανές και κύριο συμπέρασμα από όλα αυτά είναι ότι οι πιθανολογούμενες εξελίξεις στη συγκρότηση και διάταξη των ιμπεριαλιστικών συνασπισμών, στο ζήτημα των κυβερνητικών λύσεων μέσω των οποίων ασκεί-«νομιμοποιεί» το σύστημα την πολιτική του εξουσία, σε τίποτε δεν αλλάζουν από μόνες τους τα πράγματα υπέρ των συμφερόντων και της ζωής των λαϊκών μαζών. Αντίθετα, χρησιμοποιούνται για να σταθεροποιηθεί-ανανεωθεί, να επιδεινωθεί η ιμπεριαλιστική-καπιταλιστική κυριαρχία και εκμετάλλευση. Απαραίτητη προϋπόθεση για να αλλάξει η ζωή, δηλαδή να αποκρουστούν επιθέσεις και να διευρυνθούν οι κατακτήσεις των μαζών και ακόμα περισσότερο για να ανοίξει ο δρόμος της εθνικής-κοινωνικής απελευθέρωσης τους είναι να αλλάξει ο ταξικός πολιτικός συσχετισμός. Που με τη σειρά του προϋποθέτει τη συγκρότηση-οργάνωση των μαζών στη βάση των απαιτήσεων της ταξικής πάλης. Αυτή είναι η διάσταση  που σημειώσαμε ότι «λείπει» από το σημερινό κυρίαρχο σκηνικό της ενημέρωσης και των αναλύσεων που κυκλοφορούν. Για την υπόθεση της πάλης του λαού και για το στόχο του κινήματος για την ανατροπή της επίθεσης και στην προοπτική της ανατροπής του ίδιου του συστήματος της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης είναι αναγκαία η παρακολούθηση και οι εκτιμήσεις για τα βήματα και την κατάσταση του αντιπάλου. Αν δεν προτάσσεται η εργατική τάξη και ο λαός ως η μόνη δύναμη αλλαγής της κοινωνικής κατάστασης, αν δεν διακηρύσσεται ότι ο μόνος δρόμος αυτής της αλλαγής είναι η μαζική πάλη και σύγκρουση με το σύστημα, τότε και οι «οξύτερες» αναλύσεις –ή «αναλύσεις»- στηρίζουν τη σημερινή κατάσταση. «Εξαφανίζουν» τον ένα πόλο της σύγκρουσης, καλλιεργούν και αναπαράγουν την αναζήτηση λύσεων μέσα από το σύστημα, τις δικές του δυνάμεις και διαδικασίες. Τον «αέρα του Ολάντ», ίσως την «ανάγκη» επανεκλογής του Ομπάμα, την «αριστερή πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ», τις –κάθε φορά- επόμενες εκλογές…
Αυτό λοιπόν είναι το μεγάλο ζήτημα των ημερών και του καιρού μας. Σ' αυτό πρέπει να επικεντρωθεί η συζήτηση και η δραστηριότητα των κομμουνιστών, των αγωνιστών, όλων των εργαζόμενων και της νεολαίας. Στο πώς,  με πιο περιεχόμενο και ποια προοπτική θα οργανωθεί ο λαός. Στα δικά του σχήματα πάλης. Στα δικά του συνδικάτα, σωματεία, συλλόγους. Για να διαμορφώσει  τους δικούς όρους παρέμβασης, αντίστασης, πάλης απέναντι σε αυτό που ζούμε και απέναντι σε αυτό που έρχεται. Για να υπερασπιστεί τη ζωή που του κλέβουν κάθε μέρα. Για να χειραφετηθεί από τις συμμορίες των φονιάδων, των ληστών, των σαλτιμπάγκων που φέρνουν  νέα τσουνάμια δυστυχίας και δακρύων για το λαό μας και τους λαούς του πλανήτη.
 Είναι ανάγκη να φτιάξουμε αυτό το δικό μας «κόσμο» των ιδανικών που βάζουν τον άνθρωπο στο κέντρο των αξιών. Τον «κόσμο» της μαχητικότητας, της οργάνωσης, της αλληλεγγύης, τον κόσμο του κινήματος. Που είναι γεμάτος από τον πλούτο της λαϊκής ευφυΐας και ευρηματικότητας, γεμάτος από τον πλούτο της ανιδιοτελούς προσφοράς και αυτοθυσίας. Για να συντρίψουμε τον κόσμο των πολέμων, της ανεργίας, της πείνας, της ανελευθερίας. Για να κερδίσουμε τον κόσμο ολόκληρο.