Το ιστολόγιο της Προλεταριακής Σημαίας παύει να λειτουργεί. Από αυτό το Σαββατοκύριακο συγχωνεύεται με την ιστοσελίδα του ΚΚΕ(μ-λ) σε μια νέα κοινή ιστοσελίδα της οποίας η διεύθυνση θα είναι η http://www.kkeml.gr/.

10 Σεπ 2012

Ανάμεσα σε δυο τυφώνες

Από την εποχή της καταστροφικής Κατρίνα, πριν επτά χρόνια, τον Αύγουστο του 2005, όταν ήρθε στη διεθνή επικαιρότητα η Νέα Ορλεάνη μέχρι σήμερα που ξαναδοκιμάστηκε από τον λιγότερο καταστροφικό τυφώνα Ισαάκ, η κοινωνική κατάσταση της πλειοψηφίας των κατοίκων της πόλης αλλά και ολόκληρης της Λουϊζιάνα χειροτέρεψε δραματικά. Υπήρχε και πριν την Κατρίνα φτώχεια, περιθωριοποίηση και εγκληματικότητα στην πόλη αλλά μετά από αυτήν τα πράγματα έγιναν πολύ πιο άσχημα. Ενώ η Ορλεάνη μεγαλώνει πληθυσμιακά με ρυθμούς πολύ μεγαλύτερους από τους εθνικούς μέσους όρους, τα κοινωνικά προβλήματα μεγαλώνουν πολύ πιο γρήγορα.
Η Νέα Ορλεάνη είναι η δεύτερη στη σειρά πόλη των ΗΠΑ σε ποσοστό αστέγων και στην εισοδηματική ανισότητα. Το 27% των κατοίκων ζει σε συνθήκες φτώχειας με τα υψηλότερα ποσοστά να συγκεντρώνονται στη μαύρη και στην ισπανόφωνη κοινότητα. Το 42% των παιδιών της πόλης διαβιώνει σε συνθήκες φτώχειας και ειδικά αυτά των μαύρων οικογενειών που φτάνουν στο 65%. Αποτέλεσμα της φτώχειας, της ανεργίας και της εγκατάλειψης είναι το μεγάλο μέγεθος της εγκληματικότητας. Το ποσοστό των δολοφονιών είναι διπλάσιο από τον εθνικό μέσο όρο ενώ οι φυλακές της πολιτείας είναι οι πιο ασφυχτικά γεμάτες σε όλη τη χώρα. Ένας στους 86 ενήλικες στη Λουϊζιάνα είναι στη φυλακή (!) ενώ στο μαύρο ανδρικό πληθυσμό αυτή η αναλογία φτάνει στον 1 προς 14. Αν στην προηγούμενη αναλογία βάλουμε και αυτούς που έχουν αναστολή ή άλλους δικαστικούς περιορισμούς, η σχέση γίνεται 1 προς 7. Και αυτό είναι παγκόσμιο ρεκόρ!
Μπορεί οι φυσικές καταστροφές, που μεγάλωσαν από τις ανθρώπινες παρεμβάσεις στη φύση, να επέδρασαν στα προβλήματα αλλά οι αληθινές αιτίες δεν βρίσκονται εκεί γι' αυτήν την… τριτοκοσμική κατάσταση. Αληθινοί υπαίτιοι είναι οι πολιτικοί και οι πολιτικές στη χώρα και στην πολιτεία, που είτε με ρεπουμπλικανικό είτε με δημοκρατικό μανδύα έχουν επιτεθεί διαχρονικά και σταθερά στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων, έχουν κατεδαφίσει το ισχνό κοινωνικό κράτος και έχουν αφήσει ελεύθερους να καταστρέφουν τους άγριους νόμους της αγοράς και του κέρδους. Και φυσικά αποτελειώνουν με διάφορους τρόπους τις καταστροφές που προξενούν τα φυσικά φαινόμενα, αφήνοντας αβοήθητους τους πληθυσμούς των φτωχών να αντιμετωπίζουν τα χαλάσματα μόνοι τους.