από τον Δ. Κοντοφάκα
Μία νέα θύελλα εξοντωτικών οικονομικών μέτρων από στιγμή σε στιγμή θα ξεσπάσει πάνω στον ελληνικό λαό.
Η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, αφήνοντας στα γρήγορα πίσω της τα ψελλίσματα για «επαναδιαπραγμάτευση» του μνημονίου, για «απαγκίστρωση», για «κόκκινες γραμμές» και «ισοδύναμα μέτρα», με τα οποία έπαιζε στις εκλογές τον σκοπό της εξαπάτησης και του αποπροσανατολισμού του ελληνικού λαού, χορεύει τώρα για καλά στον ρυθμό που υπαγορεύει η τρόικα. Κλιμακώνοντας το καταστροφικό έργο των κυβερνήσεων Παπανδρέου και Παπαδήμου επιδιώκει να εξαναγκάσει τον ελληνικό λαό να πληρώσει άλλα 11,5δις.€, που μπορεί να φτάσουν και τα 20 μέχρι το 2014. Ένα πελώριο ποσό που αγγίζει σχεδόν το 1/3 του ελληνικού κρατικού προϋπολογισμού ή το 10% του ελληνικού ΑΕΠ και που η βίαιη απόσπαση του από τον ελληνικό λαό θα σημάνει μια θηριώδη οικονομική και κοινωνική ισοπέδωση του.
Η κυβέρνηση Σαμαρά έχει έτοιμη μια βόμβα μνημονιακών μέτρων που περιλαμβάνει δεκάδες χιλιάδες απολύσεις στο δημόσιο με τον μανδύα της εφεδρείας, της συνταξιοδοτικής ωρίμανσης και της διαθεσιμότητας, παραπέρα βαθιές περικοπές στις κύριες και επικουρικές συντάξεις, στους μισθούς, στα δώρα, στις αποζημιώσεις και στα εφάπαξ, επέκταση του άγριου φορολογικού χαρατσώματος, σύγχρονα σκλαβοπάζαρα με την μορφή των «ειδικών επενδυτικών ζωνών», βαρύ πετσόκομμα των δημόσιων δαπανών για την πρόνοια, την υγεία, την παιδεία και τις άλλες κοινωνικές υπηρεσίες, ταχύρρυθμες ιδιωτικοποιήσεις και εκποίηση της δημόσιας περιουσίας που φτάνει μέχρι και την διάθεση ελληνικών βραχονησίδων.
Η ρίψη μιας τέτοιας βόμβας πάνω σ΄ έναν λαό, ρημαγμένο από την πρωτοφανή ανεργία και φτώχεια που έφερε η διετής μνημονιακή πολιτική θα έχει τραγικές συνέπειες. Με τη μείωση του ΑΕΠ να ξεπερνά το 25%, με τη μείωση του λαϊκού εισοδήματος να υπερβαίνει το 50%, με την ανεργία να εκτινάσσεται στο 25% , με τα λουκέτα στις επιχειρήσεις να ανέρχονται σε χιλιάδες και γενικότερα με τις παραγωγικές δυνάμεις να υφίστανται μια τεράστια καταστροφή, η Ελλάδα γνωρίζει την μεγαλύτερη αντιδραστική οπισθοδρόμηση στην μεταπολεμική ιστορία της
*
O ελληνικός λαός πληρώνει ακριβά την βαθιά κρίση του ελληνικού καπιταλισμού που εκτυλίσσεται στα πλαίσια μιας παγκόσμιας κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος. Μιας παγκόσμιας κρίσης που εξακολουθεί να μαίνεται, οξύνοντας τις καπιταλιστικές αντιθέσεις και τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Που η χρηματιστική ολιγαρχία και η διεθνής κεφαλαιοκρατία προσπαθεί να την αντιμετωπίσει με την πιο άγρια εκμετάλλευση και καταπίεση της εργατικής τάξης και των λαών, με την ιμπεριαλιστική καταλήστευση των εξαρτημένων χωρών και την κλιμάκωση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, όπως αυτή που βρίσκεται τώρα σε εξέλιξη σε βάρος της Συρίας και του Ιράν.
Η καπιταλιστική κρίση έχει τυλίξει με ιδιαίτερα ένταση την ΕΕ, απλώνοντας πάνω από την εργατική τάξη και τους λαούς της ευρωπαϊκής ηπείρου την βαρβαρότητα της πολιτικής των μνημονίων, η οποία ξεκίνησε από τις πιο αδύνατες και εξαρτημένες χώρες της αλλά τώρα αγκαλιάζει και ισχυρότερες καπιταλιστικές χώρες, όπως η Ισπανία και η Ιταλία. Οι συνέπειες της κρίσης πλήττουν και την Γαλλία, περικυκλώνουν και την Γερμανία και έχουν βάλει σε δοκιμασία την αντοχή της ευρωζώνης.
Η βασική ιδιομορφία του ελληνικού καπιταλισμού, ο εξαρτημένος χαρακτήρας του, έχει σαν αποτέλεσμα η χώρα μας να βιώνει πιο οδυνηρά τις επιπτώσεις από την κρίση, που έχει και την ιδιαίτερη μορφή μιας βαθιάς κρίσης χρέους. Η κρίση του εξαρτημένου ελληνικού καπιταλισμού έχει φέρει ένταση της εκμετάλλευσης και καταπίεσης του ελληνικού λαού από τους ιμπεριαλιστές δανειστές-τοκογλύφους και ένταση της εκμετάλλευσης και καταπίεσης του από την ντόπια μεγαλοαστική τάξη. Ο ελληνικός λαός υποφέρει, έτσι, κάτω από την διπλή κυριαρχία του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας πλουτοκρατικής ολιγαρχίας με διπλή ένταση τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης, που συμπυκνώνονται στην πολιτική των διαδοχικών μνημονίων και δανειακών συμβάσεων των ελληνικών κυβερνήσεων, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Σε μια πολιτική που βυθίζει τον ελληνικό λαό στο βάλτο μιας πρωτόγνωρης ανεργίας και φτώχειας και την χώρα σε ένα καθεστώς νεοαποικιακού ελέγχου από τα ξένα ιμπεριαλιστικά κέντρα.
*
Αυτήν την πολιτική ήλθε να την συνεχίσει και να την κλιμακώσει η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ. Το κυβερνητικό μέτωπο που συγκρότησαν τα βασικά κόμματα της μεγαλοαστικής τάξης,η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, από τα τέλη του 2011 με στόχο να περάσουν τα μέτρα των μνημονίων και να αντιμετωπίσουν τις μεγάλες λαϊκές αντιδράσεις, αναμορφώθηκε μετά τις πρόσφατες εκλογές με τη ΝΔ να αναλαμβάνει το πρώτο ρόλο και την ΔΗΜΑΡ να προσκολλάται σαν άθλιο δεκανίκι στην νέα μνημονιακή κυβέρνηση.
Μέσα από τις βουλευτικές εκλογές το κυρίαρχο αστικό πολιτικό σύστημα επεδίωξε να εκτονώσει τις ισχυρές πιέσεις που δέχτηκε από τους σημαντικούς αντιμνημονιακούς εργατικούς λαϊκούς αγώνες της διετίας που πέρασε, να «μπαλώσει» προσωρινά την πολιτική κρίση του και να μπορέσει να συνεχίσει την εφαρμογή της μνημονιακής πολιτικής. Οι βουλευτικές εκλογές ανέδειξαν μια νέα πολιτική διάταξη στο αστικό σκηνικό, όπου η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ ανέλαβε την διεκπεραίωση του μνημονιακού έργου ενώ θα πρέπει να σημειωθεί και η προώθηση της φασιστικής Χρυσής Αυγής, μιας δύναμης που με αιχμή τον αντικομμουνισμό, τον ρατσισμό και την ταγματασφαλίτικη βία και τρομοκρατία λειτουργεί σαν καρφί στα πλευρά του λαϊκού προοδευτικού και δημοκρατικού κινήματος.
Με μια καθημερινή καταιγιστική προπαγάνδα εκβιασμών και εξαπάτησης, η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ προχωρεί τώρα στην απαρέγκλιτη προώθηση των εντολών της τρόικας με ένα εκτεταμένο πακέτο νέων σκληρών μνημονιακών μέτρων, σύμφωνα με την δέσμευση που έδωσε ο Σαμαράς στα ιμπεριαλιστικά κέντρα ότι «θα πληρώσουμε στο ακέραιο».
*
Στην πρώτη γραμμή της ημερήσιας διάταξης του εργατικού και λαϊκού κινήματος βρίσκεται το ζήτημα της αντίστασης και απόκρουσης αυτής πολιτικής που σπρώχνει την εργατική τάξη και το λαό να ζουν σε συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα, πείνας και εξαθλίωσης, να βαδίζουν στο δρόμο του αργού θανάτου.
Η όσο το δυνατό πιο μαζική και πλατιά κινητοποίηση των εργατικών και λαϊκών μαζών, η όσο το δυνατόν πιο οργανωμένη, σταθερή και επίμονη διεξαγωγή μαζικών αγώνων ενάντια στην πολιτική των μνημονίων είναι το κλειδί για την λύση αυτού του ζητήματος.
Ο στόχος της συγκρότησης και του δυναμώματος ενός πανεργατικού-παλλαϊκού μετώπου αντίστασης και ανατροπής της πολιτικής της κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ είναι υπόθεση του μαζικού εξωκοινοβουλευτικού κινήματος και συνδέεται με τις αγωνιστικές δραστηριότητες, τις προσπάθειες και τις πρωτοβουλίες που πρέπει να αναπτυχθούν μέσα στις μαζικές οργανώσεις της εργατικής και λαϊκής πάλης, μέσα στα συνδικάτα και τις συλλογικές οργανώσεις συσπείρωσης και πάλης των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στις αγροτικές περιοχές αλλά και για το στήσιμο σωματείων και συλλογικών σχημάτων πάλης όπου δεν υπάρχουν.
Όλη αυτή η μαζική δραστηριότητα θα πρέπει να συγκλίνει στο να πραγματοποιηθούν κινητοποιήσεις, συλλαλητήρια, απεργιακοί αγώνες, στο να πάρουν όλες αυτές οι κινητοποιήσεις μια ενωτική μορφή, να έχουν συντονισμό και την μεγαλύτερη δυνατή μαζικότητα, έτσι ώστε η δύναμη πυρός τους ενάντια στην πολιτική κυβέρνησης –τρόικας να αποκτά την μεγαλύτερη ισχύ. Από την άποψη αυτή είναι αναγκαία και η κλιμάκωση της πίεσης στις ανώτερες συνδικαλιστικές οργανώσεις να κηρύξουν πανεργατικές-παλλαϊκές κινητοποιήσεις .
Ένας τέτοιος προσανατολισμός πάλης απαιτεί την αποδυνάμωση και την εξουδετέρωση της γραμμής της ενσωμάτωσης και του συμβιβασμού με την πολιτική των μνημονίων, της αδρανοποίησης του συνδικαλιστικού κινήματος που διαπερνά την πολιτική των ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ και της πλειοψηφίας των μεγάλων συνδικαλιστικών οργανώσεων, όπου οι γραφειοκρατικοί μηχανισμοί των παρατάξεων της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, παρά την σχετική αποδυνάμωση τους και τις διασπάσεις τους εξακολουθούν να παίζουν κεντρικό ρόλο και να κρατούν τα βασικά συνδικαλιστικά πόστα.
Απαιτεί την αντιπαράθεση με την πολιτική της «υπεύθυνης αντιπολίτευσης» που προωθούν οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ μέσα στο μαζικό κίνημα. Μια πολιτική που στηρίζοντας τις θέσεις της «επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου», της δήθεν αντιμνημονιακής πολιτικής που εγγυάται την θέση της Ελλάδας στην ΕΕ, υπονομεύει τον στόχο της ανατροπής των μνημονίων και της πάλης ενάντια στην ΕΕ.
Απαιτεί σταθερό μέτωπο κριτικής στην πολιτική των δυνάμεων του ΚΚΕ που με τις θέσεις και την πρακτική τους οδηγούν σε απομόνωση από τους εργαζόμενους, σε διάσπαση των εργατο-λαϊκών κινητοποιήσεων, σε υπόσκαψη του εθνικοανεξαρτησιακού αγώνα.
Απαιτεί την απόρριψη θέσεων και πρακτικών όπως της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που συγκοινωνούν με την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ.
Απαιτεί οι αγωνιστικές δυνάμεις που συμφωνούν να προωθήσουν τον παραπάνω προσανατολισμό οικοδόμησης του πανεργατικού-παλλαϊκού μετώπου αντίστασης ενάντια στην πολιτική των μνημονίων, της φτώχειας ,της ανεργίας και της ξένης εξάρτησης ,με τις απαιτήσεις και προϋποθέσεις που θέτει, να συνεργασθούν και να αναπτύξουν κοινή δράση .
*
Σ’ αυτό το κεφάλαιο ξεχωριστή συμβολή μπορεί να δώσει η Πρωτοβουλία για την Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία που συγκροτήθηκε με την υποστήριξη, του ΚΚΕ(μ-λ) του Μ-ΛΚΚΕ, και ανένταχτων αγωνιστών και ξεκίνησε τα βήματα της εδώ και λίγους μήνες.
Η Πρωτοβουλία μετωπικής πολιτικής συνεργασίας μας έχει διακηρύξει ότι θέλει να συμβάλει στην δημιουργία συντονισμένου κινήματος αντίστασης στην άγρια αντιλαϊκή επίθεση και στην ιμπεριαλιστική υποδούλωση και συνδέει τους στόχους της με την γενική κατεύθυνση στην οποία πρέπει να στραφεί η λαϊκή πάλη, με τους ευρύτερους στόχους και την προοπτική μας.
Οι στόχοι και η γενική κατεύθυνση της είναι αλληλένδετοι με την θέση ότι η «κυρίαρχη Αριστερά» δεν υπηρετεί τις πολιτικές αναγκαιότητες και προτεραιότητες που θα έπρεπε να τίθενται για το κίνημα και ότι, από την σκοπιά αυτή, το πολιτικό περιεχόμενο και ο ευρύτερος προσανατολισμός μας βρίσκονται σε αντιπαράθεση με όλες τις βαθιά λαθεμένες πολιτικές θέσεις και κατευθύνσεις που προκαλούν ζημιά στην υπόθεση του λαϊκού, αριστερού και ευρύτερου κομμουνιστικού κινήματος:
-Σε αντιπαράθεση με την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, που μετά τις εκλογές, με την μετεξέλιξη της σε πολιτική της «υπεύθυνης αντιπολίτευσης» μετατοπίσθηκε ακόμα πιο κοντά στην κυρίαρχη αστική πολιτική, δίνοντας εγγυήσεις για την διατήρηση της θέσης της Ελλάδας μέσα στην ΕΕ και την υλοποίηση των δεσμεύσεων που προκύπτουν από την ΕΕ, υποστηρίζοντας την «επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης», συναινώντας στην «αναγκαιότητα των διαθρωτικών αλλαγών», στην μερική ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας και στην «επανακεφαλαιοποίηση» των τραπεζών, αυτοπροβάλλοντας τον ΣΥΡΙΖΑ ως «ανάχωμα των ανεξέλεγκτων κοινωνικών συγκρούσεων» υποδηλώνοντας ότι οι αγώνες δεν είναι προτεραιότητα.
-Σε αντιπαράθεση με την πολιτική του ΚΚΕ που με την υποβάθμιση των αντιμνημονιακών αιτημάτων και την υποκατάσταση τους με άλματα για την «λαϊκή εξουσία», με την καλλιέργεια εκλογικών αυταπατών με την απόρριψη της πάλης ενάντια στην ιμπεριαλιστική εξάρτηση της Ελλάδας και την πολεμική του κατά του αιτήματος της εθνικής ανεξαρτησίας, με τους ανεκδιήγητους ισχυρισμούς του ότι οι κομμουνιστές δεν έχουν σχέση με την αριστερά σέρνει σε ένα δρόμο αποκοπής από τις εργατικές και λαϊκές μάζες (όπως έδειξε και το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών), αποδυνάμωσης του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος.
-Σε αντιπαράθεση με πολιτικές των αποκαλούμενων μεταβατικών προγραμμάτων-τύπου ΑΝΤΑΡΣΥΑ και όχι μόνο- που μιλούν για διαγραφές του χρέους, εθνικοποιήσεις τραπεζών, εργατικούς ελέγχους κλπ. Αναπαράγοντας μέσα στο κίνημα ρεφορμιστικές λογικές.
-Σε αντιπαράθεση με τα αστικά και μικροαστικά ιδεολογήματα και την τυφλή –μηδενιστική «δράση» του αναρχικού και αντιεξουσιαστικού χώρου
Η Πρωτοβουλία μας στους λίγους μήνες συγκρότησης της έδωσε μια πρώτη παρουσία της στο εργατικό και λαϊκό κίνημα, έπαιξε ρόλο στο ότι οι βασικές δυνάμεις που την συγκρότησαν, το Μ-ΛΚΚΕ και το ΚΚΕ(μ-λ), έδωσαν από κοινού την σκληρή μάχη των διπλών βουλευτικών εκλογών, ωστόσο, τώρα καλείται να αναπτύξει την δυναμική της.
Να συνενώσει στην μετωπική πολιτική συνεργασία της όλες τις δυνάμεις και τους αγωνιστές που συμφωνούν με τις θέσεις της και τον προσανατολισμό της.
Να διαδώσει όσο το δυνατόν πιο πλατιά τις θέσεις της και να αποκτήσει μια ενιαία και συντονισμένη πανελλαδική παρέμβαση στο εργατικό και λαϊκό κίνημα για τα κεντρικά πολιτικά ζητήματα που θα συνδυάζεται με την δραστήρια παρέμβαση της σε τοπικά και αλλά ειδικά προβλήματα.
Να διευρύνει τα ερείσματα της στους χώρους δουλειάς και τις γειτονιές
Να συμβάλει στην αγωνιστική συσπείρωση εργατικών και λαϊκών δυνάμεων και στην διαμόρφωση όρων για την πραγματοποίηση μαζικών αγώνων
Να συμμετάσχει μαχητικά στους μαζικούς αγώνες που γίνονται και θα γίνουν, πανελλαδικούς-κλαδικούς-τοπικούς, και να τους μπολιάσει με έναν σωστό προσανατολισμό.
Η Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία έχει ανάγκη από μια οργανωτική συγκρότηση που να αντιστοιχεί και να εξυπηρετεί αυτήν την δράση της και τις επιδιώξεις της .
Έχει ανάγκη από μια κεντρική έκφραση που να συντονίζει την πανελλαδική παρέμβαση της αλλά και από τοπικές εκφράσεις που θα υλοποιούν την πολιτική της και θα καταπιάνονται πιο ειδικά με τα τοπικά ζητήματα, μέσα στο πλαίσιο των γενικών κατευθύνσεων της.
Έχει ανάγκη από μια λειτουργία που να εξασφαλίζει την σταθερή παρέμβαση της, την πλαισίωση της με νέους αγωνιστές και νέες δυνάμεις, την ζωντανή συμμετοχή των αγωνιστών της στην διαμόρφωση της δράση της.
Προς αυτήν τη κατεύθυνση χρειάζεται τώρα να κινηθούμε ενεργητικά.
