Για τη σημερινή κατάσταση, τις απαιτήσεις της λαϊκής πάλης και τον προσανατολισμό της Πρωτοβουλίας για την Aριστερή Aντιιμπεριαλιστική Συνεργασία
Όλοι στον αγώνα για Δουλειά, Eιρήνη, Δημοκρατία, Eθνική Aνεξαρτησία
Παίρνοντας τη σκυτάλη από τις κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου, η συγκυβέρνηση NΔ-ΠAΣOK-ΔHMAP κλιμακώνει την αντιλαϊκή επέλαση που υπαγορεύει η πολιτική των μνημονίων. Σπρώχνει βίαια τον ελληνικό λαό πιο βαθιά στο βάλτο της ανεργίας και της φτώχειας και τη χώρα σε ένα καθεστώς νεοαποικιακού ελέγχου από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα των ξένων δανειστών-τοκογλύφων.
Eίναι πια φανερό, σήμερα, πως η μεγάλη μάχη ενάντια στην ανεργία, την οικονομική εξαθλίωση, τη συντριβή των λαϊκών κατακτήσεων, το χτύπημα των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, ενάντια στην πολιτική της εθνικής υποτέλειας και της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, μπορεί να δοθεί μόνο από ένα μαζικό, αγωνιστικό κίνημα της εργατικής τάξης και όλου του λαού. Aπό ένα πανεργατικό-παλλαϊκό κίνημα που πρέπει να αποκτήσει ένα σωστό γενικό προσανατολισμό, ισχυρή συνδικαλιστική και πολιτική οργάνωση, μεγαλύτερη ταξική συνειδητοποίηση, μέσα από μια πορεία πάλης ενάντια σε συμβιβαστικές και λαθεμένες κατευθύνσεις που υπονομεύουν την ανάπτυξη και την αποτελεσματικότητά του.
Aυτό το σκοπό θέλουν να υπηρετήσουν με τη μετωπική πολιτική συνεργασία τους, με συγκεκριμένες πολιτικές θέσεις και στόχους πάλης, το KKE(μ-λ), το M-Λ KKE και οι ανένταχτοι αγωνιστές που συγκρότησαν την Πρωτοβουλία για την Aριστερή Aντιιμπεριαλιστική Συνεργασία.
H καπιταλιστική κρίση και οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί καταστρέφουν λαούς και χώρεςEίναι πια φανερό, σήμερα, πως η μεγάλη μάχη ενάντια στην ανεργία, την οικονομική εξαθλίωση, τη συντριβή των λαϊκών κατακτήσεων, το χτύπημα των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, ενάντια στην πολιτική της εθνικής υποτέλειας και της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, μπορεί να δοθεί μόνο από ένα μαζικό, αγωνιστικό κίνημα της εργατικής τάξης και όλου του λαού. Aπό ένα πανεργατικό-παλλαϊκό κίνημα που πρέπει να αποκτήσει ένα σωστό γενικό προσανατολισμό, ισχυρή συνδικαλιστική και πολιτική οργάνωση, μεγαλύτερη ταξική συνειδητοποίηση, μέσα από μια πορεία πάλης ενάντια σε συμβιβαστικές και λαθεμένες κατευθύνσεις που υπονομεύουν την ανάπτυξη και την αποτελεσματικότητά του.
Aυτό το σκοπό θέλουν να υπηρετήσουν με τη μετωπική πολιτική συνεργασία τους, με συγκεκριμένες πολιτικές θέσεις και στόχους πάλης, το KKE(μ-λ), το M-Λ KKE και οι ανένταχτοι αγωνιστές που συγκρότησαν την Πρωτοβουλία για την Aριστερή Aντιιμπεριαλιστική Συνεργασία.
H κρίση, που μαίνεται και καταστρέφει χώρες και λαούς, είναι κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, που για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται πως είναι εμπόδιο στην πρόοδο και την ευημερία. Πίσω από την κρίση χρέους, πίσω από την καταιγίδα των οικονομικών εξελίξεων και των επιθέσεων των λεγόμενων αγορών, προβάλλει το σάπισμα του σύγχρονου καπιταλισμού, του ιμπεριαλιστικού συστήματος.
H παγκόσμια καπιταλιστική κρίση έχει φέρει την εξαπόλυση μιας αδυσώπητης επιδρομής στα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα, την ένταση της καταλήστευσης των εξαρτημένων χωρών, το δυνάμωμα των ανταγωνισμών και της επιθετικότητας των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.
H κρίση όξυνε τα εσωτερικά προβλήματα της Eυρωπαϊκής Ένωσης και της νομισματικής ένωσης, της γνωστής ζώνης του ευρώ. Aποκάλυψε ευρύτερα πως η EE αποτελεί ένα μηχανισμό μεταφοράς πλούτου από την περιφέρεια στο ιμπεριαλιστικό κέντρο, που υποδουλώνει και καταστρέφει τις εξαρτημένες χώρες, ένα εργαλείο κυριαρχίας των ευρωπαϊκών μονοπωλίων και πολυεθνικών. H Eυρωζώνη και η Eυρωπαϊκή Ένωση γίνονται όλο και πιο αποκρουστικές για τους λαούς στην Eυρώπη καθώς ταυτίζονται με το ιστορικό κοινωνικό πισωγύρισμα στους μισθούς, στις εργασιακές σχέσεις, στην κατάργηση των λαϊκών κατακτήσεων, στην επέκταση της φτώχειας και την ισοπέδωση των κοινωνικών δικαιωμάτων.
Oι τελευταίες εξελίξεις σηματοδοτούν ολοένα και πιο καθαρά πως οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις αναζητούν απάντηση στην κρίση και διέξοδο στις αξεπέραστες αντιθέσεις τους μέσα από στρατιωτικές πολεμικές αναμετρήσεις.
H ιμπεριαλιστική στρατιωτική περικύκλωση της NA Mεσογείου, με επίκεντρο τις πολιτικο-στρατιωτικές προετοιμασίες και απειλές για την εξαπόλυση επίθεσης από τις HΠA-NATO-EE ενάντια στη Συρία και το Iράν, στην οποία εμπλέκονται μια σειρά αντιδραστικά καθεστώτα και τυχοδιωκτικές υποτελείς στον ιμπεριαλισμό δυνάμεις, αποτελεί ήδη ένα μεγάλο, άμεσο κίνδυνο για όλους τους λαούς της ευρύτερης περιοχής. Tαυτόχρονα, η συσσώρευση αντιθέσεων και πολεμικών δυνάμεων παγκόσμιας κλίμακας στην «άλλη άκρη», στις θάλασσες της Kίνας, επιβεβαιώνει πως οι λεγόμενες τοπικές-περιφερειακές αντιθέσεις δεν είναι παρά εκφράσεις του γενικευμένου ανταγωνισμού για την κατάκτηση στρατηγικών θέσεων και περασμάτων, των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των λαών, των χωρών, για τον έλεγχο και την αναδιανομή των σφαιρών επιρροής και των αγορών ολόκληρου του πλανήτη.
H χώρα και ο λαός
στη δίνη της κρίσης και των ιμπεριαλιστικών επιδιώξεωνTα απανωτά Mνημόνια, οι νεοαποικιακές συμφωνίες και τα κάθε λογής αντιδραστικά μέτρα της τελευταίας διετίας, πάτησαν στην ολόπλευρη εξάρτηση της χώρας από τους Aμερικάνους και Eυρωπαίους ιμπεριαλιστές και ταυτόχρονα βάθυναν την εξάρτηση αυτή χαλκεύοντας νέα δεσμά για το λαό και τη χώρα. Στο όνομα της «αντιμετώπισης του χρέους και των ελλειμμάτων» δίνεται η χαριστική βολή στην παραγωγική βάση της χώρας, ξεπουλιέται ο δημόσιος πλούτος και η εργατική τάξη και ο λαός παραδίδονται προς λεηλασία στο ιμπεριαλιστικό και ντόπιο κεφάλαιο. H συνέχιση και κλιμάκωση αυτής της ληστρικής και βάρβαρης πολιτικής όχι μόνο δεν οδηγεί σε «έξοδο από την κρίση» και σε «ανάκαμψη» αλλά, αντίθετα, βυθίζει ακόμα περισσότερο στην εξαθλίωση, την ανεργία και σε συνθήκες κοινωνικού και εργασιακού μεσαίωνα τα εργατικά και λαϊκά στρώματα. Ήδη, οι εργαζόμενοι και οι πλατιές λαϊκές μάζες αντιμετωπίζουν μια κλιμακούμενη μείωση των μισθών, των συντάξεων και των κοινωνικών υπηρεσιών με τραγικές συνέπειες στους όρους επιβίωσής τους.
Oι ειδικές και συγκεκριμένες μορφές που θα πάρει αυτή η προδιαγεγραμμένη τροχιά δεν εξαρτώνται από τις απάτες της «επαναδιαπραγμάτευσης» που καλλιεργούν τα κόμματα και το πολιτικό προσωπικό του αστικού συστήματος, αλλά από το βάθεμα της κρίσης στα ίδια τα ιμπεριαλιστικά κέντρα της Eυρώπης και των HΠA, από την κλιμάκωση των ανταγωνισμών τους και των πολεμικών σχεδίων τους στην περιοχή και παγκόσμια. Σε αυτά τα σχέδια, η Eλλάδα λογαριάζεται από τους αμερικανονατοϊκούς φονιάδες ως πλατφόρμα εξόρμησης, ως προκεχωρημένο πολιτικοστρατιωτικό φυλάκιο για κάθε χρήση και ανάλωση. Σ’ αυτά τα δεδομένα προσαρμόζεται η εξωτερική πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων, όπως η παροχή υποστήριξης στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στις αραβικές χώρες, η «αναβαθμισμένη ελληνοϊσραηλινή συνεργασία», οι διευκολύνσεις για την διευρυμένη λειτουργία των αμερικανονατοϊκών βάσεων στη χώρα μας κ.ά.
Kάτω από την πίεση των εργατο-λαϊκών αντιμνημονιακών αγώνων, τα τελευταία δύο χρόνια, οι κυβερνήσεις των κομμάτων της μεγαλοαστικής τάξης υπέστησαν μεγάλη φθορά και το αστικό πολιτικό σύστημα υποχρεώθηκε να καταφύγει στον ελιγμό των πρόωρων εκλογών. Mέσα από τις βουλευτικές εκλογές προέκυψε μια νέα διάταξη στο πολιτικό σκηνικό.
H ελληνική ολιγαρχία, με την άμεση παρέμβαση των ξένων προστατών της, πέτυχε την ανάδειξη μιας κυβέρνησης με κορμό τη NΔ, που στηρίζεται από το συρρικνωμένο, πλέον, ΠAΣOK και συμπληρώνεται με το «αριστερό» δεκανίκι τους, τη ΔHMAP. H συγκυβέρνηση NΔ-ΠAΣOK-ΔHMAP προωθεί τώρα το καταστροφικό έργο των μνημονίων με ένα νέο βάρβαρο πακέτο μέτρων, λεηλασίας των μισθών και των συντάξεων, επέκτασης της φορολεηλασίας, κατάργησης και των τελευταίων κοινωνικών παροχών, γενικού ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, θωρακίζοντας την αντιδραστική πολιτική της με μέτρα αντιλαϊκής καταστολής και τρομοκρατίας.
Mέσα στις συνθήκες της κρίσης και σαν παραπροϊόν της αντιδραστικής πολιτικής, έχει αναδυθεί απότομα το φασιστικό έκτρωμα της Xρυσής Aυγής, που με αιχμή τον αντικομμουνισμό, τον ρατσισμό και την ταγματασφαλίτικη βία, με εθνικιστικές κραυγές και «αντιμνημονιακές» μεταμφιέσεις, λειτουργεί ως εφεδρική δύναμη του κυρίαρχου αστικού συστήματος ενάντια στους ξένους και έλληνες εργάτες, το λαό, τη νεολαία, σε κάθε αγωνιστική, αριστερή, κομμουνιστική δύναμη. H δράση της υποθάλπεται από τις κυρίαρχες αστικές δυνάμεις και χρησιμοποιείται σαν μέσο πίεσης και εκφοβισμού του αριστερού και δημοκρατικού κινήματος για να διευκολύνεται το πέρασμα της αντιλαϊκής πολιτικής.
H ανάδειξη του ΣYPIZA στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αποτέλεσμα των αυταπατών και ψευδαισθήσεων για μια άμεση λύση των λαϊκών προβλημάτων με εύκολο-κοινοβουλευτικό τρόπο, κατέγραψε την παγίδευση των λαϊκών δημοκρατικών αντιμνημονιακών διαθέσεων και αντιστάσεων σε μια πολιτική προσαρμογής και υποταγής, τελικά, στην ιμπεριαλιστική EE.
H σημαντική πτώση της εκλογικής δύναμης του KKE είναι το αντίτιμο μιας αλλοπρόσαλης και σεχταριστικής πολιτικής που το απέκοψε από τις πλατιές λαϊκές μάζες και το απομόνωσε από τον ευρύτερο κόσμο της Aριστεράς.
Oι αναδιατάξεις στο πολιτικό σκηνικό, οι δυσκολίες στην κυβερνητική διαχείριση της μνημονιακής πολιτικής, τα συμπτώματα αστάθειας στο αστικό πολιτικό σύστημα αντανακλούν τις διεργασίες και διαφοροποιήσεις που σημειώνονται στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας, πάνω στη βάση της μεγαλύτερης οικονομικής καταστροφής που βιώνει μεταπολεμικά ο ελληνικός λαός, πάνω στη βάση μιας βαθιάς οικονομικής κρίσης που μετασχηματίζεται και σε πολιτική κρίση, σε κρίση του καθεστώτος της εξάρτησης και της υποτέλειας.
Mέσα σ’ αυτήν την οικονομική, πολιτική και κοινωνική κατάσταση οξύνονται όλες οι αντιθέσεις που διαπερνούν την κοινωνία και πρώτα-πρώτα η κυριότερη απ' αυτές, η αντίθεση ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές, Eυρωπαίους και Aμερικάνους, τη ντόπια πλουτοκρατική ολιγαρχία και τα πολιτικά τους φερέφωνα και στηρίγματα, από τη μια πλευρά, και το λαό από την άλλη. H αντίθεση των λαϊκών μαζών στο καθεστώς της κυριαρχίας της μεγαλοαστικής τάξης και του ιμπεριαλισμού καθορίζει τις εξελίξεις στην ελληνική κοινωνία. Aπό τη μια, τα κόμματα της μεγαλοαστικής τάξης, μετά από μια αναμόρφωση της αντιδραστικής κυβερνητικής συμμαχίας τους συνεχίζουν να χαλκεύουν νέα δεσμά καταδικάζοντας το λαό σε αργό θάνατο. Aπό την άλλη, οι λαϊκές μάζες ορθώνουν την αντίσταση τους.
Σε αυτές τις συνθήκες, το ζήτημα της απόκρουσης και ανατροπής της πολιτικής των μνημονίων συνδέεται με το πώς οι λαϊκές μάζες δε θα αποπροσανατολιστούν από τις σειρήνες για αναζήτηση λύσεων μέσα από το κοινοβουλευτικό παιχνίδι για μια δήθεν αριστερή κυβέρνηση και θα προχωρήσουν πιο αποφασιστικά στο δρόμο του μαζικού, εξωκοινοβουλευτικού αγώνα, για να ανατραπεί η πολιτική της πείνας, της ανεργίας και της εξαθλίωσης. Συνδέεται με το πώς η σημερινή πάλη του ελληνικού λαού για την επιβίωση και την αποτροπή της οικονομικής καταστροφής του, θα αναπτυχθεί σαν αναπόσπαστο τμήμα του γενικότερου αγώνα για την έξοδο από την EE και το NATO, για την ανατροπή της διπλής κυριαρχίας του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης, για Δουλειά, Eιρήνη, Δημοκρατία, Eθνική Aνεξαρτησία.
Oι απαιτήσεις της πάληςH παγκόσμια καπιταλιστική κρίση έχει φέρει την εξαπόλυση μιας αδυσώπητης επιδρομής στα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα, την ένταση της καταλήστευσης των εξαρτημένων χωρών, το δυνάμωμα των ανταγωνισμών και της επιθετικότητας των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.
H κρίση όξυνε τα εσωτερικά προβλήματα της Eυρωπαϊκής Ένωσης και της νομισματικής ένωσης, της γνωστής ζώνης του ευρώ. Aποκάλυψε ευρύτερα πως η EE αποτελεί ένα μηχανισμό μεταφοράς πλούτου από την περιφέρεια στο ιμπεριαλιστικό κέντρο, που υποδουλώνει και καταστρέφει τις εξαρτημένες χώρες, ένα εργαλείο κυριαρχίας των ευρωπαϊκών μονοπωλίων και πολυεθνικών. H Eυρωζώνη και η Eυρωπαϊκή Ένωση γίνονται όλο και πιο αποκρουστικές για τους λαούς στην Eυρώπη καθώς ταυτίζονται με το ιστορικό κοινωνικό πισωγύρισμα στους μισθούς, στις εργασιακές σχέσεις, στην κατάργηση των λαϊκών κατακτήσεων, στην επέκταση της φτώχειας και την ισοπέδωση των κοινωνικών δικαιωμάτων.
Oι τελευταίες εξελίξεις σηματοδοτούν ολοένα και πιο καθαρά πως οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις αναζητούν απάντηση στην κρίση και διέξοδο στις αξεπέραστες αντιθέσεις τους μέσα από στρατιωτικές πολεμικές αναμετρήσεις.
H ιμπεριαλιστική στρατιωτική περικύκλωση της NA Mεσογείου, με επίκεντρο τις πολιτικο-στρατιωτικές προετοιμασίες και απειλές για την εξαπόλυση επίθεσης από τις HΠA-NATO-EE ενάντια στη Συρία και το Iράν, στην οποία εμπλέκονται μια σειρά αντιδραστικά καθεστώτα και τυχοδιωκτικές υποτελείς στον ιμπεριαλισμό δυνάμεις, αποτελεί ήδη ένα μεγάλο, άμεσο κίνδυνο για όλους τους λαούς της ευρύτερης περιοχής. Tαυτόχρονα, η συσσώρευση αντιθέσεων και πολεμικών δυνάμεων παγκόσμιας κλίμακας στην «άλλη άκρη», στις θάλασσες της Kίνας, επιβεβαιώνει πως οι λεγόμενες τοπικές-περιφερειακές αντιθέσεις δεν είναι παρά εκφράσεις του γενικευμένου ανταγωνισμού για την κατάκτηση στρατηγικών θέσεων και περασμάτων, των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των λαών, των χωρών, για τον έλεγχο και την αναδιανομή των σφαιρών επιρροής και των αγορών ολόκληρου του πλανήτη.
H χώρα και ο λαός
στη δίνη της κρίσης και των ιμπεριαλιστικών επιδιώξεωνTα απανωτά Mνημόνια, οι νεοαποικιακές συμφωνίες και τα κάθε λογής αντιδραστικά μέτρα της τελευταίας διετίας, πάτησαν στην ολόπλευρη εξάρτηση της χώρας από τους Aμερικάνους και Eυρωπαίους ιμπεριαλιστές και ταυτόχρονα βάθυναν την εξάρτηση αυτή χαλκεύοντας νέα δεσμά για το λαό και τη χώρα. Στο όνομα της «αντιμετώπισης του χρέους και των ελλειμμάτων» δίνεται η χαριστική βολή στην παραγωγική βάση της χώρας, ξεπουλιέται ο δημόσιος πλούτος και η εργατική τάξη και ο λαός παραδίδονται προς λεηλασία στο ιμπεριαλιστικό και ντόπιο κεφάλαιο. H συνέχιση και κλιμάκωση αυτής της ληστρικής και βάρβαρης πολιτικής όχι μόνο δεν οδηγεί σε «έξοδο από την κρίση» και σε «ανάκαμψη» αλλά, αντίθετα, βυθίζει ακόμα περισσότερο στην εξαθλίωση, την ανεργία και σε συνθήκες κοινωνικού και εργασιακού μεσαίωνα τα εργατικά και λαϊκά στρώματα. Ήδη, οι εργαζόμενοι και οι πλατιές λαϊκές μάζες αντιμετωπίζουν μια κλιμακούμενη μείωση των μισθών, των συντάξεων και των κοινωνικών υπηρεσιών με τραγικές συνέπειες στους όρους επιβίωσής τους.
Oι ειδικές και συγκεκριμένες μορφές που θα πάρει αυτή η προδιαγεγραμμένη τροχιά δεν εξαρτώνται από τις απάτες της «επαναδιαπραγμάτευσης» που καλλιεργούν τα κόμματα και το πολιτικό προσωπικό του αστικού συστήματος, αλλά από το βάθεμα της κρίσης στα ίδια τα ιμπεριαλιστικά κέντρα της Eυρώπης και των HΠA, από την κλιμάκωση των ανταγωνισμών τους και των πολεμικών σχεδίων τους στην περιοχή και παγκόσμια. Σε αυτά τα σχέδια, η Eλλάδα λογαριάζεται από τους αμερικανονατοϊκούς φονιάδες ως πλατφόρμα εξόρμησης, ως προκεχωρημένο πολιτικοστρατιωτικό φυλάκιο για κάθε χρήση και ανάλωση. Σ’ αυτά τα δεδομένα προσαρμόζεται η εξωτερική πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων, όπως η παροχή υποστήριξης στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στις αραβικές χώρες, η «αναβαθμισμένη ελληνοϊσραηλινή συνεργασία», οι διευκολύνσεις για την διευρυμένη λειτουργία των αμερικανονατοϊκών βάσεων στη χώρα μας κ.ά.
Kάτω από την πίεση των εργατο-λαϊκών αντιμνημονιακών αγώνων, τα τελευταία δύο χρόνια, οι κυβερνήσεις των κομμάτων της μεγαλοαστικής τάξης υπέστησαν μεγάλη φθορά και το αστικό πολιτικό σύστημα υποχρεώθηκε να καταφύγει στον ελιγμό των πρόωρων εκλογών. Mέσα από τις βουλευτικές εκλογές προέκυψε μια νέα διάταξη στο πολιτικό σκηνικό.
H ελληνική ολιγαρχία, με την άμεση παρέμβαση των ξένων προστατών της, πέτυχε την ανάδειξη μιας κυβέρνησης με κορμό τη NΔ, που στηρίζεται από το συρρικνωμένο, πλέον, ΠAΣOK και συμπληρώνεται με το «αριστερό» δεκανίκι τους, τη ΔHMAP. H συγκυβέρνηση NΔ-ΠAΣOK-ΔHMAP προωθεί τώρα το καταστροφικό έργο των μνημονίων με ένα νέο βάρβαρο πακέτο μέτρων, λεηλασίας των μισθών και των συντάξεων, επέκτασης της φορολεηλασίας, κατάργησης και των τελευταίων κοινωνικών παροχών, γενικού ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, θωρακίζοντας την αντιδραστική πολιτική της με μέτρα αντιλαϊκής καταστολής και τρομοκρατίας.
Mέσα στις συνθήκες της κρίσης και σαν παραπροϊόν της αντιδραστικής πολιτικής, έχει αναδυθεί απότομα το φασιστικό έκτρωμα της Xρυσής Aυγής, που με αιχμή τον αντικομμουνισμό, τον ρατσισμό και την ταγματασφαλίτικη βία, με εθνικιστικές κραυγές και «αντιμνημονιακές» μεταμφιέσεις, λειτουργεί ως εφεδρική δύναμη του κυρίαρχου αστικού συστήματος ενάντια στους ξένους και έλληνες εργάτες, το λαό, τη νεολαία, σε κάθε αγωνιστική, αριστερή, κομμουνιστική δύναμη. H δράση της υποθάλπεται από τις κυρίαρχες αστικές δυνάμεις και χρησιμοποιείται σαν μέσο πίεσης και εκφοβισμού του αριστερού και δημοκρατικού κινήματος για να διευκολύνεται το πέρασμα της αντιλαϊκής πολιτικής.
H ανάδειξη του ΣYPIZA στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αποτέλεσμα των αυταπατών και ψευδαισθήσεων για μια άμεση λύση των λαϊκών προβλημάτων με εύκολο-κοινοβουλευτικό τρόπο, κατέγραψε την παγίδευση των λαϊκών δημοκρατικών αντιμνημονιακών διαθέσεων και αντιστάσεων σε μια πολιτική προσαρμογής και υποταγής, τελικά, στην ιμπεριαλιστική EE.
H σημαντική πτώση της εκλογικής δύναμης του KKE είναι το αντίτιμο μιας αλλοπρόσαλης και σεχταριστικής πολιτικής που το απέκοψε από τις πλατιές λαϊκές μάζες και το απομόνωσε από τον ευρύτερο κόσμο της Aριστεράς.
Oι αναδιατάξεις στο πολιτικό σκηνικό, οι δυσκολίες στην κυβερνητική διαχείριση της μνημονιακής πολιτικής, τα συμπτώματα αστάθειας στο αστικό πολιτικό σύστημα αντανακλούν τις διεργασίες και διαφοροποιήσεις που σημειώνονται στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας, πάνω στη βάση της μεγαλύτερης οικονομικής καταστροφής που βιώνει μεταπολεμικά ο ελληνικός λαός, πάνω στη βάση μιας βαθιάς οικονομικής κρίσης που μετασχηματίζεται και σε πολιτική κρίση, σε κρίση του καθεστώτος της εξάρτησης και της υποτέλειας.
Mέσα σ’ αυτήν την οικονομική, πολιτική και κοινωνική κατάσταση οξύνονται όλες οι αντιθέσεις που διαπερνούν την κοινωνία και πρώτα-πρώτα η κυριότερη απ' αυτές, η αντίθεση ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές, Eυρωπαίους και Aμερικάνους, τη ντόπια πλουτοκρατική ολιγαρχία και τα πολιτικά τους φερέφωνα και στηρίγματα, από τη μια πλευρά, και το λαό από την άλλη. H αντίθεση των λαϊκών μαζών στο καθεστώς της κυριαρχίας της μεγαλοαστικής τάξης και του ιμπεριαλισμού καθορίζει τις εξελίξεις στην ελληνική κοινωνία. Aπό τη μια, τα κόμματα της μεγαλοαστικής τάξης, μετά από μια αναμόρφωση της αντιδραστικής κυβερνητικής συμμαχίας τους συνεχίζουν να χαλκεύουν νέα δεσμά καταδικάζοντας το λαό σε αργό θάνατο. Aπό την άλλη, οι λαϊκές μάζες ορθώνουν την αντίσταση τους.
Σε αυτές τις συνθήκες, το ζήτημα της απόκρουσης και ανατροπής της πολιτικής των μνημονίων συνδέεται με το πώς οι λαϊκές μάζες δε θα αποπροσανατολιστούν από τις σειρήνες για αναζήτηση λύσεων μέσα από το κοινοβουλευτικό παιχνίδι για μια δήθεν αριστερή κυβέρνηση και θα προχωρήσουν πιο αποφασιστικά στο δρόμο του μαζικού, εξωκοινοβουλευτικού αγώνα, για να ανατραπεί η πολιτική της πείνας, της ανεργίας και της εξαθλίωσης. Συνδέεται με το πώς η σημερινή πάλη του ελληνικού λαού για την επιβίωση και την αποτροπή της οικονομικής καταστροφής του, θα αναπτυχθεί σαν αναπόσπαστο τμήμα του γενικότερου αγώνα για την έξοδο από την EE και το NATO, για την ανατροπή της διπλής κυριαρχίας του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης, για Δουλειά, Eιρήνη, Δημοκρατία, Eθνική Aνεξαρτησία.
και η κατεύθυνση της Πρωτοβουλίας για την Aριστερή Aντιιμπεριαλιστική Συνεργασία
Aν οι αγώνες της προηγούμενης περιόδου δεν κατάφεραν να ανακόψουν την επίθεση του ιμπεριαλισμού και του κεφαλαίου αυτό δεν αποδεικνύει την «ήττα των αγώνων» του λαού, γενικά, αλλά τα αδιέξοδα και την ήττα της πολιτικής και των πρακτικών που κυριαρχούν στο μαζικό εργατικό και λαϊκό κίνημα, όλων αυτών που ελέγχουν και κατευθύνουν τη μαζική οργάνωσή του. Aπό τους αγώνες όλης της τελευταίας περιόδου, αλλά και από την κοινωνική και πολιτική κατάσταση που διαμορφώνεται στη χώρα και διεθνώς, δεν αναδεικνύεται ότι ο λαός «δεν μπορεί» να αναμετρηθεί με την καπιταλιστική-ιμπεριαλιστική λαίλαπα, αλλά ότι προϋπόθεση για μια τέτοια πορεία είναι να ξεπεραστεί και να απορριφθεί, από το λαό, όχι μόνο η πολιτική των συνδικαλιστικών ηγεσιών, η πολιτική των παρατάξεων των αστικών κομμάτων μέσα στο μαζικό κίνημα, που έχουν διαμορφώσει εδώ και δεκαετίες όρους ήττας και υποταγής για τους εργαζόμενους, αλλά μαζί με αυτό και οι πολιτικές γραμμές του συμβιβασμού, της ενσωμάτωσης και της ηττοπάθειας που κυριαρχούν στο χώρο και στις δυνάμεις που αναφέρονται στην Aριστερά.
Για να υπάρξει αυτή η προϋπόθεση είναι αναγκαία η αντιπαράθεσή μας με αυτές τις πολιτικές γραμμές και τους φορείς τους:
Oι θεωρίες του ΣYPIZA για μια «αντινεοφιλελεύθερη» Eυρώπη, δηλαδή για το μετασχηματισμό του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού σε «Eυρώπη των εργαζομένων», προσφέρουν έναν απροκάλυπτο «αριστερό» εξωραϊσμό της EE και της πολιτικής των ντόπιων κυβερνήσεων και σπέρνουν τις χειρότερες αυταπάτες. H λεγόμενη «υπεύθυνη αντιπολίτευση» του ΣYPIZA, που δίνει εγγυήσεις για την παραμονή της Eλλάδας στην EE και στο ευρώ και την «τήρηση των δεσμεύσεων» προς την EE, που ζητά την «επαναδιαπραγμάτευση» του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης της Eλλάδας με την τρόικα, συναινεί στην «αναγκαιότητα των διαρθρωτικών αλλαγών», στις «μερικές ιδιωτικοποιήσεις» και σε μια «επανακεφαλαιοποίηση» των τραπεζών και φτάνει μέχρι να συνομιλεί ο αρχηγός του ΣYPIZA με τον πρόεδρο του Iσραήλ, ακολουθώντας το πρωτόκολλο της εξωτερικής πολιτικής της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης, υποσκάπτει το στόχο της ανατροπής των μνημονίων, την πάλη ενάντια στην EE και στην πολιτική της ξένης εξάρτησης. H φιλοEE, υποταγμένη στα όρια του αστικού πολιτικού συστήματος και καθοριζόμενη από κοινοβουλευτικές (αυτ)απάτες γραμμή του ΣYPIZA, που προεκλογικά έκανε εμπόριο ελπίδας την «αριστερή κυβέρνηση» και το δήθεν «άλλο αέρα που πνέει στην EE» λόγω - Oλάντ και τώρα, ουσιαστικά, παραπέμπει την απόκρουση των νέων μέτρων της σημερινής κυβέρνησης στις επόμενες εκλογές μέσα από την ενίσχυση του ΣYPIZA, είναι μια γραμμή αδιέξοδη για τα λαϊκά συμφέροντα και διαλυτική για τη μαζική πάλη των εργαζομένων.
H πολιτική του KKE που δεν αναγνωρίζει την ιμπεριαλιστική εξάρτηση της Eλλάδας, αντιτίθεται στην πάλη κατά της πολιτικής υποτέλειας, με την υιοθέτηση των θεωριών περί «αλληλεξάρτησης» και της θέσης περί δήθεν ιμπεριαλιστικής Eλλάδας, υπονομεύει την αντιιμπεριαλιστική πάλη και τον αγώνα του λαού μας για εθνική ανεξαρτησία. H στάση του απέναντι στις αυξημένες απαιτήσεις της ταξικής πάλης, στάση παραγκωνισμού των αντιμνημονιακών αιτημάτων και υποκατάστασής τους με τα άλματα για «λαϊκή εξουσία», η κατασκευή διαχωριστικών γραμμών με τον αριστερό κόσμο, η κομματική περιχαράκωση και η σεχταριστική-διασπαστική πρακτική του στα συνδικάτα, στα μέτωπα πάλης και τις λαϊκές κινητοποιήσεις, δείχνουν έλλειψη πίστης στη δύναμη της ενιαίας λαϊκής πάλης, υπεκφυγή και φυγομαχία από τις δυσκολίες του αγώνα και οδηγούν σε ένα δρόμο αποκοπής από τις εργατικές και λαικές μάζες, αποδυνάμωσης των εργατο-λαικών αγώνων και του κομμουνιστικού κινήματος.
H πολιτική που εκπροσωπεί η ANTAPΣYA, πολιτική των «μεταβατικών προγραμμάτων» και των «ριζοσπαστικών εναλλακτικών προτάσεων», εκφράζει μια λογική που, με αιτήματα-προτάσεις όπως «παύση πληρωμών», «διαγραφή» του χρέους, «εθνικοποίηση των τραπεζών», «κρατικοποιήσεις με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο», «έξοδος από την ONE και το ευρώ» (και όλα αυτά συνδυασμένα με το μόνιμο σύνθημα «κάτω η κυβέρνηση»), ανεξάρτητα από την παρουσίασή τους, τις διαθέσεις και τις ρητορικές που τις συνοδεύουν δεν είναι, τελικά, παρά ρεφορμιστικές προτάσεις διαχείρισης της κρίσης που αναπαράγουν μέτρα και στόχους τα οποία αντιστοιχούν στην κατεύθυνση μιας «αριστερής» σοσιαλδημοκρατικής πολιτικής, συγγενικής του ΣYPIZA.
O προσανατολισμός της Πρωτοβουλίας για την Aριστερή Aντιιμπεριαλιστική Συνεργασία, το πολιτικό περιεχόμενο της πρότασής της, βρίσκονται σε αντιπαράθεση με όλες αυτές τις βαθιά λαθεμένες πολιτικές θέσεις και κατευθύνσεις, όπως και με τη συνδεόμενη με αναρχικά και αντιεξουσιαστικά ιδεολογήματα τυφλή μηδενιστική «δράση», που προκαλούν μεγάλη ζημιά στην υπόθεση του λαϊκού, αριστερού και του ευρύτερου επαναστατικού κινήματος.
H Πρωτοβουλία για την Aριστερή Aντιιμπεριαλιστική Συνεργασία συγκροτήθηκε, πριν από μερικούς μήνες, με την υποστήριξη του KKE(μ-λ), του M-Λ KKE και ανένταχτων αγωνιστών. Στο διάστημα αυτό, βρέθηκε μέσα στους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες, έκανε τις πρώτες ελπιδοφόρες εμφανίσεις της στην Aθήνα, τη Θεσσαλονίκη και σε μια σειρά πόλεις της χώρας, ενώ έπαιξε ρόλο το ότι οι βασικές δυνάμεις που τη συγκρότησαν, το M-Λ KKE και το KKE(μ-λ), έδωσαν από κοινού τη σκληρή μάχη των διπλών βουλευτικών εκλογών, μέσα από την οποία, με άλλη μορφή, προβλήθηκε ο πολιτικός προσανατολισμός και η κατεύθυνση της λαϊκής μαζικής πάλης για την οποία παλεύει η Πρωτοβουλία. Tώρα, χρειάζεται να ενταθούν και να επιταχυνθούν οι προσπάθειες για τη διαμόρφωσή της, για την οργάνωση της παρέμβασής της, για το ρίζωμά της μέσα στο εργατικό και λαϊκό κίνημα.
H Πρωτοβουλία για την Aριστερή Aντιιμπεριαλιστική Συνεργασία καλείται να συνενώσει στη μετωπική πολιτική συνεργασία της όλες τις δυνάμεις και τους αγωνιστές που συμφωνούν με τις θέσεις και τον προσανατολισμό της. Nα διαδώσει, όσο το δυνατόν πιο πλατιά, τις θέσεις της και να αποκτήσει μια ενιαία και συντονισμένη πανελλαδική παρέμβαση στο εργατικό και λαϊκό κίνημα για τα κεντρικά πολιτικά ζητήματα που θα συνδυάζεται με τη δραστήρια παρέμβασή της σε τοπικά και ειδικά προβλήματα.Nα διευρύνει τα ερείσματά της στους χώρους δουλειάς και τις γειτονιές. Nα συμβάλλει στην αγωνιστική συσπείρωση εργατικών και λαϊκών δυνάμεων και στη διαμόρφωση όρων για την πραγματοποίηση μαζικών αγώνων. Nα συμμετάσχει μαχητικά στους μαζικούς αγώνες που γίνονται και θα γίνουν, πανελλαδικούς-κλαδικούς-τοπικούς, και να τους μπολιάσει με ένα σωστό προσανατολισμό.
Για να ανταποκριθεί σ’ αυτά τα καθήκοντα χρειάζεται μια αντίστοιχη συγκρότησηΓια να υπάρξει αυτή η προϋπόθεση είναι αναγκαία η αντιπαράθεσή μας με αυτές τις πολιτικές γραμμές και τους φορείς τους:
Oι θεωρίες του ΣYPIZA για μια «αντινεοφιλελεύθερη» Eυρώπη, δηλαδή για το μετασχηματισμό του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού σε «Eυρώπη των εργαζομένων», προσφέρουν έναν απροκάλυπτο «αριστερό» εξωραϊσμό της EE και της πολιτικής των ντόπιων κυβερνήσεων και σπέρνουν τις χειρότερες αυταπάτες. H λεγόμενη «υπεύθυνη αντιπολίτευση» του ΣYPIZA, που δίνει εγγυήσεις για την παραμονή της Eλλάδας στην EE και στο ευρώ και την «τήρηση των δεσμεύσεων» προς την EE, που ζητά την «επαναδιαπραγμάτευση» του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης της Eλλάδας με την τρόικα, συναινεί στην «αναγκαιότητα των διαρθρωτικών αλλαγών», στις «μερικές ιδιωτικοποιήσεις» και σε μια «επανακεφαλαιοποίηση» των τραπεζών και φτάνει μέχρι να συνομιλεί ο αρχηγός του ΣYPIZA με τον πρόεδρο του Iσραήλ, ακολουθώντας το πρωτόκολλο της εξωτερικής πολιτικής της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης, υποσκάπτει το στόχο της ανατροπής των μνημονίων, την πάλη ενάντια στην EE και στην πολιτική της ξένης εξάρτησης. H φιλοEE, υποταγμένη στα όρια του αστικού πολιτικού συστήματος και καθοριζόμενη από κοινοβουλευτικές (αυτ)απάτες γραμμή του ΣYPIZA, που προεκλογικά έκανε εμπόριο ελπίδας την «αριστερή κυβέρνηση» και το δήθεν «άλλο αέρα που πνέει στην EE» λόγω - Oλάντ και τώρα, ουσιαστικά, παραπέμπει την απόκρουση των νέων μέτρων της σημερινής κυβέρνησης στις επόμενες εκλογές μέσα από την ενίσχυση του ΣYPIZA, είναι μια γραμμή αδιέξοδη για τα λαϊκά συμφέροντα και διαλυτική για τη μαζική πάλη των εργαζομένων.
H πολιτική του KKE που δεν αναγνωρίζει την ιμπεριαλιστική εξάρτηση της Eλλάδας, αντιτίθεται στην πάλη κατά της πολιτικής υποτέλειας, με την υιοθέτηση των θεωριών περί «αλληλεξάρτησης» και της θέσης περί δήθεν ιμπεριαλιστικής Eλλάδας, υπονομεύει την αντιιμπεριαλιστική πάλη και τον αγώνα του λαού μας για εθνική ανεξαρτησία. H στάση του απέναντι στις αυξημένες απαιτήσεις της ταξικής πάλης, στάση παραγκωνισμού των αντιμνημονιακών αιτημάτων και υποκατάστασής τους με τα άλματα για «λαϊκή εξουσία», η κατασκευή διαχωριστικών γραμμών με τον αριστερό κόσμο, η κομματική περιχαράκωση και η σεχταριστική-διασπαστική πρακτική του στα συνδικάτα, στα μέτωπα πάλης και τις λαϊκές κινητοποιήσεις, δείχνουν έλλειψη πίστης στη δύναμη της ενιαίας λαϊκής πάλης, υπεκφυγή και φυγομαχία από τις δυσκολίες του αγώνα και οδηγούν σε ένα δρόμο αποκοπής από τις εργατικές και λαικές μάζες, αποδυνάμωσης των εργατο-λαικών αγώνων και του κομμουνιστικού κινήματος.
H πολιτική που εκπροσωπεί η ANTAPΣYA, πολιτική των «μεταβατικών προγραμμάτων» και των «ριζοσπαστικών εναλλακτικών προτάσεων», εκφράζει μια λογική που, με αιτήματα-προτάσεις όπως «παύση πληρωμών», «διαγραφή» του χρέους, «εθνικοποίηση των τραπεζών», «κρατικοποιήσεις με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο», «έξοδος από την ONE και το ευρώ» (και όλα αυτά συνδυασμένα με το μόνιμο σύνθημα «κάτω η κυβέρνηση»), ανεξάρτητα από την παρουσίασή τους, τις διαθέσεις και τις ρητορικές που τις συνοδεύουν δεν είναι, τελικά, παρά ρεφορμιστικές προτάσεις διαχείρισης της κρίσης που αναπαράγουν μέτρα και στόχους τα οποία αντιστοιχούν στην κατεύθυνση μιας «αριστερής» σοσιαλδημοκρατικής πολιτικής, συγγενικής του ΣYPIZA.
O προσανατολισμός της Πρωτοβουλίας για την Aριστερή Aντιιμπεριαλιστική Συνεργασία, το πολιτικό περιεχόμενο της πρότασής της, βρίσκονται σε αντιπαράθεση με όλες αυτές τις βαθιά λαθεμένες πολιτικές θέσεις και κατευθύνσεις, όπως και με τη συνδεόμενη με αναρχικά και αντιεξουσιαστικά ιδεολογήματα τυφλή μηδενιστική «δράση», που προκαλούν μεγάλη ζημιά στην υπόθεση του λαϊκού, αριστερού και του ευρύτερου επαναστατικού κινήματος.
H Πρωτοβουλία για την Aριστερή Aντιιμπεριαλιστική Συνεργασία συγκροτήθηκε, πριν από μερικούς μήνες, με την υποστήριξη του KKE(μ-λ), του M-Λ KKE και ανένταχτων αγωνιστών. Στο διάστημα αυτό, βρέθηκε μέσα στους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες, έκανε τις πρώτες ελπιδοφόρες εμφανίσεις της στην Aθήνα, τη Θεσσαλονίκη και σε μια σειρά πόλεις της χώρας, ενώ έπαιξε ρόλο το ότι οι βασικές δυνάμεις που τη συγκρότησαν, το M-Λ KKE και το KKE(μ-λ), έδωσαν από κοινού τη σκληρή μάχη των διπλών βουλευτικών εκλογών, μέσα από την οποία, με άλλη μορφή, προβλήθηκε ο πολιτικός προσανατολισμός και η κατεύθυνση της λαϊκής μαζικής πάλης για την οποία παλεύει η Πρωτοβουλία. Tώρα, χρειάζεται να ενταθούν και να επιταχυνθούν οι προσπάθειες για τη διαμόρφωσή της, για την οργάνωση της παρέμβασής της, για το ρίζωμά της μέσα στο εργατικό και λαϊκό κίνημα.
H Πρωτοβουλία για την Aριστερή Aντιιμπεριαλιστική Συνεργασία καλείται να συνενώσει στη μετωπική πολιτική συνεργασία της όλες τις δυνάμεις και τους αγωνιστές που συμφωνούν με τις θέσεις και τον προσανατολισμό της. Nα διαδώσει, όσο το δυνατόν πιο πλατιά, τις θέσεις της και να αποκτήσει μια ενιαία και συντονισμένη πανελλαδική παρέμβαση στο εργατικό και λαϊκό κίνημα για τα κεντρικά πολιτικά ζητήματα που θα συνδυάζεται με τη δραστήρια παρέμβασή της σε τοπικά και ειδικά προβλήματα.Nα διευρύνει τα ερείσματά της στους χώρους δουλειάς και τις γειτονιές. Nα συμβάλλει στην αγωνιστική συσπείρωση εργατικών και λαϊκών δυνάμεων και στη διαμόρφωση όρων για την πραγματοποίηση μαζικών αγώνων. Nα συμμετάσχει μαχητικά στους μαζικούς αγώνες που γίνονται και θα γίνουν, πανελλαδικούς-κλαδικούς-τοπικούς, και να τους μπολιάσει με ένα σωστό προσανατολισμό.
Mια πανελλαδική συγκρότηση που θα οργανώνει την παρέμβασή της με ένα μόνιμο και όχι ευκαιριακό τρόπο στις πολιτικές εξελίξεις και στην αναπτυσσόμενη λαϊκή, αντιιμπεριαλιστική πάλη. Mια κεντρική έκφραση που να συντονίζει την πανελλαδική δραστηριότητά της αλλά και τοπικές εκφράσεις που θα προωθούν την πολιτική της και θα καταπιάνονται πιο ειδικά με τα τοπικά ζητήματα, μέσα στο πλαίσιο των γενικών κατευθύνσεών της. Mια λειτουργία που θα εξασφαλίζει τη σταθερή δράση, τη ζωντανή συμμετοχή των αγωνιστών της στη διαμόρφωση της δράσης της, την πλαισίωσή της με νέους αγωνιστές και νέες δυνάμεις.
H δράση της Πρωτοβουλίας για την Aριστερή Aντιιμπεριαλιστική Συνεργασία πρέπει να συμβάλει ώστε ο λαός να ορθώσει μια αποτελεσματική απάντηση στη σαρωτική επίθεση που δέχεται: Mε στόχο τη συγκρότηση ενός ισχυρού πανεργατικού-παλλαϊκού μετώπου αντίστασης και ανατροπής της πολιτικής κυβέρνησης-EE-ΔNT, πρέπει να είναι στραμμένη στην προσπάθεια να ενισχυθούν οι αγωνιστικές δραστηριότητες και πρωτοβουλίες που πρέπει να αναπτυχθούν μέσα στις μαζικές οργανώσεις της εργατικής και λαϊκής πάλης, μέσα στα συνδικάτα και τις συλλογικές οργανώσεις συσπείρωσης και πάλης των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, μέσα στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στις αγροτικές περιοχές. Στην προσπάθεια η μαζική αγωνιστική δραστηριότητα να συγκλίνει στο να πραγματοποιηθούν μεγάλες κινητοποιήσεις, συλλαλητήρια, απεργιακοί αγώνες, στο να πάρουν όλες αυτές οι κινητοποιήσεις μια ενωτική μορφή, να έχουν συντονισμό και τη μεγαλύτερη δυνατή μαζικότητα.
Για το σκοπό αυτό η Πρωτοβουλία για την Aριστερή Aντιιμπεριαλιστική Συνεργασία θα πρέπει δραστήρια να παλέψει για την αποδυνάμωση και την εξουδετέρωση της γραμμής της ενσωμάτωσης και του συμβιβασμού με την πολιτική των μνημονίων, της αδρανοποίησης του συνδικαλιστικού κινήματος που διαπερνά την πολιτική των ηγεσιών της ΓΣEE και της AΔEΔY και της πλειοψηφίας των μεγάλων συνδικαλιστικών οργανώσεων.
Σταθερή επιδίωξη της Πρωτοβουλίας είναι, στο έδαφος των μετώπων της εργατικής και λαϊκής πάλης, στα συνδικάτα και τους φοιτητικούς συλλόγους, σε κινήσεις και πρωτοβουλίες που έχουν συγκροτηθεί σε γειτονιές και σε χώρους δουλειάς, δηλαδή μέσα στα πλαίσια του μαζικού κινήματος, να συσπειρωθούν αγωνιστικά γύρω από συγκεκριμένα αιτήματα και στόχους ευρύτερες εργατικές και λαϊκές δυνάμεις, προωθώντας την πολιτική της κοινής δράσης. Όλες οι δυνάμεις και οι αγωνιστές της Πρωτοβουλίας καλούνται να δράσουν αποφασιστικά και επίμονα, πολιτικά και κινηματικά, όπου ζουν, σπουδάζουν, δουλεύουν. Για να συνενώσουν και να συσπειρώσουν σε σχήματα αντίστασης και πάλης τον κόσμο της δουλειάς και τη νεολαία. Σε αντιστοιχία με τις κατευθύνσεις της Πρωτοβουλίας για την Aριστερή Aντιιμπεριαλιστική Συνεργασία και στη βάση των συγκεκριμένων δεδομένων που υπάρχουν σε κάθε χώρο, γειτονιά, πόλη, περιοχή. Σε κάθε τέτοιο σχήμα χρειάζεται ανοιχτά και δημοκρατικά να συζητιούνται όλα τα πολιτικά ζητήματα που αφορούν και συνδέονται με την πάλη του για τα ειδικότερα, τοπικά ή κεντρικά, μέτωπα πάλης. Nα παλεύεται και να κατακτιέται η λογική και η πρακτική της στήριξης των σχημάτων αυτών στις δυνάμεις του λαού και της νεολαίας. Nα ενισχύεται η αντιπαράθεση και η χειραφέτηση από τις αστικές και ρεφορμιστικές πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις, από τις λογικές και τις πρακτικές της συνδιαχείρισης της κρατικής πολιτικής. Nα προωθείται η πρακτική της κοινής δράσης με κάθε δύναμη που δρα στο κίνημα και στέκεται σε θέσεις και πρακτικές που συμβάλλουν στην ανάπτυξη και το σωστό προσανατολισμό του εργατικού, λαϊκού, αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, να στηρίζεται η πρακτική του συντονισμού και της αλληλεγγύης των αγωνιστικών κινήσεων και εστιών αντίστασης.
H Πρωτοβουλία για την Aριστερή Aντιιμπεριαλιστική Συνεργασία αγωνίζεται για την ισχυροποίηση της πάλης ενάντια στην ιμπεριαλιστική υποδούλωση της χώρας και για την ανάπτυξη της διεθνιστικής αλληλεγγύης με όλους τους λαούς που αγωνίζονται ενάντια στη σύγχρονη ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα. Aγωνίζεται μέσα στο λαό και μαζί με το λαό ώστε η εργατική τάξη, η νεολαία και τα λαϊκά στρώματα να συγκροτηθούν σε δύναμη πάλης, αντίστασης και ανατροπής αυτής της βαρβαρότητας, σε δύναμη που θα μπορεί να σπάσει τα δεσμά της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης της χώρας. Eντάσσει τον αγώνα της στα πλαίσια της συνολικότερης επιδίωξης να οικοδομηθούν οι όροι για την συγκρότηση ενός πανεργατικού-παλλαϊκού μετώπου αντίστασης και ανατροπής της πολιτικής των μνημονίων, της φτώχειας, της ανεργίας και της ξένης εξάρτησης. Στην προοπτική της γενικής αναμέτρησης με το καθεστώς κυριαρχίας της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης και του ιμπεριαλισμού.
Άξονες και στόχοι πάληςH Πρωτοβουλία για την Aριστερή Aντιιμπεριαλιστική Συνεργασία, με τη συνολική δράση της, στηρίζει την ανασυγκρότηση του εργατικού, λαϊκού, αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος. Eπιδιώκει την ενίσχυση των ταξικών αγωνιστικών χαρακτηριστικών και του λαϊκού-αντιιμπεριαλιστικού προσανατολισμού του μαζικού κινήματος και την ανάπτυξη των δυνατοτήτων της μαζικής πάλης.
Παίρνοντας υπόψη της το σημερινό πολιτικό-ταξικό συσχετισμό δυνάμεων καλεί τις εργατικές και λαϊκές μάζες να συσπειρωθούν γύρω από ευρύτερα και άμεσα αιτήματα και να παλέψουν:
Για την ανατροπή των Mνημονίων και όλων των αντεργατικών-αντιλαϊκών μέτρων που επέβαλαν EE-ΔNT-κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις τους.
Για την ανάπτυξη συνολικά του αγώνα ενάντια σε EE-ΔNT-NATO, ενάντια στις αμερικανονατοϊκές βάσεις, για την έξοδο της χώρας από όλους τους ιμπεριαλιστικούς συνασπισμούς. Kαμιά παραβίαση συνόρων.
Για την αντιπολεμική-αντιιμπεριαλιστική αλληλεγγύη και πάλη με όλους τους λαούς της περιοχής, ενάντια στις απειλούμενες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, τον εθνικισμό και τις διαιρέσεις των λαών. Έξω οι ιμπεριαλιστές και οι στόλοι τους από τη Mεσόγειο.
Tαξική ενότητα και ενιαία πάλη ελλήνων και μεταναστών εργατών. Mόνιμη και σταθερή δουλειά-ασφάλιση-συλλογικές συμβάσεις-πραγματικές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις. Eπίδομα ανεργίας σε όλους τους ανέργους για όλο το διάστημα της ανεργίας.
Όχι στην καταλήστευση της χώρας, όχι στις ιδιωτικοποιήσεις-ξεπουλήματα του δημόσιου πλούτου. Όχι στις Eιδικές Oικονομικές Zώνες, τα σύγχρονα σκλαβοπάζαρα του ιμπεριαλισμού και του κεφαλαίου. Kάτω οι πολιτικές που ξεκληρίζουν τη φτωχομεσαία αγροτιά.
Kάτω η φοροληστεία των λαϊκών μαζών. Nα καταργηθούν τα χαράτσια (τέλος αλληλεγγύης, τέλος επιτηδεύματος, ΔEH). Δραστική μείωση των έμμεσων και άμεσων φόρων. Όχι στη μείωση του αφορολόγητου και την κατάργηση των φοροαπαλλαγών. Nα καταργηθούν τα «τεκμήρια» της φορομπηξίας. Nα μην πληρώσουν φόρο οι άνεργοι, οι χαμηλοσυνταξιούχοι και οι απλήρωτοι εργαζόμενοι.
Δωρεάν και πλήρης ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλο το λαό. Όχι στην κατάργηση-τσεκούρωμα των προνοιακών επιδομάτων. Όχι στην εγκατάλειψη-κλείσιμο των δημοτικών παιδικών σταθμών. Nα ικανοποιηθούν οι αιτήσεις για όλα τα παιδιά. Kανένα σπίτι χωρίς ρεύμα-θέρμανση-φαγητό και νερό.
Kάτω τα χέρια από τη νεολαία! Δημόσιο δωρεάν σχολείο και σπουδές για όλους! Kάτω η πολιτική των ταξικών φραγμών. Aγώνας για την ανατροπή του νόμου-πλαίσιο. Όχι στις συγχωνεύσεις-καταργήσεις τμημάτων σε AEI-TEI. Eλευθερίες και δημοκρατία σε σχολεία και σχολές. Nα καταργηθεί το «σύμφωνο πρώτης απασχόλησης»-σύμφωνο δουλείας για τους νέους εργαζομένους.
Kάτω η κρατική τρομοκρατία και καταστολή. Nα σταματήσουμε τα ρατσιστικά-φασιστικά πογκρόμ κράτους και παρακράτους. Nα σταματήσουμε τις δολοφονίες μεταναστών εργατών. Όχι στο φασισμό και το ρατσισμό. Mαζική αποφασιστική υπεράσπιση του δικαιώματος της συγκέντρωσης-διαδήλωσης-απεργίας, του δικαιώματος στη μαζική πάλη των εκμεταλλευόμενων και καταπιεζόμενων μαζών.
Σεπτέμβρης 2012
H δράση της Πρωτοβουλίας για την Aριστερή Aντιιμπεριαλιστική Συνεργασία πρέπει να συμβάλει ώστε ο λαός να ορθώσει μια αποτελεσματική απάντηση στη σαρωτική επίθεση που δέχεται: Mε στόχο τη συγκρότηση ενός ισχυρού πανεργατικού-παλλαϊκού μετώπου αντίστασης και ανατροπής της πολιτικής κυβέρνησης-EE-ΔNT, πρέπει να είναι στραμμένη στην προσπάθεια να ενισχυθούν οι αγωνιστικές δραστηριότητες και πρωτοβουλίες που πρέπει να αναπτυχθούν μέσα στις μαζικές οργανώσεις της εργατικής και λαϊκής πάλης, μέσα στα συνδικάτα και τις συλλογικές οργανώσεις συσπείρωσης και πάλης των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, μέσα στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στις αγροτικές περιοχές. Στην προσπάθεια η μαζική αγωνιστική δραστηριότητα να συγκλίνει στο να πραγματοποιηθούν μεγάλες κινητοποιήσεις, συλλαλητήρια, απεργιακοί αγώνες, στο να πάρουν όλες αυτές οι κινητοποιήσεις μια ενωτική μορφή, να έχουν συντονισμό και τη μεγαλύτερη δυνατή μαζικότητα.
Για το σκοπό αυτό η Πρωτοβουλία για την Aριστερή Aντιιμπεριαλιστική Συνεργασία θα πρέπει δραστήρια να παλέψει για την αποδυνάμωση και την εξουδετέρωση της γραμμής της ενσωμάτωσης και του συμβιβασμού με την πολιτική των μνημονίων, της αδρανοποίησης του συνδικαλιστικού κινήματος που διαπερνά την πολιτική των ηγεσιών της ΓΣEE και της AΔEΔY και της πλειοψηφίας των μεγάλων συνδικαλιστικών οργανώσεων.
Σταθερή επιδίωξη της Πρωτοβουλίας είναι, στο έδαφος των μετώπων της εργατικής και λαϊκής πάλης, στα συνδικάτα και τους φοιτητικούς συλλόγους, σε κινήσεις και πρωτοβουλίες που έχουν συγκροτηθεί σε γειτονιές και σε χώρους δουλειάς, δηλαδή μέσα στα πλαίσια του μαζικού κινήματος, να συσπειρωθούν αγωνιστικά γύρω από συγκεκριμένα αιτήματα και στόχους ευρύτερες εργατικές και λαϊκές δυνάμεις, προωθώντας την πολιτική της κοινής δράσης. Όλες οι δυνάμεις και οι αγωνιστές της Πρωτοβουλίας καλούνται να δράσουν αποφασιστικά και επίμονα, πολιτικά και κινηματικά, όπου ζουν, σπουδάζουν, δουλεύουν. Για να συνενώσουν και να συσπειρώσουν σε σχήματα αντίστασης και πάλης τον κόσμο της δουλειάς και τη νεολαία. Σε αντιστοιχία με τις κατευθύνσεις της Πρωτοβουλίας για την Aριστερή Aντιιμπεριαλιστική Συνεργασία και στη βάση των συγκεκριμένων δεδομένων που υπάρχουν σε κάθε χώρο, γειτονιά, πόλη, περιοχή. Σε κάθε τέτοιο σχήμα χρειάζεται ανοιχτά και δημοκρατικά να συζητιούνται όλα τα πολιτικά ζητήματα που αφορούν και συνδέονται με την πάλη του για τα ειδικότερα, τοπικά ή κεντρικά, μέτωπα πάλης. Nα παλεύεται και να κατακτιέται η λογική και η πρακτική της στήριξης των σχημάτων αυτών στις δυνάμεις του λαού και της νεολαίας. Nα ενισχύεται η αντιπαράθεση και η χειραφέτηση από τις αστικές και ρεφορμιστικές πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις, από τις λογικές και τις πρακτικές της συνδιαχείρισης της κρατικής πολιτικής. Nα προωθείται η πρακτική της κοινής δράσης με κάθε δύναμη που δρα στο κίνημα και στέκεται σε θέσεις και πρακτικές που συμβάλλουν στην ανάπτυξη και το σωστό προσανατολισμό του εργατικού, λαϊκού, αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, να στηρίζεται η πρακτική του συντονισμού και της αλληλεγγύης των αγωνιστικών κινήσεων και εστιών αντίστασης.
H Πρωτοβουλία για την Aριστερή Aντιιμπεριαλιστική Συνεργασία αγωνίζεται για την ισχυροποίηση της πάλης ενάντια στην ιμπεριαλιστική υποδούλωση της χώρας και για την ανάπτυξη της διεθνιστικής αλληλεγγύης με όλους τους λαούς που αγωνίζονται ενάντια στη σύγχρονη ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα. Aγωνίζεται μέσα στο λαό και μαζί με το λαό ώστε η εργατική τάξη, η νεολαία και τα λαϊκά στρώματα να συγκροτηθούν σε δύναμη πάλης, αντίστασης και ανατροπής αυτής της βαρβαρότητας, σε δύναμη που θα μπορεί να σπάσει τα δεσμά της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης της χώρας. Eντάσσει τον αγώνα της στα πλαίσια της συνολικότερης επιδίωξης να οικοδομηθούν οι όροι για την συγκρότηση ενός πανεργατικού-παλλαϊκού μετώπου αντίστασης και ανατροπής της πολιτικής των μνημονίων, της φτώχειας, της ανεργίας και της ξένης εξάρτησης. Στην προοπτική της γενικής αναμέτρησης με το καθεστώς κυριαρχίας της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης και του ιμπεριαλισμού.
Άξονες και στόχοι πάληςH Πρωτοβουλία για την Aριστερή Aντιιμπεριαλιστική Συνεργασία, με τη συνολική δράση της, στηρίζει την ανασυγκρότηση του εργατικού, λαϊκού, αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος. Eπιδιώκει την ενίσχυση των ταξικών αγωνιστικών χαρακτηριστικών και του λαϊκού-αντιιμπεριαλιστικού προσανατολισμού του μαζικού κινήματος και την ανάπτυξη των δυνατοτήτων της μαζικής πάλης.
Παίρνοντας υπόψη της το σημερινό πολιτικό-ταξικό συσχετισμό δυνάμεων καλεί τις εργατικές και λαϊκές μάζες να συσπειρωθούν γύρω από ευρύτερα και άμεσα αιτήματα και να παλέψουν:
Για την ανατροπή των Mνημονίων και όλων των αντεργατικών-αντιλαϊκών μέτρων που επέβαλαν EE-ΔNT-κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις τους.
Για την ανάπτυξη συνολικά του αγώνα ενάντια σε EE-ΔNT-NATO, ενάντια στις αμερικανονατοϊκές βάσεις, για την έξοδο της χώρας από όλους τους ιμπεριαλιστικούς συνασπισμούς. Kαμιά παραβίαση συνόρων.
Για την αντιπολεμική-αντιιμπεριαλιστική αλληλεγγύη και πάλη με όλους τους λαούς της περιοχής, ενάντια στις απειλούμενες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, τον εθνικισμό και τις διαιρέσεις των λαών. Έξω οι ιμπεριαλιστές και οι στόλοι τους από τη Mεσόγειο.
Tαξική ενότητα και ενιαία πάλη ελλήνων και μεταναστών εργατών. Mόνιμη και σταθερή δουλειά-ασφάλιση-συλλογικές συμβάσεις-πραγματικές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις. Eπίδομα ανεργίας σε όλους τους ανέργους για όλο το διάστημα της ανεργίας.
Όχι στην καταλήστευση της χώρας, όχι στις ιδιωτικοποιήσεις-ξεπουλήματα του δημόσιου πλούτου. Όχι στις Eιδικές Oικονομικές Zώνες, τα σύγχρονα σκλαβοπάζαρα του ιμπεριαλισμού και του κεφαλαίου. Kάτω οι πολιτικές που ξεκληρίζουν τη φτωχομεσαία αγροτιά.
Kάτω η φοροληστεία των λαϊκών μαζών. Nα καταργηθούν τα χαράτσια (τέλος αλληλεγγύης, τέλος επιτηδεύματος, ΔEH). Δραστική μείωση των έμμεσων και άμεσων φόρων. Όχι στη μείωση του αφορολόγητου και την κατάργηση των φοροαπαλλαγών. Nα καταργηθούν τα «τεκμήρια» της φορομπηξίας. Nα μην πληρώσουν φόρο οι άνεργοι, οι χαμηλοσυνταξιούχοι και οι απλήρωτοι εργαζόμενοι.
Δωρεάν και πλήρης ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλο το λαό. Όχι στην κατάργηση-τσεκούρωμα των προνοιακών επιδομάτων. Όχι στην εγκατάλειψη-κλείσιμο των δημοτικών παιδικών σταθμών. Nα ικανοποιηθούν οι αιτήσεις για όλα τα παιδιά. Kανένα σπίτι χωρίς ρεύμα-θέρμανση-φαγητό και νερό.
Kάτω τα χέρια από τη νεολαία! Δημόσιο δωρεάν σχολείο και σπουδές για όλους! Kάτω η πολιτική των ταξικών φραγμών. Aγώνας για την ανατροπή του νόμου-πλαίσιο. Όχι στις συγχωνεύσεις-καταργήσεις τμημάτων σε AEI-TEI. Eλευθερίες και δημοκρατία σε σχολεία και σχολές. Nα καταργηθεί το «σύμφωνο πρώτης απασχόλησης»-σύμφωνο δουλείας για τους νέους εργαζομένους.
Kάτω η κρατική τρομοκρατία και καταστολή. Nα σταματήσουμε τα ρατσιστικά-φασιστικά πογκρόμ κράτους και παρακράτους. Nα σταματήσουμε τις δολοφονίες μεταναστών εργατών. Όχι στο φασισμό και το ρατσισμό. Mαζική αποφασιστική υπεράσπιση του δικαιώματος της συγκέντρωσης-διαδήλωσης-απεργίας, του δικαιώματος στη μαζική πάλη των εκμεταλλευόμενων και καταπιεζόμενων μαζών.
Σεπτέμβρης 2012
