34 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου
Ενάντια στην ιμπεριαλιστική – καπιταλιστική βαρβαρότητα
Εργάτες, εργαζόμενοι, νέες και νέοι
Προσπαθούν εδώ και χρόνια να συκοφαντήσουν, να υποβαθμίσουν, να απονευρώσουν, να προβοκάρουν την εξέγερση του Πολυτεχνείου.
…Μας είπαν στην αρχή για την εξέγερση που δικαιώθηκε με την «έλευση της δημοκρατίας».
…Κατόπιν μας είπαν για τα «σουβλατζίδικα και τα διάφορα φολκλόρ που υποβαθμίζουν το γιορτασμό».
…Αργότερα ήρθαν υπουργοί και αστοί πολιτικοί και κατέθεσαν στεφάνια για να ιδιοποιηθούν και τελικά να σκοτώσουν τη μνήμη της μεγάλης εξέγερσης.
…Και επειδή τίποτα από όλα αυτά δεν μπόρεσε να εξουδετερώσει αυτό το ετήσιο αγκάθι (για το σύστημα) της μεγάλης αντιιμπεριαλιστικής πορείας, κόπηκαν οι υποκρισίες και έμεινε σκέτη και καθαρή η ενορχηστρωμένη προσπάθεια δημιουρ-γίας κλίματος τρομοκρατίας. Τα κανάλια και ο αστικός τύπος μέρες πριν το γιορτασμό –εδώ και χρόνια- λυσσάνε για τα επεισόδια «που θα γίνουν» για να τρομοκρατήσουν τον κόσμο και να τον πείσουν να κάτσει σπίτι του.
Ο λόγος φανερός. Μια γνήσια λαϊκή εξέγερση, στην οποία τότε είχε αντιδράσει το σύνολο του επίσημου πολιτικού κόσμου (από τους αστούς μέχρι τους ρεφορμιστές) δε χωνεύεται ούτε ενσωματώνεται εύκολα. Τα κέντρα εξουσίας θα ήταν πολύ ευτυχισμένα αν η ετήσια πορεία του Πολυτεχνείου αφορούσε κάποιους περιθωριακούς ή (ακόμα καλύτερα) καταργούνταν εντελώς.
Όμως, παρά τις προσπάθειές τους, η πορεία του Πολυτεχνείου παραμένει ένα ιδιότυπο «γκάλοπ» του δρόμου και του κινήματος, που συμβολίζει την αγανάκτηση και τη διάθεση αντίστασης του λαού σε όλη τη χώρα.
Το γεγονός αυτό έχει παραπάνω σημασία ιδιαίτερα σήμερα που
• ο κόσμος ζει κάτω από το βάρος της όξυνσης των αιματοβαμμένων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων
• η φτώχεια και η ανεργία είναι πραγματικότητα για μεγάλα τμήματα της εργατικής τάξης και των εργαζομένων
• προετοιμάζεται επέλαση στις ασφαλιστικές κατακτήσεις του λαού
• διαλύονται οι εργασιακές σχέσεις και η κοινωνία έχει γεμίσει «ημιαπασχολούμενους»
• αναιρούνται μορφωτικά δικαιώματα για τη μεγάλη πλειοψηφία των νέων
• χτυπιούνται διαδηλώσεις, κάμερες παρακολουθούν και όλο και νέα (πραγματικά και νομικά) όπλα μπαίνουν στο οπλοστάσιο του συστήματος για να θωρακιστεί απέναντι στον «εχθρό λαό».
Και σε όλη αυτή την επίθεση είναι μια παρέα. Ιμπεριαλισμός (ΗΠΑ και ΕΕ), Βιομήχανοι, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, κανάλια και αστικός τύπος, παράγοντες και προύχοντες του συστήματος αλληλοθαυμάζονται (μέσα και στους δικούς τους ανταγωνισμούς) στις δεξιώσεις και τις συσκέψεις τους και κράζουν όλοι μαζί, όποτε κάποιο κομμάτι του λαού σηκώνει κεφάλι και διεκδικεί.
Και κάνουν το λάθος να νομίζουν πως είναι παντοδύναμοι. Έτοιμοι για μια νέα βαρβαρότητα που θέλουν να επιβάλλουν σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής.
Αλλά οι σπουδαίες πολεμικές τους μηχανές βαλτώνουν στις άμμους του Ιράκ. Οι δορυφόροι τους είναι άχρηστοι όταν πρέ-πει να αντιμετωπίσουν στο Λίβανο, στην Παλαιστίνη και στο Νεπάλ την οργή ενός λαού. Οι «δημοσιογράφοι» τους -με τη χολή που στάζουν- είναι ανήμποροι όταν πρέπει να νικήσουν τις χιλιάδες των φοιτητών (που μέχρι χτες χλευάζονταν ως απολίτικοι) που πλημμύρισαν τους δρόμους, όταν πρέπει να τρομοκρατήσουν τους μαθητές των εκατοντάδων κατειλημμένων σχολείων. Τα στελέχη τους τρέμουν και μόνο στην ιδέα ότι θα εκφραστεί στους δρόμους η συσσωρευμένη λαϊκή αγανάκτηση όταν ξεδιπλωθεί η αντιασφαλιστική επίθεση.
Σήμερα που η επίθεση του συστήματος σε όλους τους τομείς της κοινωνίας έχει πάρει διαστάσεις παροξυσμού, είναι ανάγκη πρώτης γραμμής να χλευάσουμε την τρομοκρατική τους προπαγάνδα και τη συκοφαντική τους υστερία. Είναι ανάγκη να διαδηλώσουμε μαζικά! 34 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου και 90 χρόνια μετά τη μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση…
της αντίστασης
www.kkeml.gr
