Με αποφασιστικότητα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση

ΛΙΜΕΝΕΡΓΑΤΕΣ

Αποφασισμένοι να συνεχίσουν τον αγώνα τους ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των λιμανιών, να υπερασπιστούν τις δουλειές τους και τα εργασιακά τους δικαιώματα δηλώνουν οι εργαζόμενοι στα λιμάνια Πειραιά και Θεσσαλονίκης τα οποία αντιμετωπίζουν άμεσα το φάσμα της ιδιωτικοποίησης.
Με συνέχιση της αποχής τους από την υπερωριακή εργασία και την εργασία τα Σαββατοκύριακα, αλλά και με επαναλαμβανόμενες απεργίες, δίνουν την απάντησή τους στα αντιλαϊκά-αντεργατικά σχέδια της κυβέρνησης και του κεφάλαιου. Ούτε η βία των ΜΑΤ ούτε τα «παχυλά» μπόνους για «εθελούσιες» αποχωρήσεις δεν έχουν καταφέρει να κάμψουν τον αγώνα τους. Αντίθετα, το κύμα συμπαράστασης που έχει εκδηλωθεί από πλατιά στρώματα εργαζομένων λειτουργεί ενισχυτικά στον αγώνα αυτό. Σε όλες τις συγκεντρώσεις που έχουν πραγματοποιήσει μέχρι σήμερα η συμμετοχή λαού και νεολαίας ήταν πραγματικά μαζική. Κι αυτό γιατί στο φόντο της συνολικότερης αντεργατικής επίθεσης του κεφάλαιου και της κυβέρνησης, στο φόντο της αντιασφαλιστικής επιδρομής και των ιδιωτικοποιήσεων, όλοι οι εργαζόμενοι κατανοούν ότι ο αγώνας αυτός είναι κρίσιμος για τη συνολικότερη προσπάθεια της εργατικής τάξης να υπερασπιστεί τα δικαιώματά της
Βέβαια, και η κυβέρνηση της ΝΔ δεν μένει με σταυρωμένα τα χέρια. Πιεσμένη από το κεφάλαιο να υλοποιήσει το σχέδιο των ιδιωτικοποιήσεων, αναζητεί συμμαχίες και ετοιμάζει τα επόμενα βήματά της. Ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, Βουλγαράκης, δηλώνει ότι σύντομα θα καταθέσει στη Βουλή το αντίστοιχο νομοσχέδιο, ενώ όσο συνεχίζονται οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων θα εντείνεται και η προσπάθεια καλλιέργειας τρομοκρατικού κλίματος. Ήδη, γίνονται συστηματικές προσπάθειες ώστε οι έμποροι να στραφούν ενάντια στους λιμενεργάτες. Προσπάθειες που αναπαράγονται και από τον αντιπολιτευόμενο Τύπο ο οποίος δεν παραλείπει να αναφέρεται στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η αγορά, στη συσσώρευση των φορτίων κ.λπ.
Ακόμη παραπέρα, όμως, η κυβέρνηση εξετάζει και το ενδεχόμενο της προσφυγής στα δικαστήρια ώστε να κηρυχτεί η απεργία παράνομη και καταχρηστική σε περίπτωση που συνεχιστεί.
Κάτω από ένα τέτοιο πρίσμα (και με δεδομένο ότι ήδη πολλές μεταφορικές εταιρείες παρακάμπτουν τα λιμάνια του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης από τα δρομολόγιά τους, ασκώντας πιέσεις στην κυβέρνηση) η ενίσχυση του αγώνα αυτού αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για τη θετική έκβασή του. Ενίσχυση πολιτική αλλά και ιδεολογική, ώστε να μπορεί να αντιπαρατεθεί σε κάθε κυβερνητική πρόκληση. Με αυτήν την έννοια είναι σαφές ότι η λογική που προβάλλουν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες της Ομοσπονδίας (ΟΜΥΛΕ) και του Σωματείου μπορεί να γυρίσει ενάντια στους εργαζόμενους και την πάλη τους. Η επίκληση της κερδοφορίας των λιμανιών και η απαίτηση «αναπτυξιακού» σχεδιασμού δεν έχουν καμία σχέση με τα ταξικά συμφέροντα των εργαζομένων. Αντίθετα, στρώνουν το «παιχνίδι» στα μέτρα της αστικής λογικής, της λογικής του κεφάλαιου, κρύβουν αυταπάτες για το ρόλο το κράτους και των διαχειριστών του.
Αξιοσημείωτη είναι η στάση του ΠΑΜΕ στον αγώνα αυτό. Όχι μόνο δεν στηρίζει τις διαδηλώσεις που έχουν κάνει μέχρι τώρα οι εργαζόμενοι, αλλά στις 31 Γενάρη έκανε μόνο του συγκέντρωση στον Πειραιά για το ζήτημα αυτό!!! Είναι και αυτό ενδεικτικό του αδιεξόδου στο οποίο οδηγεί η λογική του ΠΑΜΕ.
Σε κάθε περίπτωση, ο αγώνας αυτός μπορεί και πρέπει να συνεχιστεί. Η στήριξή του από τις ταξικές, αγωνιστικές δυνάμεις αποτελεί σοβαρό καθήκον για τις δυνάμεις αυτές και προϋπόθεση που θα κρίνει την έκβασή του.