ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΝΕΠΑΛ (ΜΑΟΪΚΟ)

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ

Το μαζικό κίνημα σε όλη τη χώρα που ξεκίνησε μετά τις συμφωνίες στις 22 Νοέμβρη του 2005 και στις 19 Μάρτη του 2006 ανάμεσα στο Κομμουνιστικό Κόμμα Νεπάλ (Μαοϊκό) και τα επτά πολιτικά κόμματα οδεύει προς τη νίκη με τη, χωρίς προηγούμενο, συμμετοχή του λαού, την ενεργή αντίσταση και αυτοθυσία των μαζών. Αντιμετωπίζοντας κάθε είδους καταστολή όπως την φασιστική απαγόρευση κυκλοφορίας και το διάταγμα απαγόρευσης της γενικής απεργίας, το κίνημα ανυπακοής και οι τεράστιες μαζικές διαδηλώσεις ιδιαίτερα μετά τις 6 Απρίλη του 2006, η ενεργή και ενθαρρυντική συμμετοχή που είδαμε από τεράστιο αριθμό Νεπαλέζων από κάθε επίπεδο και στρώμα που συμπεριλαμβάνει αγρότες, εργάτες, φοιτητές, γυναίκες, νταλίτ, εθνικές μειονότητες, δασκάλους, καθηγητές, γιατρούς, μηχανικούς, δικηγόρους, δημοσιογράφους, λογοτέχνες, καλλιτέχνες, δημόσιους υπαλλήλους, επιχειρηματίες, βιομηχάνους και πολίτες έχει μετατρέψει αυτό το κίνημα σε ένα πραγματικό ενωμένο μαζικό κίνημα όλων των δημοκρατικών αντιμοναρχικών δυνάμεων. Συνεπώς, αυτό το κίνημα δεν παρέμεινε το κίνημα επτά πολιτικών κομμάτων ή του ΚΚΝ(Μ) ή της κοινωνίας των πολιτών ή οποιασδήποτε συγκεκριμένης ομάδας αλλά μετατράπηκε σε ένα ενωμένο κίνημα όλων των πραγματικών δημοκρατικών δυνάμεων που εξαπατήθηκαν επανειλημμένα από την φεουδαρχική, απολυταρχική μοναρχία από το 1949. Κατανοώντας με εντιμότητα και υπευθυνότητα ότι αυτό το αντικειμενικό γεγονός συμβαίνει για πρώτη φορά στην ιστορία του Νεπάλ, και αποκλείοντας κάθε διασπαστική τάση μέσα στο κίνημα, απευθυνόμαστε σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις, την κοινωνία των πολιτών και τις πλατιές μάζες να προχωρήσουν μέχρι τον τελικό του στόχο μέσα από την παραπέρα ενότητα, την ενίσχυση και ενδυνάμωση αυτού του κινήματος.
Έφτασε ο καιρός για να διώξουμε από το προσκήνιο της ιστορίας τα βασιλικά, φασιστικά στοιχεία, που ονειρεύονταν την διατήρηση της ετοιμοθάνατης φεουδαρχικής απολυταρχικής εξουσίας με την δύναμη της φασιστικής καταστολής, της τρομοκρατίας, των σφαγών, τις Γκεμπελικές μεθόδους προπαγάνδας, την κατάχρηση των κρατικών πόρων κλπ, δίνοντας το τελικό χτύπημα τώρα. Γι αυτό, είναι πολύ αναγκαίο να συγκεντρώσουμε την φλόγα του κινήματος, που τώρα αγκαλιάζει ολάκερη τη χώρα, ιδιαίτερα στην πρωτεύουσα το Κατμαντού, να επιβάλλουμε ολοκληρωτικό οικονομικό αποκλεισμό στην βασιλική εξουσία και να διαλύσουμε τον κυβερνητικό μηχανισμό και τον μηχανισμό ασφαλείας. Σ’ αυτή την πορεία, εκφράζοντας πλήρη συμπαράσταση στην τεράστια διαμαρτυρία που κάλεσαν τα επτά πολιτικά κόμματα από τις 20 Απρίλη απευθυνόμαστε ολόψυχα σε όλους τους πολιτικούς αγωνιστές, τις μαζικές οργανώσεις, τα εθνοτικά και τοπικά μέτωπα και τις πλατιές μάζες να συμμετέχουν πιο πλατιά και ενεργά. Παρόμοια, απευθυνόμαστε, σε όλους να μην πληρώνουν κανένα φόρο, ή δασμό, στους κυβερνητικούς αξιωματούχους και τα στελέχη των εταιρειών να σταματήσουν να δουλεύουν και να δείξουν ανυπακοή σε όλες τις εντολές από το βασιλικό κράτος και τους αξιωματικούς και τους στρατιώτες του βασιλικού στρατού, τους ένοπλους αστυνομικούς και τους χωροφύλακες να δείξουν ανυπακοή στην βασιλική εξουσία. Απευθυνόμαστε σε όλους να συνεχίσουν την γενική απεργία σε όλη τη χώρα, τις διαδηλώσεις και τη λαϊκή αντίσταση μέχρις ότου ο στόχος του κινήματος επιτευχθεί.
Με την ανάπτυξη του κινήματος, μια ισχυρή φωνή υψώνεται από όλες τις πλευρές για να θέσει ένα συγκεκριμένο στόχο και προορισμό του κινήματος που είναι και προφανής και δίκαιος. Παρά την ορολογία για «να τεθεί τέλος στην απόλυτη μοναρχία και την εδραίωση πλήρους δημοκρατίας» που χρησιμοποιήθηκε για να συμπεριλάβει τη στάση όλων των κομμάτων στην συμφωνία των 12 σημείων μεταξύ του ΚΚΝ(Μ) και των Κοινοβουλευτικών, η βασική σημασία της ήταν η κατάργηση της μοναρχίας και η εγκαθίδρυση της λαϊκής δημοκρατίας, και πάνω σ’ αυτό υπήρξε δέσμευση να θεσμοθετηθεί μέσα από ελεύθερες και τίμιες εκλογές και συνταγματική συνέλευση. Η μεγάλη ανάπτυξη του κινήματος και τα συνθήματα που φωνάζει ο λαός σε όλη τη χώρα δείχνουν ότι δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η μεγάλη πλειοψηφία έχει επικυρώσει τον ξεκάθαρο προορισμό της λαϊκής δημοκρατίας. Οποιοδήποτε άλλο αίτημα που είναι κατώτερο από την δημοκρατία μέσα από συνταγματική συνέλευση δεν μπορεί να παρέχει μια θετική διέξοδο στην δεκαετή σύγκρουση και δεν μπορεί να εκπληρώσει τις προσδοκίες του λαού για δημοκρατία, ειρήνη και πρόοδο στη χώρα. Συνεπώς, λαμβάνοντας υπόψη την εμπειρία του δημοκρατικού κινήματος από το 1949, τους υπάρχοντες πολιτικούς συσχετισμούς στη χώρα, και τη επιθυμία του λαού να είναι κυρίαρχος από όλες τις απόψεις, πιστεύουμε ακράδαντα ότι το κίνημα δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να σταματήσει ή να καταλήξει σε συμβιβασμό μέχρις ότου ο στόχος της λαϊκής δημοκρατίας επιτευχθεί μέσα από την αδιαπραγμάτευτη συντακτική συνέλευση. Ενάντια σ’ αυτό, αν υπάρξουν προσπάθειες να εκφυλιστεί αυτό το κίνημα στα μισά, μέσα από έναν απατηλό συμβιβασμό όπως έγινε το 1949 και το 1990, εμείς απευθυνόμαστε συγκεκριμένα σε όλες τις γνήσιες δημοκρατικές δυνάμεις, την κοινωνία των πολιτών και τις πλατιές μάζες να προχωρήσουν μπροστά και να αντισταθούν σθεναρά σε μια τέτοια εξέλιξη.
Είναι αναγκαίο για τις δυνάμεις που πρωταγωνιστούν στις κινητοποιήσεις να λάβουν σοβαρά υπόψη τους ότι το σημερινό κίνημα στοχεύει στην προοδευτική αναδιάρθρωση του κράτους και όχι στην απλή ρύθμιση της εξουσίας. Η εισαγωγή της ιστορικής συμφωνίας των 12 σημείων που δηλώνει ότι «είναι αδιαπραγμάτευτη ανάγκη να υλοποιηθεί η αντίληψη της πλήρους δημοκρατίας μέσα από την προοδευτική αναδιάρθρωση το κράτους για να λυθούν τα προβλήματα που αφορούν ζητήματα ταξικά, εθνοτικά, περιφερειακά, φύλων κλπ, σε κάθε πεδίο, είτε πρόκειται για πολιτικό, οικονομικό και πολιτιστικό μέσα από την εδραίωση της πλήρους δημοκρατίας και βάζοντας τέλος στην απόλυτη μοναρχία» τη δικαιώνει πλήρως. Είναι αυτονόητο ότι το επερχόμενο νέο δημοκρατικό κράτος δεν θα είναι το κοινοβουλευτικό σύστημα όπως το γνωρίσαμε πριν από την 1η Φλεβάρη του 2005 και τις 4 Οκτώβρη του 2002, αλλά μια προοδευτική πολυκομματική λαϊκή δημοκρατία με τους όρους που θα εξασφαλίζει την πλατιά συμμετοχή των φτωχών αγροτών και εργατών στην κρατική εξουσία, αυτονομία των καταπιεσμένων εθνοτήτων, των περιφερειών, καθώς και το δικαίωμα για αυτοδιάθεση, ειδικά προνόμια στις γυναίκες και τους νταλίτ, το βασικό δικαίωμα για όλους στην εκπαίδευση, την περίθαλψη και τη δουλειά, αναδιανομή της γης με βάση την αρχή «η γη σ’ αυτούς που την καλλιεργούν», βάζοντας τέλος την φεουδαρχικές σχέσεις για τη γη, την ανάπτυξη της εθνικής βιομηχανίας και της αυτοδύναμης οικονομίας κλπ. Η μη κατανόηση του ποια είναι η σημασία και το πόσο σημαντική είναι η πλατιά συμμετοχή που δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία, των απόκληρων και φτωχών μερίδων της κοινωνίας, των καταπιεσμένων μαζών στην ύπαιθρο, των εθνοτικών ομάδων, των γυναικών, των νταλίτ κλπ καθώς και της γενναίας αντίστασης τους ενάντια στη βία και την καταστολή της βασιλικής εξουσίας στο σημερινό κίνημα στις πόλεις, θα είναι μεγάλη ειρωνεία. Επομένως, είμαστε σε εγρήγορση στην περίπτωση που χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε τη μοιραία τάση της ολοκληρωτικής άρνησης του λαϊκού πολέμου που διήρκεσε δέκα χρόνια που ακούγεται και παρατηρείται κατά καιρούς στο σημερινό κίνημα ή την καθεστωτική τάση διατήρησης των συσχετισμών που μιλάει γενικά για την «αποκατάσταση της δημοκρατίας» και απευθυνόμαστε με ειλικρίνεια σε όλους να κάνουν αυτό το κίνημα να φτάσει στο δηλωμένο στόχο του, προωθώντας τον ενωμένα.
Τέλος, επαναβεβαιώνουμε την σταθερή μας δέσμευση στην συμφωνία των 12 σημείων και τη δεύτερη συμφωνία με τα επτά κοινοβουλευτικά κόμματα και απορρίπτουμε με περιφρόνηση κάθε εκστρατεία παραπληροφόρησης που έχει εξαπολύσει το φασιστικό βασιλικό κράτος, εκφράζουμε την δέσμευση μας να βοηθήσουμε το ειρηνικό ενωμένο μαζικό κίνημα να φτάσει στο σημείο της επιτυχίας με την ενεργή συμμετοχή μας στο κίνημα.

17 Απρίλη 2006

Μπαμπουράμ Μπαταράι
Συντονιστής της
Οργανωτικής Επιτροπής της Πλατιάς Εθνικής Πολιτικής Σύσκεψης και του
Ενωμένου Επαναστατικού Λαϊκού Συμβουλίου του Νεπάλ

Πρατσάντα
Πρόεδρος του
Κομμουνιστικού Κόμματος Νεπάλ (Μαοϊκό)
και Ανώτατος Διοικητής του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού του Νεπάλ