Για τους τραμπουκισμούς στο ΕΜΠ τη μέρα των φοιτητικών εκλογών

Σκηνικά ανοιχτής τρομοκρατίας και τραμπουκισμού είχαμε για μια ακόμη φορά τη μέρα των φοιτητικών εκλογών στο χώρο του ΕΜΠ από δυνάμεις του αποκαλούμενου αντιεξουσιαστικού-αναρχικού χώρου, με αποτέλεσμα το σοβαρό τραυματισμό πέντε συνδικαλιστών (οι τέσσερεις από το χώρο της ΕΑΑΚ) και το κάψιμο της κάλπης των Τοπογράφων. Με τρόπο που θυμίζει παρακρατικές οργανώσεις του πιο σκοτεινού παρελθόντος, ομάδα περίπου 40 ατόμων με καδρόνια και κράνη εισέβαλε στο χώρο του ΕΜΠ την ώρα που γίνονταν οι καταμετρήσεις ψήφων στις σχολές, και άρχισαν να επιτίθενται και να τρομοκρατούν αδιακρίτως κάθε παρευρισκόμενο στη διαδικασία και στο χώρο του Πολυτεχνείου στην προσπάθειά τους να φτάσουν προς τις κάλπες. Τους σταμάτησαν οι κλειστές πόρτες που συνάντησαν και η κατακραυγή από τους φοιτητές, που ήταν πάνω από 700.
Το σκηνικό τρομοκρατίας επαναλήφθηκε λίγη ώρα αργότερα όπου οι περισσότερες καταμετρήσεις είχαν τελειώσει. Οι φοιτητές που απέμειναν κλείστηκαν στο ΜΑΧ μέχρι την αποχώρηση των τραμπούκων που για μια ακόμη φορά κατάφεραν να τραυματίσουν συνδικαλιστή της ΕΑΑΚ.
Τα επεισόδια αυτά δείχνουν το τέλμα και τα αδιέξοδα των αντιλήψεων που κυριαρχούν στον λεγόμενο αντιεξουσιαστικό-αναρχικό χώρο, όπου η απουσία πολιτικής ανάλυσης, στόχων και τοποθέτησης στις σημερινές συγκυρίες καλύπτεται από τον ελιτισμό, την ηθελημένη περιχαράκωση και περιθωριοποίηση, την απέχθεια προς το λαό και τα κινήματά του, από αυτό που συμπυκνώνεται από τη γνωστή ρήση τους «να ξυπνήσουμε τους κοιμισμένους» και καταλήγει να γίνεται τραμπούκικη επιβολή των απόψεών τους και των πρακτικών τους, όπως και όπου τους παίρνει φυσικά.
Η ενέργειά τους αυτή σαφώς στρέφεται ενάντια στο φοιτητικό κίνημα που διεκδίκησε με αίμα και θυσίες να έχει ανεξάρτητους συλλόγους για να οργανώνει καλύτερα τους αγώνες του απέναντι στην κυρίαρχη αστική τάξη, ενάντια στο φοιτητικό κίνημα που στη βάση των ανεξάρτητων αυτών συλλόγων του και των μαζικών διαδικασιών στα πλαίσια αυτών κατάφερε τα τελευταία χρόνια να βγει στο προσκήνιο, αντιστεκόμενο στις κυρίαρχες πολιτικές τσακίσματος των δικαιωμάτων των εργαζομένων και της νεολαίας. Τέτοιες ενέργειες, πέρα και έξω από τις μαζικές δημοκρατικές διαδικασίες στο πλαίσιο του φοιτητικού κινήματος, αποτελούν το καλύτερο «άλλοθι» για τις καθεστωτικές παρατάξεις της ΔΑΠ και ΠΑΣΠ και μαζί όλου του σημερινού επίσημου πολιτικού επιτελείου του συστήματος, να συνεχίζουν τη συκοφάντηση των ανεξάρτητων συλλόγων και των μαζικών διαδικασιών, να προπαγανδίζουν την κατάργηση του ασύλου και το κλείσιμο του Πολυτεχνείου στην Πατησίων. Από την άλλη, δείχνει την αδυναμία, η οποία εκφράστηκε ήδη από το Μάη-Ιούνη του 2006, των αριστερών δυνάμεων (ΠΚΣ, ΔΙΚΤΥΟ, ΕΑΑΚ) που δρουν στα πλαίσια του κινήματος, για διαφορετικούς λόγους η καθεμία, να πάρουν σαφή και κινηματική θέση απέναντι σε τέτοιες λογικές και πρακτικές και να οργανώσουν με καλύτερο και αποτελεσματικό τρόπο τους αγωνιζόμενους φοιτητές, οι οποίοι φαίνεται ξεκάθαρα πως δεν διακατέχονται από τέτοιες λογικές και παρακτικές.
Οι Αγωνιστικές Κινήσεις στάθηκαν και στέκονται ενάντια σε τέτοια φαινόμενα ηγεμονισμού και επιβολής απόψεων με τρομοκρατία και τραμπουκισμό στα πλαίσια του φοιτητικού κινήματος.