Με μικρότερη μαζικότητα σε σύγκριση με πέρυσι και χωρίς μαζική συμμετοχή εργαζόμενων από κλάδους και εργοστάσια που πλήττονται ιδιαίτερα την τελευταία περίοδο από την κυβερνητική πολιτική διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης, πραγματοποιήθηκαν στη Θεσσαλονίκη οι κινητοποιήσεις στα εγκαίνια της Διεθνούς Εκθεσης. Οι συγκεντρώσεις, που ξεκίνησαν νωρίς το απόγευμα του Σαββάτου, 5 του Σεπτέμβρη, από διαφορετικά σημεία του κέντρου της πόλης, εξελίχθηκαν σε ξεχωριστές διαδηλώσεις με κατάληξη οι περισσότερες την πλατεία της ΧΑΝΘ, μπροστά στη νότια πύλη της Εκθεσης και σε μικρή απόσταση από το Βελίδειο συνεδριακό κέντρο, το οποίο, όπως κάθε χρονιά ήταν οχυρωμένο στην κυριολεξία με κλούβες και ισχυρή αστυνομική δύναμη.
Η ηγεσία της ΓΣΕΕ και του τοπικού Εργατικού Κέντρου μαζί με τη μόνιμη ακολουθία της, δηλαδή τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ με τις διάφορες συνιστώσες του, συγκεντρώθηκαν στο Αγαλμα του Βενιζέλου. Στη συγκέντρωση της ΓΣΕΕ συμμετείχαν και ορισμένα σωματεία και ομοσπονδίες, με μικρή όμως παρουσία εργαζόμενων. Μεγαλύτερη ήταν η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ (στην ουσία του ΚΚΕ) στην πλατεία Συντριβανίου, με τη γνωστή πλέον οχυρωματική πολιτική της περιχαράκωσης απέναντι σε οποιαδήποτε κοινωνική κίνηση που δεν ελέγχεται πλήρως από την ηγεσία του ΚΚΕ. Επέλεξε τη μικρότερη διαδρομή προς τη ΧΑΝΘ, μέσω της οδού Αγγελάκη, και αποσύρθηκε νωρίς νωρίς για να μην κινδυνεύσει να έρθει σε επαφή ο κόσμος του με τις άλλες συγκεντρώσεις.
Απογοητευτική ήταν όμως και η εικόνα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, οι περισσότερες δυνάμεις της οποίας συγκεντρώθηκαν στην Καμάρα ύστερα από δύο ξεχωριστά καλέσματα σωματείων: ένα από την ΠΕΚΟΠ και ένα από μια πεντάδα σωματείων (υπάλληλοι βιβλίου-χάρτου, φροντιστήρια κ.λπ.). Ακόμη και αυτή η προσπάθεια της τελευταίας στιγμής που επιχείρησε το ΚΚΕ(μ-λ), να ενωθεί η συγκέντρωση σε μια κοινή διαδήλωση προς την Εκθεση, δεν έγινε δεκτή σχεδόν από όλες τις πλευρές, με αποτέλεσμα να ξεκινήσουν δύο διαδηλώσεις από την Καμάρα με διαφορά λίγων λεπτών, παρά το γεγονός πως εντέλει ακολούθησαν την ίδια διαδρομή! Η εικόνα που παρουσίασαν δυνάμεις που φιλοδοξούν μάλιστα να πρωταγωνιστήσουν και να ηγηθούν ενωτικών προωθητικών εγχειρημάτων στο πλαίσιο της επαναστατικής Αριστεράς ήταν αξιοθρήνητη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, οι δυνάμεις που συναπαρτίζουν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που κατακερματίστηκαν τουλάχιστον σε τρία κομμάτια, υπονομεύοντας στην ουσία κάθε πιθανότητα να γίνει μια ενιαία συγκέντρωση και διαδήλωση και των υπόλοιπων δυνάμεων, οργανώσεων και σωματείων.
Την ίδια στιγμή που εκτυλίσσονταν αυτές οι θλιβερές εικόνες στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, απογοητεύοντας έναν ολόκληρο κόσμο που κατέβηκε για να διαδηλώσει μαχητικά, ο Καραμανλής κήρυσσε τον κοινωνικό πόλεμο ενάντια στους εργαζόμενους και τη λαϊκή πλειοψηφία με μια κυνική ομιλία. Η αναντιστοιχία ανάμεσα στις ανάγκες της περιόδου και τη στάση των περισσότερων δυνάμεων της τρέχουσας Αριστεράς ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής το βράδυ του περασμένου Σαββάτου στη Θεσσαλονίκη.
Η κυβέρνηση, θέλοντας να στείλει σαφή μηνύματα αποφασιστικότητας, κυριολεκτικά γέμισε το κέντρο της πόλης με πάνω από δυο χιλιάδες αστυνομικούς και ΜΑΤ, απέκλεισε το Πανεπιστήμιο μπροστά στη Θεολογική και προχώρησε σε μαζικές τρομοκρατικές συλλήψεις το βράδυ έξω από στέκια αντεξουσιαστών.
Το ΚΚΕ(μ-λ) και οι Αγωνιστικές Κινήσεις συμμετείχαν με ξεχωριστό μπλοκ στη διαδήλωση με επικεφαλής το πανό της πρωτοβουλίας των σωματείων, υπογραμμίζοντας σε κάθε κατεύθυνση πως διαχωρίζονται πλήρως από τον διαδεδομένο υποκειμενισμό και μικρομεγαλισμό και επιμένοντας στην ανάγκη οικοδόμησης ενός μετώπου αντίστασης και πάλης. Ανακοίνωση για τις συλλήψεις που μετατράπηκαν αργότερα σε προσαγωγές έβγαλαν οι Αγωνιστικές Κινήσεις.
