Μα η ζωή, λεχώνα, ελπίδες γέννησε

Η δίκη των 49 συλληφθέντων στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο της 8ης Μάρτη συνεχίζεται στο ακροατήριο του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών. Μέχρι στιγμής έχουν εξεταστεί οι 4 από τους 5 μάρτυρες κατηγορίας, άνδρες των ΜΑΤ, άλλοι επικεφαλής και άλλοι όχι των διμοιριών που συμμετείχαν στη βίαιη επίθεση κατά των διαδηλωτών. Κατά τη διάρκεια της κατάθεσής και απαντώντας σε ερωτήσεις είτε της έδρας είτε των συνηγόρων υπεράσπισης έπεσαν σε πλείστες αντιφάσεις ως προς την απόδοση και τη στοιχειοθέτηση των συγκεκριμένων κατηγοριών στους συλληφθέντες αλλά και ως προς την εξέλιξη αυτή καθαυτή των γεγονότων της μέρας εκείνης. Έκδηλη είναι η εντύπωση που έχει δημιουργηθεί σε όλους, όσοι συμμετέχουν στη δίκη ή απλώς την παρακολουθούν πως το κατηγορητήριο και όλη η προανακριτική διαδικασία είναι κατασκευασμένα και καμία από τις κατηγορίες δε ευσταθεί. Η δίωξη που βασίστηκε στις προανακριτικές καταθέσεις τους ότι οι 49 με πέτρες, ξύλα, βαριοπούλες και καδρόνια επιτίθονταν στα ΜΑΤ καταρρέει καθώς αποδεικνύεται πως οι συλληφθέντες είχαν δεχτεί συντονισμένη επίθεση από διμοιρίες που βρίσκονταν πίσω από το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη και ταυτοχρόνως από διμοιρίες που βρίσκονταν στη συμβολή Πανεπιστημίου Βασ. Σοφίας. Όσον αφορά βέβαια τα παραπάνω πειστήρια (πέτρες, ξύλα κ.λπ) αυτό που προέκυψε είναι ότι αυτά, κατά την προσφιλή μέθοδο της ασφάλειας, αυτά περισυλλέγονται με περισσή σπουδή για να αποδοθούν στη συνέχεια στους μελλοντικούς συλληφθέντες. Στη δίκη αυτή, και ενώ ολοκληρώνεται σχεδόν η εξέταση των μαρτύρων κατηγορίας, αυτό δεν μπόρεσε να γίνει. Βέβαια ακούστηκαν και τα ευτράπελα του τύπου “τους περικυκλώσαμε για να τους προστατεύσουμε” και “η διμοιρία εισχώρησε (!!!) μέσα σε μια ομάδα 300 ατόμων”... Τώρα, πώς εξηγείται μετά την “εισχώρηση” να προκύπτουν 40 περίπου τραυματίες και άλλοι 15-16 από τους κατηγορούμενους με ανοιγμένα κεφάλια, σπασμένες μύτες, χέρια και πλευρά, γι' αυτό οι μάρτυρες κατηγορίας δεν μπόρεσαν να δώσουν μια πειστική εξήγηση ούτε και όταν έθεσε την ερώτηση η πρόεδρος του δικαστηρίου. Κατά τα άλλα προσπάθησαν να παρουσιάσουν την εικόνα πως οι δυνάμεις καταστολής δρουν καθ όλα νόμιμα και έχουν ειρηνική συμπεριφορά.
Ενδιαφέρον όμως έχει μια άλλη πλευρά της δίκης αυτής. Η πλευρά της στάσης των κατηγορουμένων. Που οι ίδιοι, απευθυνόμενοι προς το δικαστήριο, αποκαλούνται συναγωνιστές και όχι συγκατηγορούμενοι, που θέτουν ερωτήσεις προς τους μάρτυρες κατηγορίας και εντοπίζουν με εύστοχο τρόπο τις αντιφάσεις τους. Που εκφράζουν κρίσεις για τις καταθέσεις των ματρύρων – ανδρών των ΜΑΤ. Που ζητούν και παίρνουν το λόγο από την έδρα και με μεστό, συγκροτημένο γλώσσα καταγγέλλουν τις πάμπολλες παραβιάσεις κάθε νομιμότητας από πλευράς των δυνάμεων καταστολής όχι ειδικά απέναντί τους αλλά απέναντι σε όλους τους διαδηλωτές. Που καταγγέλλουν τη ρίψη χημικών, την αφαίρεση των διακριτικών από τις στολές των ΜΑΤ, που καταγγέλλουν την καταπάτηση στο πρόσωπό τους των δημοκρατικών δικαιωμάτων όλων μας. Που κάνουν, τελικώς, χρήση των δικονομικών δικαιωμάτων τους για να τα καταγγείλουν όλα αυτά. Αυτά δείχνουν πως έχουμε μια νεολαία που δεν αφήνει την υπεράσπιση των δικαιωμάτων της σε άλλους. Που επιμένει και που προβάλλει τη συλλογικότητα ενάντια στην ατομική στάση. Που έχει βιώσει το δίκαιο του αγώνα της και το διεκδικεί, δεν κάνει πίσω. Που αναδεικνύει τα κέρδη της από την ανάπτυξη των κινηματικών και αγωνιστικών διαδικασιών και ανοίγει νέους δρόμους, κόντρα σ' αυτούς που πριν λίγο καιρό τους έλεγαν βολεμένους, τεχνοκράτες και άλλα συναφή.
Αυτή την περήφανη στάση πραγματικά την απολαύσαμε.