Συνέδριο- «δεξίωση» της ΓΣΕΕ στον Αστέρα

Στον Αστέρα Βουλιαγμένης, όπως ακριβώς αρμόζει σε μια εργοδοτική… μη κυβερνητική οργάνωση στην οποία σταδιακά μετεξελίσσεται η ΓΣΕΕ, πραγματοποιήθηκε το 33ο Συνέδριό της.
Ηταν μια συνηθισμένη μέρα για το πολυτελές ξενοδοχείο της Βουλιαγμένης. Λουσάτα αυτοκίνητα, κοστούμια και γραβάτες να περιφέρονται σαν να επρόκειτο για μια συνάντηση του επιχειρηματικού κόσμου. Το ενδιαφέρον των τραπεζών και των εταιριών, της Εθνικής Τράπεζας, του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, της Cosmote, της ΔΕΗ, των ΕΛΤΑ, ΕΥΔΑΠ κ.λπ. δικαιολογημένο. Στη συνεργασία και στο διάλογο με τη γραφειοκρατική ηγεσία της ΓΣΕΕ προσβλέπουν, άλλωστε, για να περάσουν όλο το αντεργατικό πακέτο που έχουν στο συρτάρι. Με τις «ευγενικές» χορηγίες αυτών των εταιριών χρηματοδοτήθηκε το συνέδριο της… κορυφαίας συνδικαλιστικής οργάνωσης των εργαζομένων και της εργατικής τάξης της χώρας.
Μόνο που ήταν σχεδόν απόντες οι εργαζόμενοι και οι εργάτες απ’ το συνέδριο. Αφού όλα τα επίσημα συνδικαλιστικά στελέχη που παραβρέθηκαν έχουν προ πολλού πάρει διαζύγιο με τη μισθωτή εργασία. Οπως διαζύγιο έχουν πάρει και από τις αγωνίες, τις ανάγκες και τα προβλήματα των εργαζομένων. Δεν τους το επιτρέπουν, άλλωστε, τα «νέα» τους καθήκοντα: να χαριεντίζονται με την εργοδοσία και την εκάστοτε κυβέρνηση, να αιτιολογούν τα «αναγκαία μέτρα» ενάντια στο λαό, να καλλιεργούν αισθήματα μειωμένων προσδοκιών στους εργαζόμενους, να ρουσφετολογούν, να προωθούν τα κυρίαρχα συμφέροντα.
Αντ’ αυτού δεν έλλειπαν υψηλά προσκεκλημένα πρόσωπα, όπως ο Καραμανλής και ο Παπανδρέου. Να φλυαρούν για «μεταρρυθμίσεις» και «εκσυγχρονισμούς» που οδηγούν στην απορύθμιση της εργασίας και σε αναχρονισμούς την κοινωνική ζωή. Ούτε που θα περνούσε ποτέ από το μυαλό τους να επιχειρήσουν να βρεθούν σε μια πραγματική εργατική συνάθροιση. Ούτε θα διανοούνταν, βέβαια, ποτέ μια πραγματική εργατική συγκέντρωση να τους προσκαλέσει
Αυτή η «ευχάριστη» συνάθροιση της εργατικής αριστοκρατίας στον Αστέρα της Βουλιαγμένης επιβεβαίωσε, για μια ακόμη φορά, την επικράτηση της καθεστωτικής αερολογίας στις κυρίαρχες παρατάξεις ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚΕ. Δυστυχώς επιβεβαίωσε και την προσποιητή επαναστατικότητα των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, την επίπλαστη αγωνιστικότητα του ΣΥΝ.
«Καλυτέρευση της θέσης των εργαζομένων, περιορισμός των κοινωνικών ανισοτήτων, διεύρυνση της απασχόλησης, ανάπτυξη και ευημερία». Δε χρειαζόταν το συνέδριο της ΓΣΕΕ για να ειπωθούν όλα αυτά. Καλυπτόμαστε επαρκώς με τις ομιλίες του πρωθυπουργού και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Μήπως η συνδικαλιστική ηγεσία, σε αντίθεση με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, τα εννοεί; Αυτό ακριβώς φοβόμαστε. Γιατί με όλη αυτήν την «κοινωνικά ευαίσθητη» φρασεολογία κινείται ο αντεργατικός οδοστρωτήρας πάνω στις πλάτες των εργαζομένων. Με αυτή τη φρασεολογία η ΓΣΕΕ προσυπέγραψε τη διετή Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (με κατώτερο μισθό στα 626 ευρώ μεικτά). Με αυτή τη φρασεολογία έγιναν οι ιδιωτικοποιήσεις, καταργήθηκε η μονιμότητα στις ΔΕΚΟ, έγιναν απολύσεις, μειώθηκε το πραγματικό εισόδημα των εργαζομένων, ξεπουλήθηκαν αγώνες. Ούτε ανατροπή της κυβερνητικής-αντεργατικής πολιτικής, ούτε σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους, ούτε αυξήσεις στο κόστος της ζωής, ούτε μια αντικυβερνητική αιχμή. Πώς να μην έχει χορηγίες από τις εταιρίες το συνέδριο;
Φταίνε, όμως, οι κυρίαρχες παρατάξεις, φταίει ο κόσμος που τις ψηφίζει. Ομως, οι κυρίαρχες παρατάξεις δεν είναι κυρίαρχες απλά επειδή τις ψηφίζει ο κόσμος (ποιος κόσμος, άλλωστε, αυτός είναι έξω από τα συνδικάτα). Ο κόσμος τις ψηφίζει γιατί είναι… κυρίαρχες. Οχι μόνο ποσοτικά αλλά και «ποιοτικά». Είναι οι θεσμοθετημένοι «επιστάτες» της εργατικής τάξης και έχουν τη στήριξη της εξουσίας. Εκεί βρίσκεται η δύναμή τους.
Οι «άλλες» δυνάμεις εντός της ΓΣΕΕ αναπαράγουν τη λογική του εκπροσώπου και συνομιλητή ή της «αντιπαράθεσης και αντεπίθεσης στο σύστημα» ερήμην των εργαζόμενων μαζών. Εστω στην πιο αγωνιστική της εκδοχή. Αλλοι φανερά και απροκάλυπτα (ΣΥΝ), άλλοι με μπόλικη ταξική ρητορεία. Γιατί είναι κομματική υπόθεση η αντίσταση και ο αγώνας.
Ενα παράδειγμα αρκεί: 120 περίπου φοιτητές φτάνουν με πούλμαν στον Αστέρα Βουλιαγμένης για να διαμαρτυρηθούν για την απαράδεκτη στάση της ΓΣΕΕ απέναντι στις φοιτητικές κινητοποιήσεις. Στάση που, επί της ουσίας, στηρίζει την κυβέρνηση. Ποια ήταν η αντίδραση των αρχοντοσυνδικαλιστών της ΓΣΕΕ; Κλούβες και ΜΑΤ απέναντι στους φοιτητές. Κλειστό το συνέδριο για την αγωνιζόμενη νεολαία (να περάσουν αύριο!). ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και ΕΣΑΚ αποφασίζουν στο προεδρείο να μην τους δεχτούν γιατί δεν υπήρχαν φοιτητές από όλες τις παρατάξεις! Φταίνε, λοιπόν, αυτοί που ήρθαν γι’ αυτούς που δεν ήρθαν να διαμαρτυρηθούν!
Από την άλλη, μέλη του ΠΑΜΕ «ορμούν» στο βήμα του συνεδρίου τη στιγμή που άρχιζε την ομιλία του ο «πουλημένος» γενικός γραμματέας ευρωπαϊκών συνδικάτων Τζον Μονκς. Για τα μέλη του ΠΑΜΕ, βλέπετε, η υποταγμένη ηγεσία της ΓΣΕΕ εδρεύει πολύ πιο μακριά.