Με γοργούς ρυθμούς -πιεσμένη και από τα διάφορα ιμπεριαλιστικά κέντρα- προωθεί τις ιδιωτικοποιήσεις η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Με πρόσχημα τα ελλείμματα, αλλά με πραγματική αιτία την απαίτηση του κεφάλαιου για στρώσιμο του εδάφους σε νέα πεδία κερδοφορίας του, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει ήδη χαράξει τις βασικές γραμμές πάνω στις οποίες θα κινηθεί η ιδιωτικοποίηση της μεγάλης αυτής ΔΕΚΟ. Και στα βασικά τους σημεία δεν διαφέρουν καθόλου από το νομοσχέδιο που ετοίμαζε η κυβέρνηση της ΝΔ πέρυσι το καλοκαίρι, επί υπουργίας Στυλιανίδη.
- Πρώτοι και κύριοι χαμένοι, οι 6.700 εργαζόμενοι. Έτσι τα σχέδια της κυβέρνησης προβλέπουν μείωση του προσωπικού στο μισό (!!!) τόσο μέσω της μη ανανέωσης εργαζομένων που θα συνταξιοδοτούνται (μέσα στη χρονιά αναμένονται 1.500 συνταξιοδοτήσεις), όσο και μέσω μετατάξεων. Παράλληλα, όμως, σχεδιάζονται και περικοπές στις αποδοχές των εργαζομένων.
Ουσιαστικά, το ΠΑΣΟΚ δεν κάνει τίποτε περισσότερο από το να ξανασερβίρει ελαφρώς αναπροσαρμοσμένα τα αντιδραστικά σχέδια που εκπόνησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις του. Από το 1996 κιόλας, η κοινοπραξία της ΠΛΑΝΟΣΕ που ιδρύθηκε με επικεφαλής τη γαλλική εταιρεία «Σοφρερέλ» είχε εκπονήσει πενταετές «Επιχειρηματικό Σχέδιο» (1997-2001) που έβαζε τους ίδιους ακριβώς άξονες. Από τότε μέχρι σήμερα η συρρίκνωση του μόνιμου προσωπικού του ΟΣΕ είναι συνεχής. Έτσι, από 11.384 εργαζόμενους το 1996 φτάσαμε σήμερα στους 6.700 (!!!)
Τι έγινε, άραγε; Μήπως μειώθηκαν οι ανάγκες σε προσωπικό; Το αντίθετο συμβαίνει. Με δεδομένες τις τρομακτικές ελλείψεις προσωπικού, οι σημερινοί εργαζόμενοι πραγματοποιούν καθημερινά κατά μέσο όρο 2,5 ώρες υπερωρίας! Δηλαδή, καθημερινά πραγματοποιούνται περίπου 16.750 ώρες υπερωρίας που αντιστοιχούν περίπου σε 2.100 θέσεις εργασίας!!!
Ο πραγματικός λόγος που εξαναγκάζονται σε αποχώρηση οι παλιοί εργαζόμενοι είναι το ότι αποτελούν το συνδετικό κρίκο με την εποχή των εργατικών δικαιωμάτων και των διεκδικήσεων, ότι αποτελούν τη ραχοκοκαλιά του συνδικαλισμού στον ΟΣΕ (με τις όποιες αδυναμίες του). Τέτοιοι εργαζόμενοι δεν έχουν θέση στο νέο μοντέλο εκμετάλλευσης που οραματίζεται το ιδιωτικό κεφάλαιο, αποτελούν «βαρίδια» και πρέπει να εκλείψουν.
Βέβαια, η ηγεσία του Υπουργείου Εργασίας μιλά για μείωση των ελλειμμάτων και αφήνει να εννοηθεί ότι με τη μείωση του μόνιμου προσωπικού θα επέλθει και η μείωση των ελλειμμάτων. Ωστόσο, τα πραγματικά στοιχεία είναι αμείλικτα, αφού το έλλειμμα από 236,7 εκατ. ευρώ το 1994 (με 11.590 εργαζόμενους) ανέβηκε στα 950 εκατ. ευρώ το 2007 (με 6.950 εργαζόμενους). Είναι, επομένως, ξεκάθαρο ότι το έλλειμμα δεν οφείλεται στους εργαζόμενους αλλά στις εφαρμοζόμενες κρατικές πολιτικές που άφηναν τον ΟΣΕ χωρίς επενδυτική στήριξη, αλλά και από την υπερχρέωση του οργανισμού για την εξυπηρέτηση διάφορων συμφερόντων.
- Προβλέπεται δραστική μείωση των δρομολογίων, αποκαλυπτική των προθέσεων της κυβέρνησης. Ουσιαστικά η μόνη γραμμή που πρόκειται να απομείνει είναι αυτή που συνδέει Πάτρα-Αθήνα-Θεσσαλονίκη. Όλες οι υπόλοιπες γραμμές ή καταργούνται ή παραχωρούνται σε ιδιώτες με καθεστώς επιδότησης. Όπως και στην περίπτωση των ακτοπλοϊκών και των αεροπορικών γραμμών, έτσι και εδώ οι μικρές επαρχιακές πόλεις καταδικάζονται στην περιθωριοποίηση και την αφάνεια μέσα από μια πολιτική που αδιαφορεί για τις λαϊκές ανάγκες.
- Όμως και στις γραμμές που θα παραμείνουν αυτά που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα αλλάζουν προς το χειρότερο. Ο χαρακτήρας του σιδηρόδρομου ως του φθηνού, προσιτού, μεταφορικού μέσου αλλάζει ριζικά αφού προβλέπονται δραματικές αυξήσεις στις τιμές των εισιτηρίων.
- Σε ό,τι αφορά την τεράστια ακίνητη περιουσία (η αξία της υπολογίζεται πάνω από 7 δισεκατομμύρια ευρώ) αλλά και τις υποδομές του ΟΣΕ, αναμένεται το «μεγάλο φαγοπότι. Με μια τεράστια ακίνητη περιουσία σε όλη τη χώρα ο ΟΣΕ αποτελεί πρώτης τάξης «φιλέτο» για το ιδιωτικό κεφάλαιο. Και η μέχρι τώρα πολιτική των κυβερνήσεων της χώρας μας προϊδεάζουν για χαριστικές παραχωρήσεις πολλών ετών (της τάξης των 30 και 40) και έναντι πενιχρού αντιτίμου.
Ιδιαίτερα για τις υποδομές του ΟΣΕ, οι οποίες καλοπληρώθηκαν με δημόσιο χρήμα, η εκχώρησή τους θεωρείται ήδη δεδομένη. Τρανταχτό παράδειγμα ο τεράστιος (240.000 τ.μ.) εμπορικός σταθμός στο Θριάσιο Πεδίο για τον οποίο αναμένεται να «σφαχτούν» αρκετοί μεγαλοεργολάβοι, ενώ ακολουθούν ο σταθμός της Λάρισας που προορίζεται για εμπορικό κέντρο, αλλά και ο Σιδηροδρομικός Σταθμός του Πειραιά
Οι εργαζόμενοι στον ΟΣΕ αλλά και το σύνολο του εργαζόμενου λαού έχουν κάθε λόγο να αντισταθούν σε αυτές τις εξελίξεις. Η μετατροπή του ΟΣΕ σε ένα πανάκριβο μέσο μεταφοράς που θα αποφέρει τεράστια κέρδη στο ιδιωτικό κεφάλαιο είναι μια αρνητική εξέλιξη από όλες τις απόψεις.
