Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ!

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

ΧΩΡΙΣ ΨΕΥΤΟΔΙΛΗΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ

Εργαζόμενες, εργαζόμενοι
Η κυβέρνηση Καραμανλή ενεργώντας στην υπηρεσία και για λογαριασμό του κεφαλαίου και παρά την αντίθεση της πλειοψηφίας των λαϊκών μαζών, προχωράει στην παραπέρα συρρίκνωση-κατάργηση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Τη μείωση των συντάξεων. Την αύξηση των εργατικών εισφορών. Τον περιορισμό-κατάργηση των βαρέων, ανθυγιεινών. Τη μετακύλιση του κόστους τής (έτσι κι αλλιώς άθλιας) περίθαλψης στις πλάτες των εργαζόμενων.

• Η επίθεση αυτή δεν είναι η πρώτη, δεν θα ‘ναι η τελευταία. Εντάσσεται στο πλαίσιο της γενικευμένης επίθεσης του κεφαλαίου ενάντια στον κόσμο της δουλειάς. Της προώθησης των απάνθρωπων «ελαστικών» σχέσεων εργασίας, της κατάργησης του δικαιώματος στη δουλειά. Της μείωσης των αμοιβών, της ακρίβειας στα είδη πρώτης ανάγκης, της έντασης της εκμετάλλευσης. Της διαμόρφωσης συνολικά των όρων ενός νέου εργασιακού Μεσαίωνα.

• Ας έχουμε καθαρό ότι το μόνο «όριο» που γνωρίζει η αδηφάγα διάθεση του κεφαλαίου είναι αυτό που μπορεί να του θέσει η πάλη των εργαζομένων. Των εκατοντάδων χιλιάδων που αντιδρούν, που αντιστέκονται, που απεργούν, που διαδηλώνουν, που μάχονται υπερασπιζόμενοι τα στοιχειώδη δικαιώματά τους. Ταυτόχρονα και σε αναφορά με την αποτελεσματικότητα και τις προοπτικές αυτού του αγώνα οφείλουμε να έχουμε ακόμα πιο καθαρά ορισμένα πράγματα:

• Το πρώτο και θεμελιώδες είναι να κατανοήσουμε με τον πιο πλήρη και ουσιαστικό τρόπο, ότι βρισκόμαστε σε μια περίοδο σκληρής ταξικής αναμέτρησης ανάμεσα στο κεφάλαιο από τη μια μεριά και τον κόσμο της δουλειάς από την άλλη.

Ότι οφείλουμε να την αντιμετωπίσουμε σαν τέτοια, αποβάλλοντας κάθε είδους αυταπάτες και ψευδαισθήσεις. Όπως ακριβώς την αντιμετωπίζει το κεφάλαιο από τη δική του μεριά.

• Ότι αυτό που έχουμε μπροστά μας δεν είναι ένα πρόβλημα «διαχείρισης των Ταμείων», «ισοσκέλισης του προϋπολογισμού» ή «ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων», αλλά σκληρής ταξικής αντιπαράθεσης για το εύρος της εκμετάλλευσης από τη μια και των εργατικών δικαιωμάτων από την άλλη.

• Ότι δεν πρόκειται για ζήτημα «διαλόγου» ή «προτάσεων» αλλά για σύγκρουση που έχει κάθε φορά αυτή ή εκείνη την έκβαση. Και ακριβώς γι’ αυτό, το σύστημα κινητοποιεί όλες τις δυνάμεις και τους μηχανισμούς του για να υλοποιήσει τους στόχους που προωθεί.

Ανάλογη συνεπώς η αναγκαιότητα συνολικής συστράτευσης των λαϊκών δυνάμεων. Επειδή μόνο η συγκρότηση ενός μαζικού, μαχητικού Μετώπου λαϊκής αντίστασης και πάλης μπορεί να αποτελέσει φραγμό στην επίθεση του κεφαλαίου.

• Ότι, όπως το πολιτικό προσωπικό του συστήματος (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ) προωθεί συστηματικά εδώ και χρόνια τους στόχους του κεφαλαίου, αντίστοιχα θα όφειλαν να το αντιμετωπίσουν από την άλλη μεριά οι πολιτικές δυνάμεις που υποτίθεται εκπροσωπούν τα λαϊκά συμφέροντα και την «Αριστερά».

• Ότι οι συγκρούσεις τέτοιου ταξικού-πολιτικού χαρακτήρα προϋποθέτουν την ανάληψη της πολιτικής ευθύνης για μια τέτοια αναμέτρηση, από εκείνες τις δυνάμεις στις οποίες υποτίθεται ότι ανήκει αυτός ο ρόλος.

Όχι ρητορικά, όχι στις τηλεοράσεις, όχι προτάσσοντας την πρεμούρα τους για τα εκλογικά τους ποσοστά και άλλα τέτοια που δεν αποτελούν παρά αξιοθρήνητες «διαφυγές» από το πραγματικά ζητούμενο.

• Αυτές, λοιπόν, οι πολιτικές δυνάμεις ή θα αναλάβουν αυτή την ευθύνη που συστηματικά ως τα σήμερα αποφεύγουν ή θα πρέπει να παραμερίσουν για να ανοίξει ο δρόμος για τη συγκρότηση ενός μαζικού, μαχητικού Μετώπου πάλης του εργαζόμενου λαού. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος.

17 Μαρτίου 2008

ΚΚΕ(μ-λ)

Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (μαρξιστικό-λενινιστικό)

simea@kkeml.gr
www.kkeml.gr