ΑΘΗΝΑ
Με μεγάλη καθυστέρηση πραγματοποιήθηκε τελικά στις 9 Ιούλη το αντιρατσιστικό συλλαλητήριο στο οποίο καλούσαν αντιρατσιστικές οργανώσεις, μεταναστευτικοί σύλλογοι και οργανώσεις της Αριστεράς. Αυτή η καθυστέρηση είχε άμεση και ορατή συνέπεια στη μαζικότητα του συλλαλητηρίου η οποία ήταν πολύ κάτω από τις ανάγκες της περιόδου.
Και φυσικά ήταν πολύ κάτω από αυτά που υπερφίαλα δήλωναν όσοι αρνούνταν τη διοργάνωση μίας πρώτης άμεσης απάντησης και υποστήριζαν ότι η μετάθεσή της θα ευνοούσε τη μαζικοποίηση. Τελικά συνέβη ακριβώς το αντίθετο, καθώς το κλίμα τρομοκρατίας και ξενοφοβίας που επικρατεί το τελευταίο μήνα, οι συνεχείς επιχειρήσεις-σκούπα και η απουσία της Αριστεράς και φόβο δημιούργησαν αλλά και την αίσθηση ότι η απάντηση αυτή επρόκειτο περισσότερο για εθιμοτυπική φιέστα παρά για ουσιαστική πολιτική απάντηση σε ένα ζήτημα που εξελίσσεται με δραματικό τρόπο.
Χαρακτηριστική ήταν η απουσία μεταναστών, καθώς τα μπλοκ των μεταναστευτικών κοινοτήτων δεν είχαν παρά ελάχιστους μετανάστες. Ουσιαστικά, η πορεία αποτελούνταν από κόσμο της ελληνικής Αριστεράς, σαφές δείγμα του κλίματος φόβου που υπάρχει στους κύκλους των μεταναστών.
Παρά τις αντιρρήσεις που είχε ευθύς εξαρχής με το χρόνο πραγματοποίησης του συλλαλητηρίου, το ΚΚΕ(μ-λ) προπαγάνδισε τη διαδήλωση τόσο με προκηρύξεις όσο και με αφίσα που κολλήθηκε στο κέντρο της Αθήνας και του Πειραιά, καθώς και σε γειτονιές, ενώ στο συλλαλητήριο συμμετείχε με ένα αρκετά μαζικό μπλοκ.
Σε κάθε περίπτωση, θεωρούμε ότι η Αριστερά και μπορεί και πρέπει να κάνει περισσότερα για το ζήτημα. Και όσο δεν το κατανοεί τόσο το χειρότερο γι’ αυτήν.
