Προσπαθώντας να προχωρήσει στην εφαρμογή της ευρωπαϊκής οδηγίας για τα ιδιωτικά κολέγια, η κυβέρνηση τροποποιεί διατάξεις που έχουν να κάνουν με τους όρους λειτουργίας τους. Παράλληλα, ελέγχονται οι αιτήσεις που έχουν καταθέσει οι ιδιοκτήτες ιδιωτικών σχολών προκειμένου να πάρουν άδεια λειτουργίας.
Η κυβέρνηση τροποποιεί τις αποφάσεις του 2008 δίνοντας περισσότερες διευκολύνσεις στις ιδιωτικές σχολές που λειτουργούν στην Ελλάδα ως παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων Τα πιο ενδεικτικά σημεία των αλλαγών αφορούν το κατέβασμα του πήχη σχετικά με τα προσόντα των διδασκόντων, τις κτιριακές υποδομές αλλά και τη δυνατότητα ελέγχου των προγραμμάτων σπουδών από το υπουργείο.
Προφανώς, το βασικό ζήτημα εδώ δεν έχει να κάνει ούτε με την ποιότητα των παρεχόμενων σπουδών, το επίπεδο της γνώσης ή την επάρκεια των κτιριακών εγκαταστάσεων Αυτά αφορούν μια ολότελα διαφορετική συζήτηση που έχει να κάνει με το ρόλο της εκπαίδευσης συνολικά σε αυτό το σύστημα. Ωστόσο, η κατάσταση που διαμορφώνεται είναι ενδεικτική για μια σειρά άλλα ζητήματα.
Πρώτο και κύριο είναι το ότι προχωράμε ολοταχώς στην εφαρμογή της οδηγίας και την ενσωμάτωσή της στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Η κυβέρνηση πιέζεται από την Ευρωπαϊκή Ενωση να τελειώνει με το ζήτημα το συντομότερο δυνατόν. Αυτό που συνήθως αποκαλούμε κατάργηση του άρθρου 16 από την πίσω πόρτα, φαίνεται πως βρίσκει σιγά σιγά το δρόμο του. Για πρώτη φορά θα ενταχθούν στον επίσημο κορμό της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ιδιωτικά ιδρύματα, ανοίγοντας την πόρτα στην κατάργηση της δωρεάν εκπαίδευσης. Ανεξάρτητα από το πόσο αληθινά ή πλασματικά είναι τα δικαιώματα των αποφοίτων που υποτίθεται ότι κατοχυρώνονται, ανεξάρτητα από το τι θα γίνει με τα κατά κλάδο επιμελητήρια, η πολιτική ουσία του συγκεκριμένου ζητήματος έχει να κάνει με το δικαίωμα της νεολαίας στις δωρεάν σπουδές και την επικείμενη κατάργησή του. Παράλληλα, δεν πρέπει να υποτιμάται και το γεγονός ότι δημιουργούνται καλύτερες προϋποθέσεις για εφαρμογή ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων και στα δημόσια πανεπιστήμια και ΤΕΙ, κάτι που έτσι κι αλλιώς υπαγορεύεται από την πολιτική του συστήματος όλα αυτά τα χρόνια και ιδιαίτερα με το νόμο-πλαίσιο.
Από την άλλη πλευρά, είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι σε επίπεδο ελέγχου και σχεδιασμού η ελληνική κυβέρνηση και το υπουργείο δεν έχουν απολύτως καμία δικαιοδοσία. Το... αφεντικό είναι το ξένο πανεπιστήμιο, εκείνο ορίζει τα προγράμματα και τους όρους σπουδών και δε δέχεται καμιά άλλη παρέμβαση. Οσο για τα ζητήματα υποδομής, τα κατά τα άλλα παραρτήματα με τα βαρύγδουπα ονόματα δε θα διαφοροποιούνται σε τίποτα από ένα οποιοδήποτε συνοικιακό φροντιστήριο μέσης εκπαίδευσης. Προφανώς, ανάλογα θα είναι και τα πτυχία που θα μοιράζονται με το αζημίωτο. Πανάκριβα χαρτιά που δεν αντιστοιχούν πουθενά, χωρίς επί της ουσίας επαγγελματικά δικαιώματα. Αυτό που θα έχει επιτευχθεί θα είναι να σκορπίσει το σύστημα αυταπάτες στη νεολαία ότι της δίνει διεξόδους για σπουδές και επαγγελματική αποκατάσταση.
Ο αγώνας της νεολαίας για το δικαίωμα στη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση για όλους δεν έχει τελειώσει! Οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις για τη μη κατάργηση του άρθρου 16 βρίσκουν τη συνέχειά τους στην πάλη ενάντια στην ευρωπαϊκή οδηγία 36/05. Μαζί με την πάλη για την ανατροπή του νόμου-πλαίσιο, τον αγώνα ενάντια στο νέο εξεταστικό σύστημα εισαγωγής, η νεολαία βρίσκει τις αιχμές για τα νέα μεγάλα κινηματικά ξεσπάσματα.
