Τέσσερις μέρες πριν από τις εκλογές της 4ης Οκτώβρη ο απερχόμενος υπουργός Παιδείας Αρης Σπηλιωτόπουλος έσπευσε να υπογράψει την αδειοδότηση κολεγίων σύμφωνα με την οδηγία 36/05 της ΕΕ. Παρά τα δημοσιεύματα που ήθελαν τη διαδικασία αδειοδότησης να αναβάλλεται και να αποτελεί έργο της επόμενης κυβέρνησης, ο Α. Σπηλιωτόπουλος «υπέκυψε» με συνοπτικές διαδικασίες στις πιέσεις. Πιέσεις που έρχονταν είτε από τα ξένα, αμερικάνικα και ευρωπαϊκά μητρικά πανεπιστήμια είτε από ντόπιους κολλεγιάρχες. Ανοιξε, έτσι, έναν νέο γύρο κόντρας τόσο με τα πανεπιστήμια όσο και με τα διάφορα επαγγελματικά επιμελητήρια που εδώ και καιρό, από τη δική τους σκοπιά, αντιδρούν στην ευρωπαϊκή οδηγία. Πάνω απ' όλα όμως, άνοιξε ένα νέο γύρο κόντρας με τη νεολαία, τον κόσμο της εκπαίδευσης και τον λαό συνολικά, προχωρώντας στην ουσιαστική κατάργηση του άρθρου 16 του Συντάγματος και στην κατάργηση του δικαιώματος στη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση.
Την κόντρα αυτή θα πρέπει πλέον να διαχειριστεί το ΠΑΣΟΚ και η νέα του κυβέρνηση. Έχει κι αυτό, άλλωστε, ανοιχτούς λογαριασμούς με τη νεολαία για όλα τα μεγάλα ζητήματα για τα οποία αυτή αγωνίστηκε το τελευταίο διάστημα. Η θέση του για τον νόμο-πλαίσιο, αλλά και η δηλωμένη πρόταση του ίδιου του σημερινού πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου και της σημερινής υπουργού Παιδείας Αννας Διαμαντοπούλου για ιδιωτικά κολλέγια, συνηγορούν σε αυτό. Η Διαμαντοπούλου εξάλλου, ως υπεύθυνη για θέματα Παιδείας της μέχρι τώρα αξιωματικής αντιπολίτευσης, ήταν εκείνη που μιλούσε για το γενικά σωστό πνεύμα του νόμου-πλαίσιου αλλά και για την αναγκαιότητα να προχωρήσουμε στη νομιμοποίηση της ιδιωτικής μεταδευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Όσο για την αλλαγή πλεύσης του ΠΑΣΟΚ στο ζήτημα της αναθεώρησης του άρθρου 16 και τη μη ψήφιση τελικά, αυτή πιστώνεται στο κίνημα της νεολαίας που ξέσπασε ενάντια στην κατάργηση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης, στην πίεση που αυτό άσκησε στις δυνάμεις του συστήματος και όχι στην πολιτική γραμμή του σημερινού κυβερνώντος κόμματος. Ανεξάρτητα, λοιπόν, από το αν η νέα κυβέρνηση αιφνιδιάστηκε από την αδειοδότηση που υπέγραψε ο Σπηλιωτόπουλος, είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσει στην ίδια πολιτική γραμμή που έχει διαλέξει συνολικά το σύστημα και την οποία έχει υποστηρίξει ουσιαστικά όλο αυτό το διάστημα.
Η πάλη της νεολαίας για το δικαίωμα στη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση εξακολουθεί να είναι απαίτηση των καιρών. Η αλλαγή στα πρόσωπα των διαχειριστών του συστήματος μετά τις εκλογές της 4ης Οκτώβρη δεν αλλάζει το μαύρο σκηνικό που στήνεται στην πλάτη της νεολαίας. Απέναντι στη «συλλογική» απόφαση του συστήματος, των κυβερνήσεων και των υποστηρικτών του, η νεολαία έχει να προτάξει τους συλλογικούς της αγώνες για τα δικαιώματά της.
