ΑΘΗΝΑ
Κάτω από το ιδιόμορφο κλίμα που είχαν δημιουργήσει η στάση του ΠΑΜΕ, από τη μια, η απραξία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, από την άλλη, αλλά και η σύγχυση που επικρατεί στις οργανώσεις τής εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, πραγματοποιήθηκαν οι απεργιακές κινητοποιήσεις στην Αθήνα στις 17 του Δεκέμβρη.
Και οι δύο συγκεντρώσεις που πραγματοποιήθηκαν -τόσο του ΠΑΜΕ στο Πεδίο του Άρεως όσο και της ΟΛΜΕ και πρωτοβάθμιων σωματείων στα Προπύλαια- είχαν σχετικά καλή μαζικότητα (τηρουμένων των αναλογιών) που, ωστόσο, ήταν πολύ κάτω από τις ανάγκες και τις προκλήσεις της περιόδου.
Το ΠΑΜΕ, θέλοντας να αξιοποιήσει την αδράνεια της ΓΣΕΕ, έδωσε τον «υπέρ πάντων» αγώνα με μία κινητοποίηση του κομματικού μηχανισμού του που θύμιζε προεκλογική περίοδο. Ακόμη και τα πανηγυρικά ρεπορτάζ του Ριζοσπάστη των προηγούμενων ημερών έδειχναν ότι το ΠΑΜΕ «ποντάριζε πολλά» σε αυτήν την απεργία. Έφτασε μάλιστα να την αποκαλεί πανεργατική θέλοντας να υποκαταστήσει τη ΓΣΕΕ και να εμφανιστεί αυτό ως το υποκείμενο συγκρότησης των εργατικών αγώνων. Ωστόσο, τα πράγματα δεν ήταν καθόλου έτσι. Μερικές χιλιάδες εργαζόμενοι και κάποιες χιλιάδες φοιτητές δεν αρκούν για κάτι τέτοιο, όσο κι αν βαυκαλίζονται τα κομματικά επιτελεία του ΚΚΕ. Και, κυρίως, δεν αρκεί μία απεργία-ντουφεκιά αντίστοιχη με αυτές που χρόνια τώρα κάνει η ΓΣΕΕ μπροστά στην ψήφιση του προϋπολογισμού. Και πολύ περισσότερο όταν γίνεται στη βάση της κομματικής επιβεβαίωσης και όχι στη βάση της εξυπηρέτησης των εργατικών συμφερόντων.
«Χαλίφης στη θέση του χαλίφη» θέλησε να παρουσιαστεί, λοιπόν, το ΠΑΜΕ γι’ αυτό και όρισε τη συγκέντρωσή του στο Πεδίο του Άρεως, εκεί όπου καλεί συνήθως η ΓΣΕΕ. Ωστόσο, το μόνο που ίσως πέτυχε ήταν να διασκεδάσει κάπως τις ανησυχίες των μελών του που βλέπουν την επίθεση να ξετυλίγεται και οι ίδιοι να μην μπορούν να προβάλουν αντίσταση.
Παράλληλα με το ΠΑΜΕ, συγκέντρωση κάλεσε και η ΟΛΜΕ (στα Προπύλαια αυτή) κατά τη διάρκεια τρίωρης στάσης εργασίας που εξήγγειλε (τόσο σπουδαιολόγησε την αντεργατική επίθεση που εξελίσσεται!). Μία απόφαση που στόχο είχε να απαντήσει σε πιέσεις που είχαν εκφραστεί από τοπικές ΕΛΜΕ στις οποίες δραστηριοποιείται η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά. Σε αυτήν τη συγκέντρωση καλούσαν και οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και πρωτοβάθμια σωματεία του ιδιωτικού τομέα.
Η στάση της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς είναι ενδεικτική της σύγχυσης που κυριαρχεί στις αντιλήψεις οργανώσεων και συνδικαλιστών. Είναι χαρακτηριστικός ο εντυπωσιασμός που κυριάρχησε σε σχέση με την πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ να κηρύξει απεργία. Μία απεργία που -όπως αναφέραμε- δεν ήταν παρά μία παραλλαγή των εθιμοτυπικών απεργιών που χρόνια τώρα διοργανώνει η ΓΣΕΕ. Έφτασαν, μάλιστα, κάποιοι να προτείνουν σε στελέχη του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ να συμμετέχουν τα πρωτοβάθμια σωματεία στη συγκέντρωση στο Πεδίο του Άρεως με ομιλητή! Πρόταση που φυσικά αρνήθηκε κατηγορηματικά το ΠΑΜΕ.
Παρά την απαράδεκτη στάση που κρατάει το ΠΑΜΕ στα σωματεία αυτά, παρά το γεγονός ότι κάποια από αυτά φτάνει στο σημείο να τα αποκαλεί εργοδοτικά και παρά την εγκληματική στάση που χρόνια τώρα κρατάει στο εργατικό κίνημα (αυτή που, εξάλλου, οδήγησε και στη σημερινή του διάλυση), κάποιοι, με την πρώτη ευκαιρία και με κάθε άνεση, δείχνουν πρόθυμοι να τα ξεχάσουν όλα και να συρθούν πίσω από το ΚΚΕ. Ένα ξεκάθαρο δείγμα απογοήτευσης και πολιτικής αδυναμίας.
Αυτός είναι και ο κύριος λόγος που τα πρωτοβάθμια σωματεία του ιδιωτικού τομέα (ΣΕΦΚ, ΣΕΙΙΝΑΠ, ΣΜΤ, Συμβασιούχοι Υπ. Πολιτισμού) επέμειναν στο αλλοπρόσαλλο κάλεσμα προσυγκέντρωσης στο Μουσείο και συγκέντρωσης στα Προπύλαια!!! Γιατί ο άλλος λόγος (που πίεζε για τα Προπύλαια) ήταν το ότι κομμάτι των Παρεμβάσεων διαφώνησε ανοιχτά με το Μουσείο και δήλωσε ότι θα στηρίξει τη συγκέντρωση της ΟΛΜΕ.
Ουσιαστικά, ο χώρος της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς κατάφερε να γίνει διελκυστίνδα ανάμεσα σε ΠΑΜΕ και ΟΛΜΕ, ανίκανος να αντιληφθεί ότι και ο μεν και ο δε έπαιξαν το δικό τους άσχημο και επικίνδυνο παιχνίδι στις πλάτες των εργαζομένων. Γι’ αυτό και δεν υπήρχε και η παραμικρή διάθεση για ξεχωριστή συγκέντρωση.
Σε αυτή τη βάση, οι Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών και η Ταξική Πορεία αποφάσισαν να συμμετέχουν στη συγκέντρωση στα Προπύλαια η οποία κατάφερε και συγκέντρωσε περισσότερους από χίλιους εργαζόμενους και φοιτητές.
