Μ’ αγώνες τιμάμε τους νεκρούς μας

Δεκέμβρης 1990. Το τέλος της χρονιάς βρίσκει το σύνολο σχεδόν των σχολείων και των σχολών κατειλημμένα σε όλη τη χώρα. Ο κόσμος της εκπαίδευσης δίνει τη μάχη ενάντια στο πολυνομοσχέδιο του υπουργού Παιδείας Κοντογιαννόπουλου. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έρχεται αντιμέτωπη με την οργή του λαού και της νεολαίας.
Γενάρης 1991. Οι αποφάσεις για συνέχιση των καταλήψεων παίρνονται η μια μετά την άλλη στις σχολές και τα σχολεία όλης της χώρας. Η νεολαία είναι αποφασισμένη να δώσει την κόντρα μέχρι τη νίκη και ο λαός στέκεται στο πλευρό της. Η κυβέρνηση, έχοντας χάσει οποιοδήποτε άλλο μέσο υπεράσπισης της πολιτικής της, επιδίδεται σε ένα πρωτοφανές όργιο τρομοκρατίας. Οι ογκώδεις διαδηλώσεις καταστέλλονται με λύσσα. Οι τραμπουκισμοί από πλευράς των δεξιών μαθητικών και φοιτητικών οργανώσεων εντείνονται. Σε μια περίοδο όπου σε παγκόσμιο επίπεδο διακηρύσσεται το «τέλος της Ιστορίας», το σύστημα στη χώρα μας αδυνατεί να «συμμορφώσει» το λαό και τη νεολαία.
Πάτρα, 9 Γενάρη 1991. Η τοπική οργάνωση της ΟΝΝΕΔ εξαπολύει ένα πρωτοφανές όργιο βίας ενάντια στην αγωνιζόμενη νεολαία. Καταφέρνει να ανακαταλάβει το 3ο Γυμνάσιο-Λύκειο με επικεφαλής τα στελέχη της Καλαμπόκα, Σπίνο και Μαραγκό, μετά από ξυλοδαρμό των μαθητών. Πλήθος κόσμου συγκεντρώνεται έξω από το σχολείο. Ο αγωνιστής Νίκος Τεμπονέρας, καθηγητής του σχολείου και στέλεχος του ΕΑΜ, προσπαθώντας να μπει στο προαύλιο πέφτει θανάσιμα χτυπημένος από το λοστό του Νίκου Καλαμπόκα.
Σε όλες τις πόλεις της χώρας ξεσπούν διαδηλώσεις. Στα σχολεία σηκώνονται μαύρα πανό με μοναδικό σύνθημα: «ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ». Στην Αθήνα, στις 11 Γενάρη, οι δρόμοι πλημμυρίζουν από μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενους, από εκατοντάδες χιλιάδες λαού. Η κυβέρνηση δίνει κι αυτή την τελευταία της μάχη. Η διαδήλωση καταστέλλεται βίαια και τα επεισόδια διαρκούν έως το επόμενο πρωί. Δακρυγόνα, συλλήψεις, ξυλοδαρμοί, κυνηγητό. Στο κτίριο του Κ. Μαρούση ξεσπάει πυρκαγιά από δακρυγόνο των ΜΑΤ, με αποτέλεσμα να προστεθούν 4 ακόμη νεκροί στη λίστα. Η κυβέρνηση έχει ηττηθεί… Το πολυνομοσχέδιο αποσύρεται και ο υπουργός Παιδείας παραιτείται. Ο Καλαμπόκας καταδικάζεται για να απελευθερωθεί λίγα χρόνια αργότερα από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ…
17 χρόνια μετά το κίνημα του ’90-’91, η νεολαία δημιουργεί καινούρια μεγαλειώδη γεγονότα, τιμώντας με τον καλύτερο τρόπο τη μνήμη του αγωνιστή Νίκου Τεμπονέρα. Εχοντας απέναντί της μια κυβέρνηση και ένα σύστημα αποφασισμένο να της πετσοκόψει τα δικαιώματα και να τη ματώσει και πάλι αν χρειαστεί. Μην έχοντας πλάι της την επίσημη αντιπολίτευση, αλλά έχοντας την οργή της από την επίθεση που δέχεται κι εκείνη και όλος ο λαός. 17 χρόνια μετά η νεολαία, στο πλευρό του λαού, δείχνει ότι δεν έχει ξεχάσει το Νίκο Τεμπονέρα και ότι θα συνεχίσει να παλεύει για όσα εκείνος δεν πρόλαβε...