Ο ΝΙΚΟΣ ΦΙΩΤΑΚΗΣ ΕΦΥΓΕ:
ΕΝΑΣ ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΝΑΣ ΜΑΧΗΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ
Στις 13 Ιούλη σταμάτησε για πάντα να χτυπάει η καρδιά του συντρόφου Νίκου Φιωτάκη σε ηλικία μόλις 58 χρονών. Αυτός ο αγαπημένος σύντροφος, ο σπουδαίος άνθρωπος, ο μεγάλος μαχητής, που στη ζωή του δεν δίστασε να δώσει πολλές και δύσκολες μάχες, που ο λόγος του η παρουσία του η συγκρότησή του μας γέμιζε αισιοδοξία θαυμασμό και κουράγιο, έχασε τη μάχη για τη ζωή. Μια μάχη αρκετά δύσκολη πρώτα απ’ όλα για τον ίδιο, για τη σύντροφο της ζωής του Ελένη, για τη κόρη του, για όλους εμάς συντρόφους και φίλους που δε θέλαμε να πιστέψουμε ότι ο σύντροφος Νίκος θα χάσει αυτή τη μάχη. Αυτή η ελπίδα μας, πήγαζε όχι από τα ιατρικά δεδομένα, αλλά από τη δικιά του στάση και αισιοδοξία . Ήταν μια στάση ενός ανθρώπου που ήξερε ν’ αγωνίζεται, που τη μάχη με τον καρκίνο την έδωσε με κουράγιο, τόλμη και αξιοπρέπεια, που όμως τελευταία αποδείχτηκε άνιση.
Ο σύντροφος Νίκος ήταν γνωστός, όχι μόνο στα Χανιά αλλά ευρύτερα για τους πολιτικούς και κοινωνικούς του αγώνες . Δεν ήταν ένας απλός αγωνιστής του κινήματος. Όχι ότι αυτό θα ήταν ασήμαντο. Ήταν άνθρωπος, αυτό που λέμε, από άλλη πάστα .Η ενασχόλησή και η δραστηριότητα του με τα κοινά ξεκινάει από τα νεανικά του χρόνια την περίοδο της επτάχρονης φασιστικής δικτατορίας .Την περίοδο εκείνη σαν φοιτητής αγωνίστηκε στο πλαίσιο του φοιτητικού κινήματος για την ανατροπής της .Το 1972 εκλέχτηκε γενικός γραμματέας του συλλόγου Κρητών φοιτητών Αθήνας. Στη κατάληψη της Νομικής το Φλεβάρη του 1973 ο Νίκος όχι μόνο συμμετέχει αλλά έχει πρωταγωνιστικό ρόλο και για την δράση του αυτή συλλαμβάνεται από τη χούντα και επιστρατεύεται με άλλους φοιτητές. Απολύεται από το στρατό 3 μέρες πριν την κατάληψη του Πολυτεχνείου, τότε με την προσπάθεια που έκανε η χούντα για δήθεν «ομαλοποίηση» με τον Μαρκεζίνη. Στην εξέγερση του Πολυτεχνείου συμμετέχει δραστήρια .Αμέσως μετά τα γεγονότα συλλαμβάνεται ξανά σε σπίτι που κρυβόταν και οδηγήθηκε στα μπουντρούμια της ΕΑΤ-ΕΣΑ με ότι αυτό συνεπάγεται .Μετά την πτώση της δικτατορίας οργανώθηκε και πάλεψε μέσα από τις γραμμές της ΠΠΣΠ και αργότερα ως μέλος του ΚΚΕ(μ-λ). Συμμετείχε στους αγώνες της μεταπολίτευσης 1974-1981.
Η πολιτική του συγκρότηση του έδωσε την δυνατότητα παρά τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν στο μ-λ κίνημα, παρά την ήττα του κουμμουνιστικού κινήματος, παρά την αντικομουνιστική υστερία να βρει το κουράγιο και τη δύναμη σε συνθήκες δύσκολες για κάθε αγωνιστή να ξεπεράσει τις όποιες αναστολές και να συνεχίσει μέχρι σήμερα να παλεύει για την υπόθεση του λαού. Συνέχισε στην κυριολεξία μέχρι τη τελευταία ώρα της ζωής του (και παρά τη μεγάλη ταλαιπωρία από την αρρώστια του) να ενδιαφέρεται για το κίνημα, να μελετά, να ενθουσιάζεται, ιδιαίτερα από τα τελευταία ξεσπάσματα αγώνων, σαν πραγματικός νεολαίος. Δεν έπαψε ούτε στιγμή να πιστεύει και να εκφράζει την αισιοδοξία του, ότι ο δρόμος της επανάστασης και τής ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος είναι αναπόφευκτος
Όχι, ο σύντροφος Νίκος δεν ήταν ένας ρομαντικός στοχαστής .Πατούσε γερά στα πόδια του. Γνώριζε πολύ καλά τις δυσκολίες της ταξικής πάλης, γνώριζε το δυσμενή για το λαϊκό κίνημα συσχετισμό . Ήξερε ότι ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς. Όπως και το ότι η ιστορία δε διαγράφεται όσο κι αν κάποιοι κάνουν προσπάθεια να την « ξαναγράψουν» για να τη διαστρεβλώσουν .Γι’ αυτό και υπερασπιζόταν την Ιστορία του κουμμουνιστικού κινήματος, την Οκτωβριανή επανάσταση, την Πολιτιστική επανάσταση. Γι’ αυτό και δε δίστασε να αντιπαρατεθεί σε λαθεμένες ή μηδενιστικές απόψεις, όχι με αφορισμούς αλλά με πειθώ και πολιτικά επιχειρήματα. Είχε την εκτίμηση όχι μόνο των συντρόφων του αλλά και ανθρώπων που διαφωνούσαν μαζί του που εκτιμούσαν τον χαρακτήρα του το ήθος και τη συνέπεια του .
Δεν έκρυψε ποτέ αυτό που ήταν, αυτό που πίστευε αυτό που πάλευε. Το ότι δηλαδή προσπαθούσε να υπηρετήσει την υπόθεση της επανάστασης και του σοσιαλισμού. Πίστευε στις αστείρευτες δυνάμεις που κρύβουν οι λαϊκές μάζες . Γι’ αυτό συμμετείχε ανελλιπώς στους μικρούς και μεγάλους αγώνες του λαού .Στους αγώνες της εργατικής τάξης για το δικαίωμα στη δουλειά , το ωράριο ,το μεροκάματο για τη ζωή. Στο πλευρό της σπουδάζουσας και φοιτητικής νεολαίας ενάντια στους ταξικούς φραγμούς για το δικαίωμα στις σπουδές . Στους αγώνες του λαού ενάντια στην ιμπεριαλιστική εξάρτηση για το ξήλωμα των ξένων βάσεων από το τόπο. Αλληλέγγυος στους αγώνες των λαών ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, το πόλεμο στο κομμάτιασμα χωρών στους αγώνες για εθνική ανεξαρτησία .Αλληλέγγυος στο πλάι των κολασμένων των μεταναστών των προσφύγων για την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Εκτός από ενεργό μέλος του ΚΚΕ(μ-λ) έδωσε όλες του τις δυνάμεις και βοήθησε με την πολιτική του συγκρότηση, με το εξαίρετο ήθος του και την αστείρευτη αγωνιστικότητα του στη διάδοση των απόψεων και το δυνάμωμα της Ταξικής Πορείας στην πόλη μας .Παρακολουθούσε και συζητούσε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα υλικά και τη διαδικασία που έχει ανοίξει ενόψει της συνδιάσκεψης του ΚΚΕ(μ-λ).
Ο χαμός του Νίκου δεν είναι μόνο μια μεγάλη απώλεια για την κομματική οργάνωση των Χανίων, για το ΚΚΕ(μ-λ),για τους συγγενείς για τους φίλους του. Είναι απώλεια για την επαναστατική αριστερά της χώρας, για την προσπάθεια που γίνεται για την ανασυγκρότηση του κομμουνιστικού κινήματος στον τόπο μας .
Σίγουρα τέτοιοι αγωνιστές δε βγαίνουν κάθε μέρα και προπαντός δε περισσεύουν από το κίνημα . Γι’ αυτό και η απουσία του δε θα μείνει απαρατήρητη. Είναι όμως επίσης σίγουρο ότι οι καινούργιοι λαϊκοί αγώνες που έρχονται θα αναδείξουν νέους αγωνιστές νέους κομμουνιστές . Αυτούς τους αγώνες σύντροφε Νίκο σου υποσχόμαστε ότι θα υπηρετήσουμε με τη μεγαλύτερη συνέπεια και αποφασιστικότητα .Έτσι όπως εσύ θα ήθελες να μας παραγγείλεις.
Στην κηδεία του, εκτός από τους συγγενείς και τους φίλους, χωριανούς και συντρόφους του παραβρεθήκαν και μέλη αριστερών οργανώσεων και κομμάτων . Επίσης ανακοινώσεις για το θάνατο του έβγαλαν το Κ.Ο του ΚΚΕ(μ-λ), η Κ.Ο Χανίων του ΚΚΕ(μ-λ), η Ταξική Πορεία , ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΣΕΚ.
