Έφυγε από την ζωή στις 22 Αυγούστου και κηδεύτηκε την Κυριακή στις 23, ο αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης και μαχητής του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας , σύντροφος Γιώργος Ευγενιάδης, σε ηλικία 79 χρόνων, κτυπημένος από τον καρκίνο. Ο Γιώργος Ευγενιάδης γεννήθηκε στην Βεργίνα Ημαθίας το 1930 και σε νεαρή ηλικία κατατάχθηκε στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας , παίρνοντας μέρος σε πολλές μάχες στην κεντρική και δυτική Μακεδονία. Μέλος του ΚΚΕ, μέχρι την διαγραφή του από την Κολιγιαννική ηγεσία. Τραυματίστηκε σοβαρά δύο φορές, στην μία από τις οποίες έχασε το ένα του μάτι. Εκπατρίστηκε στην Τσεχοσλοβακία ,στην οποία σπούδασε μηχανικός και πήρε δραστήρια μέρος στην εσωκομματική πάλη τασσόμενος με την πλευρά του αντί-ρεβιζιονιστικού αγώνα. Στέλεχος της παράνομης μ-λ οργάνωσης στην Τσεχοσλοβακία.
Ο Γιώργος Ευγενιάδης είναι ο συγγραφέας του βιβλίου « Της γης οι κολασμένοι» που πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Εκτός των Τειχών». Η κηδεία του έγινε στον Δρυμό Θεσσαλονίκης , στον οποίο ζούσε ύστερα από τον επαναπατρισμό του, και ετάφη στο μικρό νεκροταφείο του χωριού. Εκ μέρους της Κομματικής Οργάνωσης Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ(μ-λ), ο σ. Δημήτρης Παυλίδης εκφώνησε τον επικήδειο που αναδημοσιεύουμε , μικρό φόρο τιμής στον κομμουνιστή που έφυγε από κοντά μας:
« Σήμερα με βαθιά συγκίνηση , αποχαιρετάμε ένα ξεχωριστό άνθρωπο. Έναν από τους πολλούς εκείνους , άνδρες και γυναίκες , που αποτέλεσαν την πιο διαλεκτή γενιά που ανέδειξε η νεοελληνική κοινωνία στον Εικοστό αιώνα. . Εκείνης της γενιάς που έδωσε απλόχερα , δίχως υστεροβουλία και με ηρωικό τρόπο τις πιο πολλές φορές , τα καλύτερα χρόνια της και σε αρκετές περιπτώσεις την ζωή της , στον αγώνα για την εθνική απελευθέρωση και την κοινωνική αναγέννηση της Ελλάδας,
Η διαδρομή του Γιώργου Ευγενιάδη στην ζωή υπήρξε –από την αρχή ως το τέλος-μια διαρκής μάχη για την αξιοπρέπεια του ανθρώπου, για την δικαιοσύνη. Ασυμβίβαστη και περήφανη. Αποτελεί παράδειγμα και υπόδειξη ειδικά για τους νέους που αναζητούν τον τρόπο να ζήσουν με ιδανικά και να έχουν σημαντικούς σκοπούς στην ζωή τους. Συμπυκνώνει αυτή η διαδρομή τις πιο σημαντικές στιγμές της πρόσφατης κοινωνικής ιστορίας της χώρας, στις οποίες ο Γιώργος Ευγενιάδης δίχως τυμπανοκρουσίες και με σεμνότητα, συμμετείχε ενεργά, όχι απλά από τύχη, η μόνο, από τις περιστάσεις της ζωής, αλλά γιατί υπήρξε ένας ζεχωριστός ανθρωπος που συνειδητά επέλεξε να σταθεί με ψηλά το κεφάλι υπερασπιζόμενος τα ιδανικά της δικαιοσύνης και της ανθρώπινης αλληλεγγύης.
Ο Γιώργης Ευγενιάδης ήταν από αυτούς που δεν διεκδίκησε ούτε τιμές, ούτε παρασημα , ούτε δημόσιες αναγνωρίσεις. Του ήταν αρκετή η αναγνώριση και εκτίμηση των φίλων , των συντρόφων και των απλών ανθρώπων της γενιά του, πως την στιγμή που έπρεπε ανταποκρίθηκε στο προσκλητήριο του αγώνα, βρέθηκε στην πρώτη γραμμή , δίχως να λογαριάσει προσωπικές και θυσίες και κινδύνους. Ο σύντροφος Γιώργης από τα πρώτα άγουρα χρόνια του συμμετείχε ενεργά σαν Αετόπουλο στον αγώνα της Αντίστασης ενάντια στην τριπλή κατοχή . Και αργότερα , μαχητής του Δημοκρατικού Στρατού τραυματίστηκε σοβαρά παίρνοντας μέρος στις σκληρές μάχες του ΔΣΕ στο Βέρμιο και μετά στον Γράμμο και το Βίτσι. Στα δύσκολα χρόνια της προσφυγιάς ο Γιώργης Ευγενιάδης κατάφερε να σπουδάσει, να ξεχωρίσει με τις επαγγελματικές και κοινωνικές του δραστηριότητες και να συμβάλλει και αυτός στην ανοικοδόμηση της χώρας που τον φιλοξένησε.
Αλλά και μετά την επιστροφή στην πατρίδα , ο σύντροφος Γιώργης , συνέχισε να συμμετέχει ενεργά στους κοινωνικούς αγώνες του λαού μας σχεδόν ως τον τελευταίο καιρό που τον κτύπησε η αρρώστια. Έτοιμος πάντα να ανταποκριθεί σε κάθε πρόσκληση με νεανική διάθεση. Ακόμη και αυτήν την τελευταία μάχη της ζωής του , την έδωσε με αξιοπρέπεια και με τον ίδιο ηρωισμό που είχε συνηθίσει να δείχνει στα χρόνια του Μεγάλου Αγώνα.
Ο Γιώργης Ευγενιάδης πρόλαβε- εκτός από το ζωντανό παράδειγμα στους σύγχρονους του- να αφήσει και γραπτά αποτυπώματα της προσωπικής του διαδρομής. Μιας διαδρομής δύσκολης από τα πρώτα μαθητικά του σκιρτήματα στο χωριό του , την Βεργίνα, ως την ημέρα του επαναπατρισμού του από την αναγκαστική προσφυγιά.
Είχα την τιμή να συνεργαστώ μαζί του και να γράψω τον πρόλογο στο βιβλίο του , που εκδόθηκε πρόσφατα και που αποτελεί μια αυτό-βιογραφία αλλά και μια αναλυτική εξιστόρηση των γεγονότων που σημάδεψαν την ζωή του. Όσοι είχαν την τύχη να διαβάσουν όσα έγραψε, διαπίστωσαν πως ο συγγραφέας τους ήταν ένας χαρισματικός άνθρωπος., με βάθος σκέψης, με ανεξάρτητο πνεύμα, στοχαστικός για πολλά σημαντικά ζητήματα και τολμηρός για τα προβλήματα που αναδείχτηκαν. Στο κείμενο αυτό που ο Γιώργης Ευγενιάδης το φυλούσε για χρόνια πολλά στο συρτάρι του, μιλάει για όλα όσα τον σημάδεψαν στο σώμα και στο νου, με νεανική ζωντάνια, με ευθυκρισία , δίχως αναστολές, υπεκφυγές και ωραιοποιήσεις , για τα καλά, αλλά και για τα κακά , υπηρετώντας την ιστορική αλήθεια.
Για μένα , που δεν είχα την τύχη να τον γνωρίζω από παλιότερα, οι δακτυλογραφημένες σελίδες που μου παρέδωσε ήταν μια ξεχωριστή έκπληξη και αποκάλυψη και ο κυριότερος λόγος που με έκαναν να έρθω πιο κοντά του.
Ο Γιώργης Ευγενιάδης ήταν ικανοποιημένος που κατάφερε να αφήσει σαν υποθήκη στις νέες γενιές την δικιά του εξιστόρηση για την Μεγάλη Δεκαετία και τις περιπέτειες του λαού μας εκείνη την περίοδο. Δυστυχώς δεν προλάβαμε να ολοκληρώσουμε αυτήν την προσπάθεια με μια εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου του , στον τόπο που γεννήθηκε , στην Βεργίνα, σαν ένα είδος επιστροφής στην αρχή, στην αφετηρία της ζωής του, που τόσο ήθελε και το συζητούσε μέχρι τις τελευταίες ημέρες , ακόμη και στην τελευταία δύσκολη συνάντηση μας , όταν τον είχε καταβάλλει η αρρώστια. Θα αναζητήσουμε τρόπους να εκπληρώσουμε την επιθυμία σου σύντροφε Γιώργη , αλλά να είσαι σίγουρος πάντως πως το βιβλίο σου θα αποτελεί μόνιμη αφορμή και βοήθημα για την διαπαιδαγώγηση των νέων ανθρώπων.
Εκ μέρους της Κομματικής Οργάνωσης Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ(μ-λ) , όλων των συντρόφων που γνώρισαν τον Γιώργη Ευγενιάδη τα τελευταία χρόνια στις διάφορες εκδηλώσεις και κινητοποιήσεις μας , στις οποίες δήλωνε πάντα παρών , θέλω να σου μεταφέρω , σύντροφε Γιώργη το τελευταίο αντίο.
Στη συντρόφισσα της ζωής του , την κυρά-Κίτσα, που στάθηκε δίπλα του όλα αυτά τα χρόνια, επάξια, θέλω τα μεταφέρω τα βαθιά συλλυπητήρια όλων μας, όπως επίσης και στα δυο παιδιά του και σε όλους τους συγγενείς του.
Σύντροφε Γιώργη να ξέρεις πως η σπορά που έριξες και εσύ με το παράδειγμα της ζωής σου δεν πήγε χαμένη. Σύντροφε Γιώργη Ευγενιάδη καλό ταξίδι!»
