Καταστολή και απαγόρευση σε κινητοποίηση της ΑΔΕΔΥ

Πραγματοποιήθηκε στις 28 Γενάρη στάση εργασίας της ΑΔΕΔΥ με αιχμή το ζήτημα που έχει ανακύψει σε σχέση με την περίθαλψη και το εφάπαξ των Δημοσίων Υπαλλήλων.
Να θυμίσουμε ότι από 1/1/2009 υπάρχει σε μεγάλη κλίμακα υποχρέωση των ασφαλισμένων στο Δημόσιο να προπληρώνουν τις ιατρικές εξετάσεις και τα φάρμακα καθώς το Δημόσιο χρωστά υπέρογκα ποσά σε γιατρούς και φαρμακοποιούς. Φαρμακευτικοί και Ιατρικοί Σύλλογοι έχουν καταγγείλει (ή έχουν ανοίξει το δρόμο σε αυτή την κατεύθυνση) τις συμβάσεις με το Δημόσιο με αποτέλεσμα την παραπάνω κατάσταση. Σε τέτοιες περιόδους φτώχειας και οικονομικής πίεσης μεγάλος αριθμός ασφαλισμένων δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις ιατρικές του ανάγκες, καθώς δε διαθέτει τα χρήματα για να προπληρώσει κάποιες, ιδιαίτερα ακριβές, ιατρικές εξετάσεις και φάρμακα.
Ταυτόχρονα, το εφάπαξ δε δίνεται (υποτίθεται απλώς καθυστερεί μερικά… χρόνια) σε χιλιάδες δικαιούχους δημόσιους υπαλλήλους.
Η κατάσταση αυτή δεν αποτελεί αποτέλεσμα λογιστικών – οικονομικών προβλημάτων. Αποτελεί γενική πρόβα τζενεράλε για την οριστική ΑΝΑΙΡΕΣΗ των κατακτήσεων στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, στο πλαίσιο της συνολικής επίθεσης στις κατακτήσεις των εργαζομένων που εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια. Τα υπόλοιπα (τα «λογιστικά» μεγέθη) έρχονται να δημιουργήσουν μια τρομοκρατία για «έλλειψη χρημάτων» στην κοινωνία και –σε συνθήκες κρίσης- να βοηθήσουν την αποενοχοποίηση της άθλιας κυβερνητικής μεθόδευσης.

Όπως είναι φανερό, το ζήτημα είναι ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΣΟΒΑΡΟ. Απέναντι σε ένα τέτοιας σημασίας ζήτημα, η στάση εργασίας που πραγματοποίησε η ΑΔΕΔΥ ήταν κάτι λιγότερο απ΄ το ελάχιστο που θα έπρεπε να κάνει, μια πρόκληση απέναντι στους εργαζομένους, μια κίνηση που ανοίγει παραπέρα την όρεξη του συστήματος να προχωρήσει ακόμα πιο επιθετικά.

Αλλωστε και η πολιτική προσέγγιση των Ομοσπονδιών και της ΑΔΕΔΥ, μια προσέγγιση που μπαίνει στη λογική της «χρηματοδότησης» και της ανάλυσης πλήθους στοιχείων για το αν έχουν χρήματα τα ταμεία, εξυπηρετεί τη συσκότιση του ζητήματος σε σχέση με την ουσία των προθέσεων του συστήματος.

Είναι εντυπωσιακό ότι η –από υποχρέωση- στάση εργασίας της ΑΔΕΔΥ αντιμετωπίστηκε από την κυβέρνηση με διπλή καταστολή:
Από τη μία, η κυβέρνηση προχώρησε στην πρωτοφανή κίνηση να κηρυχτεί παράνομη και καταχρηστική η απεργία που κήρυξε η ΑΔΕΔΥ για τους Ελεγκτές Εναέριας Κυκλοφορίας την ίδια μέρα! Με μια πραγματικά προκλητική απόφαση το Μονομελές Πρωτοδικείο αποφάσισε ότι η απεργία είναι παράνομη και θεώρησε ότι η ΑΔΕΔΥ μπορεί να κηρύξει απεργία μόνο μέσα από το Συνέδριό της!
Από την άλλη δυνάμεις των ΜΑΤ έκλεισαν το δρόμο και επιτέθηκαν στην πορεία της ΑΔΕΔΥ!
Το σύστημα και η κυβέρνηση ήθελαν να στείλουν το μήνυμα ότι είναι αποφασισμένοι να καταστείλουν με τον πιο άμεσο τρόπο όποιον κινείται, ακόμα κι αν η κίνηση αυτή είναι εντελώς μέσα στα αστικά πλαίσια νομιμότητας.

Στη βάση όλων των παραπάνω και πιεσμένη από το γεγονός ότι στην ουσία η κυβέρνηση απαξιώνει πλήρως και τους ίδιους τους εργατοπατέρες της ΑΔΕΔΥ, η τελευταία αποφάσισε 24ωρη απεργία για τις 25 Φλεβάρη. Μια επιτυχία της απεργίας αυτής θα αποτελέι πρόβλημα όχι μόνο για το σύστημα αλλά και για τους ίδιους τους εργατοπατέρες της συνδικαλιστικής ένωσης των δημοσίων Υπαλλήλων.