Ίσως είναι δύσκολο να το θυμάται κανείς συνεχώς, αλλά πίσω από τα εφετζίδικα σκηνικά της τηλεόρασης «κρύβονται» εκατοντάδες εργαζόμενοι, χωρίς μακιγιάζ, που δουλεύουν με τους όρους που επιβάλλει ο σύγχρονος εργασιακός μεσαίωνας. Τα «μπλοκάκια», οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου και οι υπεργολαβίες είναι τόσο συνηθισμένα στα πλατώ της τηλεόρασης όσο και οι... διαφημίσεις.
Με τέτοιους όρους, και συγκεκριμένα με δελτίο παροχής υπηρεσιών, εργάζονταν και οι 1.047 εργαζόμενοι της ΕΡΤ οι οποίοι απολύθηκαν πριν από μερικές μέρες. Εργαζόμενοι με πέντε, έξι ή και περισσότερα χρόνια δουλειάς στην κρατική τηλεόραση, πετάχτηκαν στο δρόμο. Χωρίς αποζημίωση, χωρίς δικαίωμα ένταξης στο ταμείο ανεργίας (αφού δεν θεωρούνται καν άνεργοι!) οι εργαζόμενοι αυτοί καλούνται να αντιμετωπίσουν το φάσμα της ανεργίας χωρίς το παραμικρό στήριγμα.
Γι’ αυτό και αποφάσισαν να κάνουν κατάληψη στο κτίριο της ΕΡΤ στις 30 Ιουνίου, την ημέρα της απόλυσής τους. Διεκδικώντας το δικαίωμα στη δουλειά, οργισμένοι από την άνεση με την οποία τους πέταξαν στο δρόμο με πρόσχημα την κρίση, όταν τεράστια χρηματικά ποσά ξοδεύονται για τις «υπεραμοιβές» των δημοσιογράφων-σταρ και για τις υπερπαραγωγές της τηλεόρασης.
Δυστυχώς γι’ αυτούς, το σωματείο τους στάθηκε πολύ πίσω από τις ανάγκες της περίστασης, ενώ κάποιοι το καταγγέλλουν και για αναπαραγωγή των φημών για την επαναπρόσληψη κάποιων από αυτούς και τη δημιουργία αυταπατών και ρωγμών στην ενότητα των απολυμένων.
Σε κάθε περίπτωση το ζήτημα της κατάργησης των ελαστικών μορφών εργασίας, της πάλης για μόνιμη, πλήρη και σταθερή δουλειά, του αγώνα ενάντια στις απολύσεις παραμένει κορυφαίο για τους εργαζόμενους και το κίνημά τους.
