Το ιστολόγιο της Προλεταριακής Σημαίας παύει να λειτουργεί. Από αυτό το Σαββατοκύριακο συγχωνεύεται με την ιστοσελίδα του ΚΚΕ(μ-λ) σε μια νέα κοινή ιστοσελίδα της οποίας η διεύθυνση θα είναι η http://www.kkeml.gr/.

27 Ιουλ 2010

Τριετής καταδίκη των εργατικών δικαιωμάτων

«Α) Είμαστε η ΜΟΝΑΔΙΚΗ χώρα, η μοναδική Συνδικαλιστική οργάνωση που μέσα σε τέτοιες συνθήκες δανεισμού, διεκδικήσαμε, ΚΑΤΑΚΤΗΣΑΜΕ και ΥΠΟΓΡΑΨΑΜΕ Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Επιβάλαμε τη διατήρηση και ΙΣΧΥ της ΕΓΣΣΕ και τον καθορισμό μισθών και ημερομισθίων με συλλογική σύμβαση.
Κατακτήσαμε την ΕΓΣΣΕ και επιβεβαιώσαμε για μία ακόμα φορά, τον ιστορικά, προοδευτικό, ταξικό και πολιτικό ρόλο των Συνδικάτων και της ΓΣΕΕ, ενάντια και κόντρα στις απαιτήσεις και απαγορεύσεις της Τρόικα και των δανειστών.
Β) Εξασφαλίσθηκε και διατηρήθηκε ο 13ος και 14ος μισθός με τον πλέον ισχυρό νομικό τρόπο και έγινε ο πρώτος όρος της ΕΓΣΣΕ που εξασφαλίζει με ισχύ Νόμου ΣΣΕ (για πρώτη φορά) τις ετήσιες τακτικές αποδοχές των 14 μισθών των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα μέσα από Συλλογική Σύμβαση Εργασίας.
Γ) Ανατράπηκε και ξεπεράστηκε η απαίτηση και η απαγόρευση για ΜΗΔΕΝΙΚΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ για την 3ετία 2010, 2011, 2012 με ένα έστω μικρό ποσοστό αυξήσεων στο ύψος του πληθωρισμού της ευρωζώνης του 2010 και 2011 αλλά με μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ σημασία και με αυξήσεις για μεν το 2011 στο υπολογιζόμενο σήμερα ποσοστό 1,5% και το 2012 στο 1,7% ακυρώνοντας την απαγόρευση της Τρόικας και των δανειστών
(Από το σχετικό Δελτίο Τύπου της ΓΣΕΕ,  15/7/2010)
Η 15η Ιούλη του 2010 θα είναι, λοιπόν, άλλη μία «περήφανη» σελίδα στην Ιστορία του σύγχρονου εργατοπατερισμού. Ιστορία που βρίθει από τα απανωτά ξεπουλήματα αγώνων και τις απανωτές ήττες για το εργατικό κίνημα. Και αυτό το ξεπούλημα είναι σίγουρα από τα πιο μεγάλα. Μεγαλύτερο και από αυτό του 2008 όταν έκλεισε ξανά τις κινητοποιήσεις για το ασφαλιστικό Πετραλιά με την αιφνιδιαστική υπογραφή της προηγούμενης σύμβασης-κοροϊδία.
Επιμένει, λοιπόν, ο Παναγόπουλος ότι αυτή η σύμβαση αποτελεί «κατάκτηση» με «τεράστια πολιτική σημασία». Και το ερώτημα προκύπτει αβίαστα: Πότε κατακτήθηκε αυτή η σύμβαση και πώς; Ποιοι αγώνες είναι αυτοί που δήθεν πίεσαν το ΣΕΒ να «συρθεί» σε μία τέτοια υπογραφή; Γιατί άραγε «σύρθηκε» ο ΣΕΒ, όταν τους τελευταίους μήνες όλα τα κυβερνητικά νομοσχέδια ψηφίζονται το ένα μετά το άλλο, με αποκορύφωμα το ασφαλιστικό, και όταν η ίδια η κυβέρνηση έχει δώσει το πράσινο φως στους εργοδότες για πάγωμα των μισθών.
Ας θυμηθούμε για λίγο τι διεκδικούσε το Γενάρη ο Παναγόπουλος της ΓΣΕΕ: «καταθέσαμε με ιδιαίτερη έμφαση το εισοδηματικό μέρος που αφορά την ενίσχυση των νεοεισερχόμενων στην αγορά εργασίας, δηλαδή των χαμηλόμισθων. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα που λόγο του χαμηλού πρώτου μισθού, μισθού ασφαλείας έχει 14% των πτωχών που είναι ταυτόχρονα και εργαζόμενοι. Αυτό πρέπει να αντιμετωπιστεί αυτό πρέπει να διορθωθεί(Δήλωση του ίδιου στις 20/1/2010)
Τι κατέκτησε, λοιπόν απόλα αυτά ο κύριος Παναγόπουλος; Το ότι οι νέοι μέχρι 25 χρονών θα εργάζονται κάτω από τη σύμβαση! Το ότι ο χαμηλός πρώτος μισθός που οδηγούσε στη φτώχεια θα γίνει ακόμη χαμηλότερος! Μάλιστα, το αρχικό σχέδιο προέβλεπε «γενναία» αύξηση στο βασικό μισθό. Μεσολάβησε, θα απαντήσουν, η επιβολή του μηχανισμού επιτήρησης. «Ε, και λοιπόναναρωτιόμαστε εμείς. Νομιμοποιούμε αυτήν την επιλογή της κυβέρνησης; Άλλαξε τίποτε προς το καλύτερο σε σχέση με την οικονομική κατάσταση της εργατικής τάξης; Το μόνο που άλλαξε, λέμε εμείς, είναι οι πιέσεις που ασκήθηκαν από την κυβέρνηση προς τους συνδικαλιστικούς υπαλλήλους της.
Ανέτρεψε, αναφωνεί, η ΓΣΕΕ το καθεστώς των μηδενικών αυξήσεων που επέβαλε η τρόικα για τρία χρόνια. Και πώς έγινε αυτό όταν για το 2010 και το πρώτο εξάμηνο του 2011 δεν προβλέπονται αυξήσεις; Με τις αυξήσεις του δεύτερου εξαμήνου του 2011 και του 2012; Μα, τι είναι αυτό που διαβεβαιώνει τον Παναγόπουλο ότι η ανά τρίμηνο επιτήρηση της τρόικα δεν θα επιβάλει νέους, χειρότερους όρους στην ελληνική κυβέρνηση που θα απαγορεύουν ακόμη και αυτήν την αύξηση; Αυτή δεν είναι -άραγε- και η κατεύθυνση της ανακοίνωσης Λοβέρδου για νομοθετική ακύρωση συλλογικών συμβάσεων;
Εξασφαλίστηκαν, διατείνεται, οι 13ος και 14ος μισθός στον ιδιωτικό τομέα με ισχύ νόμου ΣΣΕ. Την ίδια στιγμή που αυτή η κυβέρνηση έχει αποδείξει ότι ακόμη και το αστικό Σύνταγμα, ακόμη και το αστικό κοινοβούλιο τα χρησιμοποιεί με βάση τις υποδείξεις των ξένων αφεντικών της και μόνο. Παρεμπιπτόντως, και ο Λοβέρδος συνταγματολόγος είναι.
Αυτό που υπέγραψε, τελικά, η ΓΣΕΕ δεν είναι τίποτε άλλο από την αποδοχή των όρων της ΕΕ και του ΔΝΤ. Αυτό που παρουσιάζεται ως εργατική κατάκτηση δεν είναι τίποτε άλλο από τριετής υπονόμευση της πάλης των εργαζομένων. Από πού άντλησαν το δικαίωμα να υπογράψουν αυτό το έκτρωμα οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ; Από ποιον νομιμοποιήθηκαν να αγνοήσουν τον επίμονο, πολύμηνο απεργιακό αγώνα της εργατικής τάξης ενάντια στα μέτρα και την κυβερνητική υποτέλεια;
Το εργατικό κίνημα δεν μπορεί και δεν πρέπει να νομιμοποιήσει αυτή τη συλλογική σύμβαση! Γιατί συμβάσεις σαν κι αυτή αποτελούν την άνευ όρων αποδοχή της πολιτικής που επιβάλλουν η τρόικα και το ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο. Γιατί η υπογραφή της ήταν ταυτόχρονα και η εκτέλεσή της. Γιατί η υπογραφή συμβάσεων σαν κι αυτή ισοδυναμεί με ομολογία και αποδοχή της αδυναμίας του εργατικού κινήματος να υπερασπιστεί τον εαυτό του και τις κατακτήσεις του. Και όταν το εργατικό κίνημα δεν μπορεί να υπερασπιστεί αγωνιστικά τον εαυτό του, τότε καμία υπογραφή δεν το διασφαλίζει.