Το πρωί της Τετάρτης 20 Γενάρη οι δολοφόνοι του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, Ε. Κορκονέας και Β. Σαραλιώτης, μεταφέρονταν στο Πρωτοβάθμιο Κακουργιοδικείο της Άμφισσας προκειμένου να ξεκινήσει η δίκη. Η παρουσία των δυνάμεων καταστολής (ΜΑΤ και κλούβες) ήταν ιδιαίτερα έντονη στη μικρή αυτή πόλη, ενώ οι κρατούντες και τα ΜΜΕ -ενόψει των συγκεντρώσεων διαμαρτυρίας που είχαν προγραμματιστεί- είχαν δρομολογήσει από καιρό μια ολόκληρη επιχείρηση τρομοκράτησης των κατοίκων ότι δήθεν επρόκειτο να γίνουν «εκτεταμένες φθορές και καταστροφές» στην πόλη. Οι αστυνομικές δυνάμεις απέκλεισαν από νωρίς το χώρο του δικαστηρίου παρεμποδίζοντας την είσοδο οποιουδήποτε δεν ήταν μάρτυρας στη δίκη ή δημοσιογράφος (με επίδειξη της σχετική ταυτότητα). Μάλιστα, παρεμποδίστηκε ακόμα και η... διέλευση στο δρόμο μπροστά απ’ το χώρο των δικαστηρίων. Τόσο «ανοικτή» ήταν η διαδικασία!
Την ίδια στιγμή εκατοντάδες διαδηλωτές -εργαζόμενοι και νεολαίοι- κατευθύνονταν με πούλμαν απ’ την Αθήνα προς την Άμφισσα, για να παραβρεθούν στη συγκέντρωση που καλούσαν η Πρωτοβουλία Δράσης Οργανώσεων και Συλλογικοτήτων, φοιτητικοί σύλλογοι και άλλες συλλογικότητες, στις 9 το πρωί στην κεντρική πλατεία της Άμφισσας, κοντά στο χώρο των δικαστηρίων. Πολλά πούλμαν έπεσαν σε «μπλόκα» των αστυνομικών δυνάμεων (σε κάποια μάλιστα ζητήθηκε σωματικός έλεγχος των επιβαινόντων!), όπου με πρόσχημα τον έλεγχο του διπλώματος και της άδειας του οδηγού, αλλά και με την «υπόδειξη» ν’ ακολουθήσουν το δρόμο μέσω Δεσφίνας και Ιτέας, προσπάθησαν να καθυστερήσουν την προσέλευση των διαδηλωτών.
Κι ενώ η δίκη διακόπηκε πριν καν ξεκινήσει, μετά από αίτημα τόσο της υπεράσπισης όσο και της πολιτικής αγωγής, για την επόμενη Παρασκευή, το πούλμαν με τους διαδηλωτές της Πρωτοβουλίας Δράσης που έμπαινε στην πόλη παρεμποδίστηκε από τις αστυνομικές δυνάμεις, ενώ το μπλοκ που συγκροτήθηκε στη συνέχεια βρέθηκε σε κλοιό απ’ τις δυνάμεις των ΜΑΤ. Η διαδήλωση -ωστόσο- ξεκίνησε, και κατευθύνθηκε -υπό την ασφυκτική συνοδεία των δυνάμεων των ΜΑΤ- προς την κεντρική πλατεία μέσω του κεντρικού δρόμου όπου βρίσκονταν και τα δικαστήρια.
Στη συγκέντρωση που ακολούθησε στο χώρο της πλατείας φωνάχτηκαν συνθήματα για την καταδίκη τόσο των δολοφόνων όσο και της πολιτικής που όπλισε το χέρι τους και η οποία συνεχίζεται αμείωτη. Παράλληλα, μέσα από ανακοινώσεις απ’ την ντουντούκα, οι διαδηλωτές, απευθυνόμενοι προς το λαό της Άμφισσας που είχε συγκεντρωθεί στα πεζοδρόμια και παρακολουθούσε τη συγκέντρωση, κατήγγειλαν τις δυνάμεις του συστήματος, την κυβέρνηση και την πολιτική της, αυτούς που πραγματικά στρέφονται εναντίον του, εναντίον των εργαζόμενων, των αγροτών και των μαθητών.
Μετά την προσέλευση και των υπόλοιπων διαδηλωτών, από φοιτητικούς συλλόγους και άλλες συλλογικότητες στην κεντρική πλατεία, ξεκίνησε διαδήλωση στους δρόμους της πόλης. Χαρακτηριστική ήταν η ιδιαίτερα θετική ανταπόκριση του λαού της Άμφισσας, που χειροκροτούσε απ’ τα πεζοδρόμια. Φαίνεται πως η επιχείρηση τρομοκράτησής του -τουλάχιστον μέχρι τώρα- «έπεσε στο κενό». Είναι χαρακτηριστικό ότι οι μαθητές του Λυκείου και του Γυμνασίου είχαν πάρει απόφαση για αποχή από τα μαθήματά τους και συμμετοχή στην κινητοποίηση. Μάλιστα, παρά το ότι βρέθηκαν κλειδωμένοι μέσα στα σχολεία τους(!!!), κάποιοι μαθητές του Λυκείου κατάφεραν να ξεπεράσουν τα εμπόδια και να πάρουν μέρος στη διαδήλωση.
Αρνητική εντύπωση προκάλεσαν τόσο η απροθυμία της τοπικής ΕΛΜΕ και του τοπικού Διδασκαλικού Συλλόγου να πάρουν την οποιαδήποτε πρωτοβουλία για το ζήτημα, όσο και η στάση του Εργατικού Κέντρου Άμφισσας (ελέγχεται από το ΠΑΜΕ) το οποίο όχι μόνο δεν πήρε κάποια πρωτοβουλία αλλά σιγοντάρισε με τον τρόπο του την προσπάθεια του κράτους να δυσφημίσει όσους θα διαδήλωναν εκείνη την ημέρα στην πόλη.
Αργά το μεσημέρι και μετά την ολοκλήρωση της διαδήλωσης, οι διαδηλωτές αναχώρησαν, συνοδεία... αστυνομικών δυνάμεων.
Υ.Γ. Θετικό το γεγονός ότι το κάλεσμα της Πρωτοβουλίας προσυπέγραφαν όλες σχεδόν οι οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Ωστόσο, θα ήταν ακόμη θετικότερο το να είχαν συμβάλει στη μαζικοποίηση της διαδήλωσης. Γιατί το να βάζουν κάποιες οργανώσεις την υπογραφή τους σε ένα κάλεσμα και να μην πατάει ούτε ένα μέλος τους δεν τιμάει ούτε τις ίδιες αλλά ούτε και την υπόθεση της κοινής δράσης που όλοι μνημονεύουν αλλά λίγοι τιμούν.
