Μια μαζική εκδήλωση έγινε την περασμένη Κυριακή 6 Ιουνίου στο θέατρο Ρεματιάς Χαλανδρίου με συμμετοχή του επικεφαλής της ελληνικής αποστολής Βαγγέλη Πισσία και δύο ακόμη μελών της, του Γιώργου Λιερού και της Δήμητρας Κυρίλλου, και οι δύο ενεργά μέλη επίσης της δημοτικής συνεργασίας «Αντίσταση με τους Πολίτες του Χαλανδρίου» στην οποία συμμετέχουν και οι Λαϊκές Αγωνιστικές Κινήσεις Χαλανδρίου.
Η εκδήλωση είχε προγραμματιστεί πριν την αναχώρηση των πλοίων ως εκδήλωση «υποδοχής» της αποστολής στην επιστροφή της, μετά όμως τη γνωστή εξέλιξή της, μετατράπηκε σε εκδήλωση καταδίκης της ισραηλινής θηριωδίας και ενημέρωση από πλευράς των μελών της αποστολής για την εμπειρία που έζησαν με σχετικές τοποθετήσεις τους.
Πέρα βέβαια από την αυτονόητη καταδίκη της δολοφονικής σιωνιστικής επίθεσης, κοινός τόπος στις τοποθετήσεις και των τριών υπήρξε η πεποίθηση ότι η φαινομενικά πανίσχυρη στρατιωτική μηχανή του Ισραήλ δεν είναι αήττητη και ότι η επιμονή του διεθνούς κινήματος αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη με παρόμοιους τρόπους -πέραν των παραδοσιακών μορφών έκφρασης αυτής της αλληλεγγύης- αργά ή γρήγορα θα πετύχει να σπάσει τον αποκλεισμό της Γάζας, καταγάγοντας έτσι και μια μεγάλη νίκη για λογαριασμό του λαού της Παλαιστίνης, των λαών γενικότερα και του διεθνούς κινήματος και δίνοντας αέρα στα πανιά του. Με έκδηλη τη συναισθηματική φόρτιση μετά την εμπειρία που έζησαν μετέφεραν μέσα από τη διήγηση των στιγμών και των περιστάσεων το πείσμα τους να μην υποκύψουν στην τρομοκρατία και στη βία που τους ασκήθηκε, το δυνάμωμα της συντροφικότητας με τους άλλους συνταξιδιώτες-συναγωνιστές-συγκρατούμενους και την επιμονή τους στη συνέχιση τέτοιων εγχειρημάτων.
Είναι απολύτως κατανοητή η διάθεση αυτών των ανθρώπων που έζησαν στην καρδιά των γεγονότων αυτών, γύρω από το όλο εγχείρημα όμως τίθενται μια σειρά ζητημάτων, επιφυλάξεις ή και διαφωνίες ακόμα ως προς το τι διασφαλίζει την ανεξαρτησία και την αποτροπή της εκμετάλλευσης τέτοιων εγχειρημάτων από κράτη και τις μεταξύ τους αντιθέσεις, ποια είναι η πολιτική τους στόχευση, η εκτίμηση για το τι θα αντιμετωπίσουν και σε τελευταία ανάλυση, η αποτελεσματικότητά τους, ποια η δυνατότητα σύνδεσής τους με ένα μαζικό αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, αλλά και απέναντι σε ζητήματα σχετικά με τις γενικές εκτιμήσεις που διατυπώθηκαν, όπως εκφράστηκαν από μέλη της αποστολής.
Με δεδομένο ότι το παλαιστινιακό ζήτημα συγκινεί και εμπνέει την αλληλεγγύη σε κάθε αριστερό-προοδευτικό άνθρωπο, στον ίδιο σίγουρα που ανησυχεί για την επίθεση-λαίλαπα ενάντια στο λαό, τη νεολαία και την εργατική τάξη και αναζητά τρόπους να απαντήσει, να συσπειρωθεί και να δράσει, είναι σκόπιμο να ανοίξει για όλα αυτά τα ζητήματα η συζήτηση, γιατί ποτέ τα θολά τοπία και τα θολά νερά δεν ευνόησαν τη δράση του.
