Σε αναβρασμό βρίσκονται οι εργαζόμενοι στην Ιντρακόμ έπειτα από την αναγγελία νέου κύματος μαζικών απολύσεων. Ο αντιπρόεδρος της εταιρίας κ. Δημητριάδης σε πρόσφατη συνάντηση με το σωματείο της Ιντρακόμ ανήγγειλε πως θα προχωρήσει σε "βελτίωση" της εταιρίας κάνοντας μέσα στο καλοκαίρι τουλάχιστον 60 απολύσεις, με αφορμή τη μείωση του λειτουργικού κόστους.
Και τα λόγια έγιναν άμεσα πράξεις με την ανακοίνωση σε συναδέλφους της άμεσης αποχώρησής τους μέχρι το τέλος του Ιούνη, με δικαιολογία είτε τη μειωμένη αποδοτικότητά τους (!), είτε τις γενικότερες περικοπές θέσεων εργασίας. Περί μείωσης κύκλου εργασιών δεν τίθεται λόγος. Και η εταιρία εμφανίζει κέρδη, και οι εργαζόμενοι δουλεύουν συχνά απλήρωτες υπερωρίες για να προλάβουν τα πρότζεκτ, και νέες προσλήψεις γίνονται ταυτόχρονα! Μόνο που δεν πρόκειται για προσλήψεις με συμβάσεις αορίστου χρόνου, αλλά με αντικατάσταση των μισθωτών με ενοικιαζόμενους εργαζόμενους. Αυτό το γεγονός έχει δύο πλευρές. Από τη μία στοχεύει στη μείωση του λειτουργικού κόστους με την εισαγωγή φθηνότερης και πιο ευέλικτης εργασίας και από την άλλη, τη δημιουργία μιας νέας κατάστασης και νέων δεδομένων στους εργαζόμενους για άσκηση πίεσης στην κατεύθυνση της μείωσης των μισθών, της μετατροπής των συμβάσεων σε πιο ευέλικτες και της μείωσης των ωρών εργασίας. Αυτό είναι ένα καθεστώς, εξάλλου, που έχει επιβληθεί σήμερα σε πολλές ιδιωτικές εταιρίες.
Η εταιρία είναι αποφασισμένη να προχωρήσει στις μαζικές απολύσεις μέσα στο καλοκαίρι και να ακολουθήσει σε επόμενες μετά το φθινόπωρο. Το πόσο απροκάλυπτα και αδίστακτα προχωρά φαίνεται και από το γεγονός ότι ενώ ο διευθυντής προσωπικού έδωσε το λόγο του για πάγωμα απολύσεων μέχρι νέας συνάντησης μεταξύ του σωματείου και του αντιπροέδρου της Ιντρακόμ, την ίδια στιγμή προχώρησε σε 4 αιφνίδιες απολύσεις συναδέλφων.
Από την άλλη πλευρά, οι εργαζόμενοι έχουν εξοργιστεί με την εργοδοσία, η οποία τα τελευταία 3 χρόνια δεν έχει δώσει καμία αύξηση στους εργαζόμενους και πραγματοποιεί συνεχώς μαζικές απολύσεις. Με την ανακοίνωση των πρώτων απολύσεων πριν από μερικές βδομάδες οι εργαζόμενοι πραγματοποίησαν συνέλευση και προχώρησαν σε τρίωρη στάση εργασίας. Στη συνέχεια, όταν ξεκίνησαν οι μαζικές αναγγελίες απολύσεων πραγματοποιήθηκαν συγκεντρώσεις και σε ορισμένες περιπτώσεις συνελεύσεις εργαζομένων κατά τμήματα, όπου τονίστηκε η ανάγκη το σωματείο να προχωρήσει σε πιο δραστικές αγωνιστικές κινητοποιήσεις, όπως κυλιόμενες στάσεις εργασίας και απεργίες. Συζητήθηκε η ανάγκη οι εργαζόμενοι να είναι ενωμένοι, πεισμένοι για το δίκιο του αγώνα τους και έτοιμοι να παλέψουν μέχρι τέλους ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία, με σκοπό να μη γίνει καμία απόλυση. Μόνο η μαζική και επίμονη συμμετοχή των συναδέλφων στις κινητοποιήσεις μπορεί να ανατρέψει την επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι και να θέσει τις βάσεις για νέους αγώνες και διεκδικήσεις.
