Ο Ασίζ Εμάντ είχε έρθει μετανάστης από την Αίγυπτο. Είχε τέσσερα παιδιά να θρέψει γι’ αυτό και κατέληξε στην Ελλάδα να καθαρίζει τζάμια. Ανάμεσα σ’ άλλα και τα τζάμια του Υπουργείου Εργασίας. Ο Ασίζ δούλευε αδήλωτος, χωρίς ένσημα. Όπως «προβλέπεται» για τους περισσότερους από τους «ξένους» που αναζητούν μοίρα στον ήλιο της ελληνικής «αγοράς εργασίας». Όλους αυτούς τους «αφανείς», τους ανθρώπους του μόχθου που δεν φαίνονται πουθενά γιατί έτσι βολεύει τους σύγχρονους δουλέμπορους.
Την Κυριακή 19 Δεκέμβρη το μεσημέρι, ο Ασίζ καθάριζε ξανά τα τζάμια του Υπουργείου Εργασίας. Μόνος του. Χωρίς το παραμικρό μέτρο ασφαλείας. Κι έπεσε. Από τον τρίτο όροφο. Και σκοτώθηκε. Και πιθανά δεν θα το μαθαίναμε ποτέ, αν περνούσε από το χέρι των αρμόδιων του Υπουργείου Εργασίας και των δουλεμπόρων που τον εκμεταλλεύονταν. Γιατί -πέρα απ’ όλα τ’ άλλα- άνθρωποι σαν τον Ασίζ θεωρούνται «αναλώσιμοι».
Ευτυχώς, όχι για όλους. Γι’ αυτό και παρά το «γιορτινό» χριστουγεννιάτικο κλίμα, δεκάδες εργαζόμενοι, εξοργισμένοι για την προσπάθεια απόκρυψης αυτής της δολοφονίας, συγκεντρώθηκαν την Τετάρτη 29 Δεκέμβρη έξω από το Υπουργείο Εργασίας στην οδό Κοραή, μετά από κάλεσμα της ΠΕΚΟΠ. Βέβαια, αυτά που άκουσαν από τους αρμόδιους του Υπουργείου τους εξόργισαν ακόμη περισσότερο. Γι’ αυτό και δεσμεύτηκαν να συντονίσουν τη δράση τους μέχρι να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι αυτού του εγκλήματος. Και να τιμήσουν το νεκρό εργάτη όπως πραγματικά του αξίζει.
