Αθάνατος - Υπόσχεση για νέους αγώνες

Από νωρίς γέμιζε το Παλαιό Φάληρο. Με κάθε μέσο και τρόπο χιλιάδες άνθρωποι συνέρεαν στο νεκροταφείο. Αμέσως μετά τη διαδήλωση που χτυπήθηκε στο Σύνταγμα. Πρόσωπα πασαλειμμένα με maalox, ρούχα ποτισμένα με χημικά, χιλιάδες νεολαίοι, παιδιά της αγκαλιάς μέχρι ηλικιωμένοι στην όγδοη δεκαετία τους.
Λύπη; ναι, λύπη απ΄αυτή που μόνο οι άνθρωποι του λαού ξέρουν να νιώθουν για την απώλεια της ανθρώπινης ύπαρξης και για την αξία της ζωής.
Οργή; ναι, οργή συνειδητοποιημένη για τους αίτιους. Τους ξέρουμε τους αίτιους κι είναι γνωστή η αιτία. Δεν ξεγελούν τα προκοπάκεια δάκρυα.
Σιωπηλή κηδεία; Όχι! “Ένας στο χώμα χιλιάδες στον αγώνα”, “μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι”, “μ' αγώνες τιμάμε τους νεκρούς μας”, “αθάνατος” ήταν τα συνθήματα που ακούστηκαν στην κηδεία του Αλέξη.
Ψιθυριστές, καταπώς αρμόζει στη λύπη, συζητήσεις ανθρώπων που δεν γνωρίζονταν για το τι θα κάνουμε από δω και πέρα, δεν πάει άλλο! Προτάσεις και ιδέες για οργανώσεις σε χώρους δουλειάς και σπουδών.
Κάτοικοι της περιοχής που κατάγγειλαν την τρομοκρατία από το πρωί με την παρουσία κλουβών και ΜΑΤ στο χώρο πέριξ του νεκροταφείου.
Και δεν άργησαν, αυτοί που ψεύτικα μιλούν για σεβασμό, να σκυλεύσουν το νεκρό παλικάρι με νέα τρομοκρατία, με νέες εκτεταμένες επιθέσεις σε νεολαίους που έφευγαν διαδηλώνοντας από το χώρο της κηδείας, με νέες σφαίρες και νέους πυροβολισμούς, μόνο που τώρα μάζευαν και τους κάλυκες.
Ω! αμετανόητοι υπηρέτες του συστήματος, δεν μπορέσατε να καταλάβετε πως δεν ήταν μια κηδεία που έθαβε το θύμα της κρατικής δολοφονίας αλλά μια υπόσχεση για νέους αγώνες;