Ξάνθη

Με κλιμακούμενες κινητοποιήσεις, που μαζικοποιούνται συνεχώς, απάντησε η νεολαία (κυρίως) της Ξάνθης στη δολοφονία του νεαρού Αλέξη. Από τις λίγες δεκάδες που βγήκαν στους δρόμους το Σάββατο το βράδυ φτάσαμε στις πολλές εκατοντάδες που καθημερινά διαδηλώνουν. Οχι μόνο φοιτητές (που αποτελούν το βασικό κορμό), αλλά και μαθητές λυκείων και γυμνασίων, που την πορεία προς την αστυνομική διεύθυνση την έκαναν καθημερινή τους υπόθεση, μαθητές επαγγελματικών σχολών, άνεργοι νέοι ή μισοαπασχολούμενοι, αλλά και εργαζόμενοι που τα παιδιά τους βρίσκονται στην ηλικία του Αλέξη. Μαζί τους η πλειοψηφία του απλού κόσμου, που ακόμη και το (επιλεκτικό και ελεγχόμενο) σπάσιμο τραπεζών που έγινε στην πορεία της Δευτέρας δεν το αντιμετώπισε αρνητικά.
Το Σάββατο το βράδυ έγινε μια μικρή φοιτητική πορεία, η οποία στην αρχή της αντιμετώπισε την πρόκληση ενός αστυνομικού οχήματος, που πέρασε μαρσάροντας μέσα απ’ αυτήν, ευτυχώς χωρίς θύματα. Την Κυριακή το μεσημέρι περίπου 200 άτομα πορεύτηκαν προς την αστυνομική δ/νση και επέστρεψαν στην κεντρική πλατεία. Τη Δευτέρα και την Τρίτη το πρωί οι μαθητές έκαναν τις δικές τους πορείες, αποχαιρετώντας με αγωνιστικό τρόπο το συμμαθητή τους που δολοφονήθηκε. Τη Δευτέρα το βράδυ αρκετές εκατοντάδες νέοι και λίγοι εργαζόμενοι ξαναπορεύτηκαν στους δρόμους της Ξάνθης με προορισμό την αστυνομία, όπου έπεσαν μερικά δακρυγόνα, ενώ την Τρίτη το μεσημέρι φοιτητές και μαθητές κατευθύνθηκαν προς την κλειστή («για το φόβο των Ιουδαίων») νομαρχία, παρέμειναν αρκετή ώρα εκεί απαιτώντας την απομάκρυνση των ΜΑΤ και δέχθηκαν την επίθεσή τους κατά τη στιγμή της αποχώρησης.

Για την Τετάρτη, ημέρα της πανελλαδικής απεργίας, η Πρωτοβουλία Αντίστασης Ξάνθης καλούσε με αφίσες, ταμπλό και προκηρύξεις σε συγκέντρωση έξω από το Εργατικό Κέντρο, για τη συγκρότηση ενός ξεχωριστού, αγωνιστικού μπλοκ, ενώ στον ίδιο χώρο καλούσε και ο σύλλογος φοιτητών.
Μετά το τέλος των βαρετών ομιλιών ξεκίνησε η πορεία. Μπροστά οι λίγες δεκάδες του Εργατικού Κέντρου, χωρίς πανό, σιωπηλοί σαν σε κηδεία. Πίσω, σε κάποια απόσταση, ζωντανή, αγωνιστική η πραγματική πορεία. Το μπλοκ της Πρωτοβουλίας Αντίστασης, με αρκετές εκατοντάδες εργαζόμενους και νεολαίους, και στη συνέχεια, επίσης με εκατοντάδες φοιτητές και μαθητές, το μπλοκ του φοιτητικού συλλόγου. Και τα δύο μπλοκ ενισχύθηκαν και με άλλους μαθητές που προηγουμένως είχαν κάνει τη δική τους πορεία. (Το ΠΑΜΕ προσπάθησε να τους «καπελώσει», ακολουθώντας τους κατά πόδας, αλλά τελικά έμεινε για μια ακόμη φορά με τους περίπου 100 «δικούς» του, μακριά από την οργή και τον παλμό της νεολαίας).
Προς το τέλος της διαδρομής η πορεία (Πρωτοβουλία Αντίστασης και σύλλογος φοιτητών) έστριψε προς τη Νομαρχία. όπου αντιπροσωπεία φοιτητών προσπάθησε να προχωρήσει σε ολιγόωρη συμβολική κατάληψη της Νομαρχίας, όπως είχε αποφασίσει η Γενική τους Συνέλευση. Δέχτηκε όμως την απρόκλητη επίθεση των ΜΑΤ που βρίσκονταν μέσα στη Νομαρχία, τα οποία χτυπούσαν στο «ψαχνό», στέλνοντας στο νοσοκομείο τρεις φοιτητές και έναν δημοσιογράφο. Ηταν τόση η μανία τους, που έσπαζαν με τα κλομπ τους τις τζαμαρίες της Νομαρχίας, όχι μόνο δρώντας προβοκατόρικα, αλλά και για να προκαλέσουν τραυματισμούς στους νέους που βρίσκονταν έξω από αυτήν! Η πρόκληση συνεχίστηκε όταν νέα διμοιρία έκλεισε το δρόμο στην πορεία τη στιγμή που ήταν έτοιμη να αποχωρήσει από το χώρο της Νομαρχίας και ετοιμάστηκε να της επιτεθεί. Μπροστά στη σθεναρή στάση εργαζομένων, οι οποίοι σχημάτισαν αλυσίδα μπροστά στα ΜΑΤ, αυτά αποσύρθηκαν και η πορεία συνεχίστηκε προς το Εργατικό Κέντρο και από εκεί στο Πολυτεχνείο.

Το ΚΚΕ(μ-λ), που συμμετέχει ενεργά στην Πρωτοβουλία Αντίστασης, μοίρασε και δικιά του προκήρυξη στη συγκέντρωση, ενώ αμέσως μετά έδωσε ανακοίνωση-καταγγελία στα τοπικά ΜΜΕ.