ΕΡΤ ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ! ΝΑ ΗΤΤΗΘΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ!

Τις 37 ημέρες συμπληρώνει ο αγώνας των εργαζομένων της ΕΡΤ την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές. Αυτές τις 37 ημέρες οι εργαζόμενοι, τόσο στο ραδιομέγαρο της Αγ. Παρασκευής όσο και σε όλους τους περιφερειακούς σταθμούς, εκπέμπουν ΜΗΝΥΜΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ενάντια στην πρωτοφανή και προκλητική κυβερνητική ενέργεια να κλείσει την ΕΡΤ και να απολύσει τους 2.600 εργαζομένους της. Το πραξικοπηματικό και φασιστικό κλείσιμο της ΕΡΤ έχει ήδη καταδικαστεί στις λαϊκές συνειδήσεις. Περίτρανη απόδειξη, το αγκάλιασμα του αγώνα και η πολύμορφη έκφραση της λαϊκής αλληλεγγύης σε κάθε γωνιά της χώρας.
Ο αγώνας των εργαζομένων της ΕΡΤ είναι κομμάτι των λαϊκών-εργατικών αγώνων ενάντια στον εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα που επιβάλλουν οι κυβερνήσεις και οι ιμπεριαλιστικοί μηχανισμοί (ΔΝΤ-ΕΕ) για λογαριασμό του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου. Είναι κομμάτι των αγώνων ενάντια στην πολιτική των απολύσεων και της ανεργίας, για το δικαίωμα στη δουλειά και τη ζωή με δικαιώματα. Είναι κομμάτι των αγώνων για δημοκρατικές ελευθερίες, ενάντια στη φασιστικοποίηση της δημόσιας ζωής. Γι’ αυτό τίναξε στον αέρα τον «κοινωνικό αυτοματισμό» που συντεταγμένα προωθεί το σύστημα και τα παπαγαλάκια του, μέσα από τη λασπολογία και την κατασυκοφάντηση των δημοσίων υπάλληλων. Γι’ αυτό τίναξε στον αέρα την προβαλλόμενη πολιτική σταθερότητα, προκαλώντας ρήγμα στην κυβέρνηση που οδήγησε στη δικομματική -πλέον- κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Γι’ αυτό ξεπέρασε τις κυβερνητικές εκτιμήσεις ότι θα έκλεινε «αναίμακτα» την υπόθεση της ΕΡΤ. Γι’ αυτό ανάγκασε τη νέα κυβέρνηση να χρήσει υφυπουργό «Δημόσιας Τηλεόρασης». Γι’ αυτό εξελίσσεται σε αγκάθι στα πλευρά της κυβέρνησης, ιδιαίτερα τώρα που -κάτω από τις επιταγές των ιμπεριαλιστών- προχωρεί σε δεκάδες χιλιάδες απολύσεις.
Κάτω από το βάρος της λαϊκής κατακραυγής που ξεσήκωσε το «μαύρο» αλλά και η «μέσα σε μια νύχτα» απόλυση των 2.600 εργαζομένων (αφού πλέον γίνεται κατανοητό ότι η ΕΡΤ θα λειτουργήσει ως πιλοτικό μοντέλο των απολύσεων στο δημόσιο τομέα) η κυβέρνηση απέφυγε, ως τώρα, την εισβολή των ΜΑΤ στο ραδιομέγαρο. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι έμεινε με σταυρωμένα χέρια. Αντιθέτως. Αυτό που προέκρινε είναι μια καλά σχεδιασμένη και συντονισμένη προσπάθεια, μέσα και έξω από την ΕΡΤ, με στόχο να διασπάσει το εσωτερικό μέτωπο, να διεμβολίσει την αλληλεγγύη, να αποδυναμώσει τον αγώνα και τελικά να οδηγήσει τους εργαζόμενους στη ήττα. Αυτή η προσπάθεια της κυβέρνησης να διαχειριστεί το ζόρι και το αδιέξοδό της στηρίζεται σε πραγματικά δεδομένα. Πατάει και ποντάρει στον γενικότερο συσχετισμό δύναμης υπέρ του συστήματος και στην κατάσταση του εργατικού-συνδικαλιστικού κινήματος. Πατάει στις συνδικαλιστικές ηγεσίες των σωματείων της ΕΡΤ που δείχνουν, από την πρώτη κιόλας στιγμή, τουλάχιστον ανίκανες να διαχειριστούν μια τέτοιας κλίμακας επίθεσης, ενώ παράλληλα εμφανίζονται πρόθυμες στη συνδιαλλαγή. Πατάει στη δυνατότητά της να παρεμβαίνει στο εσωτερικό μέτωπο πολιτικά και να δημιουργεί το δικό της μπλοκ με πρωτεργάτες τα τσιράκια της.
Αυτή η προσπάθεια άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά με την έναρξη του προσχηματικού διαλόγου και την απάτη της διαπραγμάτευσης μέσα από τις «άτυπες» συναντήσεις του υφυπουργού Π. Καψή με εκπροσώπους των εργαζομένων (την ΠΟΣΠΕΡΤ και επιτροπή από τους δημοσιογράφους). Ο διάλογος-απάτη αποτέλεσε και συνεχίζει να αποτελεί το όχημα της κυβέρνησης για να μεταφέρει τους εκβιασμούς και τα τελεσίγραφα στους εργαζόμενους. Το κενό που δημιουργείται από την «υποχώρηση» της αλληλεγγύης στο προαύλιο του ραδιομεγάρου (στοιχείο που αποτελούσε τον άμεσο φορέα στήριξης των εργαζομένων) καλύπτεται συνεχώς από τους απανωτούς εκβιασμούς της κυβέρνησης, αλλά και από τα τερτίπια της συνδικαλιστικής ηγεσίας.
Είναι ξεκάθαρο ότι μέσα από το «διάλογο» η κυβέρνηση επιδιώκει να νομιμοποιήσουν οι εργαζόμενοι το πραξικοπηματικό κλείσιμο, να αποδεχτούν το «μεταβατικό φορέα» και να συνυπογράψουν τον ενταφιασμό των εργασιακών τους δικαιωμάτων. Είναι, επίσης, ξεκάθαρο ότι επιδιώκει να κερδίσει χρόνο, να σπείρει την απογοήτευση, να συγκροτήσει στο εσωτερικό των εργαζομένων με καλύτερους όρους το δικό της μέτωπο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η συνέλευση των δημοσιογράφων την Τρίτη 9/7. Ενώ το πλειοψηφικό κλίμα των τοποθετήσεων ήταν «συνεχίζουμε χωρίς να μπαίνουμε στη λογική του μεταβατικού φορέα», ξαφνικά στο τέλος της συνέλευσης κατεβαίνει κείμενο προς ψήφιση κόντρα στο παραπάνω κλίμα. Αν και το κείμενο αυτό καταγγέλθηκε από την πλειοψηφία της συνέλευσης, ωστόσο αποτέλεσε βάση σύνθεσης του κειμένου που τελικά ψηφίστηκε ως απόφασή της (80 υπέρ, 20 κατά, 10 λευκά).
Μάλιστα, την ίδια στιγμή που υποτίθεται ότι διεξάγεται ο «διάλογος», η κυβέρνηση καταθέτει στη Βουλή το νομοσχέδιο για τη ΝΕΡΙΤ, το οποίο ήδη ψηφίστηκε κατά πλειοψηφία επί της αρχής και επί των άρθρων από την αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, ενώ την Πέμπτη 18/7 κατατίθεται προς ψήφιση στην ολομέλεια. Παράλληλα, στέλνει τα ΜΑΤ να κλείσουν τους πομπούς που αναμεταδίδουν αναλογικό σήμα, συνεχίζει τις προκλητικές ενέργειες που παραβιάζουν ακόμη και το αστικό Σύνταγμα, με την πραξικοπηματική εκπομπή του «μεταβατικού φορέα» με πρόγραμμα-κονσέρβα μέσα από ιδιωτικό στούντιο και με το λογότυπο «ΔΤ». Και σαν να μην έφταναν αυτά, ο υπουργός Οικονομικών, κάτω από την πίεση βουλευτών της ΝΔ με πρωτεργάτη το Μ. Βορίδη, αποσύρει το άρθρο 108 του πολυνομοσχεδίου-καρμανιόλα εξανεμίζοντας τις όποιες αυταπάτες για τις αποζημιώσεις των εργαζομένων με ή χωρίς πλαφόν. Επιπλέον, ο Π. Καψής εκβιάζει τους εργαζόμενους ότι αν δεν παραδώσουν το ραδιομέγαρο, θα προχωρήσει στην προκήρυξη 500 θέσεων για το «μεταβατικό φορέα» έναντι των 2.000 που έχει «δεσμευτεί». Μάλιστα, στη χθεσινή συνάντησή τους (17/7) τους έδωσε τελεσίγραφο λίγων ημερών προκειμένου να αποχωρήσουν από το κτίριο της Αγ. Παρασκευής και «να αποκατασταθεί η ελεύθερη πρόσβαση στις εγκαταστάσεις», όπως είπε.
Μετά απ’ όλα αυτά, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες μιλούν για «λύση στο αδιέξοδο και τον εγκλωβισμό». Διατρανώνουν ότι « οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ έχουν δημόσια και κατηγορηματικά διατυπώσει ότι δεν εμποδίζουν καμία διαδικασία παράδοσης-παραλαβής καθώς και των στοιχείων προϋπηρεσίας κ.λπ. που αφορούν τους συναδέλφους της ΕΡΤ, στο Ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής και όπου αλλού». Επιμένουν ότι «ο διάλογος είναι ανάγκη να συνεχιστεί και καλούμε εκ νέου τον υφυπουργό Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης να αποδείξει, όπως έχει υποστηρίξει από τη στιγμή που ανέλαβε το χαρτοφυλάκιο της Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης, ότι οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ αποτελούν μέρος της λύσης».
Ταυτόχρονα, τα πάνελ των εκπομπών της ΕΡΤ στη λογική ότι «οι εργαζόμενοι συνεχίζουν να παράγουν πλήρες ραδιοτηλεοπτικό πρόγραμμα και διαδικτυακή δραστηριότητα όπως ορίζει το Σύνταγμα και η απόφαση του ΣτΕ», συνεχώς εμπλουτίζονται με παράγοντες του συστήματος, ακόμη και με στελέχη του ΠΑΣΟΚ.
Ο αγώνας των εργαζομένων της ΕΡΤ έχει μπει σε μια κρίσιμη καμπή. Περισσότερο από ποτέ κατά τη διάρκεια του αγώνα, είναι αναγκαία και επιβεβλημένη η έμπρακτη στήριξη των εργαζομένων, η έκφραση τής πιο πλατιάς αλληλεγγύης. Αυτό μπορεί να τροφοδοτήσει και πάλι το αγωνιστικό σθένος των εργαζομένων, που με τη σειρά τους μπορούν να επιβάλουν αποφάσεις ανυποχώρητης συνέχισης του αγώνα. Αυτό μπορεί να ανακόψει και πάλι την κορύφωση των εκβιασμών από τη μεριά της κυβέρνησης και να την οδηγήσει σε αναδίπλωση. Σε αυτό, βέβαια, καίρια ευθύνη έχουν οι δυνάμεις της Αριστεράς και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, όπως επανειλημμένως έχουμε υπογραμμίσει. Αποκαλυπτική η στάση τους, δια της απουσίας τους, στο κάλεσμα των εργαζομένων την Παρασκευή 12/7 με αφορμή την συμπλήρωση ενός μήνα από την έναρξη του αγώνα. Το ΚΚΕ(μ-λ) παρέμβηκε στους εργαζόμενους με προκήρυξη ανοίγοντας ταυτόχρονα τη συζήτηση γύρω από τις τελευταίες εξελίξεις.
Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ οφείλουν, πιο αποφασιστικά, πιο μαζικά και συντονισμένα, να συνεχίσουν τον αγώνα, παραμένοντας ακλόνητα και σταθερά στα αιτήματα πάλης που έθεσαν εξαρχής: «ΟΧΙ στο κλείσιμο της ΕΡΤ-άμεση επαναλειτουργία της», «καμία απόλυση-συνέχιση της εργασίας όλων των εργαζομένων, καμία αλλαγή στα εργασιακά δικαιώματα». Σε αυτή τη βάση να πάρουν αγωνιστικές αποφάσεις μη συμμετοχής στο στημένο διάλογο. Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες τους οφείλουν να υπηρετήσουν αυτήν τη γραμμή, χωρίς να ανοίγουν παραθυράκια στη συνδιαλλαγή, δηλαδή στο τρόπο που θα οδηγηθούν οι εργαζόμενοι στη σφαγή.
Η αναμέτρηση και η σύγκρουση με την κυβέρνηση είναι πολιτική και όχι νομική. Η νομική-δικαστική διεκδίκηση δεν μπορεί παρά να είναι μια παράλληλη και βοηθητική διαδικασία της πάλης που διεξάγεται. Ιδιαίτερα σε μια περίοδο που η φασιστικοποίηση συνολικά της πολίτικης και δημόσιας ζωής αποτελεί επιλογή του συστήματος για να επιβάλει την βαρβαρότητα, δεν πρέπει να υπάρχουν αυταπάτες για το ρόλο της δικαιοσύνης. Άλλωστε, η ίδια η απόφαση του ΣτΕ νομιμοποίησε το κλείσιμο της ΕΡΤ και την απόλυση των εργαζομένων, όπως έχει νομιμοποιήσει τις επιστρατεύσεις, τα μνημόνια τα χαράτσια κ.ά. Την ίδια απόφαση επικαλείται τώρα ο Καψής για να «παραδώσουν» οι εργαζόμενοι το ραδιομέγαρο και τους περιφερειακούς σταθμούς. Ακόμη όμως και αυτή η πλευρά που σκοπίμως αναδεικνύει η συνδικαλιστική ηγεσία έχει κοντά ποδάρια. Όσο κορυφώνονται οι εκβιασμοί της κυβέρνησης, τόσο η νομική διάσταση θα ξεθωριάζει προκειμένου να βρεθεί «λύση». Έξω από την αναμέτρηση και τον αγώνα που εξελίσσεται αυτή τη στιγμή καμία λύση δεν θα δοθεί υπέρ των εργαζομένων.