Χαλάνδρι
Το 2006 οι Λαϊκές Αγωνιστικές Κινήσεις Χαλανδρίου, συμμετείχαν στη συγκρότηση της δημοτικής συνεργασίας «ΑντίΣΤαΣη με τους Πολίτες του Χαλανδρίου», μαζί με την «Αυτόνομη Αριστερή Συσπείρωση Χαλανδρίου», την παράταξη «Πολίτες του Χαλανδρίου» (ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ) ,που είχε διαφωνήσει με την κεντρική επιλογή του Συνασπισμού για στήριξη υποψηφίου του ΠΑΣΟΚ, το ΣΕΚ και ανένταχτους αγωνιστές. Συμμετείχαν επίσης στο ψηφοδέλτιο που αυτή κατέβασε στις δημοτικές εκλογές. Η λογική της κοινής δράσης με την οποία συμμετείχαν οι Λ.Α.Κ. στη δημοτική αυτή συνεργασία (και όχι «παράταξη», όρος που χρησιμοποιείται κατά κόρον, υποδηλώνοντας συνοχή και ενότητα ενός, λίγο - πολύ, «τοπικού κόμματος») όλα τα επόμενα χρόνια είχε στόχο τόσο την από κοινού συμβολή στη δημιουργία εστιών αντίστασης στην περιοχή (κατοίκων, εργαζομένων, νεολαίας) και στην ανάληψη κινηματικών πρωτοβουλιών απέναντι στα μέτωπα που αναδείκνυε κάθε φορά η επίθεση του συστήματος, και αφορούσαν είτε συνολικά το λαό (εκπαίδευση, ασφάλιση, δημοκρατικά δικαιώματα, αλληλεγγύη σε αγωνιζόμενους λαούς) είτε τα τοπικά ζητήματα που αναδεικνύονταν (κυρίως ζητήματα υπεράσπισης ελεύθερων χώρων). Παρότι ο απολογισμός της συνεργασίας αυτής σε μια τέτοια –κινηματική!- κατεύθυνση ήταν φτωχός, χωρίς να μηδενίζονται οι όποιες θετικές πλευρές (πικετοφορίες στους δρόμους της πόλης, εκδηλώσεις, η δημιουργία του Στεκιού- «Χώρου Διαλόγου» του Χαλανδρίου), παρότι αντιλήψεις που προβάλλονταν [ενδεικτικά, το αίτημα για δημοψήφισμα για το ζήτημα της μεταφοράς του Υπουργείου Οικονομικών στην περιοχή του Νομισματοκοπείου, το να τίθενται οι «θετικές προτάσεις» για τα προβλήματα της πόλης, ακόμα και για τον… προϋπολογισμό του Δήμου, οι λογικές «για έναν άλλο… Δήμο», έως και η πρόσφατη πρόταση προς όλες τις δημοτικές παρατάξεις (και του ΠΑΣΟΚ, και της ΝΔ (!!!)) για «δημόσιο διάλογο» και για έναν «άλλο πολιτικό πολιτισμό»] κινούνται αντικειμενικά στην αντίθετη απ’ την παραπάνω κατεύθυνση, παρά τη «δυσκινησία» με την οποία υιοθετούνταν οι όποιες κινηματικές πρωτοβουλίες (σε αντίθεση με το βάρος που δινόταν είτε στην παρέμβαση στο Δημοτικό Συμβούλιο είτε σε πολύ επιμέρους ζητήματα, συνοικιακά ή πολιτιστικά) οι Λ.Α.Κ. επέμεναν –και συνεχίζουν να επιμένουν– σε μια τέτοια κατεύθυνση.
Το γεγονός, ωστόσο, πως η συνεργασία «ΑντίΣΤαΣη με τους Πολίτες του Χαλανδρίου» θα συμμετάσχει στις εκλογές του Καλλικράτη δεν βοηθάει σ’ αυτή την κατεύθυνση. Τη στιγμή που το τερατούργημα του Καλλικράτη όχι μόνο αποτελεί ένα ακόμα πιο ισχυρό ράπισμα στην –έστω ψευδεπίγραφη– «τοπική αυτοδιοίκηση» από τη μία μεριά, αλλά και εντάσσεται στην επίθεση που διεξάγουν η κυβέρνηση, το Δ.Ν.Τ. και η τρόικα, από την άλλη, τη στιγμή επίσης που στην παρούσα φάση το βάρος πρέπει να δοθεί στην αποφασιστική, καθημερινή, επίμονη δραστηριοποίηση ώστε να βγει ο λαός στο δρόμο, να αυτοοργανωθεί, να ξεπεράσει μέσα απ’ την ίδια του την πείρα τη λογική της «εκπροσώπησης» και να συγκρουστεί με την πολιτική του συστήματος. Και όχι να «μαζευτεί» και να «ενταχθεί» σε εκλογικά διλήμματα και προσανατολισμούς.
Επιμένοντας στη λογική και πρακτική της κοινής δράσης, οφείλουμε να μην νομιμοποιήσουμε τις εκλογές του Καλλικράτη, καλώντας σε μαζική, ενεργητική και πολιτική ΑΠΟΧΗ απ’ αυτές, αλλά, πάνω απ’ όλα, ν’ αναδείξουμε το μονόδρομο της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ για το λαό, της συγκρότησης, μαζικοποίησης και δραστηριοποίησης πλατειών επιτροπών και πρωτοβουλιών αντίστασης, βάζοντας έτσι πλάτη ώστε η δυνατότητα της ανατροπής της νέας, άγριας αυτής επίθεσης που ξετυλίγεται σ’ όλα τα επίπεδα, να μετατραπεί και σε πραγματικότητα.
Γιάννης Βάρλας
Υποψήφιος με τη δημοτική συνεργασία «ΑντίΣΤαΣη με τους Πολίτες του Χαλανδρίου» στις δημοτικές εκλογές του 2006
