Μετά τα ενοχλητικά φώτα της αστικής δημοσιότητας, σας ευχαριστώ που μου δίνετε την ευκαιρία να γράψω δυο λόγια στην εφημερίδα σας που τιμώ ιδιαίτερα. Συνέχεια στριφογυρίζει στο μυαλό μου η συγκλονιστική μαρτυρία του Μανώλη Κυπραίου που έχασε την ακοή του και στα δυο αυτιά μετά τις άνανδρες επιθέσεις των βαρβάρων ανθρωποειδών. Στριφογυρίζουν, επίσης, οι ηρωικές πράξεις χιλιάδων και χιλιάδων συναγωνιστών μου, ανάμεσα στους οποίους και εσείς, που με απίστευτο πάθος έδωσαν τη μάχη για να «κρατηθεί» η κατάληψη της πλατείας Συντάγματος. Μπροστά σ’ αυτά θεωρώ τη δική μου περίπτωση πολύ μικρής σημασίας εκτός από ένα σημείο: Φάνηκε ξεκάθαρα ότι το «συνδικαλιστικό» της ασφάλειας και άλλοι μηχανισμοί της ζουν και βασιλεύουν όπως τότε, στον καιρό της χούντας.
Προκύπτει ένα ερώτημα: Το παρανοϊκό πογκρόμ σε βάρος του λαού που ξαπολήθηκε στις 28-29 Ιούνη είναι μια δυσάρεστη παρένθεση; Η γνώμη μου είναι πως όχι και μακάρι να βγω ψεύτης. Και τούτο διότι βρισκόμαστε στις αρχές μιας παρατεταμένης, τουλάχιστον 10χρονης, σκληρής, οξείας ταξικής αναμέτρησης όπου το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, το κράτος του, η άθλια ιμπεριαλιστική ΕΕ, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και όλος ο αστικός συνασπισμός εξουσίας, επιχειρούν, για να ξεπεράσουν την ιστορική κρίση τους, μια τέτοιας έκτασης και βάθους αναδιάρθρωση στο σύστημα, που όμοιά της δεν έχει υπάρξει τις τελευταίες δεκαετίες. Σκοπός τους είναι η έσχατη συμπίεση της αξίας της εργατικής δύναμης και των λαϊκών κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων, η διάσπαση στο μέγιστο βαθμό των εργαζομένων, η καθιέρωση ενός καθεστώτος σχέσεων εργασίας όπου ο εργάτης θα είναι εκατό τα εκατό έρμαιο και όμηρος στην εργοδοτική και κρατική αυθαιρεσία. Η άσκηση της οικονομικής βίας στην εργατική οικογένεια είναι ήδη τεράστια σε συνδυασμό και με την πρωτοφανή ανεργία.
Ο κοινωνικός αυτός Αρμαγεδώνας, για να επιβληθεί τελικά, πάει μαζί και με τον αστικό ολοκληρωτισμό (κοινοβουλευτικό η μη). Τα γεγονότα που ζήσαμε δεν αποτελούν μια προσωρινή «εκτροπή», αλλά δείχνουν, και αυτά, την εξάντληση ενός προτύπου αστικής πολιτικής οργάνωσης που έχει φτάσει πλέον στο ύστατο στάδιο της ανάπτυξής του. Ο ολοκληρωτισμός τους σημαίνει μηδενική ανοχή στον «εσωτερικό εχθρό», την περιθωριοποίηση καθενός που δεν συμμορφώνεται «προς τας υποδείξεις», την απονομιμοποίηση κάθε τάσης αμφισβήτησης της αστικής κυριαρχίας, τη δαιμονοποίηση κάθε επαναστατικής ιδεολογίας.
Η κοινωνική λαίλαπα σε βάρος των εργαζομένων θέλει όμως και την ΕΕ της. Θέλει αυτούς που, μαζί με τα ισχυρότερα τμήματα του ελληνικού κεφαλαίου και τους δωσίλογους ντόπιους πολιτικούς, να υποδουλώνουν και αλυσοδένουν διπλά τους εργαζόμενους και την νεολαία. Αφαιρούν έτσι από το λαό μας ακόμα και το κουτσουρεμένο, στα πλαίσια του συστήματός τους, δικαίωμα ν’ αποφασίζει για τις τύχες του και μετατρέπουν τον τόπο μας σε μια ιδιότυπη σύγχρονη αποικία τους.
Σ’ αυτή την κατάσταση το σύγχρονο «τι να κάνουμε» πιστεύω ότι θα το γράψουμε μαζί, όλοι όσοι επιμένουμε (ο καθένας με τον τρόπο του) κομμουνιστικά! Σας ευχαριστώ και πάλι.
Σήφης Καυκαλάς
* Ο Σήφης Καυκαλάς είναι στέλεχος του ΝΑΡ, γνωστός και για την αντιδικτατορική του δράση, ο οποίος στις 28 Ιούνη κατά τη διάρκεια της απεργιακής συγκέντρωσης στο Σύνταγμα συνελήφθη από τα ΜΑΤ και ο οποίος αφέθηκε ελεύθερος μετά από τις έντονες διαμαρτυρίες.
Το ιστολόγιο της δεκαπενθήμερης εφημερίδας του Κ.Ο. του Κ.Κ.Ε.(μ-λ)
Το ιστολόγιο της Προλεταριακής Σημαίας παύει να λειτουργεί. Από αυτό το Σαββατοκύριακο συγχωνεύεται με την ιστοσελίδα του ΚΚΕ(μ-λ) σε μια νέα κοινή ιστοσελίδα της οποίας η διεύθυνση θα είναι η http://www.kkeml.gr/.
