Ο όμιλος Δαυίδ…
Κατ’ αρχήν, η εταιρεία Νούτριατ δημιουργήθηκε το 2008 από την ένωση των εταιρειών Υιοί Χ. Κατσέλη ΑΒΕΕ, Αλλατίνη ΑΒΕΕ και ΕΛΒΙΠΕΤ Α.Ε. και ανήκει στον όμιλο επιχειρήσεων Δαυίδ, περιλαμβάνοντας τα εργοστάσια Κατσέλης στην Αθήνα, Αλλατίνη και Πλάζα στη Θεσσαλονίκη. Ο όμιλος Δαυίδ είναι ένας από τους μεγαλύτερους και διευρυμένους επιχειρηματικούς ομίλους στην Ελλάδα αλλά και με ορισμένη δραστηριότητα σε χώρες των Βαλκανίων και της δυτικής Αφρικής. Στο ενεργητικό του έχει δεκάδες επιχειρήσεις, είτε ως κύριος ιδιοκτήτης είτε κατέχοντας πακέτα μετοχών. Ενδεικτικά, είναι το μεγάλο αφεντικό της Coca Cola-3E. Επίσης, μέσω των Tinola Holding SA και Thrush Investment Holding Ltd, που είναι εταιρίες συμμετοχών, δραστηριοποιείται σε μια σειρά κλάδους. Ενδεικτικά πάλι, αναφέρουμε την αεροπορική εταιρία ΑΕGEAN, την Frigoglass, βιομηχανία επαγγελματικων ψυγείων, την Ideal Standard στα είδη υγιεινής, τις εταιρίες ΜΟΥΡΙΑΔΗΣ, ΠΕΤΡΙΔΗΣ και Greene Elxan στην υποδηματοποιία, τις ΤΣΑΚΙΡΗΣ, Olympus Foods και 3L στα τροφιμα, τις Plias, Παπουτσάνης, Gageo στο χώρο των καλλυντικών, την Vectis Capital στις επενδύσεις.
Την ίδια στιγμή, μάλιστα, που φέρεται να μεθοδεύει το κλείσιμο της Νούτριατ, δρομολογεί επενδύσεις της τάξεως των 250 εκ. ευρώ στο χώρο της ναυτιλίας, από τον οποίο αποχώρησε το 2005, πουλώντας την Navios Maritime (28 πλοία) 607,5 εκ. δολ. Η έδρα της εταιρίας θα είναι φυσικά στο Λονδίνο και ο στόχος είναι η είσοδος στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, με ένα στόλο αρχικά περίπου 10 πλοίων. Επίσης, σε συνεργασία με τον Δ. Δασκαλόπουλο, δρομολογούν την είσοδό τους στην αγορά της τεχνολογίας LED, με την εξαγορά της ιταλικής εταιρίας SIRECLAB Srl, ενώ δημοσιεύματα κάνουν λόγο και για επέκταση του στον τομέα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Τέλος, η τοποθέτηση του Γ. Δαυίδ ως μη εκτελεστικού προέδρου στη τράπεζα Eurobank πιθανόν να σηματοδοτεί το ενδιαφέρον του ομίλου για επενδύσεις στο τραπεζικό τομέα, ιδιαίτερα τώρα που αναδιαμορφώνεται.
…και ο νόμος του κέδρους
Το κλείσιμο μιας εταιρίας, λοιπόν, ειδικά από έναν όμιλο σαν τον συγκεκριμένο, αποτελεί υπόθεση «ρουτίνας». Άλλωστε, έτσι «ανδρώνεται» το κεφάλαιο. Μέσα από την διαδικασία συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης, μέσα από μια διαδικασία εξαγορών, συγχωνεύσεων, «αναδιαρθρώσεων», πουλήματος ή ακόμα και κλεισίματος εταιριών. Μια διαδικασία που συντελείται σε αγαστή συνεργασία με το κράτος, το οποίο, ως συλλογικός καπιταλιστής, εξασφαλίζει την «νομιμότητα» αυτής της διαδικασίας, την χρηματοδότησή της με παχυλά δάνεια (και αγύριστα) και την ολοκλήρωσή της με οποιοδήποτε τρόπο, προς όφελος πάντα του μεγάλου κεφαλαίου. Μια διαδικασία, επίσης, που, σε περιόδους κρίσης του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος, διεξάγεται με σφοδρή ένταση στο πλαίσιο του ανταγωνισμού μεταξύ των κεφαλαιοκρατών και μερίδων του κεφαλαίου για το ποιός θα ενισχυθεί και θα επικρατήσει έναντι του άλλου. Σε αυτή την κατεύθυνση και με μοναδικό κριτήριο το άμεσο και μέγιστο κέρδος, εξελίσσεται, σε όλους τους τομείς της οικονομίας και στον τομέα των τροφίμων, αναδιάταξη κεφαλαίων ενώ παράλληλα αναζητούνται και νέα πεδία κερδοφορίας. Σε αυτή την κατεύθυνση, παρά τον μεταξύ τους ανταγωνισμό, ενωμένοι απέναντι στην εργατική τάξη, φορτώνουν την κρίση τους στις πλάτες της. Το ξεζούμισμα και η αφαίμαξη της εργατικής τάξης θα διασφαλίσει και θα αυξήσει τα κέρδη τους. Αυτό το στόχο, αυτή τη στρατηγικού χαρακτήρα επίθεση του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου απέναντι στην εργατική τάξη, εξυπηρετούν οι αντεργατικοί νόμοι των μνημονίων που ισοπεδώνουν κάθε κεκτημένο δικαίωμα, που επιβάλουν τον εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα, που οδηγούν την εργατική τάξη στην φτώχεια, την εξαθλίωση, στην ανεργία. Το σάπιο, εκμεταλλευτικό και καταπιεστικό πρόσωπο του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος προσπαθεί να κρύψει η αντιδραστική προπαγάνδα των κυβερνήσεων και των μεγαλοδημοσιογράφων. «Τα εργοστάσια τα κλείνουν οι απεργίες», ξεστομίζουν τα παπαγαλάκια του κεφαλαίου νυχθημερόν, για να συκοφαντήσουν τους εργατικούς αγώνες για το δικαίωμα στη δουλειά και τη ζωή. Έσπευσε και ο ΣΚΑΙ, προκειμένου να ενισχύσει τον «κοινωνικό αυτοματισμό» και να σπάσει την αλληλεγγύη προς τους εργαζόμενους της ΕΡΤ, να «αναδείξει» με μισόλογα και ψευτιές το «δράμα» των εργαζομένων. Χωρίς να πει λέξη για την μεταφορά της έδρας εταιριών του ομίλου στο εξωτερικό, προκειμένου να απολαμβάνει φοροαπαλλαγές και να παίρνει ευνοϊκότερα δάνεια. Χωρίς να πει λέξη για τις απολύσεις, την εκ περιτροπής εργασία, τις μειώσεις μισθών κ.α. σε μια σειρά εταιριών του ομίλου. Επιβεβαιώνεται, όμως, και στην περίπτωση της Νούτριατ, ότι τα εργοστάσια τα κλείνουν οι κεφαλαιοκράτες. Επιβεβαιώνεται, ότι δεν είναι ζήτημα κακής διαχείρισης. Επιβεβαιώνεται, ότι δεν είναι ζήτημα «παρασιτικού» ή «παραγωγικού» κεφαλαίου. Επιβεβαιώνεται για ποια «ανάπτυξη» μιλάνε. Επιβεβαιώνεται τι σημαίνει «υγιής επιχειρηματικότητα». Μα, πάνω από όλα, επιβεβαιώνεται ότι ο μόνος δρόμος για τους εργαζόμενους είναι ο δρόμος του αγώνα, της οργανωμένης, ασυμβίβαστης ταξικής πάλης.
Οι εργαζόμενοι
Από την πρώτη στιγμή, οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε κινητοποιήσεις. Κατ΄ αρχήν, αποφάσισαν να βρίσκονται όλοι καθημερινά στο εργοστάσιο, πιέζοντας για την επαναλειτουργία του. Το σωματείο ζήτησε συνάντηση με την εργοδοσία, η οποία με τη σειρά της επιβεβαίωσε την πρόθεση της να το κλείσει. Στις 27 /6, πραγματοποίησαν κινητοποίηση στο υπουργείο Εργασίας, απαιτώντας και τριμερή συνάντηση. Στη συνάντηση, οι εκπρόσωποι της εταιρίας, για άλλη μια φορά, δήλωσαν την πρόθεσή τους. Στις 28/6, στο εργοστάσιο του Κατσέλη στην Αθήνα, συγκεντρώθηκαν οι συνάδελφοί τους από το εργοστάσιο της Αλλατίνη. Στη συνέχεια, πραγματοποίησαν μαζί κινητοποίηση στο Μαρούσι, όπου βρίσκεται η έδρα του ομίλου Δαυίδ. Στις 30/6, οι εργαζόμενοι βρέθηκαν στο προαύλιο χώρο του ραδιομεγάρου της ΕΡΤ, εκφράζοντας την ταξική τους αλληλεγγύη στους απολυμένους της ΕΡΤ. Οι μουσικές εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν εκείνο το βράδυ ήταν αφιερωμένες στον αγώνα των εργαζομένων της Νούτριατ. Στις 3/7, συμμετείχαν σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στο Μενίδι που κάλεσαν το κλαδικό Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών Νομού Αττικής και η Λαϊκή Επιτροπή Μενιδίου.
Τη Δευτέρα 1/7, μέλη της Ταξικής Πορεία και του ΚΚΕ(μ-λ) επισκέφτηκαν το εργοστάσιο του Κατσέλη, εκφράζοντας την αμέριστη συμπαράστασή μας και την ταξική μας αλληλεγγύη. Μοιράστηκαν προκήρυξη της Ταξικής Πορείας και η Προλεταριακή Σημαία. Οι εργαζόμενοι μάς έδωσαν μια πιο σαφή εικόνα για την λειτουργία του εργοστάσιου αλλά και τον τρόπο που η διοίκηση σιγά σιγά φρέναρε την παραγωγή. Χαρακτηριστικά είναι η σταδιακή κατάργηση πολλών κωδικών και η συρρίκνωση του δικτύου διανομής. Μας μίλησαν για τις συνθήκες εργασίας και για την «πλάτη» που έχουν βάλει. Εργαζόμενοι με 13, 15, 17, 22 χρόνια εργασίας στο εργοστάσιο που δουλεύουν ως ανειδίκευτοι εργάτες. Αποφασισμένοι και ενωμένοι να μείνουν και να παλέψουν, παρά την διασπαστική κίνηση μιας μικρής ομάδας εργαζομένων από τη διοίκηση και τους οδηγούς. Από την πρώτη μέρα των εξελίξεων, εμφανίστηκαν να εκπροσωπούνται από νέο επιχειρησιακό σωματείο που στήθηκε με πρωτοβουλία ανθρώπου της εργοδοσίας. Η ομάδα αυτή, μάλιστα, δρα υπονομευτικά στον αγώνα, αφού βάζει μπροστά το αίτημα των αποζημιώσεων. Στους εργαζόμενους της Νούτριατ, πρέπει να εκφραστεί με τον πιο πλατύ και διευρυμένο τρόπο η ταξική αλληλεγγύη. Να βρει στήριξη ο αγώνας αυτός από κάθε εργαζόμενο, από κάθε άνεργο, από κάθε συλλογικότητα, από τα σωμάτια και τις ομοσπονδίες. Να στηριχτεί πολιτικά. Να στηριχτεί με κάθε τρόπο, τόσο στο χώρο του εργοστασίου όσο και με πρωτοβουλίες που θα «πάνε» τον αγώνα στη κοινωνία.
• Διασφάλιση όλων των θέσεων εργασίας και των εργασιακών δικαιωμάτων μέσα από την άμεση επαναλειτουργία του εργοστασίου.
• Όχι στα «παιχνίδια» και τα αντεργατικά σχέδια της εργοδοσίας.
• Καμιά θυσία στο βωμό της κρίσης τους.
• Μέτωπο Αντίστασης για την ανατροπή της αντεργατικής πολιτικής.
