Συνέδριο ΔΟΕ Όλα ήταν αναμενόμενα!

Τίποτα δεν αναμενόταν από το συνέδριο και τίποτα δεν έγινε. Όλες οι μέρες κύλισαν όπως και αυτές των δύο χρόνων που ακολούθησαν μετά το προηγούμενο συνέδριο. Μακριά από τις πραγματικές ανάγκες των εκπαιδευτικών, χωρίς αποφάσεις για αγώνα, με παιχνίδια γύρω από τους συνδικαλιστικούς θεσμούς, με μόνη αγωνία τους συσχετισμούς. Οι λίγες παραφωνίες που υπήρξαν, δεν μπόρεσαν να αλλοιώσουν την συμφωνία αδράνειας.
Πράγματι, οι συσχετισμοί άλλαξαν. Η ΠΑΣΚ, που προσπαθεί να βρει τρόπους να υπάρχει, καταποντίστηκε. Η γελοιότητα ανανέωσής της μέσω αλλαγής ονομάτων δεν ανέκοψε την πτώση της. Ωστόσο, αν και έχασε μία έδρα (από 4 στις 3) και πέρασε στη δεύτερη θέση, διατηρεί ισχυρή την παρουσία της. Οι διασπάσεις στο εσωτερικό της είναι αποτέλεσμα της κρίσης του πολιτικού της φορέα που την παρασύρει σε περιδίνηση και σε ακόμα πιο αντιδραστικές θέσεις και πρακτικές. Τίποτε δεν μπορεί να περιμένει ο κλάδος από τα κομμάτια που αποκολλούνται από αυτήν. Η ΔΑΚΕ, με μικρή πτώση, έκοψε πρώτη το νήμα, διατηρώντας τις τρεις έδρες που είχε και, μαζί με την ΠΑΣΚ, διατηρούν τον έλεγχο των συσχετισμών.
Οι Παρεμβάσεις, με σημαντική άνοδο, δεν μπόρεσαν να πάρουν την τρίτη έδρα που είχαν θέσει ως στόχο. Η δύναμή τους στα πρωτοβάθμια σωματεία είναι σημαντική και αναμένεται να αυξηθεί κι άλλο. Οι μέρες θα δείξουν, αν θα χρησιμοποιήσουν τις δυνάμεις τους σε αγωνιστική κατεύθυνση ή αν θα παραμείνουν σε αγωνιστικούς χειρισμούς του κινήματος.
Το ΠΑΜΕ ενισχυμένο κέρδισε δεύτερη έδρα. Φρόντισε, επιμελώς, να μην ανοίξει θέματα, έχοντας τα μάτια στραμμένα στην ψήφο των ανεξάρτητων συνέδρων. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΡΑ κέρδισε έδρα στο ΔΣ της ΔΟΕ.
Ως Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών, δεν συμμετείχαμε με δικούς μας σύνεδρους, γεγονός που δεν μας επέτρεψε να παλέψουμε τις απόψεις με καλύτερους όρους.
Η βροχή αριστερών ψήφων έφερε ανατροπές εδρών αλλά δε δρόσισε το ξερό κινηματικό τοπίο. Το κύριο στοιχείο στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση όλη την προηγούμενη περίοδο ήταν η αδράνεια. Από το ΔΣ της ΔΟΕ ως τα πρωτοβάθμια σωματεία, δεν υπήρξε καμία πρωτοβουλία από τις δυνάμεις που μπορούσαν να κινήσουν διαδικασίες. Απολύσεις, συγχωνεύσεις, υποχρεωτικές μετακινήσεις, πειθαρχικά, περικοπές δεν ήταν αρκετά να σπρώξουν καμία παράταξη από αυτές που εκπροσωπούνται στο συνέδριο και αναφέρονται στην αριστερά και το κίνημα, να πάρουν πρωτοβουλία δράσης και αγώνα. Στο συνέδριο δεν φάνηκε κάτι τέτοιο παρά τις αναφορές που υπήρχαν, για να μην ανοίξουν τα σχολεία. Πώς θα γίνει αυτό;
Οι προσωπικές αντεγκλήσεις και η απουσία πολιτικών αντιπαραθέσεων, τα ατέλειωτα διαδικαστικά ροκανίσματος του χρόνου, οι ψηφοφορίες που γίνονταν αλλά χωρίς σημασία και το κυνήγι των ψήφων έδωσαν το στίγμα του συνεδρίου. Καμία απόφαση δεν πάρθηκε. Με λίγα λόγια, θα λέγαμε πως το συνέδριο αποκάλυψε τη διάλυση του συνδικαλιστικού κινήματος στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Φάνηκε η πολιτική γύμνια του στόχου της αλλαγής των συσχετισμών. Το ερώτημα που τίθεται είναι, αν όλες αυτές οι δυνάμεις που έχουν αναφορά στο κίνημα, θα κάνουν μετά το συνέδριο ό,τι δεν έκαναν πριν. Δηλαδή, πραγματικές πρωτοβουλίες κοινής δράσης, ζωντάνεμα των γενικών συνελεύσεων και των πρωτοβουλιών βάσης, συντονισμό και κινητοποιήσεις, ώστε ο κλάδος με μαζικότητα και μαχητικότητα να δώσει τις μάχες που έχει μπροστά του. Οι Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών, έχοντας επίγνωση τους συσχετισμούς δύναμης αλλά έχοντας εμπιστοσύνη στη βάση των εκπαιδευτικών και στην πολιτική τους άποψη, θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους, για να αποκρούσουμε τη λαίλαπα που σαρώνει τη ζωή μας.