Το ιστολόγιο της Προλεταριακής Σημαίας παύει να λειτουργεί. Από αυτό το Σαββατοκύριακο συγχωνεύεται με την ιστοσελίδα του ΚΚΕ(μ-λ) σε μια νέα κοινή ιστοσελίδα της οποίας η διεύθυνση θα είναι η http://www.kkeml.gr/.

22 Οκτ 2013

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ Κ.Ο. ΤΟΥ ΚΚΕ(μ-λ)
Οκτώβρης 2013

1. Στο διεθνές πεδίο οι πρόσφατες εξελίξεις σχετικά με τη Συρία ανέδειξαν, πιο καθαρά από κάθε άλλη φορά, το ενδεχόμενο ενός γενικευμένου πολέμου στην περιοχή της Μ. Ανατολής-Ν.Α. Μεσογείου με απρόβλεπτες συνέπειες για τους λαούς της περιοχής και όχι μόνο. Οι ΗΠΑ αναδιπλώθηκαν (αλλά βέβαια δεν ηττήθηκαν), η Ρωσία κατέγραψε την ισχυροποίηση της παρουσίας της στην περιοχή και συνολικά στον ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό, οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές ανέδειξαν ξανά όρια, αντιφάσεις και αντιθέσεις, με την Αγγλία να εμφανίζεται σοβαρά δοκιμαζόμενη για το σε ποιο «πόδι» από τα δύο (αμερικάνικο, ευρωπαϊκό) θα ρίξει το βάρος της.

Πάνω από όλα, αναδείχτηκε το εσωτερικό πρόβλημα των ΗΠΑ, οι αντιθέσεις τους για το πώς θα εκβιάσουν τις εξελίξεις ώστε να διαμορφώσουν στρατηγικά τους όρους για να εκκινήσουν κούρσα πολέμων με το στόχο της παγκόσμιας κυριαρχίας. Στη βάση αυτού του ζητήματος έχει ανακύψει και το πρόβλημα του προϋπολογισμού των ΗΠΑ, με διχασμούς που -όπως φαίνεται- δεν αφορούν μόνο ρεπουμπλικάνους-δημοκρατικούς, αλλά διατρέχουν και το εσωτερικό αυτών των δυνάμεων. Έτσι, πριν καλά-καλά τελειώσει αυτή η φάση της κρίσης, που είχε ως επίκεντρο το ζήτημα της ιμπεριαλιστικής επέμβασης στη Συρία, είτε με το «επεισόδιο» στη ναυτική βάση της Ουάσιγκτον, είτε με το μπλοκάρισμα του προϋπολογισμού (και ενώ, βέβαια, δεν λείπουν οι επιδιώξεις θέρμανσης της κατάστασης από τους παράγοντες της περιοχής, δηλαδή το Ισραήλ), αναζητείται η οδός για να τεθεί ξανά το ζήτημα. Η αναζήτηση της διαφυγής προς τον όλεθρο δεν εγκαταλείπεται και είναι βέβαιο ότι στο επόμενο «επεισόδιο» οι αντιθέσεις και οι κίνδυνοι θα βρίσκονται σε υψηλότερο επίπεδο και πάντα με κύριο ζητούμενο για τους βασικούς ιμπεριαλιστές τη διαμόρφωση στρατηγικών συμμαχιών για την προώθηση των στόχων τους.

2. Η κατάσταση στο διεθνές πεδίο και ιδιαίτερα στην περιοχή, μαζί με την ακατάπαυστη επίθεση στην εργατική τάξη και το λαό και με δεδομένο το θρυμματισμό των πάλαι ποτέ κοινωνικών συμβολαίων της μεγαλοαστικής τάξης με τα μεσοστρώματα, είναι οι παράγοντες που καθορίζουν την πολιτική και κοινωνική κατάσταση στη χώρα μας. Στη βάση αυτών των παραγόντων, με την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα να κλιμακώνεται σε όλα τα πεδία και την εξάρτηση της αστικής τάξης από αλληλοσυγκρουόμενους προστάτες να βαθαίνει, γίνεται φανερή η κύρια τάση του συστήματος: Πάση θυσία και με κάθε απαιτούμενη ευελιξία απέναντι στις εναλλαγές πιέσεων από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, να υπηρετηθούν οι απαιτήσεις τόσο στο πεδίο των γεωπολιτικών-πολεμικών ιμπεριαλιστικών σχεδίων όσο και σε αυτό της καταλήστευσης της χώρας και του λαού. Αυτό σημαίνει ταυτόχρονα και την ανάγκη ισχυροποίησης της σημερινής κυβερνητικής λύσης αλλά και συνολικά την συγκρότηση-ισχυροποίηση του πολιτικού συστήματος (συνταγματικό τόξο της υποτέλειας), και την ανάγκη να «δεθεί» χειροπόδαρα ο λαός και η νεολαία. Το «νόμιμο κέντρο» της υποτέλειας είναι αυτό στο οποίο οφείλει να υπαχθεί και να υποταχθεί σύσσωμος ο λαός, καθώς το «άκρο» της μαζικής αντίστασης στην πολιτική του συστήματος θα επιχειρείται να αποκοπεί από τη λαϊκή-εργατική αναφορά του και με όλα τα μέσα να τεθεί στο «εκτός νόμου» περιθώριο. Αυτό είναι το success story που ανέλαβε και διακήρυξε ο Σαμαράς στο τελευταίο του ταξίδι στις ΗΠΑ εκκινώντας μετά από αυτό όχι μόνο τη νέα φάση της επίθεσης (προϋπολογισμός, «νέο μνημόνιο» για το 2014), αλλά και την υλοποίηση εύφλεκτων γεωπολιτικών σχεδίων των ΗΠΑ στην περιοχή («άξονας» Ελλάδας-Κύπρου- Ισραήλ, πέρασμα του Κυπριακού σε άλλη φάση κ.λπ.).

3. Η επιχείρηση ενάντια στη ΧΑ εκφράζει τη συμφωνία των ιμπεριαλιστικών κέντρων και των ντόπιων δυνάμεων του συστήματος (όχι χωρίς «ενστάσεις» για τις αναπόφευκτες παρενέργειες που η επιχείρηση έχει) για να υπηρετηθεί η διπλή κατεύθυνση-αναγκαιότητα του συστήματος που στο προηγούμενο σημείο περιγράψαμε. Αναδεικνύει, βέβαια, ταυτόχρονα τη λαϊκή αντιφασιστική οργή, τις ανησυχίες του συστήματος απέναντι στη δυναμική που αυτή μπορούσε να αποκτήσει μετά τη δολοφονία του Φύσσα. Αλλά στην κύρια πλευρά της, η επιχείρηση ενάντια στη φασιστική αυτή οργάνωση είναι μια επιχείρηση ανάδειξης και εμπέδωσης της φασιστικοποίησης ως κυρίαρχης και «θεσμικής» επιλογής διακυβέρνησης-διαχείρισης της χώρας και του λαού. Αυτή την κατεύθυνση έσπευσαν να αναδείξουν από την «πρώτη στιγμή» της επιχείρησης οι Σαμαράς-Βενιζέλος και άλλοι επίσημοι εκφραστές της κυβέρνησης και του συστήματος και όχι μόνο οι «σύμβουλοι του πρωθυπουργού». Αυτό το συνολικό και πραγματικό ζήτημα επισημάναμε με τη στάση μας στο αντιφασιστικό συλλαλητήριο της Αθήνας στις 19/9, κόντρα σε αφελείς ή «αφελείς» αντιλήψεις που απομονώνουν το ζήτημα της αντιφασιστικής πάλης ως ζήτημα πάλης ενάντια στα όποια φασιστικά μορφώματα.
Η μέχρι τώρα εξέλιξη της επιχείρησης (που δεν μπορούμε να προδικάσουμε ως πού θα τη φτάσουν όσον αφορά αυτή καθαυτή τη ΧΑ και πώς θα διαχειριστούν τις επιθυμητές για το σύστημα παρακαταθήκες που η συμμορία αυτή έχει διαμορφώσει) είναι αναμφίβολα αποκαλυπτική για τους όρους που, σε χώρες σαν την Ελλάδα, ένα τέτοιο μόρφωμα μπορεί να συγκροτηθεί σε δύναμη κρούσης. Δηλαδή, ότι δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την πιο στενή «διαπλοκή» και σύμφυση με τους μηχανισμούς και τις υπηρεσίες που ελέγχουν οι ιμπεριαλιστές και το κράτος. Ενώ, ας σημειώσουμε ότι οι ως τώρα «έρευνες» -για ευνόητους λόγους- κρατάνε απ’ έξω το στρατό, παρ’ όλο που το προηγούμενο διάστημα υπήρξαν «δημόσια επεισόδια» που, αν μη τι άλλο, μπορούν να υποψιάσουν για την ανάπτυξη και εκεί ανάλογων θυλάκων, όπως εξάλλου «παραδοσιακά» συνέβαινε στη χώρα.
Ταυτόχρονα είναι φανερό ότι η επιχείρηση αυτή έχει πυροδοτήσει διεργασίες σε όλο το φάσμα του πολιτικού σκηνικού. Από τις «υγιείς ακροδεξιές» δυνάμεις τύπου Καρατζαφέρη (ή όποιους ανάλογους βρουν και εμφανιστούν) που σπεύδουν να καλύψουν «αναμορφωμένο» το «κενό» που δημιουργείται. Ως την «κεντροαριστερά» των Κουβέλη-Λοβέρδου και Σία που δηλώνουν σε όλους τους τόνους πως έλαβαν το μήνυμα των ιμπεριαλιστικών απαιτήσεων και θέλουν ρόλο στην υλοποίησή τους. Το μήνυμα, βέβαια, έφτασε και στο ΣΥΡΙΖΑ που καλείται να συγκλίνει ακόμα περισσότερο προς το «νόμιμο κέντρο» για να μπορεί να αποτελεί, στις ακόμα πιο πυρακτωμένες συνθήκες που προδιαγράφονται, αξιόπιστο για το σύστημα ενδεχόμενο εναλλαγής. Και βέβαια, αφορά και την ηγεσία του ΚΚΕ που κατασκευάζει «αναλύσεις» περί «ενδοαστικών αντιθέσεων» (που τάχα οδήγησαν στην επιχείρηση ενάντια στη ΧΑ), ενώ προφανώς, πίσω από τις επίσημες ρητορείες, αναζητεί πώς θα διαχειριστεί το δυναμικό που έχει απομονώσει από την ταξική πάλη στις νέες συνθήκες «θεσμοποίησης» της φασιστικοποίησης.

4. Οι εξελίξεις αυτές γενικά και ειδικά υπογραμμίζουν την ανάγκη να αναπτυχθούν μαζικοί εργατικοί-λαϊκοί-νεολαίιστικοι αγώνες ενάντια στην καπιταλιστική επίθεση, την ιμπεριαλιστική εξάρτηση και συνολικά την ιμπεριαλιστική παρέμβαση στη χώρα και την περιοχή και τους πολεμικούς κινδύνους που αυτή φέρνει. Οι αγώνες αυτοί αποτελούν τελικά τη μόνη πραγματική λαϊκή απάντηση στην φασιστικοποίηση που επιβάλλει το σύστημα και στον ίδιο το φασισμό, αποτελούν το πραγματικό πεδίο υπεράσπισης των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών του λαού, του δικαιώματος της μαζικής λαϊκής πάλης, των σωματείων, των φοιτητικών συλλόγων και όλων των λαϊκών συλλογικοτήτων. Οι αγώνες αυτοί αποτελούν ανάγκη ζωής για το λαό και τη νεολαία, καθώς αποτελούν το μόνο δρόμο αντίστασης και υπεράσπισης των στοιχειωδών δικαιωμάτων του στη δουλειά, στην υγεία, στην παιδεία.
Ήδη το προηγούμενο διάστημα υπήρξαν σημαντικές μάχες (εκπαιδευτικοί, χώροι υγείας) για τις οποίες πρέπει να υπάρξει αναλυτική συζήτηση-εκτίμηση στους αντίστοιχους τομείς δουλειάς που μπήκαν μέσα στους αγώνες αυτούς και σήκωσαν μεγάλο βάρος για να υπάρξουν και να προχωρήσουν ώς εκεί που έφτασαν. Η εκτίμηση αυτή πρέπει να γίνει στη βάση του ότι οι αγώνες αυτοί έθεσαν επί τάπητος το ζήτημα της συγκρότησης του ΜΕΤΩΠΟΥ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ, από την άποψη ότι αντικειμενικά διεκδίκησαν να μετατοπίσουν τα όρια του σημερινού συσχετισμού, στο βαθμό που πάλεψαν για την ανατροπή πλευρών της επίθεσης. Αυτός είναι ο πραγματικός δρόμος για το κίνημα και την υπόθεση της Αριστεράς! Αυτόν το δρόμο αναζητούν να ανοίξουν οι εργαζόμενοι (όχι με ολοκληρωμένη βέβαια συνείδηση και συγκρότηση), ενώ ταυτόχρονα δρουν οι «κυβερνητικές αυταπάτες» (ΣΥΡΙΖΑ), η θέση ότι «δεν μπορούν να υπάρξουν-νικήσουν αγώνες σήμερα» (ΚΚΕ) και σχέδια «παλλαϊκών εξεγέρσεων» για να υλοποιηθεί το «μεταβατικό πρόγραμμα», που και αυτά αρνούνται-υπονομεύουν τη δυνατότητα ανάπτυξης-νίκης των… υπαρκτών αγώνων. Αυτές οι επιδράσεις αποτέλεσαν τα πρακτικά και πολιτικά όρια των αγώνων αυτών, καθώς αναπαρήγαγαν μέσα στην πάλη και στο κίνημα τα όρια που το ίδιο το σύστημα θέτει. Γι’ αυτό και κεντρικό συμπέρασμα του απολογισμού είναι η ανάγκη συγκρότησης-ενίσχυσης των πρωτοπόρων συγκροτήσεων μέσα στους χώρους, ώστε να διαμορφωθούν πιο ισχυρές προϋποθέσεις πάλης για τη συνέχεια.
Σε αυτή τη βάση πρέπει να προσεγγιστούν ξανά τα μέτωπα πάλης σε υγεία και παιδεία που παραμένουν ανοιχτά και κρίσιμα συνολικά για το λαό. Ταυτόχρονα, ιδιαίτερη και συγκεκριμένη «αφιέρωση» δυνάμεων -με ενίσχυση της καθοδηγητικής στήριξης- πρέπει να γίνει στην παρέμβαση στους μαθητές που για μια σειρά λόγους και αιτίες είναι φέτος «ανοιχτό» αλλά και απαιτητικό πεδίο για τις αριστερές-επαναστατικές ιδέες και δυνάμεις.

5.Πέρασαν ήδη δύο χρόνια από τον Οκτώβρη του 2011 όταν το Κ.Ο. κυκλοφόρησε την «Πρόταση Μετωπικού Συντονισμού Κοινής Δράσης και Αγώνα» στη βάση της οποίας παλέψαμε όλο αυτό το πολυτάραχο και απαιτητικό διάστημα να πετύχουμε μια πρώτη αποκρυστάλλωση της κατεύθυνσής μας. Της κατεύθυνσης που επιδιώκει την πολιτική και κινηματική συγκρότηση, οργάνωση και πάλη του λαού και της νεολαίας απέναντι στην επίθεση του συστήματος, τον ιμπεριαλισμό και το κεφάλαιο για να ανοίξει ο δρόμος της συγκρότησης του ΜΕΤΩΠΟΥ ΠΑΛΗΣ και της επαναστατικής ανατροπής του συστήματος της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης. Στο διάστημα αυτό, κόντρα στον εξαιρετικά αρνητικό συσχετισμό που εκφράζεται και «εσωτερικεύεται» και μέσα στο κίνημα και την πάλη, και λαμβάνοντας υπόψη τις δικές μας αδυναμίες-καθυστερήσεις, κάναμε ένα πρώτο αλλά σημαντικό βήμα. Στη βάση της πρότασης που έθεσε η ΠΑΑΣ, διαμορφώθηκε ένα δίκτυο σχημάτων και αγωνιστών στη χώρα στη βάση μιας σημαντικής πολιτικής συμφωνίας, το οποίο -παρ’ όλο που παρουσιάζει αρκετές καθυστερήσεις στην εμπλοκή στην ταξική-μαζική πάλη, έχει κιόλας δείξει ότι, σε πολλές περιπτώσεις, συγκεντρώνει σημαντικό κομμάτι κόσμου του αγώνα και της Αριστεράς και παρακολουθείται από ακόμα μεγαλύτερο.
Στην πανελλαδική σύσκεψη της 26-27/10 θα επικυρώσουμε αυτό το βήμα, έχοντας επίγνωση ότι ταυτόχρονα ανοίγουμε μια νέα περίοδο πάλης και δοκιμασίας του εγχειρήματος. Τόσο στην αναμέτρηση αυτής της συγκρότησης με το σύστημα και τις απαιτήσεις της πάλης, όσο και στο εσωτερικό του, αναφορικά με τα πολιτικά χαρακτηριστικά και τις αντιλήψεις που θα διαμορφώνει. Είναι προφανές ότι αυτές οι δύο πλευρές της πάλης είναι σε διαλεκτική σχέση: η πυκνότητα και το βάθος των σχέσεων με τη μαζική πάλη που η λαϊκή αντίσταση θα αποκτά θα αποτελέσουν και το πραγματικό υλικό με βάση το οποίο θα διαμορφώνει τα χαρακτηριστικά της. Και αυτά τα τελευταία θα αντεπιδρούν θετικά ή αρνητικά στους όρους που θα έχει για να «μπαίνει» στο κίνημα, να είναι δύναμη του κινήματος, να δίνει μάχες, να κερδίζει και να συγκροτεί τμήματα του λαού και της νεολαίας.
Ο θετικός ώς τώρα απολογισμός της προσπάθειας αυτής και ό,τι αυτή έχει οικοδομήσει δίνει μια βάσιμη αισιοδοξία στη συνέχεια της πάλης μας. Βασική προϋπόθεση για να πάρει σάρκα και οστά αυτή η αισιοδοξία, είναι η δική μας, συντεταγμένη και καθολική στήριξη του εγχειρήματος στην πανελλαδική σύσκεψη και μετά από αυτήν.
Στήριξη η οποία περνάει και μέσα από τη συμβολή μας στα πλαίσια του εγχειρήματος στην επεξεργασία και διαμόρφωση στόχων και καθηκόντων σε αντιιμπεριαλιστική-αντικαπιταλιστική-αντισυνδιαχειριστική κατεύθυνση. Ιδιαίτερα σε αυτή τη φάση οφείλουμε να σταθούμε στους όρους, τις δυνατότητες, τα όρια και το περιεχόμενο του αντιφασιστικού αγώνα, έτσι όπως τον αντιλαμβανόμαστε στα πλαίσια της πάλης ενάντια στην φασιστικοποίηση και την ανατροπή της επίθεσης. Η μέχρι σήμερα πολιτική συμφωνία στα πλαίσια των σχημάτων της ΠΑΑΣ αλλά και των συναγωνιστικών της σχημάτων αποτελεί μια ικανοποιητική βάση για τη διεύρυνση και όχι τον αυτοπεριορισμό των μετώπων δράσης, πάλης και παρέμβασης της προσπάθειάς μας. Ενάντια στον ιμπεριαλισμό, την πολιτική του, τις επεμβάσεις και τις σταυροφορίες του, τις βάσεις του και τους συνασπισμούς του. Ενάντια στην άγρια καπιταλιστική επίθεση που τσακίζει το λαό, που ευνοούν οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ και της ΕΕ και υλοποιεί συστηματικά η ντόπια μεγαλοαστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό σε όλες του τις διασταυρώσεις. Αυτή η διεύρυνση των μετώπων πάλης πρέπει να αποτυπωθεί και στο όνομα της όλης μας προσπάθειας.
Το εγχείρημά μας δεν θα κριθεί μόνο στις διακηρύξεις και στις θέσεις (που βεβαίως έχουν μεγάλη σημασία). Θα κριθεί, επίσης, και στη δυνατότητα να συγκροτήσει ένα δυναμικό πρωτοπόρων αγωνιστών και που θα πρωτοστατήσει στην οργάνωση και τη συγκέντρωση των λαϊκών δυνάμεων. Αυτό το δυναμικό θα πρέπει να βάλει τις βάσεις για να ξεπεραστούν οι παραδομένες ηγεσίες του μαζικού, συνδικαλιστικού, λαϊκού κινήματος. Αυτό το δυναμικό θα κάνει ό,τι μπορεί για να ζωντανέψει τα πρωτοβάθμια σωματεία, τα συνδικάτα, τους συλλόγους. Ένα δυναμικό που θα συμβάλλει στη διαμόρφωση οργάνων πάλης του λαού στις συνοικίες, στα χωριά, στις επαρχιακές πόλεις. Άλλοτε από μέσα και άλλοτε απ’ έξω, όπου χρειαστεί θα στηρίζουμε, όπου χρειαστεί θα συμπληρώνουμε, και, όταν τα πράγματα είναι τελματωμένα, θα ανατρέπουμε.

Το Κ.Ο. του ΚΚΕ(μ-λ)
12/10/2013