Ο αγώνας των διοικητικών του ΕΚΠΑ και οι τελευταίες εξελίξεις

Βρισκόμαστε σε μια φάση στην οποία πολλά απεργιακά μέτωπα έχουν ήδη ανοίξει, ως απάντηση στην ολομέτωπη επίθεση που διεξάγεται εις βάρος του λαού και των εργαζομένων. Αρκετά από αυτά βρίσκονται αντιμέτωπα με ποικίλα διλήμματα. Από τη μια, το χτύπημα αγώνων από το σύστημα και τους μηχανισμούς του (επιστρατεύσεις, απειλές για εισαγγελική παρέμβαση κλπ.) και από την άλλη, οι ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες και δυνάμεις που επιδιώκουν την αποκλιμάκωση του αγώνα, πράγματι, δημιουργούν δυσκολίες. Παρά τις όποιες πιέσεις, όμως, ο αγώνας των διοικητικών υπαλλήλων του ΕΚΠΑ συνεχίζεται δυναμικά και διανύει την τέταρτη εβδομάδα απεργίας, προκειμένου να μην απολυθεί ούτε ένας εργαζόμενος.
Μέσα στο έντονο κλίμα φασιστικοποίησης και τσακίσματος των συνδικαλιστικών ελευθεριών, όταν τόσες απεργίες έχουν κηρυχθεί παράνομες, δε θα περιμέναμε τίποτα παραπάνω από την κυβέρνηση, που θέλει να δώσει τα διαπιστευτήριά της στα ιμπεριαλιστικά επιτελεία της τρόικας, ότι μπορει να φέρει εις πέρας τα πιο αντιλαικά μέτρα, από το να ποινικοποιήσει άλλον έναν αγώνα. Ήδη ο υπουργός παιδείας Αρβανιτόπουλος ζήτησε, σε αναφορά του στον άρειο πάγο, εισαγγελική παρέμβαση για τα «κλειστά πανεπιστήμια», για να φορτωθούν στους αγωνιζόμενους απεργούς κατηγορίες πλημμεληματικού χαρακτήρα, όπως παράβαση καθήκοντος.
Δεν είναι, όμως, και λίγοι αυτοί που έχουν ξεβραστεί από το πιο αντιδραστικό καθηγητικό κατεστημένο και έχουν στελεχώσει τη διοίκηση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Έτσι, ως πιστοί υπηρέτες της κυβερνητικής πολιτικής, έρχονται να επιτελέσουν τον πιο κατάπτυστο ρόλο τους. Χαρακτηριστική είναι η ανακοίνωση των 6 πρώην πρυτάνεων που, με λίγα λόγια, ζητά την επαναλειτουργία του ΕΚΠΑ, δηλαδή το τέλος της απεργίας ενώ προτείνει οι απολύσεις να γίνουν «δίκαια και αντικειμενικά» αυτή τη φορά. Επιπλέον, θέτει το ζήτημα υπολειτουργίας των πανεπιστημίων, λόγω του μεγάλου αριθμού φοιτητών και σχολών σε δυσαναλογία με το υπάρχον και εναπομείνον διοικητικό προσωπικό. Στο ίδιο πνεύμα είναι και οι αποφάσεις της συγκλήτου που επισημαίνουν προβλήματα λειτουργίας των ιδρυμάτων. Μάλιστα, η τελευταία απόφαση, την 1/10, βάζει προθεσμία για τις εγγραφές των φοιτητών μέχρι τις 15/11, προθεσμία, ουσιαστικά, λήξης των κινητοποιήσεων.
Οι εκκλήσεις για απονομή της «δικαιοσύνης» από την πλευρά της συγκλήττου και των πρυτάνεων στοχεύουν στη λήξη της απεργίας και κατάληψης των σχολών από αγωνιζόμενους φοιτητές και απεργούς αλλά και στην εφαρμογή της πιο πάγιας τακτικής του συστήματος, του «διαίρει και βασίλευε», για τους εργαζόμενους που βρίσκονται υπό την απειλή της απόλυσης. Οι εκκλήσεις, επίσης, για αντιμετώπιση της δυσλειτουργίας των πανεπιστημίων αναδεικνύουν ξεκάθαρα την εφαρμογή των προβλεπόμενων από το νόμο πλαίσιο και το σχέδιο Αθηνά διατάξεων, δηλαδή τις διαγραφές φοιτητών, τα δίδακτρα και το κλείσιμο σχολών. Δίνουν τη σκυτάλη, λοιπόν, στο υπουργείο να προχωρήσει στην ολοκλήρωση του πανεπιστημίου των ταξικών φραγμών για τα παιδιά των λαικών οικογενειών.
Αποτελεί αναμφίβολα επιτακτικό καθήκον, ο αγώνας αυτός να μην καμφθεί από καμιά απειλή, να δυναμώσει στη βάση της ανυποχώρητης αντίστασης και να πετύχει νίκη. Κατι το οποίο μπορεί να σημαίνει και σύγκρουση με την αστική νομιμότητα αλλά και με λογικές δυνάμεων που, στη βάση του μικροαστικού φόβου της ευθείας αντιπαράθεσης με το σύστημα, προσπαθούν να συμβάλλουν στην αποκλιμάκωση του αγώνα. Χαρακτηριστική ήταν η σταση του ΚΚΕ που στη συνέλευση των εργαζομένων, στις 27/9, πρότεινε 48ωρη απεργία κόντρα στην πλειοψηφική απόφαση της πενθήμερης, με το πρόσχημα μάλιστα ότι οι υπόλοιποι κλάδοι έχουν υποχωρήσει, ένω το ίδιο το ΚΚΕ έχει βαρύτατες ευθύνες για αυτή την αποχώρηση. Είναι ανάγκη, επίσης, επίδικο της περιόδου να γίνει αυτό που δεν έχει πραγματοποιηθεί ικανοποιητικά μέχρι στιγμής, ένα κοινό μέτωπο αγώνα τόσο εργαζομένων-φοιτητών, όσο και των υπόλοιπων αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας.