SPRIDER:
Λουκέτο σε όλα τα καταστήματα και 800 απολύσεις
800 εργαζόμενους στην ανεργία προσθέτουν οι αδελφοί Χατζηιωάννου με την απόφασή τους για οριστικό λουκέτο στα 45 καταστήματα SPRIDER (ΣΠΡΙΝΤΕΡ) από 1 Οκτώβρη. Με 2 μήνες απλήρωτους μισθούς, 4 μήνες απλήρωτες ασφαλιστικές εισφορές και υποχρεώσεις 96 εκατ. ευρώ σε τράπεζες και προμηθευτές, ακόμα και η αποζημίωση των εργαζόμενων είναι στον αέρα. Το οριστικό λουκέτο αποτελεί την κατάληξη μιας πορείας απολύσεων, κλεισιμάτων και πετσοκόμματος μισθών: από τους 2.000 εργαζόμενους το 2009 έφτασε στους 800· από 110 καταστήματα στην Ελλάδα και 30 στα Βαλκάνια το 2011 έφτασε στα 44 στην Ελλάδα και 1 στη Βουλγαρία· σε λιγότερο από ένα χρόνο το 2012 επέβαλε μειώσεις μισθών 35% υπογράφοντας δυο φορές επιχειρησιακές συμβάσεις με το εργοδοτικό σωματείο που έστησε νωρίτερα, αποτελούμενο από διευθυντές και στελέχη της διοίκησης. Οι συγκεντρώσεις των εργαζόμενων έξω από καταστήματα σε όλη την Ελλάδα κατάφεραν προς το παρόν να αποτρέψουν το άδειασμα των ραφιών και των αποθηκών. Οι εργαζόμενοι, που είχαν αντισταθεί πανελλαδικά στις μειώσεις μισθών πέρσι το φθινόπωρο με στάσεις εργασίας και κινητοποιήσεις, δεν πρόκειται να παρατήσουν τη μάχη.
Η ιστορία των αδελφών Χατζηιωάννου ξεκινάει με την ανάληψη της διοίκησης της κλωστοϋφαντουργικής μονάδας του πατέρα τους στην Ξάνθη στα μέσα της δεκαετίας του 1980. Το 1994 αποκτούν το καζίνο της Ξάνθης και από το 1997 "μπαίνουν" στο χρηματιστήριο και μεγαλώνουν τις κλωστοϋφαντουργικές εγκαταστάσεις τους (με τα λογότυπα "Diana", "Venus Victoria" και φασόν από το εξωτερικό). Με τον αέρα της "ισχυρής Ελλάδας" και τα χρηματιστηριακά κέρδη, αποκτούν και τη SPRIDER το 1999 και ανοίγουν 22 καταστήματα στην Αγγλία. Μετά την παταγώδη αποτυχία του εγχειρήματος, "τα μαζεύουν" το 2005 και στοχεύουν στα Βαλκάνια: μεταφέρουν παραγωγή στη Βουλγαρία, απαξιώνουν και τελικά κλείνουν το εργοστάσιο στην Ξάνθη και ανοίγουν καταστήματα SPRIDER σε Βουλγαρία, Ρουμανία, Σκόπια, Πολωνία και Κύπρο, ενώ επεκτείνουν το δίκτυο στην Ελλάδα. Από το 2009 αρχίζει η πτώση και μετά το 2011 οι θυγατρικές στο εξωτερικό εκκαθαρίζονται, οι ορκωτοί λογιστές αμφισβητούν τα οικονομικά στοιχεία και στα τέλη του 2012 οι Χατζηιωάννου αποχωρούν από το ΔΣ. Λίγο αργότερα διώκονται και ποινικά ως ηθικοί αυτουργοί για την "κρίσιμη" πυρκαγιά στις κεντρικές εγκαταστάσεις στην Ανθούσα το Φλεβάρη του 2012, που έκαψε μέχρι και τα λογιστικά βιβλία της εταιρίας χωρίς όμως να φέρει την πολυπόθητη αποζημίωση. Αντίστοιχες πυρκαγιές είχαν "πλήξει" την κεντρική τους αποθήκη το 2004, 3 καταστήματα σε Δάφνη και Λυκόβρυση αλλά και το μεγάλο κατάστημα της Ερμού το Δεκέμβρη του 2008. Η τελευταία κίνηση της SPRIDER πριν το κλείσιμο ήταν η χωρίς επιτυχία προσπάθεια ένταξης της εταιρίας στις ευεργετικές διατάξεις του άρθρου 99.
COCA-COLA 3Ε:
Εργολαβοποίηση της διανομής στη Θεσσαλονίκη και 33 νέες απολύσεις
Τους 33 εργαζόμενους στο τμήμα διακίνησης της Θεσσαλονίκης απολύει η Coca-Cola 3Ε με την απόφασή της να δώσει και εκεί τη διανομή σε εργολάβους (με φορτηγά δημόσιας χρήσης), όπως κάνει στην υπόλοιπη Ελλάδα. Η εταιρία αρχικά προσπάθησε να "πείσει" τους εργαζόμενους να συστήσουν επιχείρηση και να αναλάβουν τη δουλειά και τελικά "πείστηκε" να τους απολύσει. Η μέχρι τώρα απάντηση ήρθε με 24ωρη και 48ωρη απεργία με αίτημα την ανάκληση των απολύσεων. Η εργοδοσία φυσικά διαβεβαιώνει ότι δεν θα επηρεαστούν οι υπόλοιπες δραστηριότητες στις εγκαταστάσεις της Θεσσαλονίκης, ακριβώς όπως είχε διαβεβαιώσει ότι δεν θα επηρεαστεί η διανομή όταν ανακοίνωνε το λουκέτο στη γραμμή παραγωγής το Φλεβάρη του 2012. Οι 43 μέρες σκληρών απεργιακών κινητοποιήσεων είχαν τότε αναγκάσει την Coca-Cola σε υποχώρηση και δέσμευση για επαναλειτουργία της εγκατάστασης, που όμως αποδείχτηκε προσωρινή: η παραγωγή σταδιακά απαξιώθηκε και τελικά σταμάτησε, με μόνες δραστηριότητες πλέον τις αποθήκες, τις πωλήσεις και υποστηρικτικά τμήματα.
Η κίνηση της Coca-Cola 3Ε εντάσσεται στη διπλή στρατηγική της την τελευταία δεκαετία που επιταχύνεται από το 2010 και μετά. Από τη μια, αποχωρεί σταδιακά από την Ελλάδα, με κομβικές στιγμές το κλείσιμο των γραμμών παραγωγής στην Αθήνα το 2006 και στη Θεσσαλονίκη και την Πάτρα το 2012 αλλά και την πρόσφατη μεταφορά έδρας στην Ελβετία, ενώ παράλληλα όλα αυτά τα χρόνια έχει απολύσει "αθόρυβα" εκατοντάδες εργαζόμενους (ενδεικτικά, περίπου 100 μόνο στη Θεσσαλονίκη από τις αρχές του 2013). Από την άλλη, εργολαβοποιεί όσο το δυνατό μεγαλύτερο κομμάτι της δραστηριότητας, στην κατεύθυνση να "αποποιηθεί" την ιδιότητα του εργοδότη, απαλλάσσοντας τον εαυτό της από τις όποιες σχετικές υποχρεώσεις έχουν απομείνει στην εργατική νομοθεσία και αποσυγκροτώντας τους εργαζόμενους, με σκοπό τη διάσπασή τους και την αποδυνάμωση του αγώνα τους.
••• Οι εξελίξεις στις μεγάλες επιχειρήσεις δεν επιτρέπουν κανέναν εφησυχασμό. Ο βαριά αρνητικός συσχετισμός σε βάρος της εργατικής τάξης επιτρέπει στους εργοδότες κάθε είδους αυθαιρεσία, ενώ η επερχόμενη αλλαγή στη νομοθεσία περί ομαδικών απολύσεων θα λύσει ακόμα περισσότερο τα χέρια τους σε μόνιμη βάση, αλλά και σε περιπτώσεις μαζικών κινητοποιήσεων. Η περίπτωση της SPRIDER και της ανατροπής που έφερε στη ζωή εκατοντάδων εργαζόμενων δεν είναι μεμονωμένη και θα την ακολουθήσουν κι άλλες, ειδικά το ερχόμενο διάστημα, στη βάση και της αναχρηματοδότησης των μεγάλων επιχειρήσεων από τις τράπεζες, διαδικασία στην οποία θα κριθεί -σίγουρα με μη "πολιτισμένο" τρόπο- η διαχείριση των "κόκκινων" δανείων (ας σημειωθεί ότι πρόκειται για ποσά μεγαλύτερα των 10 δισ. ευρώ για τις μεγάλες επιχειρήσεις). Η όξυνση των ανταγωνισμών οδηγεί σε ακόμα μεγαλύτερη ένταση της επίθεσης στις εργατικές κατακτήσεις και όσο δεν βρίσκει απέναντί της μαζικούς και μαχητικούς αγώνες των εργαζόμενων, τόσο πιο πολύ θα προχωράει η εργοδοσία στην υλοποίηση των σχεδίων της, αδιαφορώντας για τις συνέπειες του τυχοδιωκτισμού της στις ζωές χιλιάδων εργαζόμενων. Η στάση της ΓΣΕΕ, που φτάνει στο σημείο να ζητάει δια στόματος γ.γ. από τις τράπεζες να ανοίξουν τις "στρόφιγγες χρηματοδότησης όχι μόνο σε ιδιώτες αλλά και σε επιχειρήσεις" καταδεικνύει πόσο μακριά βρίσκεται η συνδικαλιστική ηγεσία από τις πραγματικές ανάγκες του εργαζόμενου λαού. Το εργατικό κίνημα πρέπει και μπορεί να αντισταθεί στην επίθεση, σε μια διαδικασία ανασυγκρότησης τόσο στο οργανωτικό όσο και στο πολιτικό επίπεδο.
