Τα διάφορα είδη του αντιφασισμού

Σε ένδειξη διαμαρτυρίας στο «αντιφασιστικό reality», με παίχτες γνωστούς… αντιφασίστες της τηλεοπτικής, δημοσιογραφικής και πολιτικής σκηνής του «ε, όχι και μαχαίρι!» (και μάλιστα σε Έλληνα, που,... παρεμπιπτόντως, ήταν αριστερός αντιφασίστας), δεν θα αναφερθούμε άμεσα στη Χρυσή Αυγή και στις συλλήψεις του βασικού ηγετικού πυρήνα της. Εξάλλου, γέμισε ο τόπος με όψιμους «αντιφασίστες διώκτες» της Χρυσής Αυγής σε πολιτικό ή ποινικό επίπεδο, με ή χωρίς κουκούλες της αντιτρομοκρατικής.
Παρά την ικανοποίηση για τις χειροπέδες που πέρασαν σε αυτά τα ανθρωποειδή, με το ανάλογο σόου και σύμπλεγμα αγάπης-μίσους των φασιστών στις κάμερες, θα περιοριστούμε στο είδος του αντιφασισμού που υπάρχει και σε αυτόν που απαιτούν οι καιροί. Γιατί με την «εμφάνιση-δράση-εξάρθρωση(;)-απόσυρση(;)» της Χρυσής Αυγής, ούτε αρχίζει ούτε τελειώνει ο φασιστικός κίνδυνος και ο εκφασισμός της δημόσια ζωής.
Τα ερωτηματικά αυξάνονται και γίνονται εντονότερα με την πολιτική επιλογή της «ανεξάρτητης» δικαιοσύνης (γιατί νομικά επιχειρήματα βρίσκονται πάντα και για το οτιδήποτε), να αφήσει προσωρινά ελεύθερα τα ηγετικά νευρόσπαστα της Χ.Α., ώστε, ευθύς αμέσως, να τελέσουν και άλλα αδικήματα, χτυπώντας και κλωτσώντας όποιον έβρισκαν μπροστά τους κατά την αποχώρηση από τα δικαστήρια.
Στο χώρο της Αριστεράς και του ευρύτερου αντιμνημονιακού τοπίου, αναπτύχθηκε ένας καθολικός αντιφασιστικός (…και αντιφατικός) προβληματισμός για το τι τελικά είναι η Χρυσή Αυγή (κόμμα, παρακράτος ή εγκληματική οργάνωση;). Ποιος πραγματικά ωφελείται από τη δολοφονία (η κυβέρνηση, η ΝΔ, το κράτος, η Αριστερά ή η Χρυσή Αυγή;). Τι σημαίνουν οι συλλήψεις και μέχρι που πρέπει να τις επικροτούμε, φωνάζοντας «συνεχίστε… σύντροφοι αντιφασίστες δικαστές-αστυνομικοί!». Είναι η Χ.Α. μεγαλύτερη απειλή για τη δημοκρατία και την κοινωνία από την μνημονιακή κυβέρνηση, την ΕΕ και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς; Εχουμε αλλαγή στάσης απέναντι στη Χ.Α. από την κυβέρνηση Σαμαρά μετά τη δολοφονία; Ηταν η δολοφονία έργο της ΧΑ; Ο δολοφόνος έδρασε μόνος του, με την «παρέα» του ή κατόπιν εντολής, και ποιοι έδωσαν την εντολή; Ήταν προβοκάτσια του καθεστώτος με όργανο χρυσαυγίτη και… θύμα τη Χ.Α.; Πρόκειται για εσωτερική ή διεθνή συνομωσία;
Έκδηλη η σύγχυση που καλλιεργείται, σε αντίθεση με την «καθαρή γραμμή» του αντιπάλου.
Χάνεται κανείς με τόσες (σοβαρές ή σοβαροφανείς) ερωτήσεις «μυθιστορηματικού» τύπου. Που αντιμετωπίζουν τη Χ.Α. και το φασισμό, όχι στο πλαίσιο αυτού που ονομάζουμε ταξική πάλη, αλλά στο πλαίσιο αντιπαράθεσης «σκοτεινών κέντρων εξουσίας». Κανένα σοβαρό πολιτικό συμπέρασμα, χρήσιμο για τη λαϊκή αντίσταση δεν βγαίνει «αναλύοντας το παρασκήνιο». Τα «σκοτεινά κέντρα εξουσίας» λέγονται «σκοτεινά», ακριβώς γιατί αποκλείουν κάθε παρέμβαση στα πράγματα, κάθε βεβαιότητα για το «πώς έχουν τα πράγματα» από την μεριά του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Οδηγούν στην αδράνεια και την παράλυσή τους.
Αφού, λοιπόν, τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί, γιατί να μην ισχύουν όλα; Δηλαδή, η Χρυσή Αυγή είναι, ταυτόχρονα, πολιτικό κόμμα, εγκληματική οργάνωση, παρακρατική, παραστρατιωτική οργάνωση, που έχει στους κόλπους της μαφιόζους και νονούς της νύχτας, μαστροπούς, παραχαράκτες, ληστές και δολοφόνους, με φασιστικές, εθνικιστικές, ρατσιστικές, μυστικιστικές, αποκρυφιστικές, ελληνορθόδοξες, ειδωλολατρικές, κλπ δοξασίες. Εξάλλου, το ένα δεν αποκλείει το άλλο. Το θέμα, όμως, δεν είναι η «κοινωνιολογία» του φασισμού.
Το τι είναι, τελικά, η ΧΑ και τι εκφράζει (όχι κατά δήλωσή της, αλλά πραγματικά), το απαντά η ίδια η πραγματικότητα, για όσους θέλουν να τη δουν. Οι εθνικιστικές-φασιστικές οργανώσεις είναι εργαλεία και ο φασισμός επιλογή του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού για τη διεξαγωγή της ταξικής πάλης ενάντια στην εργατική τάξη και το λαό. Δεν είναι μια «τρίτη δύναμη» που στέκεται ανάμεσα στην αστική και την εργατική τάξη. Ανάμεσα στην αστική δημοκρατία (μια από εκφράσεις της αστικής κυριαρχίας) και το σοσιαλισμό (έκφραση της εργατικής κυριαρχίας). Είναι, ή μπορεί να γίνει ιδεολογικοπολιτικό ρεύμα στην υπηρεσία του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού.
Και τα ιδεολογικοπολιτικά ρεύματα δεν κατασκευάζονται στην ασφάλεια. Το πρόβλημα τώρα είναι τι είναι πολιτική και τι εγκληματική δράση. Μήπως ορίζονται αυστηρά από τους νόμους και το Σύνταγμα; Ή, μήπως, ορίζονται ανάλογα με το συμφέρον της κάθε εξουσίας.
Για να καταλάβουμε το φασισμό, προϋπόθεση είναι να καταλάβουμε τη λογική του κεφαλαίου. Ή, για να το πούμε διαφορετικά, οι κεφαλαιοκράτες και το πολιτικό προσωπικό τους είναι τόσο δημοκράτες ή τόσο φασίστες, όσο αυτό τους εξυπηρετεί.
«Ποιος είχε συμφέρον από τη δολοφονία;», αναρωτιέται στο «Πριν» ο Γ. Δελαστίκ (και όχι μόνο). Βέβαια, τονίζει: «αυτός που ωφελείται πολιτικά δεν είναι πάντα ο ένοχος, γιατί ειδικά στην πολιτική οι συνέπειες μιας δολοφονίας μπορεί να είναι διαφορετικές από αυτές που υπολόγισαν όσοι τις σχεδίαζαν». Σωστά! Όμως, ο Γ. Δελαστίκ συνεχίζει, σα να αγνοεί αυτό που μόλις είπε: «πολύ δύσκολα μπορεί κανείς να υποθέσει ότι την εντολή δολοφονίας την έδωσαν ηγετικά στελέχη πρώτης γραμμής του κόμματος της Χ.Α.», αφού η Χ.Α. δεν είχε συμφέρον και ζημιώθηκε πολιτικά. Κι ο δολοφόνος έφυγε σαν κύριος, σκοτώνοντας μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου! Άρα, ήθελε να συλληφθεί, συνεχίζει ο… επιθεωρητής Κλουζό (που, ωστόσο, αρνείται κατηγορηματικά αυτήν την ιδιότητα). Είναι τώρα αυτό σοβαρή πολιτική ανάλυση;
«Ποιός ωφελήθηκε, όμως». Ετσι γίνονται σήμερα οι σοβαρές πολιτικές αναλύσεις! Σαν τις «αναλύσεις» κάποιου ΔΑΠίτη στη δολοφονία του Τεμπονέρα: Για να συνεχιστούν οι καταλήψεις και μετά τα Χριστούγεννα του 90’-91’, «κάποια νοσηρά μυαλά της αριστεράς…». Βέβαια! Ισως οι καταληψίες να ήταν οι δολοφόνοι! Δεν βγάζεις άκρη με μια «μέθοδο που κολλάει» παντού: από τον εμφύλιο (όπου μας βάλανε οι Άγγλοι να τσακωθούμε), την επίθεση στα μέλη του ΚΚΕ, έως τη δολοφονία του Π. Φύσσα. Συνωμοσίες, προβοκάτσιες και πρακτοριλίκι! Εκεί παίζεται το πολιτικό παιχνίδι! Ωραίος αντιφασιστικός, αντικαπιταλιστικός… κ.λπ. αγώνας!
Μπορεί κάποια επιμέρους συμπεράσματα να φαίνονται σωστά στα όσα γράφει ο Γ. Δ., αλλά, συγνώμη, δεν σου φεύγει η αίσθηση αθώωσης ή απενεχοποίησης της Χ.Α. Γιατί; Για να πληγεί η αντιμνημονιακή κυβέρνηση; Για χάρη της αντικειμενικότητας, της ψύχραιμης ανάλυσης, της αναζήτησης της αλήθειας; Ποιας «σκοτεινής» αλήθειας και για χάρη ποιου;
Πρόκειται όμως για εγκληματική οργάνωση που λειτουργεί πάντα κατ’ εντολή, με «συμβόλαια θανάτου» και όχι με το γενικό σύνθημα-εντολή «πυρ κατά βούληση». Οι άρσεις απορρήτων και ο «υπερκοριός» της ΕΥΠ, έκαναν και πάλι «καλή δουλειά», κυρίως αθέατη και αυταπόδεικτη. Όπως και στην «εξάρθρωση-απόσυρση» της 17Ν. Ποιος, αλήθεια, δίνει ή εκβιάζει εντολές, για να σκοτώσουν οι φασίστες μετανάστες και αριστερούς; Η ερώτηση ακούγεται αστεία. Σαν να λέμε, ποιος δίνει εντολή ή εκβιάζει εντολές στην Αριστερά να πραγματοποιεί απεργίες και διαδηλώσεις!
Ρατσιστές «δεν γίναμε», μονάχα γιατί ήρθαν οι μετανάστες (δεν φταίμε εμείς, αυτοί είναι μαύροι). Φασίστες «δεν γίναμε», μονάχα λόγω μνημονίου και κρίσης. Στην ελληνική κοινωνία, δεν υπάρχουν μονάχα «παραπλανημένοι» και, κατά βάθος, είμαστε όλοι δημοκράτες. Ο φασισμός, εθνικισμός, ρατσισμός προωθήθηκε, χρόνια τώρα, από το σύστημα. Όπως και η «θεωρία των δύο άκρων».
Θα έρθει όμως και η σειρά του «άλλου άκρου», αυτού που λέει «έξω από την ΕΕ, ΝΑΤΟ, κάτω η πολιτική κυβέρνησης –ΕΕ-ΔΝΤ, που δεν αφήνει τη χώρα να ανακάμψει». Το είπε ο Σαμαράς στις ΗΠΑ, καθησυχάζοντας επιχειρηματίες. Το είπε και εναπομείναντας βουλευτής της ΧΑ στη βουλή. Είναι η συνένωση των «άκρων», για να εφαρμοστεί ο καθαρόαιμος ιμπεριαλισμός-καπιταλισμός.